ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3
อนที่ 3
วัน่อมา ห้อเรียนวิาหรรมศาสร์ วิาใหม่ที่เพิ่ถูบรรุลในวิาเรียนอฮอวอส์ ึ่วิานี้สอนโยศาสราารย์มูน สมิธ
“อรุสวัสิ์นัเรียนทุน เอ๊ะ... มีนัเรียนแ่นี้เอเหรอ” มูนะลึับนัเรียนที่ลเรียนวิาอเธอที่มีไม่ถึ 10 น
“แ่็ไม่เป็นไร เอาล่ะเรามาูรายื่อนัเรียนอั้นับอาหารที่พวเธอไม่อบันีว่า”
“ุแม๊ม๊อี่ ไม่อบปลาับอาหารที่ทำให้อ้วน”
“ุไาุ ไม่อบา”
“ุสอร์ปิอัส ินไ้ทุอย่า”
“ุสปริฟิล์ ินไ้ทุอย่า”
“ุโอุริ ไม่อบบและแมลยเว้นผีเสื้อ”
“ุาร์ลาว์ ินไ้ทุอย่า”
“ุโเรริ ินไ้ทุอย่า”
“ุเอฟาลัส ินไ้ทุอย่า”
“และุเอนิาล ินไ้ทุอย่า”
“ั้นะให้พวเธอับลุ่มันลุ่มละ 3 นนะ แล้วทำอาหารามโทย์ที่พวเธอับไ้ึ้นมา เอาล่ะั้นะให้เวลา 3 วินาที เริ่มไ้”
“เสร็แล้วร๊าบ/่า”
ภายในเวลาไม่ถึ 3 วินาทีทั้ 9 น็ับลุ่มันเรียนร้อยโยับลุ่มนที่อยู่ใล้ัวเอ
ลุ่มอวาย , าเอ็น และอาึะับไ้โทย์อาหารหวาน ลุ่มอเนิ , บลูม และเเรสับไ้โทย์เรื่อื่ม และลุ่มอเอร์เนลล์ , วินาร์ และวิน์ับไ้โทย์อาหาราว
“เิพวเธอไปที่รัวอแ่ละลุ่มแล้วทำอาหารามโทย์อพวเธอมาลุ่มละ 1 อย่าโยที่ะ้อมีส่วนประอบอๆที่พวเธอไม่อบอยู่้วย ั้นะให้เวลาพวเธอแ่รึ่ั่วโมนะเ้าใมั๊ย”
“รับ/่ะ”
ะที่ทั้สอลุ่มำลั่วนอยู่ับารเลือวัถุิบอยู่นั้นเอ วาย , อาึะ และาเอ็น็ำลัลุ้มใอยู่เพราะทั้สามนมีอาหารที่นไม่อบทั้นั้น แถมแ่ละอย่าที่ะเอามาทำเป็นอาหารหวานนั้นมันแทบะไม่มีวามเป็นไปไม่ไ้เลยแม้แ่น้อย
“วิาร์เียม เลวิโอ่า”
เเรสร่ายาถาแ่อไม่ยัลอยึ้นมา
“ุเเรสรับ าระร่ายาถาวิาร์เียม เลวิโอ่าะ้อโบนิสะบัหน่อยนะรับ”
“วิาร์เียม เลวิโอ่า”
เนิสอนเเรสแล้วร่ายาถาให้เเรสู ับพลันวหลายว็ลอยึ้นบนอาาศ
บลูมเทอเหลวบาอย่าออาวหลายว แล้วนำมาผสมันในถ้วยเบื้อหน้าเา
“ออร์ิิอุส”
“อินเนิโอ้”
อล้วยไม้โผล่ออมาาปลายไม้เท้าอเเรส เาึอไม้ออไปวาในถ้วยนั้นแล้วรีบนำไม้เท้าุ่มลในถ้วยทันที านั้น็เิไฟพุ่ึ้นมาาถ้วย
“สอร์ิฟาย”
บลูมร่ายาถาแล้วี้ไม้เท้าไปที่ถ้วยนั้น
“เอาไอ้นี่ ไอ้นั่น ไอ้นู่น ไอ้โน่น” วินาร์ี้นิ้วไปทั่ว แล้ววิน์็เินไปหยิบวัถุิบ่าๆมานรบ แล้วนำไปให้เอร์เนลล์ที่โ๊ะ
“เอาไอ้นี่ใส่่อน ไอ้นั่นใส่ทีหลั แล้ว็าม้วยไอ้นู่น สท้าย็ใส่ไอ้โน่น” เอร์เนลล์พล่าม
“ฮือ ๆ ลุ่มอื่นเ้าทำันเสร็แล้ว แล้วลุ่มเราล่ะาเอ็น” อาึะน้ำาลอเบ้า
“ไม่้อห่วหรอ วายเ้าำลัทำอยู่นั่นไ”
30 นาทีผ่านไป
“หมเวลาแล้ว เอาอาหารอพวเธอมาให้ั้นิมิ เริ่มาอาหาราว่อน”
“สเ๊เนื้อมัรพันธุ์ีนลูไฟ , นอร์เวย์หลัเป็นสัน , เพรูเวียน ไวเปอร์ทูท , ยูเรเนียน ไอรอนเบลลี , โรมาเนียน ลอฮอร์น , เวลส์สีเียวธรรมา , สวีเนมูสั้น , แอนี้โพเี้ยน โอเพิลอาย , ฮัารีหาหนามและเฮบริเี้ยนสีำ พร้อมับเรื่อเียือมิมโบลัส มิมโบโทเนียรับ” วิาร์เสิร์ฟ
“รู้ัใ้วัถุิบนี่นา” มูนใ้ส้อมิ้มลไปที่เนื้อมัรพร้อมับมิมโบลัส มิมโบโทเนียแล้วเอาใส่ปาอย่ามีมารยาท
“B+”
“ลุ่ม่อไป อาหารหวาน”
“ไอศรีมลูวาที่ผสมาลูวารสรรสแอปเปิ้ล รสอโวาโ รสเบอน รสเบเิ้ล รสถั่วอบ รสเบ็ิ้โา รสล้วย รสบีนสทอร์ส รสบิสิ รสแบลเอร์แรนท์ รสนมปั รสน้ำาลทรายแ รสะหล่ำปลี รสเนย รสนมเนย รสสายไหม รสแรอท รสัว้ว รสะหล่ำอ รสไ่ปลาาเวียร์ รสเเลอรี่ รสะาบ รสีส รสเอรี่ รสทาร์เอร์รี่ รสหมาฝรั่ รสไ่ รส็อโแล รส็อโแลมูส รสอบเย รสมะพร้าว รสปลา็อ รสาแฟ รสปุ๋ยหมั รสุี้โท์ รสทอแ รส้าวโพ รสยาแ้ไอ รสแวา รสแ รสัทาร์ รสน้ำมันีเล รสฝุ่น รสี้หู รสไ่แ รสใบยูาริบัส รสอไม้ รสถั่วทอ รสาบ
รสาว รสห้า รสแฮม รสน้ำผึ้ รสน้ำหวานาใบพื รสราพื รสอสเผ็ รสไอศรีม รสหมึ รสเหล็ รสถั่วแ รสแะ รสยาไม้ รสหนัฟอ รสมะนาว รสผัาหอม รสถั่วไลม่า รส้นไลม รสับ รสมะม่ว รสถั่วมาราาน่า รสแยมผิวส้ม รสมาสแมโลว์ รสมาร์ิแพน รสมายอเนส รสลูิ้นเนื้อ รสเมนทอล รสนม รสเนื้อบ รสี้มู รสโลน รสมัสาร์ รสเส้น๋วยเี๋ยว รสหัวหอม รสส้ม รสสี รสระาษ รสปาปริา รสผัีฝรั่ รส้นพาสนิพ รสพาส้า รสถั่วลิส รสพริไทย รสเปปเปอร์มิน์ รสเปปเปอร์โรนี รสน้ำมันเบนิล รสปลาลิ้นหมา รสมันฝรั่ รสุ้ รสพรุน รสลูเ รสราสเบอรี่ รสไ่เน่า รสอิ รสเหล้ารัม รสน้ำสลั รสปลาแลมอล รสเลือ รสทราย รสปลาาร์ีน รสไส้รอ รสแมพู รสุ้ รสสบู่ รสโา รสาวรีม รสผัม รสปลาหมึ รสเยลลี่สอเบอรี่ รสสอเบอรี่มูส รสน้ำาล รสำมะถัน รสูิ รส้าวโพหวาน รสน้ำอ้อย รสทาทาร์อส รสา รสใบไทม รสนมปัปิ้ รสเล็บเท้า รสท็อฟฟี่ รสอสมะเือเทศ รสเรื่อในวัว รสปลาเทรา์ รสผัา รสวนิลา รสน้ำมันึ้นเา รสน้ำส้ม รสอ้ว รสวอลนัท รสห้าป่า รสไม้ น้ำอสวอลเสเอร์เียร์ รสโยเิร์ รสูินีรับ” วายเสิร์ฟ
“แล้วอาหารที่พวเธอไม่อบล่ะ” มูนเพ่พินิไปที่ไอศรีมสีสันแปลา
“็อยู่ในนั้นแหละรับ รสอลูวาไรับ” วายอบ
“ั้นเหรอ” มูนหยุเพ่แล้วัไอศรัมึ้นมาิม
“เอา S ไปเลย ั้นไม่เยินไอศรีมอร่อยแบบนี้ที่ไหนมา่อนเลย ถ้าไม่เื่อพวเธอลอิมูสิ” มูนทำท่าเหมือนะลอยแล้วแ่ละน็รูันเ้ามาิม านั้นทุน็มีอาารล้ายมูน
“ลุ่มสุท้าย เรื่อื่ม”
“๊อเทลพ่อมแม่มที่ผสมาาลัว , เวอร์มอธ , าลวาโส , ยีน , เทวิลา , ทริปเปิล-เ , รีม เอ าโ , รีม เอ เมนเ , แอบินเท , แมเป , วิสี้ , ๊อแน , อยทรีอัว , ว๊อ้า , แมบู้า , น้ำส้ม , น้ำแรนเบอร์รี่ , น้ำมะนาว , น้ำฟัทอ , ็อโแล๊ร้อน และบัเอร์เบียร์รับ” เนิเสิร์ฟ
“เรื่อื่มอะไรอพวเธอเนี่ย” มูนยแ้วึ้นมาิบ
“พรว”
“พวเธอเอาอะไรมาให้้นินเนี่ย รสาิห่วยแสิ้นี เอา F ไปินแล้วหลัาบนี้พวเธอทั้สามนะ้ออยู่เ็บวานี่ที่เ้าใมั๊ย”
“. . .”
“ั้นถามว่าเ้าใมั๊ย”
“ร๊าบ”
“แล้ว็ห้ามใ้เวทย์มน์่วยในารทำวามสะอา้วย ไม่ั้นล่ะ็เอีแน่”
“ร๊าบ”
“เอาล่ะวาย , อาึะ , าเอ็น ั้นะพาพวเธอไปที่อ์ารอาหารและยา(เวทย์มน์)เพื่อไปทะเบียนสูรอาหารอพวเธอันนะ” ว่าแล้วมูน็เินออไปพร้อมับวาย , อาึะ และาเอ็น
โปริามอน่อไป
วัน่อมา ห้อเรียนวิาหรรมศาสร์ วิาใหม่ที่เพิ่ถูบรรุลในวิาเรียนอฮอวอส์ ึ่วิานี้สอนโยศาสราารย์มูน สมิธ
“อรุสวัสิ์นัเรียนทุน เอ๊ะ... มีนัเรียนแ่นี้เอเหรอ” มูนะลึับนัเรียนที่ลเรียนวิาอเธอที่มีไม่ถึ 10 น
“แ่็ไม่เป็นไร เอาล่ะเรามาูรายื่อนัเรียนอั้นับอาหารที่พวเธอไม่อบันีว่า”
“ุแม๊ม๊อี่ ไม่อบปลาับอาหารที่ทำให้อ้วน”
“ุไาุ ไม่อบา”
“ุสอร์ปิอัส ินไ้ทุอย่า”
“ุสปริฟิล์ ินไ้ทุอย่า”
“ุโอุริ ไม่อบบและแมลยเว้นผีเสื้อ”
“ุาร์ลาว์ ินไ้ทุอย่า”
“ุโเรริ ินไ้ทุอย่า”
“ุเอฟาลัส ินไ้ทุอย่า”
“และุเอนิาล ินไ้ทุอย่า”
“ั้นะให้พวเธอับลุ่มันลุ่มละ 3 นนะ แล้วทำอาหารามโทย์ที่พวเธอับไ้ึ้นมา เอาล่ะั้นะให้เวลา 3 วินาที เริ่มไ้”
“เสร็แล้วร๊าบ/่า”
ภายในเวลาไม่ถึ 3 วินาทีทั้ 9 น็ับลุ่มันเรียนร้อยโยับลุ่มนที่อยู่ใล้ัวเอ
ลุ่มอวาย , าเอ็น และอาึะับไ้โทย์อาหารหวาน ลุ่มอเนิ , บลูม และเเรสับไ้โทย์เรื่อื่ม และลุ่มอเอร์เนลล์ , วินาร์ และวิน์ับไ้โทย์อาหาราว
“เิพวเธอไปที่รัวอแ่ละลุ่มแล้วทำอาหารามโทย์อพวเธอมาลุ่มละ 1 อย่าโยที่ะ้อมีส่วนประอบอๆที่พวเธอไม่อบอยู่้วย ั้นะให้เวลาพวเธอแ่รึ่ั่วโมนะเ้าใมั๊ย”
“รับ/่ะ”
ะที่ทั้สอลุ่มำลั่วนอยู่ับารเลือวัถุิบอยู่นั้นเอ วาย , อาึะ และาเอ็น็ำลัลุ้มใอยู่เพราะทั้สามนมีอาหารที่นไม่อบทั้นั้น แถมแ่ละอย่าที่ะเอามาทำเป็นอาหารหวานนั้นมันแทบะไม่มีวามเป็นไปไม่ไ้เลยแม้แ่น้อย
“วิาร์เียม เลวิโอ่า”
เเรสร่ายาถาแ่อไม่ยัลอยึ้นมา
“ุเเรสรับ าระร่ายาถาวิาร์เียม เลวิโอ่าะ้อโบนิสะบัหน่อยนะรับ”
“วิาร์เียม เลวิโอ่า”
เนิสอนเเรสแล้วร่ายาถาให้เเรสู ับพลันวหลายว็ลอยึ้นบนอาาศ
บลูมเทอเหลวบาอย่าออาวหลายว แล้วนำมาผสมันในถ้วยเบื้อหน้าเา
“ออร์ิิอุส”
“อินเนิโอ้”
อล้วยไม้โผล่ออมาาปลายไม้เท้าอเเรส เาึอไม้ออไปวาในถ้วยนั้นแล้วรีบนำไม้เท้าุ่มลในถ้วยทันที านั้น็เิไฟพุ่ึ้นมาาถ้วย
“สอร์ิฟาย”
บลูมร่ายาถาแล้วี้ไม้เท้าไปที่ถ้วยนั้น
“เอาไอ้นี่ ไอ้นั่น ไอ้นู่น ไอ้โน่น” วินาร์ี้นิ้วไปทั่ว แล้ววิน์็เินไปหยิบวัถุิบ่าๆมานรบ แล้วนำไปให้เอร์เนลล์ที่โ๊ะ
“เอาไอ้นี่ใส่่อน ไอ้นั่นใส่ทีหลั แล้ว็าม้วยไอ้นู่น สท้าย็ใส่ไอ้โน่น” เอร์เนลล์พล่าม
“ฮือ ๆ ลุ่มอื่นเ้าทำันเสร็แล้ว แล้วลุ่มเราล่ะาเอ็น” อาึะน้ำาลอเบ้า
“ไม่้อห่วหรอ วายเ้าำลัทำอยู่นั่นไ”
30 นาทีผ่านไป
“หมเวลาแล้ว เอาอาหารอพวเธอมาให้ั้นิมิ เริ่มาอาหาราว่อน”
“สเ๊เนื้อมัรพันธุ์ีนลูไฟ , นอร์เวย์หลัเป็นสัน , เพรูเวียน ไวเปอร์ทูท , ยูเรเนียน ไอรอนเบลลี , โรมาเนียน ลอฮอร์น , เวลส์สีเียวธรรมา , สวีเนมูสั้น , แอนี้โพเี้ยน โอเพิลอาย , ฮัารีหาหนามและเฮบริเี้ยนสีำ พร้อมับเรื่อเียือมิมโบลัส มิมโบโทเนียรับ” วิาร์เสิร์ฟ
“รู้ัใ้วัถุิบนี่นา” มูนใ้ส้อมิ้มลไปที่เนื้อมัรพร้อมับมิมโบลัส มิมโบโทเนียแล้วเอาใส่ปาอย่ามีมารยาท
“B+”
“ลุ่ม่อไป อาหารหวาน”
“ไอศรีมลูวาที่ผสมาลูวารสรรสแอปเปิ้ล รสอโวาโ รสเบอน รสเบเิ้ล รสถั่วอบ รสเบ็ิ้โา รสล้วย รสบีนสทอร์ส รสบิสิ รสแบลเอร์แรนท์ รสนมปั รสน้ำาลทรายแ รสะหล่ำปลี รสเนย รสนมเนย รสสายไหม รสแรอท รสัว้ว รสะหล่ำอ รสไ่ปลาาเวียร์ รสเเลอรี่ รสะาบ รสีส รสเอรี่ รสทาร์เอร์รี่ รสหมาฝรั่ รสไ่ รส็อโแล รส็อโแลมูส รสอบเย รสมะพร้าว รสปลา็อ รสาแฟ รสปุ๋ยหมั รสุี้โท์ รสทอแ รส้าวโพ รสยาแ้ไอ รสแวา รสแ รสัทาร์ รสน้ำมันีเล รสฝุ่น รสี้หู รสไ่แ รสใบยูาริบัส รสอไม้ รสถั่วทอ รสาบ
รสาว รสห้า รสแฮม รสน้ำผึ้ รสน้ำหวานาใบพื รสราพื รสอสเผ็ รสไอศรีม รสหมึ รสเหล็ รสถั่วแ รสแะ รสยาไม้ รสหนัฟอ รสมะนาว รสผัาหอม รสถั่วไลม่า รส้นไลม รสับ รสมะม่ว รสถั่วมาราาน่า รสแยมผิวส้ม รสมาสแมโลว์ รสมาร์ิแพน รสมายอเนส รสลูิ้นเนื้อ รสเมนทอล รสนม รสเนื้อบ รสี้มู รสโลน รสมัสาร์ รสเส้น๋วยเี๋ยว รสหัวหอม รสส้ม รสสี รสระาษ รสปาปริา รสผัีฝรั่ รส้นพาสนิพ รสพาส้า รสถั่วลิส รสพริไทย รสเปปเปอร์มิน์ รสเปปเปอร์โรนี รสน้ำมันเบนิล รสปลาลิ้นหมา รสมันฝรั่ รสุ้ รสพรุน รสลูเ รสราสเบอรี่ รสไ่เน่า รสอิ รสเหล้ารัม รสน้ำสลั รสปลาแลมอล รสเลือ รสทราย รสปลาาร์ีน รสไส้รอ รสแมพู รสุ้ รสสบู่ รสโา รสาวรีม รสผัม รสปลาหมึ รสเยลลี่สอเบอรี่ รสสอเบอรี่มูส รสน้ำาล รสำมะถัน รสูิ รส้าวโพหวาน รสน้ำอ้อย รสทาทาร์อส รสา รสใบไทม รสนมปัปิ้ รสเล็บเท้า รสท็อฟฟี่ รสอสมะเือเทศ รสเรื่อในวัว รสปลาเทรา์ รสผัา รสวนิลา รสน้ำมันึ้นเา รสน้ำส้ม รสอ้ว รสวอลนัท รสห้าป่า รสไม้ น้ำอสวอลเสเอร์เียร์ รสโยเิร์ รสูินีรับ” วายเสิร์ฟ
“แล้วอาหารที่พวเธอไม่อบล่ะ” มูนเพ่พินิไปที่ไอศรีมสีสันแปลา
“็อยู่ในนั้นแหละรับ รสอลูวาไรับ” วายอบ
“ั้นเหรอ” มูนหยุเพ่แล้วัไอศรัมึ้นมาิม
“เอา S ไปเลย ั้นไม่เยินไอศรีมอร่อยแบบนี้ที่ไหนมา่อนเลย ถ้าไม่เื่อพวเธอลอิมูสิ” มูนทำท่าเหมือนะลอยแล้วแ่ละน็รูันเ้ามาิม านั้นทุน็มีอาารล้ายมูน
“ลุ่มสุท้าย เรื่อื่ม”
“๊อเทลพ่อมแม่มที่ผสมาาลัว , เวอร์มอธ , าลวาโส , ยีน , เทวิลา , ทริปเปิล-เ , รีม เอ าโ , รีม เอ เมนเ , แอบินเท , แมเป , วิสี้ , ๊อแน , อยทรีอัว , ว๊อ้า , แมบู้า , น้ำส้ม , น้ำแรนเบอร์รี่ , น้ำมะนาว , น้ำฟัทอ , ็อโแล๊ร้อน และบัเอร์เบียร์รับ” เนิเสิร์ฟ
“เรื่อื่มอะไรอพวเธอเนี่ย” มูนยแ้วึ้นมาิบ
“พรว”
“พวเธอเอาอะไรมาให้้นินเนี่ย รสาิห่วยแสิ้นี เอา F ไปินแล้วหลัาบนี้พวเธอทั้สามนะ้ออยู่เ็บวานี่ที่เ้าใมั๊ย”
“. . .”
“ั้นถามว่าเ้าใมั๊ย”
“ร๊าบ”
“แล้ว็ห้ามใ้เวทย์มน์่วยในารทำวามสะอา้วย ไม่ั้นล่ะ็เอีแน่”
“ร๊าบ”
“เอาล่ะวาย , อาึะ , าเอ็น ั้นะพาพวเธอไปที่อ์ารอาหารและยา(เวทย์มน์)เพื่อไปทะเบียนสูรอาหารอพวเธอันนะ” ว่าแล้วมูน็เินออไปพร้อมับวาย , อาึะ และาเอ็น
โปริามอน่อไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น