คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : วิกฤต
ผมนั่เล่นอยู่ในระโม รอรับราวัลาเ้าเมือ หลัานั้น ะไ้เ้าเมือ ัววิ้น ไปทาประูทิศใ้ ลุยรอปอามอนสเอร์ ระับ่ำ ที่อยู่ในป่านอเมือ ส่วนป่า ศิลา ็เป็นอีสถานที่นึ ที่น่าสนใไม่น้อย มอนสเอร์ที่นั่น ส่วนให่เป็นสัว์อสูร ้อรอให้มีเลเวลับอุปร์ีๆ รบัวเสีย่อน ่อยออไปล่าพวมัน
ะนั่ิวาแผนเพลินๆ ็มีเสียเอะอะโวยวาย เสียฝีเท้าเินมาอย่ารีบเร่ เ้ามาใล้ระโม ทหารนหนึ่ แหวระโมเ้ามา อย่าเร่ร้อน
" อประทานโทษ ที่รบวนนะ อรับ " ทหาร นที่เ้ามาในระโม ล่าว้วยวาาสุภาพ แล้วะโนบอ เพื่อนทหาร้านนอ ว่า
" นำ ท่านรอแม่ทัพ เ้ามาไ้ " มีทหารอีหลายนาย แบเปลสนาม เินเ้ามา แล้วนำนายพันทหาร มานอนที่เีย ที่หน้าอมีลูเาทั์ ที่หัปลายปัอยู่ 2 อ เลืออาบโทรมาย
" นี่..มันเิอะไรึ้น " ผม ถาม้วยวามใ เมื่อี้เพิ่ื่มเหล้า พูุยสรวเสเฮฮา อย่าสนุปา นายพันทหาร เพิ่เหน็บระบี่ ถือทวน สวมเราะสีแเพลิ ออศึ้วยวามมั่นใ ท่วท่าทนออา แ่อนนี้ลับนอนแอ้แม้หมท่า เลือแาน ส่ลิ่นเหม็นาวละลุ้ นุนมู
" นี่..นี่มันอริ เ็บริ ! ไม่ใ่.เล่นๆ เหมือนในเม นี่หว่า " ผมิวึ้นมา
านั้น็มีหมอทหาร เ้ามาในระโม รวับีพร แล้วสั่ให้้มน้ำเรียมสุรา ัแหยิบห่อผ้ามาวาที่โ๊ะ ัารลี่ห่อผ้าออมา มีมีผ่าันาเล็นาให่ มี สิ่ว ะอเี่ยว ใบเลื่อย ้อนอไม้อันเล็พอีมือ ีมหนีบทำาเหล็ ัารใส่หม้อน้ำเือปุๆ ที่ทหารยเ้ามา
แล้วเอาเรื่อมือทั้หมที่ผ่านารลว่าเื้อ มาเ็้วยผ้าสะอานแห้ หมอทหารใ้รรไรัเสื้อผ้านเ็บ ที่สวมใส่ออนเือบหม านั้น็หยิบมีผ่าั มาเ็้วยแอลอฮอล์( ไหเหล้า ) เรียมลมือ ผ่าเอาหัวธนูออ แหันหน้ามามอทุน ที่อยู่ในระโม
" พวลื้อ ออไปให้หมเลย ม่าย้อมามุลู เหลือแ่ลูน้ออั๊ว 2 น ็พอ " าเล็รียาว ส่หาา ออำสั่
พูแบบนี้ใระอยู่ล่ะรับ ้มหน้าหัวุหัวุน รีบออมาอยู่หน้าระโม เสียร้อโหยหวน ปานปีศาร่ำรว ัออมาเป็นระยะๆ ทุรั้ที่ถูหมอทหารลมีรีแผล
" นี่..นี่..พี่ทหาร อรับ หมอ เล่นรีเนื้อันสๆ เลยเหรอ " ผม ถามทหารที่ยืนอยู่้าๆ ทหารนนั้นพยัหน้า
" ายห่า นี่มันเถื่อนเินไปป่ะ ไม่มียาา ไม่มีมอร์ฟีน ลวามเ็บปวมา่วยนเ็บเลย วเลือ เรื่อ่วยหายใ ืออันศิวิไล์มาๆ " ผมหน้าีเผือ รำพึในใ
" ทหารทุนฟัำสั่ อยู่หน้าระโมเฝ้ารอแม่ทัพ 2 น ็พอ ที่เหลือึ้นเิเทินป้อัน่าย " นายร้อยทหาร ออำสั่ พวลูน้อ ส่เสียรับำสั่ โยพร้อมเพรีย
…….อรับ…..
" แย่แล้ว อรับ มีโรโพผ้าเหลือ นับสิบนลอบุอุโม์ เ้ามาใน่ายแล้ว อรับ " มีทหารอีนนึ วิ่ระหืระหอบเ้ามารายาน นายร้อยทหาร หันหน้ามาทาผม
" ท่านนัล่า อนนี้่ายทหารอเราวิฤหนั ท่านแม่ทัพ ็อยู่ในเมือ ัววิ้น สถานาร์อนนี้ ่ายอเรา ำลัถูพวโรหลายร้อยน ปีนึ้นำแพ เพื่อทำลาย่ายทหาร ระผม ้ออวาม่วยเหลือาท่านนัล่า้วย อรับ " นายทหาร โ้ำนับ อร้อผม
ผม ลืนน้ำลายเอื๊อให่ ! หันไปมอที่ระโม ยัมีเสียร้อรวรา้วยวามเ็บปว ัออมาเป็นระยะๆ
"ใหายี๊..เลยู อยู่เยๆ็ายไ้ เพิ่ะับสายลับโร ไ้เมื่อี้เอ พวมัน้อแ้แ้นเราแน่ ? " เป็นไเป็นัน วะ เราับอรัษ์ ็มีฝีมือพอัว บวับทหารใน่าย เอาัวรอไ้สบาย
" ไ้สิ ผมเ็มใ่วยอยู่แล้ว ฮ่า..ฮ่า.. พวเรามีทหารนับพัน ลัวอะไร ับพวโรำนวนไม่ี่ร้อย ฮ่า..ฮ่า.." านนี้ินนิ่ม เื่อนมินไ้
" มันไม่ใ่ แบบนั้นหรออรับ " นายร้อยทหาร ทำท่าอึอั แล้วอธิบายให้ฟั
" ทหารใน่ายอเรา มีอยู่ 2,000 ว่านาย ทหารอาีพ มีอยู่ 500 นาย มีทหารฝึหั ที่เริ่มทำารฝึ 1,000 นาย รวมับพนัานธุราร ือพว หมอ นรัว นสวน นรับใ้ ิปาถะ อีเือบ 200 น แล้ว็มีาวบ้านที่มาสมัรเป็นทหาร ว่า 300 น เอ่อ..ือ.." นายร้อยทหาร หน้าเสีย
" อะไร นะ มือใหม่ ทั้นั้นเลย เหรอ " เรียเลย เรียมา ผมใสั่น ถาม่อ
" แล้ว อนนี้เรามีทหารอาีพ เหลืออี เท่าไหร่ " ที่ถามอย่านั้นเพราะผมนึอะไรออบาอย่าึ้นมา แล้วหันหน้าไปมอที่ระโมอีรั้ นายร้อยทหาร พยัหน้าีหน้าโศ ล่าวว่า
" ท่านรอแม่ทัพ ไ้รับแ้าทหารลาระเวว่า มีโรโพผ้าเหลือ ำนวน 500 น บุเ้าโมีหมู่บ้าน โหลวาน ท่านรอแม่ทัพึไ้นำทหารอาีพ 500 นาย ออไป่วยาวบ้าน แ่าไม่ถึ เเมา หัวหน้าโร นำพวโร 1,000 น าป่า ศิลา มาโอบล้อมรุมีนาบ ท่านรอแม่ทัพ รู้ว่าเสียรู้ เเมา หัวหน้าโรโพผ้าเหลือ ึไ้นำทหารีฝ่าวล้อมออมา น้อเาทั์บาเ็บสาหัส ส่วนเหล่าทหารที่แหววล้อมออมาไ้ มีเพีย 100 ว่านเท่านั้น อรับ "
" ิบหาย อริ ! แล้วพี่ทหาร ไม่ส่นไปแ้แม่ทัพในเมือ อทหารมา่วยเล่า " ผม ร้อนในยืนไม่ิ
" อนนี้ เเมา ไ้นำพวโรโพผ้าเหลือ ว่า 1,000 น ไปล้อมเมือ ัววิ้น แล้วให้ ลู่ นำโรโพผ้าเหลือ 500 นาย มาโมี่าย ทหารอเรา อนนี้พวมัน ำลัปีนำแพีฝ่าเ้ามา แล้ว็มีพวโรอีลุ่มนึ ุอุโม์ลอบเ้ามาอี้วย " นายร้อยทหาร ล่าวพลาหน้าี เหื่อแพลั่
" หายนะ มาเยือนแล้ว ไม่สู้็อยู่อย่าทาส เฮ้ย..าย เอาวะ ายเป็นาย " ผมพยัหน้า ส่สายาให้ทหารอรัษ์ อผม แล้วัมีสั้นออมา ูึ้นฟ้า ะโนลั่น
" ่า..มัน ่า..มัน " แล้ววิ่นำหน้าทุน ออไปที่ำแพ่าย
พอไปถึใล้ำแพ ็เห็นพวโรโพผ้าเหลือ หลายสิบนที่ลอำแพเ้ามาไ้ ำลัสู้รบอยู่ับทหารฝึใหม่ ูาุเทาาเายาวใส่รอเท้ายาวสีาวผูเือสีำพันไว้ันไปมา ั้แ่้อเท้านเือบถึหัวเ่า ผูผ้าพันอสีฟ้า ยัะุลูเสือ มือถือาบให่ ำนวนหลายร้อยนายที่รุมล้อมอยู่ แ่เห็น็รู้สภาพอเนอนาถเหลือทน พวโรโพผ้าเหลือแ่ละน ทรพลัฝีมือร้ายาเี่ยวาารรบ เปรียบเหมือนฝูแะถูฝูหมาป่ารุมทึ้มาว่า
ผมยิ้มรุ้มริ่ม แ่ถึยัไนอเรา็เยอะว่ามา เ้าไปมั่วลุวใน ยัไ็เอานะไ้ไม่ยา เหมือนสโลแน ผู้นำรัสเียสมัยสรามโล รั้ที่ 2 ไ้ล่าวว่า ำนวนทหารที่มาว่า มันย่อมมีุภาพเหนือว่าทหารำนวนน้อยว่าอยู่แล้ว ็นั่นแหละนะ
….น้ำน้อยย่อมแพ้ไฟ…..
ความคิดเห็น