คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : CHAPTER : 01
CHAPTER : 01
เพื่อนบ้าน โครงกระดูก และซอสมะเขือเทศ
[หมู่บ้านเเถวภูเขา Ebott ]
“อืม…ถ้าฉันอ่านไม่ผิด บ้านฉันน่าจะอยู่ตรงนี้นะ” คุณพูดกับตัวเองเบาๆก่อนที่จะละสายตาจากเศษกระดาษที่อยู่บนมือของคุณเเละกวาดตามองรอบๆ ซึ่งรอบตัวคุณไม่มีอะไรเลยนอกจาก….บ้านหลังเล็กๆอยู่ข้างหน้าเพียงเเค่หลังเดียว
หลงทางซะเเล้วสิ!
คุณคิดในใจก่อนที่จะเอาเศษกระดาษที่ คุณ.มั่น.ใจ.มาก
ว่าจดที่อยู่อย่างถูกต้องเเน่นอนขึ้นมาดูอีกครั้ง
แต่มันก็คือบ้านหลังนี้..!!
“เอาล่ะ…ลองเข้าไปดูก่อนก็ได้” คุณพูดพร้อมกับก้าวขาเข้าไปในพื้นที่บ้านหลังนี้
ดูเผินๆเป็นบ้านที่ไม่ใหญ่เเละเล็กจนเกินไป…หน้าบ้านมีสวนอยู่ มีกระถางต้นไม้ที่ไม่มีต้นไม้ หญ้าเขียวขึ้นสูงพอสมควร สงสัยว่าจะต้องรีโนเวทบ้านหลังนี้ใหม่หมดซะเเล้ว!
*แกร็ก*
เสียงเปิดประตูดังขึ้น พร้อมกับคุณที่ก้าวขาเข้าไปสำรวจภายในตัวบ้าน
มันดูสะอาดมาก!!
มันสะอาดผิดตา ดูขัดกับสวนหน้าบ้านซะจริง….
โซฟาสีเขียว พร้อมกับทีวีตัวเก่าที่ไม่มีฝุ่นเกาะเลยแม้เเต่นิเดียว ข้าวของก็วางจัดระเบียบได้ดี
ตรงข้ามกับประตูห่างไปอีก20เมตรมีห้องครัวอยู่ แน่นอนว่าคุณไม่รอช้ารีบเดินไปสำรวจในตู้เย็น
“ว้าว….ถึงราคาบ้านที่นี่จะแพง ไม่สมกับภายนอกเเต่ก็อภัยให้ได้” คุณพูดพร้อมกับยกยิ้มขึ้นมา
ในตู้เย็นมีวัตถุดิบทำอาหาร อาหารเเช่เเข็ง ผัก ผลไม้ อาหารสำเร็จรูป ขนมต่างๆ เเละ..ช็อกโกแลตของโปรด
ก็ถือว่าคุ้มอยู่นะ
หลังจากสำรวจชั้นเเรกเสร็จคุณก็รีบเดินขึ้นไปชั้นสองของตัวบ้าน พอขึ้นบันไดไปทางซ้ายมือเหมือนจะเป็นห้องอะไรบางอย่าง และถัดไปอีกประมาณ5-10เมตร ก็มีห้องที่ตรงประตูติดรูปต่างๆเอาไว้…. ด้านขวาเหมือนจะเป็นระเบียงชั้นสองมีที่กั้นไว้สูงพอสมควร
คุณเลือกที่จะสำรวจห้อง
[ ] ห้องที่อยู่ใกล้ตัว
[ ✓ ] ห้องที่อยู่ห่างจากคุณไป 5-10 เมตร
หลังจากที่คุณใช้หัวคิดซักพักนึงก็ตัดสินใจที่จะไปสำรวจห้องที่อยู่ห่างจากหัวบันไดประมาณ5-10เมตร
หน้าห้องติดรูปกระดูกและรูปของรถเเข่ง น่าจะเป็นห้องของเด็กล่ะมั้ง
ภายในห้องมีเตียงที่เป็นรูปรถเเข่ง ห้องถูกจัดเป็นระเบียบอย่างดี มีโปสเตอร์ที่เขียนคำว่า Number one ไว้
แถมยังมีกระจกสูงราวๆ180-190เซนติเมตรวางติดกับผนังห้องปลายเตียง ข้างๆกับกระจกนั้นเป็นตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่
ด้วยความสงสัยจึงลองเปิดดู แต่ก็ไม่มีชุดอะไรมากนอกจากชุดนอน…..
เซอร์วิสจากคนที่ขายบ้านให้เรารึป่าวนะ…
คุณครุ่นคิดอยู่สักพักนึงก่อนจะเดินออกจากห้องมาเเละไปสำรวจห้องที่อยู่ใกล้กับบันไดมากที่สุด
แกร็ก…
เสียงเปิดประตูห้อง…สิ่งเเรกที่เห็นคือ กองถุงเท้าที่มีความสูงเท่าภูเขา!!
‘เอ่อ…ทำไมมันดูรกจัง’ คุณพูดออกมาเบาๆก่อนจะหาตะกร้ามาใส่กองถุงเท้าที่วางทับกันไว้เป็นภูเขา
หลังจากที่ทำความสะอาดเสร็จก็เดินสำรวจห้องไปซักพักนึง ห้องนี้ไม่มีอะไรมากนัก เป็นห้องปกติธรรมดาทั่วไป ผนังห้องสีครีม พื้นไม้ ผ้าห่มเเละผ้าปูที่นอนสีขาว ข้างๆเตียงมีโต๊ะเล็กๆสำหรับวางเเจกัน ตู้เสื้อผ้าอยู่ติดกับประตู
'งั้นก็อยู่ห้องนี้ก็แล้วกัน' คุณพูดพร้อมกับลงไปเอากระเป๋าเสื้อผ้าขึ้นมาพร้อมกับเก็บเสื้อผ้าใส่ตู้ตามปกติ….
พรึ่บ!
‘อะไรน่ะ!!’ ระหว่างที่คุณเก็บเสื้อผ้าเเละกำลังจะถอดชุดไปอาบน้ำล้างเหงื่อ จู่ๆก็มีเสียงของอะไรบางอย่างที่ดังขึ้นมาจากข้างหลัง
คุณหันไปหาเสียงนั้นก่อนจะหยิบมีดที่พกติดตัวไว้ตลอดขึ้นมาไว้ข้างหลัง ดวงตากลมสีเเดงเลือดมองไปรอบๆบ้าน สายตาก็ไปสะดุดกับ บุคคล? ที่จู่ๆก็มาอยู่ตรงหน้า
โครงกระดูก(?)ใบหน้ายิ้มสวมฮู้ดสีฟ้า มือข้างนึงใส่กระเป๋าไว้ ส่วนอีกข้างถือซอสมะเขือเทศเเละกำลังกินมันอยู่ เขาสวมกางเกงสีดำเเถบขาว กับรองเท้าแตะใส่ในบ้านสีชมพู
เขาดูหล่อ…
คุณคิดในใจถึงจะเป็นโครงกระดูกเเต่เมื่อคุณมองเขาเเล้วก็ไม่สามารถละสายตาจากเขาได้เลย
‘นายเป็นใคร’ คุณสะบัดความคิดที่ว่าเขาหล่อออกไปก่อนจะถามเขา ดวงตาสีเเดงเลือดฉายเเววไม่พอใจและหวาดระเเวงกับคนตรงหน้าอย่างเเรง
“หืม….เด็กน้อย ที่นี่มันบ้านของฉันนะ” โครงกระดูกตรงหน้าเอาซอสมะเขือเทศวางไว้ที่โต๊ะข้างเตียง ก่อนจะหันมาสบตากับคุณ
ทั้งคู่สบตากันซักพักนึง ภายในห้องมีเเต่ความเงียบ เพียงเเต่ว่ายิ่งสบตามากเท่าไหร่ หัวใจดวงนี้มันยิ่งหวั่นไหว
ตึกตัก…ตึกตัก
“เสียงดังเชียวนะเด็กน้อย” โครงกระดูกตรงหน้าเอ่ยทักขึ้นมาทำลายความเงียบนี้ลง
‘ม…หมายความว่ายังไงที่ว่านี่คือบ้านของคุณ’ คุณที่โดนทักแบบนั้นก็รู้สึกร้อนฉ่าที่หน้าขึ้นมาทันที
คุณตกหลุมรักโครงกระดูกคนนี้
“หมายความตามนั้นเด็กน้อย ฉันแซนส์ แซนส์ เดอะสเกลลิตัน” โครงกระดูกตรงหน้าคุณเเนะนำตัวก่อนจะยื่นมือออกมา
คุณที่เขินๆก็ก้มหน้าหนีเเละพยายามจะไปทางประตู แต่ก็ถูกแซนส์พูดขึ้นมาก่อน
“เด็กน้อย มันเสียมารยาทนะที่จะหนีไปแบบนั้น” คุณรู้สึกว่าคงจะหนีไม่รอดเเล้วล่ะ
‘เอ่อ…ฉัน(ชื่อคุณ)’ คุณพูดขึ้นแต่ก็ยังไม่กล้าที่จะสบตากับโครงกระดูกตรงหน้า
“เวลาคุยกับใครก็ต้องสบตาคนตรงหน้าสิ(ชื่อคุณ)” แซนส์เดินมาก่อนที่จะมาหยุดตรงหน้าคุณในระยะที่ใกล้กว่าเดิม
คุณค่อยๆเก็บมีดที่เอาออกมาใส่กระเป๋าเสื้อด้านหลังก่อนจะเงยหน้าไปสบตากับแซนส์
‘ฉัน(ชื่อคุณ)’ คุณพยายามเก็บความรู้สึกของตัวเอง เเต่ทว่ามันก็เก็บไม่อยู่เมื่อได้สบตากับโครงกระดูกตรงหน้า!!
แซนส์….ทำไมถึงทำให้รู้สึกเขินได้ขนาดนี้นะ
……… CHAPTER 02 ………..
NEXT ⇒
ความคิดเห็น