พลาดรักพ่อเลี้ยง

​​

​

​เรื่องราวความผิดพลาดในคืนนั้นทำให้เธอต้องมายืนอยู่ที่นี้ มายาวีพยายามปลอบใจตัวเองว่าสมัยนี้ถ้าท้องไม่พร้อม ก็มีสิทธิ์ที่จะเอาออกกันได้ทั้งนั้นแหละ 

‘รีบเข้าไปจะได้รีบจบปัญหานี้เสียทีถ้ายืดเยื้อกว่านี้ความจะต้องแตกเข้าสักวัน’  

ขาเรียวสวยลงน้ำหนักในการเดินอย่างมั่นคงแต่ทว่าก็ต้องหันขวับเมื่อมีคนมาบีบข้อมือของเธอไว้แน่น ใบหน้าขาวนวลตกใจจากที่ซีดอยู่แล้วกลับซีดลงไปอีก

"นี่คุณคิดจะทำอะไร" เธอสะบัดข้อมือออกจากการกอบกุมของเขา และพยายามควบคุมสีหน้าให้เป็นปกติ

"คุณ คุณมาที่นี้ได้ยังไง" เธอถามขึ้นน้ำเสียงเรียบนิ่งเพราะจดจำเขาได้ดี แม้จะเจอกันเพียงครั้งเดียว

ชายหนุ่มไม่พูดพร่ำทำเพลงพูดเข้าประเด็นที่สงสัยทันที

"คุณจะฆ่าลูกผมอยากนั้นเหรอ" กุลนทีถามขึ้นน้ำเสียงห้วนกระชาก เมื่อรู้ว่าที่นี้คือที่ไหน มายาวีแหงนหน้ามองเขาน้ำตาคลอ

"เขาไม่ใช่ลูกคุณ" เธอปฎิเสธไม่มองหน้าเขา

กุลนทีเหยียดยิ้มและแค่นหัวเราะ

"หึ! คุณไม่เคยมีแฟนและผมก็เป็นผู้ชายคนแรกของคุณ ผมมั่นใจล้านเปอร์เซ็นต์ว่าผมเป็นพ่อของเด็กในท้องเพราะคืนนั้นถุงยางแตก"

มายาวีค้อนขวับสายตาอาฆาตเขานี่เองคือต้นเหตุเรื่องทั้งหมด แต่ในเมื่อมันพิดพลาดและปิดบังเขาไม่ได้แล้ว เธอก็คงต้องยอมรับและขอให้เขาช่วยเห็นใจ

"ฉัน...ฉันมีความจำเป็นต้องทำ" เสียงหวานเอ่ยแหบพร่า

"คุณมันเห็นแก่ตัว" หญิงสาวแสยะยิ้มน้อย ๆ จะให้เธอปฎิเสธอย่างไรในเมื่อมันเป็นความจริง เธอหยุดเดินและหันหน้าไปมองเขาใบหน้าสวยมีน้ำตาคลอ

"ใช่ฉันมันเห็นแก่ตัว และฉันก็ไม่จำเป็นต้องเก็บเด็กคนนี้ไว้เพราะเขาเกิดจากความผิดพลาดของฉันกับคุณไง"

พูดจบเธอก็เดินหน้าต่อไปอย่างเด็ดเดี่ยวโดยที่ไม่ได้หันหลังไปสนใจเขาอีก

คำเตือน นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงแค่จินตนาการเพ้อฝันของไรท์ ใครที่ชื่นชอบเรื่องสั้นสายฟีลกูดเชิญทางนี้เลยค่า