THE BUCCANEER

ไอ้ หนู ตื่นๆ เป็นเสียงแรกที่ แซ็ป ได้ยิน แซ็ป ลืมตาขึ้นและพยายามที่จะลุกแต่ร่างกายก็ไม่อาจที่จะทำตามความต้องการนั้นได้ แซ็ป ได้แต่นอนมองกวาดไป ซ้าย - ขาว และรู้สึกไม่คุ้นเคยกับบรรยากาศที่นี่เลย

            อาการเป็นไงบ้างละ ไอ้หนูฉันเห็นแกนอนไม่ได้สติอยู่ที่ชายหาด  

แซ็ป มองหาที่มาของเสียงนั้นและก็ พบชายแก่คนหนึ่งอายุราว 40 ปลายๆ ร่างกายสูงใหญ่ออกจะท้วมๆ ผมทั้งหัวของลุงขาวแทบหมดแล้ว มีหนวดเคราพอประมาณผิวหยาบกร้านสีออกดำแดง คงมาจากการถูกแดดเผาอย่างต่อเนื่องเป็นเวลานาน....

ผมนะหรออยู่ที่ชายทะเล ในใจ แซ็ป ก็นึกว่าคงลอยมาตามน้ำจนถึงทะเล

  แกหลับไป 4 วัน 4 คืน เลยนะ  ลุงกล่าวพร้อมๆ กับเอ่ยถามขึ้นว่า

มาจากไหนละเรา ถึงได้มาติดอยู่ที่ชายทะเลนั้น ชายแก่ถาม

  ลุงซื่อ แอนเดอร์สัน แล้วแก ชื่ออะไร   

ผมชื่อ   แซ็ป  ครับ    แซ็ป ตอบกลับไปโดยไม่ได้สบสายตา
            เออ ผมมาจาก......อืม.....บอกคุณลุงไปก็คงไม่รู้จักที่นั้นหรอกครับ

เอ้า ได้เด็กนี่.......ตามใจไม่อยากบอก ก็ไม่เป็น ลุงแอนเดอร์สัน พูดจบก็ยกอาหารมาวางให้ แซ็ป

แต่น่าแปลกนะที่รอดมาได้สาหัสขนาดนั้นหลับไป 4 วันเต็มๆ ลุงยังไม่นึกว่าจะลอดแล้ว ทะเลที่นี่มันโหดร้ายมาก กลางวันคลื่นลมแรงมากๆ กลางคืนยิ่งไปกันใหญ่ ถ้าคนไม่มีประสบการณ์การเดินทะเลอออกเรือไปมีหวังเป็นผีเฝ้าทะเล แน่   แซ็ป นั่งฟังลุงเล่าเรื่องราวไป ปากก็กินอาหารไปไม่ได้หยุด คงเหนื่อยล้าและหิวโซมามากจริงๆ