คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : - Friend 1 -
10 ปี่อน …
‘ ๊อๆ ‘
“ ยอลลลลล ออมาเล่นับบยอนันนน
”
เ็ัวน้อยอายุ 10 วบยืนเาะประูบ้านหลัหนึ่อย่าร้อนรน
อย่าไม่เยเป็นมา่อนเพราะวันนี้เามีอะไระมาอว ‘ เพื่อนรั
’ อเาไละ
“ อ้าว
หนูแบฮยอนมาะเ้าเลยนะ้ะวันนี้ ”
หิสาวแ่ราท่านนึออมาเปิประูให้แบฮยอน
เ็ัวเล็ยิ้มว้าพร้อมบอทัทายอย่าเป็นมิร แหสิ็เามาที่บ้านนี้ทุวันนี่
“ สวัสีอนเ้านะรับุยาย
ยอลอยู่ไหนหรอรับ ”
“ นั่ิน้าวเ้าอยู่หลับ้านนู้น
ไปหาเาสิ ”
“ อบุรับ ”
แบฮยอนยิ้มว้าแล้ววิ่เ้าไปในัวบ้านทันที
โยุประส์ือไปหายอลหรือ ‘ ปาร์ านยอล ’ เพื่อนรัอแบฮยอนที่บันั้แ่ 5 วบ
ือเาบันมา 5 ปีเ็มๆ
“ ย๊อลลลลลลล บยอนมาหาแล้ว ”
“ บยอนอย่าเสียัสิ ”
“ ทำไมล่ะ ็มันเ้าละนะ ”
“ เอาหน่า ยอลไม่อบนื้อนะ ”
“ ็ไ้บยอนะไม่เสียั ”
หิรายืนูเ็ทั้สอนุยันอย่ามีวามสุในใ็พลาิไปว่า
‘
ถ้าแบฮยอนเป็นผู้หิเธอะับทัู้่แ่านันเลย ’
“ นี่ๆ บยอนมีอะไรให้ยอล้วย ”
“ อะไรหรอ ”
แบฮยอนยิ้มว้าพร้อมหยิบล่อเล็ๆใบหนึ่ึ้นมาโว์รหน้าานยอล
“ แทแ๊นนนนนนนนนนนน
เราเอาให้ยอลนะ ”
านยอลมออวัที่แบฮยอนเอามาให้แล้วยิ้มว้านมุมปาทั้สอ้าเือบถึหู
…
ในนั้นือรูปถ่ายอแบฮยอนับเา เป็นเ็อ้วนใส่แว่นาเยๆ ับเ็ัวผอมแห้ยืนยิ้มให้ันสอน
“ ยอล
ถ้ายอลเอาอวัอันนี้ไปยอล้อสัาับบยอนนะว่าะไม่ทิ้บยอน ”
“ สัาสิ
เราะอยู่ับบยอนลอไปเลย ”
้วยสัาอเ็น้อยทั้สอน … ที่ไม่รู้เรื่ออะไรเลยนระทั่วันหนึ่
.
.
.
.
“ ปั้ๆๆๆๆ ุน้ารับ ุน้ารับ !!!! ” เ็อ้วนวิ่ออาบ้านัวเอมายัรั้ว้าบ้านและทุบประูอย่าไม่รีรอ
“ อะไรหรอลู มาะึเลย
แบฮยอนหลับแล้วนะ ” ุนายบยอนแม่อแบฮยอนวิ่หน้าื่นออมาเปิประู
“ ุยายรับ!! ุยายผมล้มอยู่ในห้อน้ำรับ!! ”
“ ห้ะ!!! ”
Seoul Hospital
‘ Emergency ’
านยอลนั่อยู่หน้าประูห้อุเินมอป้ายนี้มาไม่่ำว่า
3
ั่วโมับแบฮยอน หลัาที่เาไปทุบประูเรียุน้า
ุน้า็รีบวิ่มาที่บ้านอานยอลมาพยุุยายอเาึ้นแล้วโทรเรียรถพยาบาลทันที
ในใอานยอลไ้แ่ิว่าุยายะไม่เป็นอะไระ้อออมาหาเานในที่สุ
“ หมออโทษนะรับ พวเราพยายามันสุวามสามารถแล้วแ่่วยีวินไ้ไว้ไม่ไ้ริๆ นไ้เป็นโรหัวใแ่ไม่ไ้รับารรัษา
ทำให้เิเรื่อแบบนี้รับ หมอเสียใ้วยนะรับ ”
เหมือนโลทั้ใบอานยอละมืลทันทีที่ไ้ยินถึเาะอายุแ่ 10 วบแ่เา็รู้ถึสถานาร์อนนี้
านยอลร้อไห้ออมาเป็นบ้าเป็นหลัแบฮยอนวิ่มาอานยอลไว้แล้วร้อไห้้วยัน …
สุท้ายนี้เา็ไม่เหลือใร
แม่ส่เามาอยู่ับยายเพราะ้อารพาานยอลหนีพ่ออเามา พ่ออเาเป็นนัธุริื่อัที่้อารทายาทแ่้วยนิสัยส่วนัวอเานั่นี้โเห็นแ่ำแหน่และเ้าู้
แม่อเาึัสินใพาลูายมาฝาไว้ับยาย แ่อนนี้็ไม่เหลืออะไรแล้ว
หลัาานศพบไปใน่วนั้นานยอลไมุ่ยับใรเลยแม้ระทั่แบฮยอน เ็บัวอยู่นเียวไม่สนใใร
ผู้ให่ที่่วยเรื่อานศพ็เป็นุพ่อุแม่อแบฮยอนและาวบ้านในละแวนั้นมาร่วมแสวามเสียใและ่วยันปลอบเ็น้อยที่้อมาเสียยายไป
“ ฮือๆ ฮือออออ ”
“ ยอลหยุร้อนะ
ยอลร้อไห้นาบวมหมแล้ว ”
“ ฮือ บะ .. บยอน มันยะ..หยุไม่ไ้ ฮึ ยอลเสียใ ฮืออ ”
“ ไม่เป็นไรนะยอลมาอยู่ับบยอน็ไ้
บ้านบยอนว้าะายยอล็รู้ ”
“ แ่พ่อแม่อบยอนะว่ายอลมั้ย
”
“ ไม่หรอเื่อบยอนสิ ”
านยอลโผอแบฮยอนแล้วปล่อยโฮออมาอีรั้
…
ถ้าเาไม่มีแบฮยอนเ้าะทำยัไ
3 เือนผ่านไป
“ ิ๊่อ ”
“ ่า ใระ ” ุนายบยอนวิ่มาเปิประูหน้าบ้านอนเอ
แ่็้อใเมื่อนรหน้าเป็นถึนัธุริื่อัอย่า ‘ ปาร์
ินยอ ’
“ ผมมารับลูอผมไปอยู่ับผม ”
“ ใรหรอะ ?? ”
“ ปาร์ านยอลรับ ”
ุนายบยอนะลึไปั่วะหนึ่พร้อมเิแเ้ามาในบ้าน่อน
“ ุเป็นพ่ออเาหรอะ ”
“ รับ
แม่อเาพาเาหนีผมออมาอยู่ับยายอเา ผมามหาามสืบแ่็ไม่เยรู้เลยแสว่าแม่เาหาทาีันลูาผมทุทา
นมีนมาบอว่าอนนี้ยายเาเสียไปแล้วแ่ไม่มีาิที่ไหนเลย ผมเลย้อมารับเาไป ”
“ อ๋อ่ะ … แล้วุะเลี้ยูเาเอหรอ่ะ ”
“ แน่นอนรับ … อ่า ุเป็นนเลี้ยานยอลมาสินะรับ ”
“ ่ะ
แเป็นเ็น่ารัมาไม่่อยื้อ ว่านอนสอน่าย เาะยอมไปับุแน่นอน่ะ ”
“ ั้นนี่ือ่าอบแทนรับ …
”
“ … ”
“ ที่เลี้ยูลูายผมมา ”
ินยอวาเินปึนึไว้บนโ๊ะ
ูาวามหนาอปึแล้วไม่ใ่น้อยๆ เลยทีเียว
“ เอ่อ … ”
“ อร้อนะรับ ”
“ ็ไ้่ะ เี๋ยวันะพาานยอลมาหาุ
”
“ อบุรับ ” พูพร้อมส่ยิ้มให้สัที
นี้แหละวิธีโปรยเสน่ห์
.
.
.
.
.
.
.
“ นี่ … เอ่อ ือพ่ออหนูรับานยอล
”
“ อะไรนะรับ ไหนุแม่บอว่าพ่อผมายไปแล้ว ”
ปาร์ ินยอ ระุยิ้มึ้นมาทันที
แม่อเาเล่าเรื่อโหให้เาฟัสินะ
“ มาอยู่ับพ่อนะ พ่อรอลูมาอยู่้วยนานแล้ว
พ่อิถึลูมาเลย ”
“ ุเป็นพ่ออผมริหรอ ” านยอลเินเ้ามาใล้ินยอแล้วมอ้วยแววาที่ไม่อาาเาไ้
“ ใ่สิ พ่อมีผล DNA ้วยนะ
”
านยอลรุ่นิอยู่สัพันึ่อนะเินไปหาุนายบยอน
…
“ อบุทีู่แลผมนะรับุน้า
ผม้อไปอยู่ับุพ่อแล้ว ผมไม่อยารบวนุน้ามาว่านี้แล้ว ”
“ ไม่เป็นไรลู านยอล็เหมือนลูน้านนึ
ไปแล้ว็รัษาัวนะลูห้ามื้อนะ ”
านยอลพยัหน้ารับพร้อมยิ้มออมา
แ่ภายในวานั้นมีหยน้ำำนวนมาที่พร้อมะไหลออมา้วยวามเศร้า
“ ไปันเถอะลู ”
“ รับพ่อ ” านยอลพูเสียสั่นยื่นมือไปับมืออนผู้เป็นพ่อไว้
“ ยอล!!!! นั้นยอละไปไหน
” แบฮยอนวิ่ลบันไมาอย่าร้อนรน
“ บยอน … ยอลอโทษที่รัษาสัาไม่ไ้
”
“ ยอล!! ” แล้วานยอล็้าวออาบ้านไปพร้อมับน้ำาที่ไหลออมามามาย
เหมือนับแบฮยอน … ที่ทำอะไรไม่ไ้เลย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
มหาลัยื่อัอเียใหม่ … (
Thailand )
ึวิศวะ
“ ไอ่แบ๊ ”
“ อะไรอมึวะโ้ ” ( ยอู )
“ ็ูเรียมึั้นานไม่อบูสัทีห่า
ิว่าเป็นนเาหลีแล้วะทำเป็นเมินูไ้หรอ ภาษาไทยมึ็พูไ้ อย่ามาแอ๊บแ ”
“ บ่นเอี้ยไรอมึเนี่ย ”
“ แหมมมมมมมม อย่าให้ไอ่เมันอยู่นะูะให้มัน่ามึเป็นภาษาเาหลีแล้มึ
”
“ ู็ฟัออมั้ยห่า พูเหมือนูฟัไม่รู้เรื่อ ” ผมพูพร้อมบหัวเพื่อนาโไปสัที
ผมเป็นนเาหลีย้ายมาที่ไทย ผมไ้ทุนมาพร้อมแม่ย้ายมาอยู่ที่นี่้วย
มหาลัยที่ผมอยู่็ัพอสมวรนะผมว่า ผมอยู่ะวิศวะปี 2 แล้ว เพื่อน็มีเยอะแยะ แ่็ไม่เท่าเพื่อนนนั้นหรอ … เฮ้อ ว่าละ็ิถึมันะอยู่ไหนันนะป่านนี้ ‘ ปาร์
านยอล ’
“ แบมึฟัูนะ ”
“ อะไรวะ ” ูาท่าทาไอ่เพื่อนหน้านฮู (?) นี่แล้วผมว่า้อมีเรื่อให่
“ ็เาว่าันว่ามีเ็เ้ามาลาเทอมเว้ยอยู่ปีเียวับเราะเียวันเลยแ่เอโยธาว่ะ
”
“ ละเี่ยวไรับูวะ = = ทั้มึับู็อยู่วิวะไฟฟ้า
แล้วไปเี่ยวไระเา ”
“ มันะไม่เี่ยวเลยไอ่นนี้แม่ … ”
“ มันทำไม ”
“ มัน หล่อ มา!!! ”
“ แล้ว?? ”
“ ที่สำัือมาาเาหลีพ่อมาลทุนธุริที่เียใหม่เว้ย
”
“ หรอวะ ื่อไรวะ ” ่อมเผือเริ่มทำาน
อนแรบอไม่อยารู้
“ เหมือนแม่ะื่อ
ปาร์ านยอล ”
“ !!!! ”
- Friend –
Talk : สวัสีผู้อ่านทุท่านนนนนนนนนนนนน
นี่ือเรื่อแรย้ำ!! เรื่อแร ืออามีผิบ้าไรบ้าไ
มีไรท์สอนือ STK_er ับ Minniefefe เราะมาอัพันนละอนสออน 555555 ไรท์ไม่เี๊ยมันล่วหน้าว่าะให้เรื่อำเนินยัไ ไรท์แ่ละนะอ่านออีนที่แ่ไว้แล้วะแ่่อเอเลยว่าะเป็นไ่อไป
เหุผลือ ... มันลุ้นี 5555 ยัไ็ฝา้วยนะ ฝาสรีมแท็ #บเฟรน์ รันะุ้บๆ From … STK_er
ความคิดเห็น