ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [OS/SF] None Stop #Gakook #Vkook #Jikook #Monkook #Hopekook # Jinkook #yugkook #gyukook #allkook

    ลำดับตอนที่ #6 : [OS] April Fool's Day #Yugkook ft. Taehyung

    • อัปเดตล่าสุด 2 ก.ค. 60















    Title : April Fool's Day
    Couple : Yugyeom x Jungkook 
    Ft. Taehyung
    Rate : PG-13




    การโกหก...

    ทำให้เกิดสิ่งเล็กๆขึ้น...

    ไม่ใช่ความเกลียด...

    แต่เป็นความรัก...









    ห้องนอนสีขาว มีเพียงร่างเล็กๆที่นอนตัวสั่นอยู่บนเตียง... เสียงสะอื้นดังทั่วบริเวณห้องนอนของเขา เขาเป็นแบบนี้มาสองวันแล้วสินะ... เรื่องทั้งหมดมันก็คงจะเกิดขึ้น...ในวันนั้น..



    [ 2 วันที่แล้ว ]

    1 April 2017



    "จองกุกอ่า พี่ขอโทษนะ" เสียงของผู้ชายคนหนึ่ง 'คิม แทฮยอง' คนที่มาจีบเขาไว้ตั้งแต่ต้นเดือนที่แล้ว แต่ก็มาโป๊ะแตกวันนี้ วัน April Fool's Day วันที่ทุกคนต่างโกหกกันได้ โดยที่ไม่โกรธกัน แต่ไม่ใช่กับจองกุกแน่นอน สิ่งที่ออกจากปากคิมแทฮยองมันเป็นเรื่องจริงทั้ง
    หมดเลยต่างหาก

    "ขอโทษแล้วความรู้สึกผมจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมหรอครับ? ตอนที่พี่มาจีบผมผมก็เฉยๆนะ แต่พอเราคบกันได้วันนึง พี่ก็มาบอกว่าเรื่องทั้งหมดมันโกหกเนี่ยนะ ความและความไว้ใจของผมที่ผมมีให้พี่มันมีค่าแค่หมื่อวอนเองหรอครับ พี่ยอมทำขนาดนี้เพื่อลกกับเงินหนึ่งหมื่นวอนหรอครับ และเงินกับความรู้สึกคนเนี่ยนะ พี่แม่งบ้าว่ะ" แทฮยองอยกจะปฏิเสธแต่ก็ทำไม่ได้ เพราะ เรื่องทั้งหมดที่คนตัวเล็กพูดออกมามันก็ล้วนแต่เป็นความจริง เขาดันรับปากเพื่อนพนันกันว่าถ้าคบกับจองกุกได้ จะได้เงินมาหนึ่งหมื่นวอน แต่พอมารู้ทีหลังแทฮยองก็รักจองกุกเข้าเสียแล้ว แต่แค่ไม่อยากทำให้ความสัมพันธ์มันไปมากกว่านี้ เลยต้องยอมบอกความจริงไป รีบถอนตัวออกก่อนที่จะถอนตัวไม่ขึ้นดีกว่า

    "เอาเถอะ ถึงพี่จะขอให้จองกุกอภัยให้พี่มันก็คงไม่ได้ใช่ไหมล่ะ แต่ขอให้รู้เอาไว้นะ พี่ักจองกุกมากๆ พี่ัรักจองกุกเข้าแล้วล่ะ" แทฮยองจับแขนจองกุกเอาไว้ ดั่งว่ากลัวจองกุกจะหายไปจากความทรงจำของเขา

    "ผมโดนพี่หลอกนะ!!!! ถึงจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมมันก็คงยากแล้วแหละที่ผมจะไว้ใจพี่... ผมขอโทษนะพี่ ผมึคงต้องใช้เวลาทำใจว่ะ" จองกุกสะบัดแขนออกจากการเกาะกุมของแทฮยองไป และเดินออกจากห้องของแทฮยองโดยที่ไม่หันมามองคนข้างหลังอีกเลย...


    นี่แหละเรื่องทั้งหมดล่ะ

    ครืดดดด ครืดดดด ครืดดดดดด การสั่นของโทรศัพท์ที่โดนปิดเสียงเอาไว้ ก็ส่งสัญญานออกมาว่ามีคนโทรเข้ามา

    จองกุกรีบปาดน้ำตาออกลวกๆ ก่อนจะดูหน้าจอที่แสดงชื่อว่าใครโทรเข้ามา

     - คุณหมียูคยอม -

    เมื่อเห็นว่าเป็นเพื่อนสนิทของเขาโทรมา ก็รีบกดรับสายทันที

    "ฮัลโหล ว่าไงหรอยูค" จองกุกพูดให้ปลายสายได้ยิน ก่อนที่จะได้รับเสียงตอบกลับมา

    [คุณกระต่ายเปิดประตูให้คุณหมีหน่อยสิครับ คุณหมีรอจนรากงอกแล้วนะครับ] จองกุกทำท่าทีตกใจทันที นี่เขาไม่ได้ยินเสียงเคาะประตูหรือเสียงกระดิ่งเลยสินะ

    "อ่า แปปนะยูค" คนตัวเล็กรีบกดวางสาย และรีบวิ่งไปเปิดประตูให้เพื่อนของเขาทันที

    "ว่าไงครับคุณกระต่าย ปล่อยให้คุณหมีรอนานเชียว ว่าแต่... ทำไมตาแดงแบบนั้นล่ะ?" ยูคยอมถามออกมาเมื่อเห็นว่าตาของเจ้าตัวเล็กแดงก่ำเหมือนเพิ่งผ่านการร้องไห้อย่างหนักมา

    "นิดหน่อยน่ะ" จองกุกตอบออกไป

    "เรื่องพี่แทฮยองอีกแล้วหรอ" คนตัวเล็กไม่ตอบ เพียงแต่พยักหน้า ตอบกลับไป และเมื่อยูคยอมเห็นท่าทีเศร้าๆของจองกุกก็เลยไม่ได้ถามต่อ

    "เออนี่... ยูคมีไรจะถามกุกอ่ะ ยูคถามได้ใช่ไหม" ยูคยอมถามออกไป

    "ได้ดิ ตอบได้ทุกคำถามเลย"

    "เปลี่ยนจากรักพี่แทฮยองมารักยูคได้มั้ย..." นี่จองกุกกำลังโดนสารภาพรักสินะ

    "ยะ..ยูคพูดไรอ่ะ!?" จองกุกลุกขึ้นยืนทันที ที่ฟังประโยคจบ แต่พอเห็นอีกฝ่ายหน้าเสีย ก็เลยนั่งลงและตั้งสติไว้

    "ขอใช้เวลาคิดก่อนนะ ยูค.." จองกุกพูดขึ้น ทำให้อีกฝ่ายยิ้มออกมา

    "ได้สิ" เมื่อยูคยอมตอบแบบนั้น จองกุกก็วิ่งเข้าห้องนอนไป เขาต้องใช้เวลา...

    บางที่เขาก็สงสัยนะ ทำไมเขาไม่เคยหันกลับมามองคนที่รักเขาเลย ได้แต่วิ่งไล้ตามความหวังที่รู้ว่ามันไม่มีทางสมหวังน่ ความหวังลมๆแล้งๆแบบนั้นทำไมเขาไม่ปล่อยมันไป... เขาไม่เคยคิดถึงคนที่ทนรอเขา และทนเจ็บแทนเขาเลย 

    เวลาที่เขาหมดหวัง ยูคยอมก็คือคนแรกที่เข้ามาให้กำลังใจเขา ไม่ใช่พี่แทฮยอง
    เวลาที่เขาเศร้าหรือทุกข์ใจ คนที่มาปลอบเขาก็คือ ยูคยอม ไม่ใช่พี่แทฮยอง
    คนที่ทำให้เขามีความสุขก็คือ ยูคยอม
    แต่กลับกันคนที่ทำให้เขาเจ็บก็คือ พี่แทฮยอง...

    "ยูค... กุกตัดสินใจได้แล้วล่ะ"

    "ว่าไงหรอกุก"

    "กุกจะ.........




















    จากวันเป็นเดือน..

    จากเดือนเป็นปี...

    จากปีเป็นชั่วชีวิต..

    จุดเริ่มต้นความรักของพวกเขาน่ะ เริ่มต้นตั้งแต่แรกที่เจอกันแล้วล่ะ


    "คุณกระต่ายมาเป็นเจ้าสาวให้คุณหมีแล้วนะ คุณกระต่านห้ามเปลี่ยนใจนะ คุณกระต่ายเปลี่ยนใจไม่ได้แล้วจริงๆนะ" ยูคยอมตอนนี้ที่สวมสูทสีขาวสะอาดอยู่ก็พูดขึ้น

    "ไม่เปลี่ยนใจหรอกน่า คุณกระต่ายจะรักคุณหมีคนเดียวเลย! คุณกระต่ายสัญญา!!!" จองกุกพูดขึ้น พร้อมกับยื่นนิ้วก้อยมาให้กับคนตัวสูง และคนตัวสูงก็ตอบรับมัน

    งานวิวาห์สวยหรู ที่เจ้าของงานคือ ยูคยอมกับจองกุก คนที่คบกันมาแปดปี แต่งงานกันในปีที่เก้า ถึงแม้แปดปีที่ผ่านมา จะทะเลาะกันบ้าง ความคิดเห็นไม่ตรงกันบ้าง เข้าใจผิดกันไปบ้าง ขี้งอนกันบ่อย แต่ก็ไม่มีวันไหนที่พวกเขาทั้งสองคิดจะเลิกกันเลย ยูคยอมที่พร้อมจะดูแลจองกุกตลอดไป และจองกุกที่พร้อมจะให้ยูคดูแลไปตลอด มันก็เข้ากันได้ดีนะ

    ภายในงานแต่งมีแขกที่ถูกรับเชิญมามากมาย และรวมถึง...พี่แทฮยองด้วย

    "จองกุก..ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ พี่ดีใจด้วยล่ะสำหรับงานแต่ง สวยขึ้นเยอะเลยนะเราอ่ะ" จองกุกหันมองตามเสียงของชายที่คุ้นเคย 'คิม แทฮยอง'

    "พี่แท..? ขอบคุณครับ ฮ่าๆ มาคนเดียวหรอครับนึกว่าจะควงหญิงมาซะอีก" ทั้งสองหัวเราะให้กัน และเป็นจังหวะที่ยูคยอมเดินตามภรรยามา

    "ว่าไงไอแสบ แหมมมมม ถ้าแกทำจองกุกร้องไห้นะ พี่ดำคนนี้จะฆ่าแกทันที!" พี่แทพูดกลั้วหัวเราะ

    "ไม่มีวันอ่ะพี่ ผมไม่ทำเหมือนใครบางคนแถวนี้หรอกครับ หึๆ เมียผมออกจะน่ารักน่าเอ็นดู และก็...น่าฟัดด้วย" ยูคยอมพูดก่อนจะสวมกอดจากด้านหลังของคนตัวเล็ก พร้อมกับสูดดมความหอมจากซอกคอขาว

    "เฮ้ยๆ นี่ที่สาธารณะนะไอ้น้องชาย" แทฮยองพูดก่อนจะดึงตัวยูคออกมา

    งานแต่งผ่านไปได้ด้วยดี ส่วนพี่แทฮยองก็แอบไปเต๊าะเพื่อนของจองกุก คิดว่าคงจะต้องไปงานแต่งต่ออ่ะนะ ฮ๋าๆๆๆ





    ผมคิดว่าผมโคตรโชคดีเลย ได้คนที่พร้อมจะดูแลผมไปตลอดชีวิตมาเป็นคู่ชีวิตเนี่ย


    #กุกกี้ของเรา





    Talk Talk

    สวัสดี ลีดเดอร์ทุกท่าน เป็นไงบ้างคะ ฟิคยูคกุก ช่วงนี้ขึ้นเรือยูคกุกมา ฮ่าๆๆๆ สดชื่นนน
    ฟิคอันนี้ก็หลากหลายอารมณ์รวมกัน ถ้าใครชอบคู่ วีกุก กับ ยูคกุก ไปอ่านเรื่องที่เราแต่งไว้ได้เลยค่ะ เป็นเรื่องยาว สนุกแน่นอน

    ถ้าอ่านกันจบล้ว
    อย่าลืม!!!!! กดแฟบ คอมเม้นต์ กันด้วยนาจาาาาา

    จุ้บลีดเดอร์ทุกคน



    และก็ ไหนๆก็มาถึงวันนี้แล้วววว




    เจอกันตอนหน้า คอมเม้นต์กันเยอะๆนะ ไรท์ชอบอ่านคอมเม้นต์
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×