คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : นี่เราเสียจูบแรกให้พี่เขาหรอ
# หวัง คลับ
คลับของเจ้าของที่ขึ้นชื่อว่าหล่อ รวย ฮ่องกงแต่ขาสั้น ฮ่าๆ ( ไรท์ : ขอโทษนะแจ็คสันไรท์แซวเล่น 5555 ) แจ็คสัน หวัง เป็นคลับที่มีทั้งโซนที่เป็นบาร์ หรือจะเป็นโต๊ะให้นั่งสำหรับคนที่มาเป็นกลุ่ม ถ้าอยากได้ความเป็นส่วนตัวหน่อยก็มีโซน VIP ที่มีไว้สำหรับพวกที่มีเงินเยอะและลูกค้า VIP เท่านั้น คลับแห่งนี้เน้นการตกแต่งบรรยากาศภายในแบบแนวนิวยอร์กอินดัสเตรียล คือโชว์ความดิบของโครงสร้าง ประกอบด้วยผนังอิฐสีส้มตัดกับคานเหล็กโทนสีดำเข้ม ดาร์กๆ ตามสไตล์เจ้าของคลับ ซึ่งวันนี้ภายในร้านผู้คนต่างมาเยือนมากมายเป็นพิเศษ ปกติก็มาเยอะอยู่แล้วแต่วันนี้อาจจะเยอะกว่าทุกวันเพราะเพื่อนหน้าตาดี ดีกรีเดือนมหาลัยที่มาที่นี่บ่อยจนคุ้นหน้าคุ้นตารึเปล่าแจ็คสันเองก็ไม่รู้แต่ที่แน่ๆ มาร์คแม่งมันมาเพื่อฆ่ากลุ่มของพวกเขาชัดๆ วันนี้มันใส่แค่เสื้อยืดสีเทาตัวบางลายไม้กางเขน กางเกงยีนส์สีซีดขาดๆ กับรองเท้าผ้าใบธรรมดา ผมสีควันบุหรี่นั่นเซตให้มันยุ่งๆนิดหน่อยเหมือนจะธรรมดาแต่มันกลับดึงดูดแบดบอยมากเป็นอย่างมาก แถมเดินเข้ามายังไม่ทันได้ถึงที่นั่งก็มีผู้หญิงยื่นแก้วเหล้ามาให้ซะแล้ว อยากจะเบะปากใส่แรงๆสักทีนึง หมั่นไส้พวกหล่อเรี่ยราด !
“ แม่ง ! ยังเดินไม่ถึงที่นั่งเลยผู้หญิงก็เข้าหาซะแล้วหมั่นไส้ว่ะ “ แจ็คสันพูดขึ้นหลังจากที่พากันเดินเข้ามานั่งยังโซน VIP ที่โต๊ะประจำพวกเขาเรียบร้อย
“ อิจฉาหรอวะ ต่อขาให้ยาวก่อนสิแล้วค่อยมาอิจฉากู “ มาร์คปรายตามองแจ็คสันก่อนจะตอบเสียงนิ่งๆ ตามสไตล์ แล้วหันกลับไปหยิบแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มทันที
“ อ้าวไอ้ต้วน ! กูต่อขาแล้วมันจะทำให้กูดูดีขึ้นหรือไงวะ บี๋ดูสิไอ้ต้วนมันว่าแจ็คกี้อ่ะ “ แจ็คสันฟึดฟัดทันทีแล้วหันไปทำท่าทางออดอ้อนใส่เจบี
“ บี๋พ่องมึงสิ ! ชื่อนี้มีไว้ให้เมียกูเรียกคนเดียวเว้ยออกไปจากตัวกูเลยนะ กูขนลุก ! “ เจบีพูดจบก็ผลักหน้าแจ็คสันออกจากแขนของเขา
“ นี่กูเพื่อนรักพวกมึงนะเว้ย ทำแบบนี้กับกูได้ไงอ่ะแจ็คงอน แจ็คจะไม่เลี้ยงเหล้าแล้วเชอะ ! “ พูดพลางก็กอดอกสะบัดหน้าหนีทันที
“ กูให้มึงพูดใหม่ “ มาร์คพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง จนทำให้แจ็คสันรู้สึกเสียวสันหลังก่อนจะหันกลับมาตอบด้วยเสียงอ้อมแอ้ม
“ เลี้ยงๆ ! เลี้ยงคร๊าบพี่มาร์ค เมื่อกี้แจ็คกี้ไม่ได้พูดอะไรเลยนะ “
“ หึ “
“ อ้าวพวกมึง ! มานานแล้วหรอวะ “ ฮันบินทักขึ้นทันทีที่เดินเข้ามา ตามมาด้วยชานยอลและแบคฮยอนที่เดินโอบไหล่กันมา เบื่อคู่รักปาท่องโก๋จริงๆเจบีได้คิดในใจ
“ พวกกูพึ่งถึงเมื่อกี้อ่ะนั่งก่อนๆ พวกมึงอยากกินอะไรสั่งเลยนะวันนี้ฟรีแดกไม่อั้นไอ้แจ็คสันมันเลี้ยง “ เจบีพูดขึ้น
“ เนื่องในโอกาสอะไรวะ “ แบคฮยอนถามขึ้นทันที
“ ไม่รู้อ่ะ เห็นไอ้มาร์คบอกอยากกินเลยให้ชวนพวกมึงมาด้วย “
“ ฮ่าๆ อย่างงี้ก็ได้หรอวะ “ ชานยอลเอ่ยขึ้นหลังจากที่นั่งเงียบอยู่นาน
“ เฮ้ย ๆ ใจเย็นสิวะไอ้มาร์ค ! แดกเหมือนน้ำเปล่าเลยนะมึง “
“ มึง มันเป็นอะไรของมันวะ “ ฮันบินถามขึ้นพลางยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่ม
“ มันเห็นไอ้เซฮุนเดินเข้าไปโต๊ะของน้องแบมแบมคนที่มันชอบอ่ะ เลยเป็นอย่างงี้แหละ “ แจ็คสันตอบกลับฮันบิน
“ น้องแบมแบมที่อยู่กลุ่มกับแฟนมึงอ่ะนะเจบี “ แบคฮยอนถามขึ้นอีกครั้ง
“ อืม คนนั้นแหละ “
“ อ๋อ ไอ้เซฮุนกับน้องแบมแบมเขาเป็น... “
“ ขอโทษนะคะ “ นังชนีนี่มาขัดจังหวะกูพูดทำไมวะ แบคฮยอนได้แต่บ่นในใจอย่างหัวเสีย วันนี้มาร์คมันเลยจะไม่รู้ว่าที่จริงแล้วนั้น เซฮุนมีแฟนอยู่แล้วและน้องแบมแบมนั่นก็เป็นแค่ลูกพี่ลูกน้องของไอ้เซฮุนมัน เฮ้อ.. ไอ้มาร์คเอ้ย
“ ขอนั่งด้วยคนได้มั้ยคะ “ หญิงสาวในชุดเดรสสั้นสีแดงสดก็นั่งลงข้างมาร์คพร้อมกับยกแขนขึ้นไปคล้องคอมาร์คไว้ พลางคลอเคลียแถวซอกคอทันที ไม่รอให้เจ้าของเรือนร่างอย่างมาร์คอนุญาตก่อนเลยสักคำ เพื่อนของมาร์คที่นั่งอยู่ได้แต่มองด้วยความละอาในความใจกล้าหน้าด้านของหญิงสาว ไอ้คนเมาที่โดนเขาจูบอยู่นั่นก็ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรกับเขาเลย แจ็คสันได้แต่ส่ายหน้าให้
“ ขอโทษนะครับ ขอตัวเพื่อนผมด้วยครับมันเมาแล้ว ส่วนคุณผมว่ากลับไปที่โต๊ะคุณได้แล้วครับ “ เมื่อผ่านไปสักพักเจบีที่เห็นเพื่อนเมาจนไม่รู้เรื่องแล้ว จึงรีบกันผู้หญิงออกให้ทันที ปกติมาร์คจะไม่เมาขนาดนี้ถ้าไม่ใช่เพราะเวลาที่มันอกหัก หรือเสียใจมากๆ
“ พวกมึงเดี๋ยวกูพาไอ้มาร์คมันกลับคอนโดก่อนนะ แม่งสภาพนี้คงขับรถกลับไม่ไหวอ่ะ “ เจบีหันไปบอกลาเพื่อนทันที หลังจากที่เขาเข้าไปพยุงตัวมาร์คขึ้นก่อนจะเดินออกไปยังลานจอดรถ
“ แจ็คสัน ฝากบอกมาร์คด้วยนะว่าไอ้เซฮุนน่ะมันมีแฟนแล้ว เรียนอยู่คณะนิเทศศาสตร์ปี 2 ชื่อลู่หาน และน้องแบมแบมอ่ะก็เป็นลูกพี่ลูกน้องของไอ้เซฮุนมัน “ หลังจากที่มาร์คกับเจบีเดินออกไปแล้วแบคฮยอนก็หันมาพูดกับแจ็คสันทันที
“ อ้าว งี้ไอ้มาร์คมันก็เข้าใจผิดอ่ะดิ โอ๊ยไอ้ต้วนเอ้ย ! “ แจ็คสันพูดขึ้น
“ แดกต่อเถอะว่ะ “ ฮันบินพูดขึ้นอีกครั้ง และทุกคนที่เหลือก็จัดการยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่ม จนเวลาล่วงเลยมาจนเที่ยงคืนกว่าแล้วทุกคนก็แยกย้ายกันกลับทันที
# MT คอนโด
“ มาร์ค มาร์ค ! มึงเดินไหวมั้ยเนี่ย “ หลังจากที่เจบีจอดรถเสร็จก็เปิดประตูฝั่งข้างคนขับ ก่อนจะพยุงมาร์คออกจากรถพลางตบหน้าเพื่อนเบาๆเพื่อเรียกสติ
“ หวาย หวายยย กูเดินได้แค่นี้สบ๊ายยย “ มาร์คกับตอบกลับพลางเดินไปข้างหน้าให้เจบีดู ขนาดเดินยังเดินไม่ตรงเลย เจบีได้แต่ส่ายหน้าให้เพื่อนหน้าหล่อ
“ กูว่าแบบนี้ไม่ไหวหรอก มากูช่วย “ และเจบีก็เข้าไปช่วยพยุ่งตัวมาร์คอีกครั้ง เพื่อที่จะได้พาขึ้นไปนอนบนห้องซะที
“ มึงเดินดีๆดิ๊ กูเดินลำบาก “
“ มึงก็เดินดีๆสิ มึงพากูเดินส่ายไปส่ายมาทำมายยยย “
“ มึงนั่นแหละเดินไม่ตรงเอง กูบอกให้มึงเดินดีๆมาร์ค ! “
“ งื้อ อย่ามาว่าม้าคนะ ! “
“ มึงพูดปกติดิ๊ กูไม่เอาเวอร์ชั่นนี้ ! “
“ ทำมายยย หม่าม๊าบอกว่าม้าคแทนตัวเองแบบนี้แล้วน่ารักกก “ เขาอยากจะเอาโทรศัพท์ขึ้นมากดถ่ายคลิปเพื่อนของเขาไว้ซะเหลือเกิน ถ้าไม่ติดที่ว่าเขาช่วยพยุงมันเดินอยู่นะ
“ แจบอมมม อีกนานมั้ยกว่าจะถึงห้องอ่ะ “
“ ใกล้ถึงแล้วๆ มึงก้าวขาเข้าไปในลิฟต์ก่อน “ ทุลักทุเลเหลือเกินร่างคนหรือร่างควายกันวะ เจบีได้แต่บ่นในใจ
“ อื้อ ม้าคจาเข้าห้องอ่ะม้าคง่วงแล้วแจบอมมม “ แค่พูดก็ได้มั้ยล่ะ ทำไมต้องเอาแขนมาคล้องคอเขาไว้แล้วเอาหัวมาซบอกทำท่าทางออดอ้อนแบบนี้ ! เอามาร์คคนเก่ากลับคืนมาก๊อนนน ดีที่ในลิฟต์ตอนนี้มีแค่เขาสองคนถ้ามีคนอื่นอยู่ด้วยนะ โอ๊ยเจบีก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเหมือนกัน
“ ถึงห้องมึงแล้วกูวางมึงหน้าห้องนี่นะ จินยองรออยู่ที่ห้องกูต้องรีบไป มึงเข้าห้องเองได้นะ “ กว่าเจบีจะแบกมาร์คขึ้นมาบนห้องได้สำเร็จเขาเหนื่อยแทบตาย แถมไม่ชินกับมาร์คเวอร์ชั่นนี้อีก เจบีสัญญาว่าจะไม่เข้าใกล้เวลาที่มันเมาแล้วไม่รู้เรื่องแบบนี้อีกแล้ว ฮือ
“ ขอบจายน๊าแจบอมมม “ มาร์คหันมาพูดเสียงยานคาง แล้วส่งยิ้มหวานตาเยิ้มให้ในหัวของเจบีตอนนี้มีแต่คำว่ากูต้องรีบกลับห้องไม่งั้นเขาต้องสติแตกกว่านี้แน่ๆ
“ งั้นกูกลับห้องล่ะนะ ไว้เจอกันพรุ่งนี้มึง “ เจบีพูดจบก็หันหลังเดินกลับมาที่ห้องตัวเองทันที ห้องของเจบีกับมาร์คนั้นอยู่ข้างกันแต่ก็ห่างพอสมควร ส่วนห้องของแจ็คสันก็อยู่ตรงข้ามกับห้องเจบี ซึ่งอยู่ข้างห้องกับแบมแบมนั่นเอง
JB Part .
ผมส่งไอ้มาร์คที่หน้าห้องเรียบร้อยแล้วครับ ตอนนี้ผมยืนอยู่ในห้องของผมหวังว่ามันจะเข้าห้องเองได้นะ แต่เอ๊ะ! ผมไม่ได้ถืออะไรติดตัวมาเลยนี่นา เชี่ยแล้วไงกระเป๋ามันอยู่ที่ผับไอ้แจ็คสันนี่แต่มันก็คงจะจำรหัสห้องของมันได้อยู่หรอกมั้ง ถึงจะเมาขนาดนั้นก็เถอะงั้นเดี๋ยวโทรไปบอกไอ้แจ็คสันไว้ดีกว่า
ตู๊ดดดดดดด ตู๊ดดดดดด ติ๊ด
“ ฮัลโหล แจ็คสัน “
( ว่าไงแจบอมมม ) นี่มันเมาหรอ ?
“ เอากระเป๋ากับคีย์การ์ดไอ้มาร์คมาให้มันด้วยนะ กูลืมหยิบมาด้วยว่ะ “
( อ๋อ เออได้ๆเดี๋ยวสักพักกูจะกลับ ขอไปตรวจความเรียบร้อยร้านก่อน )
“ อืม อย่าลืมนะเว้ยไม่งั้นพวกเราโดนบ่นให้แน่ “
( ไม่ลืมหรอก แล้วนี่มันเข้าห้องได้หรอวะ )
“ ไม่รู้ว่ะน่าจะจำรหัสได้อยู่หรอกมั้ง / บี๋กลับมาแล้วหรอ “ ผมตอบกลับแจ็คสัน พร้อมกับมีเสียงทักของจินยองที่วิ่งเข้ามากอดแล้วส่งยิ้มมาให้
( เออไป ๆ ไปสวีทกับเมียมึงเลยแค่นี้แหละ ! )
“ ไอ้.. “
ตู๊ดตู๊ด...
“ กินเหล้าเยอะรึเปล่าเนี่ย ไหนขอดมดูหน่อยซิ “ จินยองพูบจบก็ยื่นจมูกมาสูดดมแถวซอกคอไล่มาจนถึงหน้าอกของผม ก่อนจะเปลี่ยนเอาหัวมาถูอกผมเล่นเบาๆ
“ อ้อนแบบนี้อยากได้อะไรครับ “ ผมพูดพลางยกมือข้างนึงขึ้นแนบแก้มของจินยองแล้วลูบเบาๆ
“ เค้าหิว “
“ หิว ? นี่มัน 5 ทุ่มครึ่งแล้วนะทำไมไม่กินข้าวล่ะ “
“ ก็เค้ารอกินพร้อมบี๋นี่ “ พูดจบมองหน้าผมแล้วทำตาปริบๆอย่างออดอ้อน ผมไม่ไหวแล้วนะจะน่ารักไปถึงไหนนน
“ บี๋ว่าไม่ต้องกินแล้วแหละข้าวอ่ะ กินอย่างอื่นแทนดีกว่า “ ผมพูดจบก็เชยคางแมวตัวน้อยของผมขึ้นเล็กน้อยแล้วก้มหน้าลงกดจูบที่ริมฝีปากของน้องทันที จากตอนแรกจูบแบบธรรมดาแต่ตอนนี้กลับร้อนแรงขึ้นมาซะงั้น
“ อื้ม ! ไปต่อที่เตียงดีกว่านะ “ จินยองถอนจูบออกก่อนจะพูดขึ้น
“ งั้นก็ไปสิครับจะรออะไร “ ผมช้อนตัวแมวน้อยขี้อ้อนขึ้นอีกครั้งแล้วพาเดินไปยังห้องนอนทันที
“ อ่ะ อ๊ะ อ๊ะ บี๋~ “
“ อืมม จินยองงง “
* ฉับๆ ตัดภาพไปที่โคมไฟ คิกคิก ><
BamBam Part .
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ใครมาเอาป่านนี้นี่มัน 5 ทุ่มครึ่งแล้วนะ
ก๊อก ! ก๊อก ! ก๊อก !
หรือว่าจะเป็นยูคยอม ? แต่ไม่น่าจะมานะเพราะเห็นบอกว่าจะไปคอนโดยองแจนี่ งั้นไปดูหน่อยดีกว่าแล้วกัน
“ มาแล้วคร๊าบ มาแล้ววว “
แอ๊ดดด กึก !
ผมได้แต่ยืนนิ่ง ในใจที่ตอนนี้กำลังเต้นรัวจนแทบจะทะลุออกมาเวลาที่มองใบหน้าอันหล่อเหลาของพี่เขา ทำไมพี่มาร์คถึงได้มายืนอยู่ที่หน้าห้องของผมล่ะ ?
“ อ้ายยเจบี ! มึงทำไมไม่เอาคีย์การ์ดห้ายกูห้ะ มึงหลบปายเลยกูจะเข้าห้อง ! กูเข้าห้องม่ายด้ายเพราะมึงเลยเนี่ย ! “ เดี๋ยวๆนี่แบมแบมเองพี่มาร์คตั้งสติก่อนสิแล้วนี่อะไรเนี่ย พี่เขาเดินเบี่ยงหลบตัวผมด้วยท่าทางโซซัดโซเซเข้าไปในห้องรับแขกก่อนจะล้มตัวลงนอนบนโซฟาเฉยเลย ไปเมามาจากไหนนะกลิ่นเหล้าหึ่งเลย ผมตัดสินใจปิดประตูแล้วเดินเข้าไปนั่งลงบนโซฟาที่ว่างข้างๆพี่เขาที่ตอนนี้นอนคว่ำหน้าอยู่
“ อ..เอ่อ พี่มาร์คครับ “ ผมพูดพลางเอานิ้วจิ้มแขนพี่เขาเบาๆ
“ อื้ออ คนจะนอนอย่ากวน ! “ พี่มาร์คก็ปัดแขนไปมาเหมือนคนกำลังถูกรบกวน
“ พี่มาร์คครับ นี่แบมแบมเองนะครับ “
พรึ่บ !
อยู่ดีๆพี่เขาก็สปริงตัวขึ้นมานั่งตัวตรง และมองหน้าผมด้วยสายตาที่ผมก็อ่านไม่ออกนักนี่หายเมาแล้วหรอรึเมาอยู่ ?
“ แบมแบมหรอ แบมแบมจริงๆใช่มั้ย “ พี่เขายกมือขึ้นมาจับแขนทั้งสองข้างของผมเอาไว้แล้วเขย่าเบาๆ ก่อนจะถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
“ ค..ครับ แบมเอง “ พอพูดจบเท่านั้นแหละพี่มาร์คก็หน้าบึ้งเบะปากใส่ผมทันที อะไรของเค้าเนี่ย ? แบมไปทำอะไรให้อ่ะทำไมต้องทำหน้าแบบนี้ใส่ด้วย !
“ ม้าคไม่ดีตรงไหนอ่ะแบม ม้าคไม่หล่อหรอ สู้ไอ้เซฮุนนั่นไม่ได้ช่ายม้ายยย แบมถึงไม่ชอบม้าค ! “ เดี๋ยวนะ ! ทำไมพี่มาร์คต้องทำเสียงแบบนี้แถมยังทำหน้าอ้อนถามผมอีก ฮือ พี่มาร์คเวอร์ชั่นนี้แบมแบมใจไม่ดีเลยนะ คุณหัวใจเต้นเร็วมากอ่ะ พี่มาร์คไม่เหมือนกับคนเมื่อเช้าเลย เมื่อเช้ายังนิ่งๆแต่ตอนนี้ทำไมอ้อนแบบนี้ล่ะ งื้ออออออ ><
“ พ..พี่มาร์คหมายถึงอะไรครับ ผมไม่เข้าใจ “
“ ก็แบมยิ้มให้ไอ้เซฮุนนั่นงายยย แถมยังให้มันนั่งข้างแบมแล้วก็ยังคุยกันกะหนุงกะหนิงอีก ม้าคเสียใจนะ ! “ พี่มาร์คพูดจบก็เบะปากออกเหมือนเด็กที่โดนแย่งขนมก่อนจะทำหน้างอนๆใส่ผม ฮืออออ พี่มาร์คน่ารักมากไปแล้วนะ น้องแบมจะทนไม่ไหวแล้ว งื้อออออ
“ อ๋อ พี่เซฮุนเขาเป็นลูกพี่ลูกน้องของแบ- เอ่อผมเอง “ ผมเกือบหลงแทนตัวเองไปแล้วไง
“ แทนตัวเองว่าแบมสิ น่ารักดี “ พี่มาร์คเหมือนจะนิ่งไปสักพัก แล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผมทำให้ตอนนี้ห่างกันเพียงไม่ถึงคืบก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงนุ่มๆ งื้อ >< ทำไมต้องยื่นหน้ามาใกล้ขนาดนี้ด้วยเล่าแบมก็เขินเป็นนะพี่มาร์คบ้า !
หลังจากพี่มาร์คถอยหน้าออกไปนิดหน่อย นิดหน่อยจริงๆ ก็เอาแต่นั่งเงียบไม่พูดอะไรออกมา แต่สายตาของพี่เขาตอนนี้ก็เอาแต่จ้องมาที่ริมฝีปากผม จนมันทำให้ผมรู้สึกหน้าร้อนขึ้นมายังไงก็ไม่รู้บอกไม่ถูก ผมทำได้แค่นั่งนิ่งๆ
“ แบมแบม “ พี่มาร์คพูดขึ้นอีกครั้งหลังจากที่นั่งเงียบอยู่นาน
“ ค..ครับ “
“ มาร์คขอจูบได้มั้ย “ ผมเบิกตากว้างทันทีที่พี่มาร์คพูดจบ นี่พี่เค้ายังเมาอยู่หรือเปล่าหรือว่าหายเมาแล้ว ?!
“ นะครับ “ งื้อ ทำไมต้องทำเสียงอ้อนแบบนี้ด้วยเล่า น้องแบมจะเป็นลมแล้วนะ !
“ เอ่อคือ อ่ะ อื้อ ! อื้อออ “
คนตัวเล็กยังไม่ทันที่จะได้พูดจบมาร์คก็จัดการคว้าแบมแบมขึ้นไปนั่งคร่อมบนตักของเขาไว้ จากนั้นก็คว้าท้ายทอยของคนตัวเล็กเข้าหาพร้อมกับกดจูบลงที่ริมฝีปากอวบอิ่มนั้นทันที แบมแบมตกใจทำอะไรไม่ถูกเลยได้แต่ทุบอกมาร์คออกไปแต่เขาก็ไม่สะทกสะท้านแต่อย่างไร กลับกลายเป็นว่ามือข้างนึงที่ว่างก็คว้าเอวคนตัวเล็กเข้าไปกอดแนบชิดสนิทจนไม่เหลือช่องว่างให้มดได้เดินผ่าน ส่วนมืออีกข้างที่อยู่ตรงท้ายทอยก็เคลื่อนมาประคองใบหน้าหวานให้เชิดขึ้นเพื่อรับรสจูบสัมผัสบางเบาและนุ่มนวล อาจจะมีรสขมของแอลกอฮอล์มาบ้างแต่มันกลับหวานมากสำหรับจูบครั้งนี้ของมาร์ค จูบแบบเชื่องช้าไม่มีการรุกล้ำใดๆ แบมแบมที่แต่ตอนนี้เริ่มรู้สึกหายใจไม่ค่อยออกเลยยอมเปิดปากออกเพื่อหวังจะเอาอากาศเข้าไป มาร์คเลยยอมถอนใบหน้าของเขาออกแค่แป๊บเดียวเท่านั้นแล้วจูบลงไปที่ริมฝีปากอวบอิ่มนั้นอีกครั้ง คนตัวสูงขบเม้มตามริมฝีปากของคนตัวเล็กไปมาจนพอใจ แล้วส่งลิ้นร้อนเข้าไปสำรวจภายในโพลงปากของคนตัวเล็ก ลิ้นร้อนตวัดเกี่ยวพันกับลิ้นเล็กไปมาอย่างหยอกล้อ ตอนนี้ในหัวของมาร์คมีแต่ความว่านุ่มละมุน และหอมหวานจนไม่อยากที่จะถอนจูบออก ยิ่งได้ลิ้มลองยิ่งอยากได้มากยิ่งขึ้น ขณะที่มือปลาหมึกของมาร์คนั้นก็เริ่มสอดเข้าไปใต้เสื้อนอนของคนตัวเล็ก พลางลูบไล้ตามผิวเนียนไปมา และอดไม่ได้ที่จะบีบเอวคอดนั้นเบาๆ
“ อื้อออ “
“ อืมม “
“ อื้อ ! พี่มาร์ค “ แบมแบมครางเสียงกระเส่าออกมา
มาร์คจึงยอมถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่ง ไม่วายกดจูบซับที่มุมปากให้คนตัวเล็ก แล้วเคลื่อนใบหน้าลงมาที่ซอกคอของแบมแบมพร้อมกับพรมจูบและดูดดึงผิวขาวเนียนนั้นจนมันขึ้นสีกุหลาบ ก่อนที่มาร์คจะอุ้มคนตัวเล็กขึ้นแล้วหมุนตัวก่อนจะวางลงนอนบนโซฟาแล้วขึ้นคร่อมทันที ขณะที่หน้าของเขานั้นก็ยังคลอเคลียอยู่กับซอกคอคนตัวเล็กไม่ห่าง
BamBam Part .
“ อ๊ะ พ..พี่มาร์คคค “ ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วยน้องแบมก็เขินเป็นนะ! นี่ก็เสียจูบแรกให้พี่มาร์คไปแล้วด้วย งื้อออ >///<
“ อืมม ว่าไงครับ “ น้องแบมจะทนไม่ไหวแล้วนะ
“ เอ่อพี่มา.. อ๊ะ มาร์ค พ..พอเถอะครับ “ นี่ก็ยังคงยุ่งวุ่นวายกับซอกคอผมไม่เลิก ฮือ
“ ก็ตัวแบมหอมนี่ มาร์คชอบ “ งื้อออ น้องแบมไม่ไหวแล้วใครก็ได้ช่วยน้องแบมด้วย
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ขอบคุณเสียงสวรรค์ พี่มาร์คชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะยอมถอนหน้าออกจากซอกคอของผม หลังจากที่ได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้น
“ ไอ้มาร์คเว้ย ! มึงอยู่ในนั้นรึเปล่าวะ ! “ นั่นเสียงพี่แจ็คสันนี่
“ อ..เอ่อ เพื่อนพี่มาร์คคงมาตามอ่ะครับ “ ผมมองหน้าพี่เขาที่ตอนนี้ก็มองผมอยู่เหมือนกัน ก่อนผมจะเอ่ยขึ้น
“ อืม “ แล้วพี่มาร์คก็นิ่งไปสักพักก่อนจะหลับตาลงแล้วล้มตัวลงนอนทับตัวของผมเอาไว้ เดี๋ยวนะอย่าบอกว่าหลับ ? พี่มาร์คตื่นขึ้นมาเคลียร์กันก๊อนนน ผมเลยตัดสินใจดันหน้าอกของพี่มาร์คขึ้น ก่อนจะรีบลุกขึ้นพร้อมกับจัดท่าทางให้พี่เขานอนบนโซฟาดีๆ จากนั้นก็รีบวิ่งไปเปิดประตูให้พี่แจ็คสันทันที
แอ๊ดดดด
“ สวัสดีครับพี่แจ็คสัน “
“ สวัสดีครับน้องแบมแบม ^^ ไอ้มาร์คมันอยู่ที่นี่มั้ยครับ “ ผมนิ่งไปสักพักก่อนจะตอบกลับไป
“อ๋อครับ ! คือพี่เขานอนหลับอยู่ในห้องรับแขกครับ “ ผมได้แต่ยิ้มเจื่อนๆส่งไปให้
“ งั้นพี่ขอเข้าไปหน่อยนะ “
“ ได้ครับ เชิญเลยครับ“ แล้วพี่แจ็คสันก็เดินเข้าไปหาพี่มาร์คทันที
“ มันหลับนานแล้วหรอครับ “
“ พึ่งจะหลับไปตอนที่พี่แจ็คสันเคาะประตูน่ะครับ “
“ นี่กูไม่ได้มาขัดจังหวะมันใช่มั้ยวะ “
“ เมื่อกี๊พี่แจ็คสันพูดว่าอะไรนะครับ “ เหมือนพี่เขาบ่นอะไรไม่รู้เสียงเบา ผมไม่ค่อยได้ยิน
“ อ้อ ! ไม่มีอะไรหรอกเดี๋ยวพี่พามันกลับไปนอนห้องเอง ขอโทษที่รบกวนน้องแบมแบมด้วยนะครับ “ พี่แจ็คสันพูดจบก็พยุงตัวพี่มาร์คขึ้นทันที
“ ไม่เป็นไรครับ “ ผมตอบกลับไปแค่นั้น ก่อนจะเดินไปส่งพี่เขาทั้งสองคนที่หน้าประตู
“ ฝันดีนะครับน้องแบมแบม “
“ ครับ ฝันดีครับพี่แจ็คสัน “
ปัง
ทำไงดีๆ ผมเสียจูบแรกให้พี่มาร์คไปแล้วอ่ะฮือออ ไม่กล้าไปเจอหน้าพี่เขาหรอกแบบนี้ แล้วถ้าเรื่องนี้เพื่อนในกลุ่มรู้เข้าล่ะต้องโดนบ่นแน่เลยที่ยอมใจง่ายปล่อยให้พี่เขาจูบ
Talk
ไม่รู้ว่าทุกคนจะชอบมั้ยยังไงก็ติชมกันได้นะคะ ฝากติดตามฝากแชร์ให้เราด้วยน๊าาา
#นี่หรอพี่มาร์ควิศวะ
ความคิดเห็น