คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : เห็นหน้าหวานๆแบบนี้ แบมแบมเรียนวิศวะนะ
# ลานเกียร์คณะวิศวกรรมศาสตร์
บริเวณลานเกียร์ของคณะวิศวกรรมศาสตร์ตอนนี้เต็มไปด้วยเด็กปี 1 นับร้อยชีวิตและเหล่ารุ่นพี่ปีต่างๆที่มายืนให้กำลังใจรุ่นน้องในวันแรกของการเปิดภาคเรียน และวันแรกของการรับน้องของคณะ ขณะที่เด็กปีหนึ่งทุกคนพากันจับกลุ่มนั่งพูดคุยกันเสียงดังอยู่นั้น ก็มีรุ่นพี่หน้าตาดีสวมเสื้อช็อปสีเลือดหมูที่ตัดกับผมสีควันบุหรี่เดินเข้ามายังบริเวนตรงกลางของลานเกียร์ เท่านั้นแหละเด็กปีหนึ่งทุกคนก็ต่างพากันกรี๊ดออกมาอย่างเสียงดัง
“ ปีหนึ่ง ! เงียบ ! “ เฮดว๊ากอย่างมาร์คพูดขึ้นเสียงดังดัง เลยทำให้เสียงกรี๊ดและเสียงพูดคุยเมื่อกี้เงียบสงบลงทันที
“ เจบี เชิญ ! “ มาร์คพูดจบก็จะหมุนตัวกลับไปยืนทำหน้านิ่งๆอยู่แทนที่ของเจบี
“ ปีหนึ่ง ! นั่งแถวตอนเรียงหน้ากระดาน 10 แถว ! ปฏิบัติ ! “ เสียงพี่ว๊ากอย่าเจบีดังขึ้นอีกครั้ง ทำให้ตอนนี้ลานเกียร์วิศวะนั้นเกิดความชุลมุนวุ่ยวายขึ้นทันที เมื่อเด็กปีหนึ่งต่างพากันวิ่งแยกย้ายเข้าแถวเพื่อหานั่งให้เรียบร้อยตามคำสั่ง
BamBam Part .
“ วันนี้ ! ผมมีเรื่องจะมาแจ้งให้พวกคุณได้ทราบ ! กรุณาตั้งใจฟังด้วยครับ ! “ นั่นพี่เจบีที่เราเจอหน้าห้องเมื่อเช้านี่ อย่าบอกนะว่าเรียนคณะนี้อ่ะแล้วทำไมต้องตะคอกด้วยล่ะ ? ไม่เหมือนคนที่คุยกับเราเมื่อเช้าเลย
“ ทำไมพี่เขาต้องตะคอกใส่พวกเราด้วยล่ะจินยอง “ ผมหันกลับไปถามจินยองเสียงเบาทันที
“ มันคงเป็นหน้าที่แหละมั้งแบมแบม “ จินยองได้แต่ยิ้มเจื่อนๆ และตอบผมกลับมา
“ เอาล่ะ ! เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ! ผม ! จะแนะนำรุ่นพี่ที่จะมาทำหน้าที่ดูแลพวกคุณในการรับน้องครั้งนี้ ! “ หลังจากพี่เจบีพูดจบก็มีรุ่นพี่คนอื่นๆเดินมายืนข้างหน้า โอ๊ะ นั่นพี่มาร์คกับพี่แจ็คสันนี่ เพราะเมื่อเช้าพี่มาร์คยืนข้างหลังพี่เจบีเลยไม่ค่อยเห็นหน้าสักเท่าไหร่ แต่ตอนนี้บอกได้เลยว่าโครตหล่อ แบดบอยมาก !
“ ผม ! มาร์ค ต้วนอี้เอิน ! เฮดว๊ากวิศวะปี 3 ! รองประธานสโมสรวิศวะปี 3 ! และตำแหน่งเดือนของมหาวิทยาลัย ! “ โอ้โห พี่มาร์คนี่ตำแหน่งเยอะจัง แล้วทำไมต้องทำหน้านิ่งๆแบบนั้นด้วยล่ะ ปกติก็เห็นนิ่งอยู่แล้ว แต่นี่นิ่งจนหน้ากลัว ฮือ น้องแบมกลัวววว
“ กรี๊ดดด มึงๆพี่เขาหล่อมากอ่ะ “
“ กรี๊ดด ! มึงกูอยากได้ๆ พ่อของลูกเลยล่ะคนนี้ “
“ พี่มีแฟนยังคะ “
“ ขอเบอร์ได้มั้ยคะ “
“ โครตหล่อเลยว่ะ “
“ พี่แม่งโครตเท่สาสสส “
และอีกต่างๆนาๆคำพูด ที่พูดถึงพี่มาร์คเพื่อนผู้ชายนี่ไม่เท่าไหร่หรอก แต่เพื่อนผู้หญิงนี่สิกรี๊ดดีดดิ้นกันจะเป็นจะตาย
“ เงียบ ! “ พี่มาร์คก็พูดขึ้นอีกครั้ง ตอนนี้ทุกอย่างเลยเงียบกริบราวกับว่าเมื่อ 1 นาทีที่แล้วไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ เชิญคนต่อไปครับ ! “ แล้วสายตาพี่มาร์คก็หันมาสบกับผมพอดี ฮืออออ ทำไมใจต้องเต้นเร็วขนาดนี้ด้วยล่ะ แล้วทำไมพี่มาร์คต้องยิ้มมุมปากมาให้ด้วยคืออะไร๊ ! ฮืออออออออ ><
“ ผม ! เจบี ! ประธานสโมสรคณะวิศวะกรรมศาสตร์ปี 3 ! “
“ ว้าว บี๋โครตเท่เลยอ่ะ “ ฮึ ? เดี๋ยวนะจินยองพูดอะไรนะบี๋ๆ เราฟังไม่ทัน เฮ้อ ช่างเถอะๆ
“ ผม ! แจ็คสัน ! รองประธานสโมสรวิศวะปี 3 ! “
“ หึ ขี้เก๊ก “ แหนะยองแจก็ไปว่าพี่เขา
“ ผม ! ฮันบิน ! หน่วยพยาบาลวิศวะปี 3 ! “ พี่คนนี้หล่อจังแต่ยังไงก็สู้พี่มาร์คไม่ได้หรอก คนนั้นอ่ะเขาหล่อบาดใจเหลือเกิน หล่อจนใจสั่น เวลาที่ได้สบตานี่แทบจะละลายไปกองกับพื้นอยู่แล้ว
“ ผม ! เซฮุน ! หน่วยสวัสดิการวิศวะปี 3 ! “
“ อ้าวนั่นพี่เซฮุนนี่ เรียนคณะนี้เองหรอ ทำไมไม่เห็นเคยบอกล่ะ “ เดี๋ยวต้องคุยกันสักหน่อยแล้ว หึหึ
“ มีอะไรหรอแบม “ ยูคยอมที่นั่งอยู่ข้างๆหันมาถามผม
“ เปล่าหรอก เจอคนรู้จักอ่ะ ^^ “
“ อืม ๆ “ ยูคยอมพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะหันกลับไป
และรุ่นพี่คนอื่นๆก็แนะนำตัวและหน้าที่ของตัวเองต่อ จนถึงคนสุดท้าย ก่อนที่พี่เจบีจะพูดถึงเรื่องรายละเอียดของการอยู่ร่วมกันในคณะต่ออีกนิดหน่อย
“ เอาล่ะ ! วันนี้ไม่มีอะไรมาก ผมมีเรื่องจะแจ้งให้พวกคุณทราบเพียงเท่านี้ แยกย้ายกันไปรับประทานอาหารได้ ! “ พี่เจบีพูดขึ้นอีกครั้ง ก่อนที่ทุกคนจะแยกย้ายกันออกจากลานเกียร์
# โรงอาหารคณะวิศวกรรมศาสตร์
ตอนนี้แบมแบม ยูคยอม จินยอง และยองแจได้เดินเข้ามายังบริเวณโรงอาหารเป็นที่เรียบร้อยแล้ว และผู้คนส่วนใหญ่ก็ต่างพากันให้ความสนใจเป็นอย่างมาก เช่นเดิมกับเมื่อเช้า
“ แกกลุ่มนั้นที่กำลังเดินเข้ามาอ่ะ มีแต่คนหน้าตาดี ๆ ทั้งนั้นเลยว่ะ “ รุ่นพี่คนนึงพูดขึ้น
“ ใช่ ๆ เท่าที่ชั้นเห็นมานะน่าจะน้องกลุ่มนี้แหละที่น่ารักสุดแล้วของคณะเรา ผู้ชายอะไรหน้าหวานยังกับผู้หญิงฉันล่ะอิจฉา “ เสียงกลุ่มของรุ่นพี่ผู้หญิงดังขึ้นอีกครั้ง
“ มึงงง น้องกลุ่มนั้นโครตน่ารักเลยว่ะแม่ง “
“ เออจริงมึง โดยเฉพาะคนตัวเล็ก ๆ ผมสีคาลาเมลนั่นน่ะ แม่งโครตน่ารัก “
“ มึง เดินเข้าไปขอไลน์ดิ๊ “ เสียงกลุ่มผู้ชายที่นั่งอยู่ใกล้ๆกับโต๊ะของแบมแบมดังขึ้น
“ อ..เอ่อ น้องครับ “ รุ่นพี่หน้าตาดีคนนึงที่เดินมาหยุดอยู่ข้างๆ แบมแบมก่อนจะพูดขึ้น จากนั้นทั้ง 4 คนหันขวับตามเสียงเอ่ยทัก ทำให้ยูคยอมจ้องเขม็งไปยังรุ่นพี่คนนั้นทันทีแววความหวงเพื่อนเริ่มทำงาน
“ ขอไลน์ได้มั้ยครับ “
“ ขอคนไหนล่ะครับ “ จินยองเอ่ยถาม
“ คนนี้ครับ “ พูดพลางชี้นิ้วไปที่แบมแบม ทำให้ยองแจขมวดคิ้วทันทีเขารู้สึกไม่ชอบใจยังไงก็ไม่รู้
“ เอ่อคือ.. “ แบมแบมอึกอักเล็กน้อย แต่ยังไม่ทันที่จะได้หันไปขอความช่วยเหลือจากเพื่อน จินยองก็พูดขึ้นแทรกขึ้นมาทันที
“ ไม่ได้ ! ขอโทษด้วยนะครับ “ แววออมม่าหวงลูกเริ่มทำงานทันที
“ อ..เอ่อครับ ไม่เป็นไรครับ “ รุ่นพี่คนนั้นได้แต่ยิ้มแห้งๆแล้วเดินกลับไปยังกลุ่มตัวเองทันที
“ แบมแบม ต่อไปนี้ห้ามให้ไลน์ใครนะถ้ามีใครมาขอหรือว่าอะไรให้บอกเราเลยนะ เดี๋ยวจัดการให้ “ จินยองพูดขึ้นอีกครั้ง พลางคว้าแบมแบมเข้ามากอด หึหึ ใครที่จะคิดมาจีบแบมแบมนุ่มนิ่มของเขาต้องผ่านศพเขาไปก่อน
“ ใช่ ๆ ต่อไปนี้พวกเราจะคอยกันให้แบมแบมเอง “ ยองแจว่าแล้วก็พุ่งเข้าไปกอดแบมแบมกับจินยองด้วย
“ เอาล่ะ ไปซื้อข้าวกันดีกว่าเนอะแบมจะกินอะไรเดี๋ยวยูคซื้อให้ นั่งเฝ้าโต๊ะกับจินยองอยู่ที่นี่แหละไม่ต้องไปหรอก “ ยูคยอมที่นั่งเงียบอยู่นานพูดขึ้น
“ แบมเอาอะไรก็ได้ ยูคซื้อมาเลยแบมกินได้หมดแหละ ^^ “
“ จินยองล่ะ เอาอะไร “ ยองแจเอ่ยถามจินยองหลังจากที่ผละออกจากอ้อมกอด
“ เราเอาเหมือนยองแจก็ได้ จะได้ไม่ต้องต่อคิวนาน “
“ โอเคงั้นรออยู่นี่นะ ฝากดูแลแบมแบมด้วยนะจินยอง “ ยูคยอมพูดพลางส่งมือไปขยี้ผมของแบมแบมเล่นเบาๆ
“ แบมไม่ใช่เด็กแล้วนะยูค ! “ คนตัวเล็กยู่ปากใส่เพื่อนตัวสูง หลังจากนั้นยูคยอมกับยองแจก็เดินออกไปทันที
10 นาทีผ่านไป
ยูคยอมกับยองแจเดินกลับมายังโต๊ะของพวกเขาอีกครั้งพร้อมข้าว 4 จานกับน้ำ 4 แก้วที่จินยองพึ่งจะเดินไปซื้อมาก่อนที่ยูคยอมและยองแจจะมาถึง
“ อ้าว ! นั่นมันน้องหน้าแมวแฟนมึงนี่ไอ้เงิง “ แจ็คสันพูดขึ้นหลังจากที่สายตาดันหันไปมองเห็นจินยองนั่งอยู่โต๊ะไม่ไกลจากที่เขายืนอยู่มากนัก
“ เงิงพ่องมึงสิไอ้สั้น ! แล้วไหนละวะกูยังมองไม่เห็นเลย “ เจบีพูดขึ้นก่อนจะมองซ้ายขวา
“ นั่นไง ! นั่งอยู่ตรงนั้นไงตรงเสาต้นใหญ่ ๆ อ่ะ “ แจ็คสันพูดพลางชี้นิ้วไปยังโต๊ะของจินยอง
“ ใช่จริงว่ะ แล้วนั่นจินยองนั่งอยู่กับใครวะ “
“ กูก็ไม่รู้ว่ะ เอ๊ะ นั่นน้องแบมแบมนิ่ไอ้มาร์ค “ แจ็คสันหันไปสะกิดแขนมาร์คที่ยืนถือจานข้าวทำหน้านิ่งอยู่ข้างๆเขา
“ กูเห็นแล้ว “ มาร์คตอบเสียงนิ่งๆ
“ งั้นพวกเราเข้าไปนั่งกับน้องดีมั้ยมึง “ แจ็คสันถามขึ้นอีกครั้ง
“ กูว่าไม่ต้องไปแล้วล่ะ “ มาร์คพูดขึ้นหลังจากที่เห็นเซฮุนเดินเข้าไปที่โต๊ะของแบมแบม เพราะมาร์คไม่ค่อยชอบขี้หน้าเซฮุนสักเท่าไหร่เลยไม่อยากที่จะเข้าไป พลางอารมณ์เสียด้วยที่เห็นเซฮุนเข้าไปทักคนที่เขาชอบ
“ อ้าวไอ้มาร์ค ! มึงจะรีบไปไหนวะ “ เจบีตะโกนเรียกทันทีที่เห็นมาร์คเดินออกไป
“ พี่มาร์คคะ ขอถ่ายรูปด้วยได้มั้ยคะ “ เด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนนึงเดินเข้าไปขอมาร์คถ่ายรูป หลังจากที่เธอเห็นมาร์คเดินผ่านมาทางที่ตนนั่ง
“ ไม่ “ มาร์คตอบเสียงเรียบนิ่งกลับไป ก่อนจะเดินไปนั่งลงโต๊ะที่ว่างอยู่
“ เย็นนี้ไปกินเหล้าร้านมึงนะไอ้หวัง ชวนไอ้ฮันบินและก็ไอ้คู่รักชานยอลกับแบคฮยอนไปด้วยนะ วันนี้กูอยากแดกเหล้าว่ะ “ มาร์คพูดพลางตักข้าวเข้าปาก
“ อารมณ์ไหนของมึงวะเนี่ย เออๆเดี๋ยวกูชวนให้ “ แจ็คสันพูดขึ้น แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายหาฮันบินหาทันที
ตู๊ดดดด ตู๊ดดดด ติ๊ด
“ ฮัลโหล ไอ้ฮันบิน “
( ... )
“ เออ กูแจ็คสันเอง คืนนี้ไปกินเหล้าร้านกูกันเว้ยวันเดี๋ยวกูเลี้ยง ชวนไอ้คู่รักชานยอลกับแบคฮยอนไปด้วยนะมึง “
( ... )
“ โอเคแล้วเจอกันโต๊ะ VIP ที่เดิมเว้ย “
ทางด้านแบมแบม
BamBam Part .
“ น้องแบมแบมครับ “ ผมหันหน้าไปตามเสียงเรียก รวมถึงเพื่อนทั้ง 3 คนด้วย
“ อ้าว ! พี่เซฮุน “ มาสักทีนะพ่อตัวดี
“ นึกว่าจะทักผิดคนแล้วซะอีก น่ารักขึ้นตั้งเยอะเลยนะเนี่ยเราพี่เกือบจำไม่ได้แหนะ “ พี่เซฮุนพูดขึ้นก่อนจะส่งยิ้มให้พร้อมกับยกมือขึ้นมาขยี้ผมเบาๆ ของผม
“ ใครอ่ะแบม “ นั่นไง ออมม่าน้องแบมถามซะแล้ว แถมยังจ้องพี่เซฮุนเขม็งอีกฮ่า ๆ
“ อ๋อ นี่พี่เซฮุนนะเป็นลูกพี่ลูกน้องกับแบมเองแหละ “ ผมแนะนำพี่เซฮุนให้เพื่อนๆรู้จัก ก่อนทั้ง 3 คนจะพยักหน้าเบาๆ
“ พี่เซฮุนครับนี่จินยอง ยูคยอม และก็ยองแจนะครับเพื่อนแบมเอง “ และผมก็แนะนำเพื่อนทั้ง 3 คนให้พี่เซฮุนรู้จักอีกครั้ง
“ สวัสดีครับ “ ทั้ง 3 คนพูดขึ้นพร้อมกัน
“ สวัสดีครับ ^^ ยินดีที่ได้รู้จักนะเด็ก ๆ “
“ นึกว่าจะมาจีบแบมแบมอีกคน “ ยองแจพูดขึ้นก่อนจะส่งยิ้มแหยๆให้
“ ฮ่า ๆ พี่เขามีแฟนแล้วล่ะชื่อลู่หาน เป็นรุ่นพี่เราเรียนคณะนิเทศศาสตร์ปี 2 อ่ะ “ ผมตอบยองแจกลับไป พร้อมกับพี่เซฮุนก็ยิ้มให้กับทุกคนเหมือนเดิม
“ คนนี้ป่ะ ที่มาเม้นท์ในไอจีอ่ะ “ ยูคยอมหันมากระซิบถามผมหลังจากที่นั่งจ้องพี่เซฮุนอยู่นาน ผมเลยพยักหน้าเบาๆก่อนจะหันกลับไปคุยกันพี่เซฮุนต่อ
“ ทำไมถึงได้มาเรียนที่นี่ล่ะ “ พี่เซฮุนถามขึ้นอีกครั้ง หลังจากที่นั่งลงที่ว่างข้างๆผมแล้ว
“ ตอนแรกแบมว่าจะเรียนที่ไทยนั่นแหละ แต่แบมก็ชอบที่นี่เมืองสวย แถมอากาศก็ดีอีกต่างหากเลยตัดสินใจมาเรียนที่นี่ซะเลย “ เพื่อนทั้ง 3 ก็นั่งเงียบฟังผมกับพี่เซฮุนคุยกันเงียบๆ
“ อ๋อ แล้วทำไมไม่ทักมาบ้างเลยล่ะลืมพี่แล้วหรอครับ แบบนี้น้อยใจดีมั้ยน๊า “ พี่เขาพูดแล้วก็กอดอกทำหน้างอนๆ แล้วหันหนีผมไปเลย ฮ่าๆ พี่เซฮุนนี่ยังเหมือนเดิมเลยน๊าาา
“ งื้อ~ แบมขอโทษครับวันนั้นก็ว่าจะทักไปแต่ก็ลืม แบมมัวแต่ยุ่งกับการจัดของอยู่เลยอ่ะ นี่ก็พึ่งจะมาได้ไม่กี่วันเลยนะ อย่างอนแบมเลยน๊าพี่ฮุนนะ ๆ “ ผมพูดแล้วก็ทำตาปริบๆ ก่อนจะเข้าไปกอดแขนพี่เขาแล้วเอาแก้มถูไปมาอย่างออดอ้อน ถ้ายังจะงอนผมลงก็ให้มันรู้ไป
“ ก็ได้ ๆ ไม่งอนแล้วก็ได้ “ เย้ ! สำเร็จ หึหึ พี่เซฮุนเขาน่ะแพ้ลูกอ้อนของผม และเราทั้ง 5 คนก็พูดคุยถามไถ่สารทุกข์สุขดิบกันไปต่างๆนานา จนทุกคนเริ่มกินข้าวกันเสร็จ
RRrrrrrr RRrrrrrr
“ งั้นพี่ขอตัวก่อนนะครับ แฟนโทรมาตามแล้ว “ พี่เซฮุนพูดขึ้นอีกครั้งหลังจากที่เสียงเรียกเข้าดังขึ้น
“ โอเคครับ ไว้เจอกันนะครับ “ ผมพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้ และเพื่อนๆก็ส่งยิ้มให้พี่เขาเหมือนกัน
“ งั้นเราก็กลับกันเถอะ ไม่มีเรียนแล้วนิ่วันนี้ “ จินยองพูดขึ้น
“ โอเค กลับกันเถอะยูคไว้เจอกันใหม่พรุ่งนี้นะจินยอง ยองแจ “ ผมเอ่ยชวนยูคยอมที่กำลังหยิบกระเป๋าขึ้นมาสะพาย และไม่ลืมที่จะหันไปลาเพื่อนหน้าแมวกับเพื่อนหน้าหมวยทั้งสอง จากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันกลับทันที
#นี่หรอพี่มาร์ควิศวะ
ความคิดเห็น