ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5
อนที่ 5
สเวนเหม่อมอไปที่หน้า่า สายฝนที่พร่าพรมลมาระทบระเหมือนะึูให้เาลุาเ้าอี้ไปเปิหน้า่า แล้วรับเอาน้ำฝนเย็นื่นนั้นไว้ในมือ
สเวนเปิหน้า่าออแล้วไปมอไปที่สนามห้าเียวที่ื้นไป้วยฝน แ่แล้วสายาอเา็ไปหยุที่เ็หนุ่มนหนึ่ที่เินอยู่้าล่า ผมยาวสีำสนิทอเาเป็นประายสวยามราวับไม่ไ้เปียฝนใ ๆ เลย แถมเายัสวมเสื้อลุมสีำที่เป็นเรื่อแบบอโรเรียน้วย
แล้วเา็หยุเินรำแหน่ที่สเวนมอลมาพอี เา็่อยๆเยหน้าึ้นมอสเวน วาสีม่วอเาราวับส่ประายไ้เ่นเียวับอุหลายสีน้ำเินในมือเา
แล้วเา็หายไปเมื่อสเวนระพริบาแ่รั้เียว
เย็นทุน็ไปนั่ทานอาหารที่ห้อโถให่ มัอลนาัลปรบมือสอรั้เพื่อเป็นสัาให้ทุนเียบและฟั
“วันนี้ั้นมีเรื่อะให้ทุนทราบ” มัอลนาัลเปรย
“เป็นอันที่ทราบีอยู่แล้วว่าโรเรียนอเราะไม่มีารรับนัเรียนในระหว่าปีารศึษาแ่รูอยาะให้พวเธอ้อนรับนัเรียนที่ไ้รับารัเลือให้เ้ามาเรียนเป็นรีพิเศษ” มัอลนาัลหันไปมอเ็หนุ่มที่ยืนอยู่้าหลัเป็นเิให้เาเินึ้นมาแนะนำัว
“นี่ือโลเรน เรเวนลอ สายเลือที่แท้ริอโรวีน่า เรเวนลอ หนึ่ในสี่ผู้่อั้ฮอวอส์”
“ผู้ายอะไรหน้ายัะผู้หิ” วิลเวอร์บ่น
“เร้”
้อนับส้อมอฮิวส์ลบนานนเิเสียัสนั่น
“สวยมา” ฮิวส์ะลึแล้วมอไปที่โลเรน
“วาย แม็ม๊อี่ , บลูม สอร์ปิอัส มาที่นี่หน่อยิ” มัอลนาัลป์เรียวายับบลูม
“บันี้โรเรียนฮอวอส์อเราไ้มีทายาทที่แท้ริอผู้่อั้ฮอวอส์เป็นำนวน 3 นแล้ว ึ่็ือวาย แม็ม๊อี่ ทายาทอัลลาาร์ สลิธีริน , บลูม สอร์ปิอัส ทายาทอ๊อริ ริฟฟินอร์ และโลเรน เรเวนลอ ทายาทอโรวีน่า เรเวนลอ อให้ทุนบมือับทั้สามน้วย”
“แปะ ๆ”
่อนที่ทุนะออาห้อโถให่ โลเรน็เินมาหาสเวนแล้วระิบที่้าหูอเาเบาๆว่า...
ืนนั้น สเวนเินลที่มาสนามวิิามที่โลเรนบอ เาเินเรื่อยเปื่อยแล้ว็ไปหยุรลาสนามห้าสีเียวเพียลำพั
ที่สนามไม่มีใรอยู่ทั้นั้น ท้อฟ้ามืสนิท ในสนามมีวไฟที่พอให้แสสลัวอยู่ไม่ี่ว สายลมพัแร เสีย้นไม้เสียสีันทำให้บรรยาาศรอบัววัเวึ้นมาอย่า่วยไม่ไ้
สเวนหันหลัะเินลับ เา็สะุ้สุัว เมื่อเห็นโลเรนำลัยืนยิ้มให้เา เายืนห่าาสเวนไปแ่ไม่ี่้าว
โลเรนสวมุสีำทัุ้ แสไฟทั้สนามเหมือนะส่อมารวมันที่ัวเา สเวนไม่รู้ัวเลยว่าโลเรนเินมา้าอยู่หลัเาั้แ่เมื่อไหร่ัน
“ถึเวลาายอนายแล้วล่ะสเวน เพรสี้” โลเรนเบิาสีแเพลิอเาทั้ๆที่เมื่ออนลาวันยัเป็นสีม่วอยู่ไปที่หน้าอเสวน
โลเรนยมือึ้นระับสายา ร่าอสเวนที่หยุนิ่เหมือนถูสะ่อยๆลอยเ้ามาใล้เาเรื่อยๆอย่า้าๆ
สาม่ามสีำสนิทปราึ้นในมืออี้าอโลเรน ปลายทั้สามอมันสะท้อนแสันทร์บ่บอถึวามมนิที่ัเพรา
“มอร์สมอร์เร”
โลเรนใ้สาม่ามี้ึ้นไปบนท้อฟ้า แสสีเียวเป็นประายนาให่พุ่ึ้นไปลอยบนฟ้าเป็นรูปหัวะโหลนาให่ที่ประอบึ้นาสิ่ที่มอูเหมือนาวมรระยิบระยับ หัวระโหลนั้นมีูยื่นออมาาปานเหมือนเป็นลิ้น
ูนั้น่อยๆเลื้อยลมาแล้วหลอมรวมเป็นหนึ่ับสาม่ามนั้น
อาึะยืมผ้าลุมล่อหนมาาเเรสแล้วแอบย่อลมา้าล่าเพียลำพัเพื่อะไปยัเรือนระเพราะเธอลืมหมวไหมพรมแม่มอเธอไว้ที่นั้นเมื่ออนเธอไปเรียนวิาสมุนไพรศาสร์
ระหว่าทาที่้อผ่านสนามวิิ อาึะสัเว่าวันนี้แสไฟาสนามที่อยส่อให้นที่เินผ่านไปมาอนลาืนนyhน ลับหมุนไปส่อรวมันอยู่ลาสนาม
อาึะอเินไปูสาเหุไม่ไ้ พอเินไปถึประูทาเ้าสนามเธอ็ะัเท้าทันที แล้วรีบหลบที่หลั้นไม้ให่
*นี่มันอะไรันเนี่ย*
“ายะเถอะแ”
“อะวาาเาฟ...”
"เอ็์สเปลล์ลิอาร์มัส"
ะที่โลเรนำลัะร่ายาถาอะวาาเาฟราใส่สเวนนั้นเอ อาึะ็ระโออมาาหลั้นไม้แล้วร่ายาถาปลอาวุธนสาม่ามอโลเรนระเ็นไปปัที่อัรรย์นู
“หน่อยแน่ะ”
“สปูเฟาย”
โลเรนัไม้เท้าายสิทธิ์อเาึ้นมาแล้วร่ายาถาสะนิ่ใส่อาึะทำให้อาึะยับไม่ไหนไม่ไ้
“ออบลิวิอาเ้”
โลเรนร่ายาถาลบวามทรำออาึะ เมื่อลำวามทรำในส่วนที่้อารลบเรียบร้อยแล้วอาึะ็สลบไปแล้วล้มลอับพื้น
“ำลัมีนมานี่นา” โลเรนหันวับไปรทาเ้าแล้วรีบวิ่ไปลบวามทรำอสเวนแล้วร่ายาถาหายัว
“ออบลิวิอาเ้”
“อพาริั่น”
เวลาเียวัน ห้ออาบน้ำอันหรูหราอพรีเฟ็
เบื้อหน้าออร์เียืออ่าอาบน้ำนาให่ อร์เียเินไปวาเทียนสีำที่รอบสระเป็นำนวน 6 ุ
“อินเนิโอ”
อร์เียร่ายาถาเพื่อุไฟ วไฟสีแานส่อสว่าาเทียนสีำ
“มอร์สมอร์เร”
อร์เียเสรามารึ้นเหนืออ่าน้ำ ไฟา 6 ุส่อแสเป็นทายาวแล้วเื่อมเ้า้วยันนลายเป็นรูปาวผนึ 6 แล้อมรามารไว้
อร์เียหยิบวยาสีาวเรือแสออมาาระเป๋าาเ เา่อยๆเปิฝามันออแล้วเทลไปในอ่าน้ำ
ูยัษ์ออมาาปาหัวะโหลอรามาร มันเลื้อยลไปในน้ำที่ผสมับน้ำยาสีาวเรือแสนเป็นเนื้อเียวัน
“แว่บ”
เมื่อู้เลื้อยลไปในน้ำสุลำัวแล้ว็เิแสสีเียวส่อึ้นมาาน้ำ แสไฟาเทียนหยุเื่อมันแ่ลายเป็นไฟพุ่ลไปในน้ำแทน
ายหนุ่มผมาวเปลือยท่อนบน่อยๆโผล่ึ้นมาาน้ำ เา่อยๆสยายปีสีาวอเาอออย่า้าๆ
“อิมเปริโอ”
อร์เียร่ายาถาำสาปสะใใส่ายหนุ่มเบื้อหน้า
“นายท่านมีอะไรให้้ารับใ้อรับ” ายหนุ่มุเ่าล่อหน้าอร์เีย้วยวามน้อบน้อม
“ัารหมอนี่ะ แ่อย่าเอาให้มันถึายล่ะ” อร์เียยื่นรูปใบหนึ่ให้ับเา
“หวัว่าพรุ่นี้ั้นะไ้ยิน่าวีนะ ฮาเส”
โปริามอน่อไป
สเวนเหม่อมอไปที่หน้า่า สายฝนที่พร่าพรมลมาระทบระเหมือนะึูให้เาลุาเ้าอี้ไปเปิหน้า่า แล้วรับเอาน้ำฝนเย็นื่นนั้นไว้ในมือ
สเวนเปิหน้า่าออแล้วไปมอไปที่สนามห้าเียวที่ื้นไป้วยฝน แ่แล้วสายาอเา็ไปหยุที่เ็หนุ่มนหนึ่ที่เินอยู่้าล่า ผมยาวสีำสนิทอเาเป็นประายสวยามราวับไม่ไ้เปียฝนใ ๆ เลย แถมเายัสวมเสื้อลุมสีำที่เป็นเรื่อแบบอโรเรียน้วย
แล้วเา็หยุเินรำแหน่ที่สเวนมอลมาพอี เา็่อยๆเยหน้าึ้นมอสเวน วาสีม่วอเาราวับส่ประายไ้เ่นเียวับอุหลายสีน้ำเินในมือเา
แล้วเา็หายไปเมื่อสเวนระพริบาแ่รั้เียว
เย็นทุน็ไปนั่ทานอาหารที่ห้อโถให่ มัอลนาัลปรบมือสอรั้เพื่อเป็นสัาให้ทุนเียบและฟั
“วันนี้ั้นมีเรื่อะให้ทุนทราบ” มัอลนาัลเปรย
“เป็นอันที่ทราบีอยู่แล้วว่าโรเรียนอเราะไม่มีารรับนัเรียนในระหว่าปีารศึษาแ่รูอยาะให้พวเธอ้อนรับนัเรียนที่ไ้รับารัเลือให้เ้ามาเรียนเป็นรีพิเศษ” มัอลนาัลหันไปมอเ็หนุ่มที่ยืนอยู่้าหลัเป็นเิให้เาเินึ้นมาแนะนำัว
“นี่ือโลเรน เรเวนลอ สายเลือที่แท้ริอโรวีน่า เรเวนลอ หนึ่ในสี่ผู้่อั้ฮอวอส์”
“ผู้ายอะไรหน้ายัะผู้หิ” วิลเวอร์บ่น
“เร้”
้อนับส้อมอฮิวส์ลบนานนเิเสียัสนั่น
“สวยมา” ฮิวส์ะลึแล้วมอไปที่โลเรน
“วาย แม็ม๊อี่ , บลูม สอร์ปิอัส มาที่นี่หน่อยิ” มัอลนาัลป์เรียวายับบลูม
“บันี้โรเรียนฮอวอส์อเราไ้มีทายาทที่แท้ริอผู้่อั้ฮอวอส์เป็นำนวน 3 นแล้ว ึ่็ือวาย แม็ม๊อี่ ทายาทอัลลาาร์ สลิธีริน , บลูม สอร์ปิอัส ทายาทอ๊อริ ริฟฟินอร์ และโลเรน เรเวนลอ ทายาทอโรวีน่า เรเวนลอ อให้ทุนบมือับทั้สามน้วย”
“แปะ ๆ”
่อนที่ทุนะออาห้อโถให่ โลเรน็เินมาหาสเวนแล้วระิบที่้าหูอเาเบาๆว่า...
ืนนั้น สเวนเินลที่มาสนามวิิามที่โลเรนบอ เาเินเรื่อยเปื่อยแล้ว็ไปหยุรลาสนามห้าสีเียวเพียลำพั
ที่สนามไม่มีใรอยู่ทั้นั้น ท้อฟ้ามืสนิท ในสนามมีวไฟที่พอให้แสสลัวอยู่ไม่ี่ว สายลมพัแร เสีย้นไม้เสียสีันทำให้บรรยาาศรอบัววัเวึ้นมาอย่า่วยไม่ไ้
สเวนหันหลัะเินลับ เา็สะุ้สุัว เมื่อเห็นโลเรนำลัยืนยิ้มให้เา เายืนห่าาสเวนไปแ่ไม่ี่้าว
โลเรนสวมุสีำทัุ้ แสไฟทั้สนามเหมือนะส่อมารวมันที่ัวเา สเวนไม่รู้ัวเลยว่าโลเรนเินมา้าอยู่หลัเาั้แ่เมื่อไหร่ัน
“ถึเวลาายอนายแล้วล่ะสเวน เพรสี้” โลเรนเบิาสีแเพลิอเาทั้ๆที่เมื่ออนลาวันยัเป็นสีม่วอยู่ไปที่หน้าอเสวน
โลเรนยมือึ้นระับสายา ร่าอสเวนที่หยุนิ่เหมือนถูสะ่อยๆลอยเ้ามาใล้เาเรื่อยๆอย่า้าๆ
สาม่ามสีำสนิทปราึ้นในมืออี้าอโลเรน ปลายทั้สามอมันสะท้อนแสันทร์บ่บอถึวามมนิที่ัเพรา
“มอร์สมอร์เร”
โลเรนใ้สาม่ามี้ึ้นไปบนท้อฟ้า แสสีเียวเป็นประายนาให่พุ่ึ้นไปลอยบนฟ้าเป็นรูปหัวะโหลนาให่ที่ประอบึ้นาสิ่ที่มอูเหมือนาวมรระยิบระยับ หัวระโหลนั้นมีูยื่นออมาาปานเหมือนเป็นลิ้น
ูนั้น่อยๆเลื้อยลมาแล้วหลอมรวมเป็นหนึ่ับสาม่ามนั้น
อาึะยืมผ้าลุมล่อหนมาาเเรสแล้วแอบย่อลมา้าล่าเพียลำพัเพื่อะไปยัเรือนระเพราะเธอลืมหมวไหมพรมแม่มอเธอไว้ที่นั้นเมื่ออนเธอไปเรียนวิาสมุนไพรศาสร์
ระหว่าทาที่้อผ่านสนามวิิ อาึะสัเว่าวันนี้แสไฟาสนามที่อยส่อให้นที่เินผ่านไปมาอนลาืนนyhน ลับหมุนไปส่อรวมันอยู่ลาสนาม
อาึะอเินไปูสาเหุไม่ไ้ พอเินไปถึประูทาเ้าสนามเธอ็ะัเท้าทันที แล้วรีบหลบที่หลั้นไม้ให่
*นี่มันอะไรันเนี่ย*
“ายะเถอะแ”
“อะวาาเาฟ...”
"เอ็์สเปลล์ลิอาร์มัส"
ะที่โลเรนำลัะร่ายาถาอะวาาเาฟราใส่สเวนนั้นเอ อาึะ็ระโออมาาหลั้นไม้แล้วร่ายาถาปลอาวุธนสาม่ามอโลเรนระเ็นไปปัที่อัรรย์นู
“หน่อยแน่ะ”
“สปูเฟาย”
โลเรนัไม้เท้าายสิทธิ์อเาึ้นมาแล้วร่ายาถาสะนิ่ใส่อาึะทำให้อาึะยับไม่ไหนไม่ไ้
“ออบลิวิอาเ้”
โลเรนร่ายาถาลบวามทรำออาึะ เมื่อลำวามทรำในส่วนที่้อารลบเรียบร้อยแล้วอาึะ็สลบไปแล้วล้มลอับพื้น
“ำลัมีนมานี่นา” โลเรนหันวับไปรทาเ้าแล้วรีบวิ่ไปลบวามทรำอสเวนแล้วร่ายาถาหายัว
“ออบลิวิอาเ้”
“อพาริั่น”
เวลาเียวัน ห้ออาบน้ำอันหรูหราอพรีเฟ็
เบื้อหน้าออร์เียืออ่าอาบน้ำนาให่ อร์เียเินไปวาเทียนสีำที่รอบสระเป็นำนวน 6 ุ
“อินเนิโอ”
อร์เียร่ายาถาเพื่อุไฟ วไฟสีแานส่อสว่าาเทียนสีำ
“มอร์สมอร์เร”
อร์เียเสรามารึ้นเหนืออ่าน้ำ ไฟา 6 ุส่อแสเป็นทายาวแล้วเื่อมเ้า้วยันนลายเป็นรูปาวผนึ 6 แล้อมรามารไว้
อร์เียหยิบวยาสีาวเรือแสออมาาระเป๋าาเ เา่อยๆเปิฝามันออแล้วเทลไปในอ่าน้ำ
ูยัษ์ออมาาปาหัวะโหลอรามาร มันเลื้อยลไปในน้ำที่ผสมับน้ำยาสีาวเรือแสนเป็นเนื้อเียวัน
“แว่บ”
เมื่อู้เลื้อยลไปในน้ำสุลำัวแล้ว็เิแสสีเียวส่อึ้นมาาน้ำ แสไฟาเทียนหยุเื่อมันแ่ลายเป็นไฟพุ่ลไปในน้ำแทน
ายหนุ่มผมาวเปลือยท่อนบน่อยๆโผล่ึ้นมาาน้ำ เา่อยๆสยายปีสีาวอเาอออย่า้าๆ
“อิมเปริโอ”
อร์เียร่ายาถาำสาปสะใใส่ายหนุ่มเบื้อหน้า
“นายท่านมีอะไรให้้ารับใ้อรับ” ายหนุ่มุเ่าล่อหน้าอร์เีย้วยวามน้อบน้อม
“ัารหมอนี่ะ แ่อย่าเอาให้มันถึายล่ะ” อร์เียยื่นรูปใบหนึ่ให้ับเา
“หวัว่าพรุ่นี้ั้นะไ้ยิน่าวีนะ ฮาเส”
โปริามอน่อไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น