ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : บทที่ 6 เธอคือผู้หญิงคนแรก NC
ภายในเพ้นเฮ้าส์สุหรูอิหล เปิประูเ้ามาะเอับห้อโถว้าวา ประอบไป้วยุโฟาสไล์โมเิร์นุมโทน้วยสีเทาำ พร้อมทั้โ๊ะรับประทานอาหารเรียยาว ประับ้วยแนเอเลียร์เพิ่มวามหรูหราภายในห้ออย่าลัว ยัมอเห็นวิวรอบทิศอเาะ The Sanya ในยาม่ำืนอย่าาม และห้อรัวแบบะวันพร้อมอุปร์ทำรัวรบรันที่ไม่เยผ่านารใ้านมา่อน ห้อนอนอเ้านั้นแยออไปาัวโถเพื่อวามเป็นส่วนัว
"ุ... ะพา.. ั้น.. ไปไหน.. ่ะ"
หิสาวลาเสียยายา ทำาปรือ ึ่หลับึ่ื่นถามออไป
"นสวย้อ ใเย็นนะรับ ผมะอุ้มไปนอนที่เีย"
หยาิหลอุ้มนัวเล็ึ้นมาพาเินรไปยัห้อนอน หิสาวิ้นรนเล็น้อยวาปรือลืมไม่ึ้น ใบหน้าแล่ำ มือเท้าแนาอเธอรู้สึหนัอึ้นไม่สามารถหลุพ้นาร่าายำยำให่โอายหนุ่มไ้ เธอเลยปล่อยให้ร่าายไ้รับไออุ่นาอว้านั้นแทน เอียใบหน้าุบับอว้าอย่าเผลอัว
หยาิหลวาสาวน้อยในอ้อมอเ้าลอย่าเบามือทะนุถนอมเหมือนลัวนัวเล็ะเ็บ เมื่อร่าายเธอสัมผัสับวามเย็นอผ้าปูที่นอนสิที่เรือนหาย็เหมือนะลับมาบ้า แ่ไม่ทันที่ะไ้ิอะไรหรืออนนี้เธออยู่ที่ไหนับใร และเ้าำลัะทำอะไรับเธอ
เรียวปาร้อนๆอนที่้อมร่าเล็็ประบูบลมาทันที แย้มลีบปานุ่ม้วยปลายลิ้นแล้วแทรเ้าไปและเล็มวามหวาน่ำในโพร่ปาเล็อย่าใเย็น ูบรั้นี้หวาน่ำและเรียร้อให้เธออบสนอเ้า พราวพร้อมเือนอบสนอ่อูบอ่อนโยนอย่าเอะๆะๆ แ่ลับทำให้ายหนุ่มไ้ใและอบารอบสนอที่ไม่ไ้เรื่อเอาเสียเลย เ้าเ็บเี่ยววามหวานปานน้ำผึ้าปานพอใ เรียวปาร้อนเลื่อนลมาหาออาวอหิสาว ุไูออนเิรอยแ มือทั้สอ้าทำหน้าที่ไ้อย่าีลูบไล้ไปทั่วร่าาย หน้าอทั้สอ้าถูบีบ้วยฝ่ามือหนานหิสาวร้อราออมา
"อ๊า.. อ๊า" พราวพร้อมเือนิ้นรนะหนีาวามเสียว่านที่ไม่เยไ้สัมผัส
หยาิหลไม่รอ้า่อยๆถอเสื้อ้านนอและเอื้อมมือไปปละอุั้นในอย่าำนา หิสาวเลิบเลิ้มไปับรสูบที่ป้อนให้นลืมัวปล่อยายปล่อยใไปับสัมผัสที่แปลใหม่ร่าายอ่อนระทวยไปับวามวาบหวามที่เ้ามอบให้ ฤทธิ์แอลอฮอล์ในร่าายทำให้สิสัมปัะอเธอาหายไปหม เรียวปาร้อนๆ่อยๆลาเลื่อนมาามแนวีพร นมาหยุอยู่ที่เ้านมู่าม ายหนุมมอูเ้าามทีู่เ่นอยู่รหน้าให้เ็มา นมอเธอลมสวย นาเ้าให่ัพ D เ้าไม่รอ้า้มลใ้ปลายลิ้นสัมผัสับยอถัน าม้วยูลืนยอถันอย่าหืนระหาย เ้าฟอนเฟ้นบีบลึทรวอให่ล้นมือ หิสาวบิายไปมาับวามเสียว่านที่ไ้รับ นเผลอปล่อยเสียราออมาให้ายหนุ่มไ้ใ
"ฮูย.. อ๊า... อ๊าา"
อารม์อายหนุ่มพลุ่พล่าน นแนายปวร้าวอยาปลปล่อยเ็มที่ เ้ารู้ัวีว่าทน่อไปไม่ไหวแล้ว ร่าามรหน้าทำให้น้อายเ้าื่นัวมาแบบไม่เยเป็นมา่อน หยาิหลัารถอเสื้อผ้าอเ้า้วยวามรวเร็วเท่าที่ะทำไ้นร่าเปลือยเปล่า แล้วัาร่อยๆบรรถอาเยีนส์ออนพ้นเรียวาาวู่าม เหลือเพียาเในเป็นปราาร้านสุท้าย
"ปวหัว พราวปวหัว อยาอ้วๆ"
"อุ๊บ... แหว่ะ"
พราวพร้อมเือนพูออมาทั้ๆที่เธอยัไม่ลืมา และลุึ้นนั้อ้วออมาใส่ายหนุ่มเลอะเทอะเ็มัว หยาิหลยืนอึ้ไปับเหุาร์ที่ไม่ิว่าาินี้ะเิึ้นับัวเอ เธอือผู้หินแร ที่ล้าทำับเ้าไ้ถึนานี้
"ุหมอพราวพร้อมเือน"
หยาิหล ะโนเรียื่อหิสาวออมา แ่เธอลับล้มัวลนอนไปบนเียเหมือนไม่มีอะไรเิึ้น
????สวัสี่ะ นัอ่านทุท่าน
(ไหว้ย่อแล้วหนึ่่ะ) ????
นิยายเรื่อนี้เป็นเรื่อแรเลยที่ แอแ่ ฝาพี่ๆ นัอ่านท่าน่วย✅อมเมนท์ พูุย ิมัน้วยนะะ
หาุอบอย่าลืมเป็นำลัใ้วยาร
❤️หัวใ ??“?เพิ่มเ้าั้น
????สัาว่าะปรับปรุ่ให้ีึ้น่ะ????
"ุ... ะพา.. ั้น.. ไปไหน.. ่ะ"
หิสาวลาเสียยายา ทำาปรือ ึ่หลับึ่ื่นถามออไป
"นสวย้อ ใเย็นนะรับ ผมะอุ้มไปนอนที่เีย"
หยาิหลอุ้มนัวเล็ึ้นมาพาเินรไปยัห้อนอน หิสาวิ้นรนเล็น้อยวาปรือลืมไม่ึ้น ใบหน้าแล่ำ มือเท้าแนาอเธอรู้สึหนัอึ้นไม่สามารถหลุพ้นาร่าายำยำให่โอายหนุ่มไ้ เธอเลยปล่อยให้ร่าายไ้รับไออุ่นาอว้านั้นแทน เอียใบหน้าุบับอว้าอย่าเผลอัว
หยาิหลวาสาวน้อยในอ้อมอเ้าลอย่าเบามือทะนุถนอมเหมือนลัวนัวเล็ะเ็บ เมื่อร่าายเธอสัมผัสับวามเย็นอผ้าปูที่นอนสิที่เรือนหาย็เหมือนะลับมาบ้า แ่ไม่ทันที่ะไ้ิอะไรหรืออนนี้เธออยู่ที่ไหนับใร และเ้าำลัะทำอะไรับเธอ
เรียวปาร้อนๆอนที่้อมร่าเล็็ประบูบลมาทันที แย้มลีบปานุ่ม้วยปลายลิ้นแล้วแทรเ้าไปและเล็มวามหวาน่ำในโพร่ปาเล็อย่าใเย็น ูบรั้นี้หวาน่ำและเรียร้อให้เธออบสนอเ้า พราวพร้อมเือนอบสนอ่อูบอ่อนโยนอย่าเอะๆะๆ แ่ลับทำให้ายหนุ่มไ้ใและอบารอบสนอที่ไม่ไ้เรื่อเอาเสียเลย เ้าเ็บเี่ยววามหวานปานน้ำผึ้าปานพอใ เรียวปาร้อนเลื่อนลมาหาออาวอหิสาว ุไูออนเิรอยแ มือทั้สอ้าทำหน้าที่ไ้อย่าีลูบไล้ไปทั่วร่าาย หน้าอทั้สอ้าถูบีบ้วยฝ่ามือหนานหิสาวร้อราออมา
"อ๊า.. อ๊า" พราวพร้อมเือนิ้นรนะหนีาวามเสียว่านที่ไม่เยไ้สัมผัส
หยาิหลไม่รอ้า่อยๆถอเสื้อ้านนอและเอื้อมมือไปปละอุั้นในอย่าำนา หิสาวเลิบเลิ้มไปับรสูบที่ป้อนให้นลืมัวปล่อยายปล่อยใไปับสัมผัสที่แปลใหม่ร่าายอ่อนระทวยไปับวามวาบหวามที่เ้ามอบให้ ฤทธิ์แอลอฮอล์ในร่าายทำให้สิสัมปัะอเธอาหายไปหม เรียวปาร้อนๆ่อยๆลาเลื่อนมาามแนวีพร นมาหยุอยู่ที่เ้านมู่าม ายหนุมมอูเ้าามทีู่เ่นอยู่รหน้าให้เ็มา นมอเธอลมสวย นาเ้าให่ัพ D เ้าไม่รอ้า้มลใ้ปลายลิ้นสัมผัสับยอถัน าม้วยูลืนยอถันอย่าหืนระหาย เ้าฟอนเฟ้นบีบลึทรวอให่ล้นมือ หิสาวบิายไปมาับวามเสียว่านที่ไ้รับ นเผลอปล่อยเสียราออมาให้ายหนุ่มไ้ใ
"ฮูย.. อ๊า... อ๊าา"
อารม์อายหนุ่มพลุ่พล่าน นแนายปวร้าวอยาปลปล่อยเ็มที่ เ้ารู้ัวีว่าทน่อไปไม่ไหวแล้ว ร่าามรหน้าทำให้น้อายเ้าื่นัวมาแบบไม่เยเป็นมา่อน หยาิหลัารถอเสื้อผ้าอเ้า้วยวามรวเร็วเท่าที่ะทำไ้นร่าเปลือยเปล่า แล้วัาร่อยๆบรรถอาเยีนส์ออนพ้นเรียวาาวู่าม เหลือเพียาเในเป็นปราาร้านสุท้าย
"ปวหัว พราวปวหัว อยาอ้วๆ"
"อุ๊บ... แหว่ะ"
พราวพร้อมเือนพูออมาทั้ๆที่เธอยัไม่ลืมา และลุึ้นนั้อ้วออมาใส่ายหนุ่มเลอะเทอะเ็มัว หยาิหลยืนอึ้ไปับเหุาร์ที่ไม่ิว่าาินี้ะเิึ้นับัวเอ เธอือผู้หินแร ที่ล้าทำับเ้าไ้ถึนานี้
"ุหมอพราวพร้อมเือน"
หยาิหล ะโนเรียื่อหิสาวออมา แ่เธอลับล้มัวลนอนไปบนเียเหมือนไม่มีอะไรเิึ้น
????สวัสี่ะ นัอ่านทุท่าน
(ไหว้ย่อแล้วหนึ่่ะ) ????
นิยายเรื่อนี้เป็นเรื่อแรเลยที่ แอแ่ ฝาพี่ๆ นัอ่านท่าน่วย✅อมเมนท์ พูุย ิมัน้วยนะะ
หาุอบอย่าลืมเป็นำลัใ้วยาร
❤️หัวใ ??“?เพิ่มเ้าั้น
????สัาว่าะปรับปรุ่ให้ีึ้น่ะ????
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น