หลวนหลง 欒龙

ตอนที่ 1 : บทนำ [rewrite]

บทนำ

            “เจ้าว่านางงามหรือไม่”มุมปากของชายหนุ่มยิ้มเย็น เมื่อสายตามองไปยังสตรีเอวบางร่างน้อยในชุดผ้าลื่นสีแดง เผยให้เห็นสัดส่วนโค้งเว้าเพียงเล็กน้อย

 “ข้าคิดว่า หน้าอกของนางยังโตไม่เต็มที่นัก” น้ำเสียงของเขาคล้ายมีสติอยู่เพียงเล็กน้อย

            “ฮ่าๆ หลวนหลง เจ้าช่างมีวาจาสร้างสรรค์ยิ่งนัก” สหายสนิทหัวเราะเยาะ เมื่อสตรีเอวบางร่างน้อยที่หลวนหลง สหายของเขากำลังพูดถึงนั้นได้ยินเต็มสองรูหู ซ้ำใบหน้างดงามของนางยังแดงก่ำ

         มิใช่ความเขินอายแต่อย่างใด แต่เป็นความโมโห

บุรุษผู้นั้น น่าตายยิ่งนัก !

มี่ฮวา หญิงสาวที่พวกเขากำลังพูดถึง  นางอายุสิบเจ็ดเป็นหญิงคณิกาที่นี่ นางมิได้ขายอย่างนั้น แต่นางขายศิลปะ ความสามารถของนาง และนางก็มิเคยเห็นบุรุษพูดจาน่าตายได้เท่านี้มาก่อน

มี่ฮวาจะเอาเรื่องชายคนนั้นให้ได้

แต่ก่อนที่นางจะได้เดินมาเอาเรื่องหรือต่อว่าเขา เงาสีดำพาดผ่านไปเพียงชั่วครู่พร้อมกับความเจ็บปวดที่ท้องของนาง อาภรณ์สีแดงสดกลมกลืนไปกับของเหลวจากร่างของนาง

เลือด...

มี่ฮวา...นางถูกแทง

            “มี่ฮวา! ตามหมอมาเร็ว!”จากนั้นมี่ฮวาก็รู้สึกว่ารอบกายของนางมีแต่เสียงโหวกเหวกโวยวายและความชุลมุนวุ่นวาย

            ‘สหายของข้า...ขอให้เจ้าโชคดี’นี่เป็นเสียงสุดท้ายที่ข้าได้ยินหลังจากนั้นข้าก็ไม่ได้ยินเสียงอันใดอีกเลย...

            ข้ารู้สึกเหมือนกำลังล่องลอยอยู่ ณ ที่ใดที่หนึ่ง จากนั้น...ข้าก็รู้สึกเหมือนถูกดึงไปตามทางนั้น...

            ข้าผูมี่ฮวา...ตายแล้วอย่างนั้นหรือ?

     และแล้วข้าลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง

ที่นี่คือป่า มีเสียงจิ้งหรีดร้อง และเสียงลม ข้าได้ยินมันอย่างชัดเจน แต่มองไม่เห็นชัดนักเพราะวันนี้เป็นคืนเดือนดับ รอบกายนั้นมืดไปหมด

ข้ารู้สึกหนักอึ้งตามเนื้อตัวเหลือเกิน...

“อื้อ~”ทำไมข้าถึงพูดมิได้กัน ข้ารู้สึกถึงกลิ่นดิน กลิ่นสมุนไพร ทำไมกลิ่นถึงชัดเจนเช่นนี้กันเล่า

ข้าพยายามมองกวาดไปทั่วๆ ข้ารู้สึกตัวข้าช่างเล็กจ้อยยิ่งนัก

พอก้มมองก็เห็นเท้าขนปุยสีขาวเปื้อนดินและเลือดสีแดงฉาน  จึงขยับตัว

และข้าก็รู้ตัว...

ว่าข้าอยู่ในร่างของกระต่ายป่าเสียแล้ว...