ตอนที่ 9 : บทที่ 8 ข้าว่า ข้าชอบท่าน
8
ข้าว่า ข้าชอบท่าน
“ฮวาเอ๋อร์ มาแล้ว”เสียงเอ็นดูออกมาจากปากของท่านประมุขพรรคที่นั่งอยู่ด้านขวามือของอดีตประมุขพรรคผู้เป็นบิดา กระต่ายตัวน้อยถูกวางลงบนโต๊ะให้ชายหนุ่มทั้งหลายส่งสายตาเอ็นดูรักใคร่อย่างเต็มที่ จนเหนียนเกาที่เดินตามเจ้านายของตัวเองมาต้องผงะเพราะคิดว่าชายพวกนั้นถูกยาเสน่ห์ขั้นรุนแรง
‘ปีศาจกระต่ายขาวอย่างข้า...ทำอะไรได้หรือ’มี่ฮวาที่ถูกวางลงบนโต๊ะสื่อสารกับปีศาจแมวที่นั่งเรียบร้อยอยู่ข้างกายของเจ้านาย
‘ก็...ความจำดีเป็นเลิศ สัญชาตญาณแม่นยำเท่าที่ข้าทราบมีเพียงเท่านี้และกลายร่างเป็นมนุษย์ได้เมื่อบำเพ็ญเพียรบรรลุ ใช้เวลาประมาณ เจ็ดร้อยปี’
มี่ฮวาคิด หากนางอยู่ในร่างกระต่ายถึงเจ็ดร้อยปี ร่างจริงของนางไม่เฉาตายหรือนี่ แล้วนางก็เหมือนว่าจะเป็นกระต่ายที่อายุเพียงเดือนเดียวเสียด้วย
“เกาเกา เจ้ามีเพื่อนใหม่แล้วน่ะสิ”เจี่ยนเลี่ยงหรงยีหัวแมวอ้วนสีส้มที่นั่งข้างตัวเอง ทำให้เหนียนเกาแสดงสีหน้าเบื่อโลกอีกครั้ง
“ฮวาเอ๋อร์ มาหาปู่นี่มา” อดีตประมุขที่นั่งอยู่หัวโต๊ะเรียกกระต่ายตัวขาวตรงหน้า มี่ฮวากระโดดไปหาอย่างว่าง่าย ก็ท่านปู่ใจดีนี่นา ชายชราลูบหลังของกระต่ายอย่างแผ่วเบา
ซ้ำยังเอ็นดูมากๆจนแทบจะลืมลูกชายทั้งสองของตัวเองแล้วล่ะ
“ท่านอา ท่านกลับมาแล้ว” เจี่ยนซือเฉิง บุตรชายคนเล็กสุดที่เดินเข้ามาด้วยใบหน้าระบายยิ้ม “แล้วท่านอาสะใภ้ล่ะ”
“เจ้าหลานคนนี้นี่ ข้าไปท่องเที่ยว ไม่ได้ไปหาอาสะใภ้ให้เจ้าเสียหน่อย”
‘งั้นหรือเลี่ยงหรง ข้าอยากบอกกับเจ้าเด็กนั่นจริงๆ’เหนียนเกาที่ทำหน้าอัดอั้น มี่ฮวาหันไปมองเหนียนเกาอย่างสงสัย
‘ท่านอายังไม่แต่งงานหรอกหรือ’
‘ใช่ เจ้านั่นอายุปาจะเข้าเลขสี่อีกไม่กี่ปี ก็ไม่ยอกมแต่งงานเสียที แต่ข้าว่าอีกไม่นานก็อาจจะต้องแต่งแล้วล่ะ’
‘ท่านอาเจอว่าที่อาสะใภ้แล้วงั้นหรือ’
‘ใช่แล้วล่ะ สตรีนางนั้นเป็นถึงองค์หญิงคนเดียวของแคว้นนั่น ข้าไม่รู้ว่าเจ้าเลี่ยงหรงตาสูงหรือองค์หญิงนั่นตาฟางกันแน่’
‘ดูท่า เหนียนเกาจะอิจฉาท่านอาใช่ไหม่ล่า’
‘บ้าเหรอ! เจ้ากระต่าย ข้าเพียง...’แมวส้มตอบกระต่ายที่อยู่บนโต๊ะไม่ได้ ‘องค์หญิงนั่นก็เลี้ยงแมวปีศาจ ยัยแมวนั่นก็ ฮึ่ยย ข้าไม่เล่าแล้ว !’
‘อ้าว’
“อะไรกัน เหนียนเกาคุยกับฮวาเอ๋อร์หรือ”บุตรชายคนเล็กสุดทักขึ้น ทุกคนเลยมองไปยังหนึ่งแมวหนึ่งกระต่ายที่จ้องกันอย่างไม่ลดละ
“ข้าว่าใช่แน่ เจ้าจะจีบฮวาเอ๋อร์เหรอเหนียนเกา”ท่านประมุขพรรคมองแมวส้มอย่างไม่เป็นมิตรขึ้นมา หลวนหลงที่นั่งด้านข้างก็มองไปยังแมวสีส้มตัวเดียวกันและสายตาเช่นเดียวกัน
‘มี่ฮวา เจ้าช่วยข้าด้วยสิ ! ข้าถูกใส่ร้าย’ มี่ฮวาก็ไม่ทราบว่าต้องทำอย่างไร เหนียนเกาเลยกระโดดขึ้นตักเจ้านายตัวเองอย่างไม่เคยทำ แล้วหลับเสียอย่างนั้น
“ข้าว่ามิใช่หรอกท่านพี่ เจ้าเกาเกาน่ะ มีนางแมวในดวงใจแล้วน้า~”เจี่ยนเลี่ยงหรงมองแมวที่แกล้งหลับในตักอย่างขบขัน “เป็นถึงแมวทรงเลี้ยงเสียด้วย”
“หา ! ”ทุกคนยกเว้นหลวนหลงทำเสียงเดียวกัน
จากนั้นเลี่ยงหรงก็เล่าให้ทุกคนฟังโดยที่เหนียนเกาตื่นขึ้นมานั่งทำหน้าไม่พอใจอยู่ข้างๆ มี่ฮวาก็ฟังสิ่งที่ท่านอาเล่า โดยที่ท่านอาเว้นเรื่องของตัวเองเอาไว้ มี่ฮวาฟังไปๆมาๆหัวน้อยก็รู้สึกหนักอึ้ง หลับไปในที่สุด
“ข้าพาฮวาเอ๋อร์ไปพักในห้องนะขอรับ”หลวนหลงขอตัวแล้วพากระต่ายตัวน้อยออกมาจากห้อง มี่ฮวารู้ดีว่านี่คือสัมผัสจากหลวนหลงจึงมิได้ตื่นขึ้นมาแต่อย่างใด
ร่างสูงเดินไปเรื่อยๆจนถึงห้องนอน เขาวางกระต่ายตัวสีขาวที่ดูเหมือนเป็นก้อนสีขาวอีกครั้งลงบนเตียง มองดูกระต่ายที่หลับตาพริ้มอย่างนึกเอ็นดู มือของเขาลูบหลังกล่อมไปมา และชายหนุ่มก็รู้สึกหมั่นเขี้ยว
เขาเลยนำริมฝีปากของตัวเองไปแตะเบาบนหัวน้อยของกระต่ายที่มีกลิ่นอ่อนๆของดอกไม้ หลวนหลงอมยิ้มเล็กน้อยเมื่อเห็นกระต่ายยังคงหลับปุ๋ยอย่างสบาย เลยทำเช่นเดิมอีกครั้งและค้างไว้นานกว่าเมื่อครู่
ข้ารู้สึกถึงสัมผัสบางอย่างที่หัวของข้า เป็นบางอย่างที่นิ่มและให้ความรู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาด ข้าเลยลืมตาขึ้นเพื่อมองสิ่งนั้น แต่ข้ากลับมองเห็นปลายคางของเขา สิ่งนั้นที่ประทับอยู่บนหัวข้าได้ละออกไปแล้ว หัวใจของข้าเต้นรุนแรงขึ้น ดวงตาของข้าเบิกกว้าง
ข้ารู้แล้ว ว่าสิ่งนั้นคืออันใด
คือริมฝีปากของเขา...หลวนหลง
ยกยิ้ม...เขายกยิ้มเมื่อเห็นข้าตื่นขึ้น ข้ามองรอยยิ้มของเขาอย่างโง่งม ตั้งแต่ข้าอยู่ในร่างกระต่าย ข้ามีความลับอยู่หนึ่งอย่าง คือ
ข้าชอบรอยยิ้มของหลวนหลง ข้าชอบมองเขายิ้ม ยิ้มของเขาทำให้ข้ารู้สึกอบอุ่น ปลอดภัย สัมผัสของเขาทำให้ข้าใจเต้นแรง ทุกอย่างที่เป็นเขา ทำให้ข้าชอบ
ข้าชอบเขาใช่หรือไม่?
“พี่ขอโทษ ที่ทำฮวาเอ๋อร์ตื่น”หลวนหลงเขายังคงนำใบหน้าอยู่ใกล้ข้า “พี่ขอหอมหน่อยสิ”
อะ...ข้ายังไม่ทันได้ถอย เขาก็จูบอย่างแผ่วเบาลงไปที่แก้มของข้า ข้างขวา และข้างซ้าย ข้ายังคงทำอันใดมิถูก ได้เพียงอยู่นิ่งให้เขาหอม และซุกหน้าไปมาที่ตัวของข้า หลวนหลงจับข้าหงายท้อง และซุกหน้าลงกับพุงของข้า มันจักจี้มาก
และก็ทำให้ข้าหน้าร้อนขึ้นมา ข้ามิเคยมีบุรุษใดจูบนั่นนี่ ซ้ำยังทำแบบนี้กับข้าเลยนะ !
นอกจากหลวนหลง...
“ฮะๆ หน้าเจ้าตลกมาก รู้หรือไม่”เขาลูบขนข้าย้อนขึ้น โดยที่ข้ายังคงนอนหงายท้อง
ข้าไม่สนใจที่เขาพูด ข้าสนใจเพียงแต่...
เขาหัวเราะ และยิ้ม
อา...ข้ารู้สึกเหมือนขาดอากาศหายใจ ตาพร่ามัว ข้ามองไปยังหลวนหลง รอบตัวเขามีประกายบางอย่างระยิบระยับ
ข้าชอบเขาแล้วแน่ๆ
หลวนหลงมองกระต่ายที่นอนหงายท้องอย่างขบขัน ฮวาเอ๋อร์ของเขาทำตาปรืออย่างน่ารัก หนวดกระตุกน้อยๆ และยังคงมองมาที่เขาด้วยตาปรือๆนั่น ทำให้ชายหนุ่มอดใจไม่ไหว
ฟัดกับกระต่ายตัวน้อยอีกครั้ง
...................................................
หวายๆ พี่หลงทำอะไรน้องง น้องหลงเสน่ห์พี่หลงแล้ว ตายแล้ววหนูมี่ของแม่?
จัดให้ตามคำขอของรีด อิอิ ส่วนฉากอาบน้ำไรท์ขอพิจารณา (อมก.) หนูมี่อาจจะเลือดกำเดาไหลหมดตัว
พี่เหนียนแมวส้มของเรามีคู่นะจ้ะ ถ้าว่างๆจะแต่งตอนพิเศษ ขอไรท์คนนี้แต่งเรื่องนี้ให้จบก่อน 555
เรื่องมันน่าเบื่อมั้ยคะแบบดำเนินช้าไปงี้ ไรท์เป็นมนุษย์สโลว์ไลฟ์ขั้นสุด 5555
ใบ้ หนูมี่จะเข้าร่างอีกไม่กี่ตอนแล้วน้า เรื่องนี้น่าจะไม่เกินสามสิบตอน
MEICHE
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ไรท์เป็นแฟนคลับเสี่ยวมาวมาวนะคะ ><