เจ้างั่ง! คืนร่างท่านประธานมาเดี๋ยวนี้นะ! // นั่งเผาแบงค์กงเต็กเติมเงินเข้าระบบให้ (ลบตอนรีไรต์ใหม่ค่ะ)

ฉึก!

“เอ้า! เชิญแดกครับ!”

ตะเกียบเมลามีนสีแดงเข้มหนึ่งข้างถูกปักลงบนชามข้าวดังปั้กต่อหน้าวิญญาณที่มีใบหน้าหล่อเหลา

“ผมปักแค่ตะเกียบแบบนี้คุณหยิบไปกินได้มั้ย หรือต้องปักธูปจริงๆ ว่าแต่ผมควรปักกี่ดอกดีล่ะ อย่างคุณนี่นับว่าเป็นสัมภเวสีผีไร้ญาติรึเปล่า? เพราะคุณไม่ใช่บรรพบุรุษของผมอะ ผมควรปักแค่ดอกเดียวมะ?”

มุมปากของฝ่ายที่ถูกกล่าวหาว่าเป็นสัมภเวสีกระตุกนิดๆ ก่อนจะพูดขึ้น “คุณไปหาธูปมาปัก...”

“ดอกเดียวนะ?”

สายลับจำเป็นยกมือไหว้หนึ่งครั้งแล้วถามออกมา

“อะ แบบนี้กินได้ยัง”

คุณผีลองหยิบแท่งไม้คู่ทั้งสองก็เห็นว่ามันติดมือขึ้นมาจริงๆ กลายเป็นตะเกียบโคลนนิ่ง เขานำมันไปคีบข้าวขนาดพอดีคำแล้วเอาใส่เข้าไปในปาก

“กินได้ด้วยอ้าาาาา!” ร่างบางยังคงนั่งกระพริบตาใสปริบๆ กับสิ่งที่น่าสนใจตรงหน้าราวกับเด็กอนุบาลที่กำลังเฝ้าดูลูกเจี๊ยบฟักออกจากไข่

“ไม่ต้องมาจ้องผม คุณรีบๆ ลาของไหว้แล้วกินส่วนของตัวเองไป” ท่านประธานใช้ตะเกียบชี้สำรับตรงหน้า

อีกฝ่ายที่ถูกบอกเอียงคอ “แต่คุณยังกินไม่เสร็จเลยนะ”

“ก็ลองดูก่อน คุณจะมานั่งมองผมกินจนเสร็จเลยรึไง? ทำตัวเหมือนพวกอดอยากไปได้”

“อ้าว? พูดงี้ก็สวยดิ! ไอ้สิ่งที่คุณกำลังยัดเข้าปากอยู่นั่นก็เงินของผมนะ ผมจะดูหรือไม่ดู คุณไม่มีสิทธิ์มาห้ามผม” พูดจบก็ทำหน้ายู่ ลาของไหว้แล้วหยิบไปกินทันทีอย่างไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นัก

ร่างสูงแอบนึกขำ เจ้าเด็กที่กำลังเคี้ยวข้าวจนแก้มป่องช่างเป็นกระรอกที่ขี้สงสัยซะจริง

“ผมจะไม่ซื้ออาหารอะไรให้แล้ว ไปหยิบซาลาเปาไหว้ผีหน้าบ้านอากงอาม่าแดกเอาก็แล้วกัน!” เจ้าลูกหมาประชดก่อนจะยิ้มกริ่ม “นึกออกละ ต่อไปผมจะเอาหัวหมูดิบปักธูปมาถวายให้คุณกินด้วยความทรมาน ไม่ก็เป็ดไก่สดๆ ดีมั้ย? เอาให้เปลี่ยนสถานะเป็นผีปอบไปเลย”

สิ่งลี้ลับที่โดนพาดพิงถึงกับชะงัก ใครมันจะไปกระเดือกลง

“เดี๋ยวก่อน...ขอโทษที่พูดแบบนั้นออกไป...ยกโทษให้ผมด้วย”

——————————

'ท่านประธาน' ดวงซวย

ประสบอุบัติเหตุจนเป็นเจ้าชายนิทรา

วิญญาณถูกถีบออกมาจากร่าง ทำอะไรไม่ได้สักอย่าง

แต่วันหนึ่งกลับมีคนฟื้นขึ้นมาในร่างของเขาแล้วพูดว่า

"นี่มันเหมือนกับในนิยายเลย! คนนี้น่าจะรวยด้วย!

สบายล่ะ ไม่ต้องทำอะไรแล้ว นอนบนกองเงินกองทองก็พอ"

แล้วแบบนี้จะทำยังไง?

บริษัทที่ขาดเขาก็ไม่ต่างอะไรกับร่างกายที่ไร้หัวสมอง

————————————

ทว่าจากการช่วยเหลือ(?)อย่างกะทันหัน

ของ 'ระบบลึกลับ(เฮงซวย)' ที่ชอบใช้ภาษาวิบัติ

(หน้าด้านเรียกตัวเองว่า 'ผู้ช่วย'

แต่ดูเหมือนจะเป็น 'ผู้ช่วยมอบหายนะ' มากกว่า)

「 หวัดดี เลาเอง ระบบงัย อิ_อิ ครุคริ (~¯̴͒ꇴ¯̴͒˵)~ 」

ทำให้ท่านประธานได้เจอกับมนุษย์ที่มองเห็นเขา

และคนผู้นั้นมีเพียงคนเดียวในโลกเสียด้วย!

————————————

'เดย์' มนุษย์เงินเดือนไส้แห้งเหลือจะทน

สมัครงานประจำมา 20 แห่ง แต่ไม่มีใครรับ

ดันสอบสัมภาษณ์ผ่านเข้าไปในบริษัทของคุณผีสุดหล่อ

ตอนที่กำลังประสบวิกฤติหนัก หุ้นตก การบริหารเจ๊งบ๊งพอดี

เพราะไร้หัวราชสีห์ที่มีความสามารถ

พนักงานใหม่(แต่ดันใกล้ตกงาน)อย่างเขา

จึงต้องหาวิธีช่วยชิงร่าง 'ผีท่านประธาน' คืนมา

เพื่อจะได้ครองบัลลังก์ที่สั่นคลอนอีกครั้ง

————————————

ทว่าหนุ่มซื่อ(บื้อ)ก็ดันโง่ไปเซ็นสัญญาผูกชะตาลิขิต

ที่เจ้าระบบกวนบาทาเสนอให้โดยไม่ได้อ่านข้อตกลงก่อน

'หากไม่ได้ร่างคืนภายในเส้นตาย 180 วัน

ตอนผีท่านประธานสลายโต๋ วิญญาณเขาก็จะโผตามไปด้วย'

————————————

จากหนุ่มออฟฟิศถังแตกไร้ความสามารถ

จำต้องผันตัวไปเป็น 'สายลับ(อาชญากร)' มือใหม่แทน

ทั้งย่องไปปล้นเซฟจากบ้านของท่านประธาน

ตามคำสั่งของเจ้าตัวเพราะตังค์หมด

หรือภารกิจที่ต้องปลอมตัวเป็นผู้หญิงเพื่อหลอกเอาข้อมูล

และอีกร้อยแปดพันเก้าอย่าง

————————————

จู่ๆ เจ้าลูกหมาก็กลายเป็นคนรับใช้ของวิญญาณไฮโซ

ปักธูป 1 ดอก ถวายข้าวให้สัมภเวสีผีท่านประธานกิน

เผาแบงค์กงเต็กเติมเงินเข้าระบบให้ท่านประธานใช้

คอยเป็นมือเป็นเท้าให้

เป็นทุกอย่างให้เธอแล้ว แม้แต่มิจฉาชีพ

ถ้าไม่เรียกว่า 'ทาสที่โคตรซื่อสัตย์' ก็ไม่รู้จะเรียกว่าอะไรดี

————————————

หอพักที่อยู่ในปัจจุบันก็มีแต่พวกเพี้ยนๆ

เป็นอาชญากรในคราบลูกแกะบ้องแบ๊วกันทุกคน

แต่ใครจะไปรู้ว่าพวกเขากลับเป็นคนที่มาช่วยซะงั้น!

————————————

「 ห้อง 101 」-  เอส (24)

โหงวเฮ้งอาชญากรหนักมาก

ติดนิสัยชอบควงมีดเวลาออกไปไหนมาไหน

เป็นอดีตจอมโจรย่องเบาและสะเดาะกลอน

แต่หันมาทำอาชีพสุจริตหลังออกจากคุก

————————————

「 ห้อง 102 」-  คิวคิว (18)

เจ้าเด็กนี่เป็นพวกฮิคิโคโมริ

เก็บตัวอยู่แต่ในห้องไม่ออกไปไหนเลย เก่งคอมฯ มาก

ทำการแฮ็กอย่างผิดกฎหมายกระจุยกระจายไปหมด

ครอบครัวขายโลงศพจีน (ย้ายออกมาอยู่คนเดียว)

เล่นหุ้นจนรวยเวอร์ สั่งของออนไลน์ราคาแพงทุกวัน

————————————

「 ห้อง 103 」-  ยูม่า (21)

พวกเชื่อในสิ่งลี้ลับอย่างสามเหลี่ยมเบอร์มิวด้า

เส้นนาซกาที่วาดเป็นภาพสัตว์ต่างๆ ในทะเลทราย

วันๆ เอาแต่วิ่งหาเนสซีแห่งทะเลสาบล็อกเนสส์

ไม่ก็เยติจากเทือกเขาหิมาลัย

(ถึงกับหิ้วกระเป๋าเดินทางบินไปเยือนถึงที่)

ตกกลางคืนก็ตั้งกล้องโทรทรรศน์ส่องหา UFO

และเมื่อพบเข้าจริงๆ ก็จะขโมยของจากสิ่งลี้ลับเหล่านั้นเสมอ

「 คติประจำใจ: ต้องหาคำตอบของทุกอย่างให้ได้ 」

* ยูม่า = UMA (Unidentified Mysterious Animal)

คือสิ่งมีชีวิตที่ยังไม่ได้รับการยืนยัน

อาจเป็นตำนานหรือความเชื่อของคนรุ่นก่อน

————————————

「 ห้อง 201 」-  ลูซ, ลูซิเฟอร์ (19)

นักศึกษาที่บูชาลัทธิปีศาจ (โคตรเบียว)

อ้างว่าทำสัญญาแลกเปลี่ยนกับซาตานไปแล้ว

เป็นโรคโลหิตจางอย่างรุนแรง

เพราะวันๆ เอาแต่กรีดเลือดใส่วงแหวนต้องห้ามเรียกปีศาจ

บางทีก็มีรถหวอมารับถึงหน้าหอ อยู่ รพ. บ่อยกว่าบ้าน

(นับว่าเป็นปาฏิหาริย์มากที่ยังไม่ตายสักที)

————————————

「 ห้อง 202 」- ไลลา (32)

พี่สาวเซ็กซี่ที่ดูเป็นผู้เป็นคนมากสุดในหอนี้

อัธยาศัยดี พูดจารู้เรื่อง

เป็นคนห่ามๆ ลุยๆ

นิสัยค่อนข้างขัดกับหน้าตา

ความจริงเป็นเจ๊ใหญ่ในหมู่มาเฟียใต้ดินที่ไม่เกรงกลัวตำรวจ

ทำงานตอนกลางคืนเลยไม่ได้เจอกันเท่าไหร่

————————————

จบเรื่องไปคงโดนกวาดเข้าตารางจนเกลี้ยง

————————————

คำเตือน

1. นิยายเรื่องนี้มีคำหยาบคายบ้างและคำวิบัติเพื่ออรรถรส

2. โปรดถอดสมองออกก่อนอ่าน เพราะมันแฟนตาซีมาก

3. สถานที่ต่างๆ ในเรื่อง บางแห่งมีอยู่จริง เช่น ทะเลสาบล็อกเนสส์, เทือกเขาหิมาลัย ฯลฯ (แต่ส่วนใหญ่จะมโน)

4. ตัวละครอยู่ในประเทศสมมติ ไม่ใช่ประเทศไทย แต่เป็นการผสมผสานระหว่างหลายๆ ประเทศเข้าด้วยกัน

5. ความเชื่อและขั้นตอนการประกอบพิธีกรรมของชาวไทยเชื้อสายจีนอาจมีความผิดเพี้ยนไปบ้าง โปรดอย่าถือสาค่ะ T~T