คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : killer I
"ออัสนาย่วยปีน้นไม้ไปเ็บผลไม้ให้พวเราหน่อยสิ"
"....."
"นะ"
"อร้อ ทำไมัน้อปีน?"
"พวเราหิว"
"ปีนันเอสิปีนเา็ยัปีนันมาแล้วแ่้นไม้ทำไมะปีนันไม่ไ้"
"้นไม้มันปีนยาว่าเาอีนะ"
"ใ่ๆ มันไม่มีที่ให้เหยียบอะ"
"....."
"นะๆ"
"ให้ายสิ"
ผมไ้แ่ถอหายใให้ับพวเธอ่อนะปีนึ้นไปเ็บผลไม้อย่าที่พวเธอ้อาร มาับพวนี้แล้วทำให้ผมหุหิทำอะไร็ไม่เป็นสัอย่าิแล้วนึถึเพื่อนอเาอย่าสายอยาะพามา้วยแ่ิรที่ว่าสายมาไม่ไ้ถ้าสายมาสาย้ออพ่อแม่อัวเอ่อนแู่ท่าไม่ให้หรอ สายเหมือนุหนูที่ทุนอยูแลอย่าีูาผิวพรร็รู้ว่าูแลมาอย่าี้อไปรวเ็ร่าายทุๆเือนสายบอมันน่าเบื่อมาทุนทำเหมือนเาูแลัวเอไม่เป็น สาเหุที่สายิทุนมาเรียนที่นี่็เพราะอยาใ้ีวินเียวแ่็ไม่วายที่ะ้อโหเรื่อารใ้ีวิอัวเอ
"รี๊!!!!"
"แม่ร่ว!"
เออเือบร่วริผมมอลไปที่้าล่าทันทีที่ไ้ยินเสียรี๊อพวเธออยู่ๆ็รี๊ถ้าเาหัวใวายึ้นมานะะมาบีบอเลยอยู
"นีน่า่วย้ว----รี๊"
"เมล!!!"
"นีน่าวิ่สิ!!"
ผมไ้แ่นัู่ภาพนพวนั้นายทีละนละนนเหลือเพียนีน่านเียวแ่เธอันพลัเหวะไ้ ถ้าถามทำไมผมถึไม่ลไป่วย หึผมไม่โ่โลไปายหรอนะ็อยาะ่วยนะเพราะผม็มั่นใฝีมือัวเอพอสมวรแ่แบบเห็นนอื่นโน่าแล้วผมท้อเลยภาพอเมลที่ถูัแนานเลือสาหนะยัิาอยู่เลยไม่ใ่แ่เมลนอื่นๆ็เ่นันและูเหมือนว่าารมันะใส่หน้าาหนะสิผมเลยมอไม่เห็นหน้าอเาหนะสิแ่ทำไมผมรู้สึเสียวสันหลัั..
"ฟู"
"!!!!!"
แล้ว!
ฟึ่บ
"baby"
ผม่อยๆลืมาึ้นมาอย่า้าๆ เอาล่ะผมอยู่ในอ้อมแนอใรสันอืมมแล้วมีที่ยึ้นนั่นหมายวามว่าอะไร๊!!
ปึ ุบ
ผมรีบเ้ัวเอึ้นมาทันที่อนะผลันรหน้าออไปยัายไม่ไ้นะผม้ออยู่ับสายผมสัาับเพื่อนรัอัวเอแล้วว่าะลับไปให้รบสามสิบสอ
"ไม่...้อ...ลัวนะ"
เสียที่แหบแห้และทุ่ม่ำมันั่น่าหลไหลแ่สำหรับนรหน้าหลไหลไม่ลริๆยิ่อยู่ในสถานาร์แบบนี้อีะเอาเวลาที่ไหนไปหลไหล่อนน
"ไม่้อลัวอะไรันเห็นๆอยู่ว่านายะ่าเรา"
"ัน.."
"ันอะไร"
"ันไม่่านสวย"
"....."
เหุผลฟัไม่ึ้นเฟ้ย!
"โห ผู้หิพวนั้นสวยว่าันั้เยอะนายยั่าเลย"
"พวนั้นน่ารำา"
โอเอันนี้ไม่เถีย
"ั้น...นายปล่อยเราไปไ้ไหม?"
"ไม่"
เอ้า ไอ้!! เห้อออสุท้าย็ะ่าอยู่ีโอเไม่เป็นไรถ้ามันพุ่มาผม็ะสวนลับ
"นายะ่าเรา"
"ไม่่า"
"แ่นายไม่ปล่อยเรา"
"ใ่"
โว้ยยยยยทำไีวะบีบอายแม่ ุยไม่รู้เรื่อเลย!!!
"นายะเอายัไ!"
ผมเริ่มหุหิแล้วนะ
"นสวยหุหิหรอ"
"็นายพูไม่รู้เรื่อ เห้ย!อย่าเินมานะ"
อะไรเนี่ยู่ๆ็ะเินมา
"ทำยัไถึะให้เ้าใล้"
"....."
"้อทิ้มีหรอไ้สิ"
ู่ๆเา็ทิ้มีออไป แปลๆนะแล้วทำไม้อารเ้าใล้ผมอะ
"นายมีอาวุธมาว่านั้น"
เาพยัหน้าให้ับผม่อนะถอเสื้อออ อผมหวี่อนือแบบล้ามอะล้ามเป็นมัๆน่าับมาผมออำลัายมารึ่ปียัไม่ไ้เท่านี้เลยอะฮือออ
"นสวย"
"ว่ะ....ว่า"
"อสัมผัสไ้ไหม"
"!!!!"
ปาบออสัมผัสแ่ัวอะพุ่มาอไม่ไ้ับนะย้ำว่าพุ่มาอ
"หอม"
"อ๊ะ! นายัเราทำไม!!!"
ไม่ๆๆๆๆหรือผมะโนินไม่นะ!!
"นสวยอย่าิ้น"
น้ำเสียที่่ำแสให้เห็นว่าเาเริ่มไม่พอใ
"็นายัเรา ัเราทำไมเราไม่อร่อยหรอนะปล่อยเราไปเถอะนะ"
ผมเสียเปรียบนะรู้ไหมเาอผมแน่นมาเลยอะ
"นสวยอยู่ับัน" อยู่อะไรไม่อยู่!
"...."
"หรือนสวยอยาะไปอยู่ับศพพวนั้น"
แล้วันเลืออะไรไ้ไหม~~
"นายี้โ"
"นสวยเลือมา"
"นี่ แล้วันเลืออะไรไ้ไหมแหละนอาสอ้อนี้"
"ไม่"
"ันเลืออย่าแร"
รอยยิ้มานรหน้าถูส่มาให้ับผมมันูมีเสน่ห์นะแ่ถ้าไม่ใ่ับนรหน้าผมะเินแล้วนะ
หลัาที่ผมละอยู่้วยันเา็อุ้มผมึ้นมาแล้วพามาที่ไหนสัที่ยอมรับเลยว่าวิ่เร็วมาผมว่าผม็ัวหนันะแ่เาอุ้มึ้นมาเหมือนน้ำหนัผมอยู่แ่สามสิบิโล
"ถึแล้ว"
".....ฤหาสน์ร้า...?"
"อือเ้าไปันเถอะ"
อร้อเถอะนะไม่ใ่ว่าผมอยู่ไม่ไ้นะแ่สภาพฤหาสน์มันโรเหมือนบ้านผีสิที่ผมเยไปับสายเลยอะมันเหมือนเ๊ะๆเลยผมหวัว่าผมะไม่ายอยู่ในสถานที่แห่นี้หรอใ่ไหมผมไม่อยาเป็นผีเฝ้าฤหาสน์อนนี้หรอนะ
"นสวย"
"ออัส"
"...."
"เราื่อออัสไ้โปรเรียเราว่าออัส"
"นสวย"
"นี่!"
"ื่อนี้เหมาะับนสวย"
เาเอื้อมมือมาปัเศษใบไม้ที่ิบนหัวอผมออ่อนะใ้มือมาับที่แ้มอผมอย่าเบามือ....รู้สึบรรยาาศมันแปลนะ
"เลิับแ้มเราไ้แล้ว"
"นสวยหิวไหม"
"เราหิว"
"นสวยนั่รอรนี้่อนนะ"
เาับมือผมให้ไปในห้อๆหนึ่ที่มีโ๊ะอาหารที่ยาวมาแ่ฝุ่นเาะเยอะไปหน่อยนะผมไม่ปลื้มเลย
"นสวยอยาินอะไร"
"เราอยาินเนื้อ"
เี๋ยวผมพูอะไรผิทำไมเาียิ้มแบบนั้น!!
"รอ่อนนะ"
เาพูบ็เินออาห้อไปเลยทันที รู้สึลาสัหร์ไม่ีแปลๆแ่อนนี้ผมอทำวามสะอา่อนนะสปรแบบนี้ผมิน้าวไม่ลริๆ
รี๊
เพล้
ใร ใรรี๊มารี๊อะไรอนนี้!นำลัทำวามสะอาแันอยู่เลย! ผมถอนหายใออ่อนะเ็บวาแันที่แแล้วเอาไปทิ้...แ่เี๋ยวเสียรี๊หรออย่าบอนะว่าหมอนั่นเอานมา่าอะ...
"นสวยรอนานไหม"
พระเ้าอย่าเ้ามาแบบนี้ไ้ไหมถ้าผมเป็นโรหัวใึ้นมาผมหัวใวายายไ้เลยนะ
"อะไรอะ"
"สเ็นสวยมานั่เถอะินอนร้อนๆมันะไ้อร่อย"
ผมพยัหน้าให้เา่อนะเินไปนั่ที่เ้าอี้ เนื้อมันูไม่เหมือนเนื้อสัว์เลยนะหรือผมิมาไปเอ...
"นสวยทำวามสะอาหรอ"
"นอาันมีนอื่นอีหรอ"
"ไม่"
"็นั่นแหละ เราเป็นนทำเอ"
รั้แรที่เนื้อเ้าปาผมผมรู้สึเนื้อมันนุ่มลิ้นมาเลยอะอร่อยมา
"นสวยอบทำวามสะอาหรอ?"
"ะว่าั้น็ไ้เพราะเราไม่อบอยู่ับสิ่สปรมันรู้สึันไม้ันมือ"
"ั้นหรอ"
"ะว่าไปอันนี้เนื้ออะไรหรอ"
"นสวยอบหรอ?"
"อืมมันนุ่มลิ้นแล้ว็อร่อยี"
"เนื้อน"
เพล้
"ะแล้วว่านสวยะอบ"
"นาย!! อุ๊บ!"
"นสวยเป็นอะไร"
ผมรีบวิ่ไปที่ถัยะทันที ให้ายสิเิมาสิบเ้าะยี่สิบปียัไม่เยินเนื้อนเลย! พระเ้าเนื้อใรเนี่ยอภัยให้ผม้วยนะผมไม่รู้ว่ามันือเนื้อนอ่าาา
TBC
พระเอ่อน้าลั่รัน้อออัสอเรานะะเพียแ่สบา็หลน้อหัวปัหัวปำ
ไรท์ะใ้เลโรมันเป็นัวบอื่ออนนะะ
ความคิดเห็น