คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : กลิ่นกายมาร์คแบม
3
"คิดดีแล้ว?" มาร์คถามเสียงเรียบ
"...."
"ว่าไง!"
"บะ..แบมคิดดีแล้ว"
"หึ.. แล้วถ้าฉันเอาคลิปนี้ไปปล่อยจะเป็นยังไงน๊า" เขาพูดพร้อมกับควงมือถือเล่นไปมา
"คะ..คลิปอะไร?"
"อยากรู้งั้นหรอ เดี๋ยวเปิดให้ฟังนะ" ยกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ พลางกดเล่นวิดีโอล่าสุดในมือถือพร้อมกับเร่งเสียงให้ดังจนสุด
มาร์ค อ๊ะ อ๊ะ อาาา บะ..แบมไม่ไหว-
"ฮึก หยุดนะ! คนใจร้าย ฮื่ออ"
"ถ้าไม่อยากให้ใจร้ายก็เปลี่ยนคำตอบซะ ว่าไง?"
"ฮึก.. ฮือ"
"แบมแบม!"
"...."
"ขอคำตอบ"
"ตะ..ตกลง อึก แบมยอมเป็นแฟนกับมาร์ค" เมื่อได้รับคำตอบที่ถูกใจคนเจ้าเล่ห์ก็ฉีกยิ้มกว้างทันที พร้อมกับคว้าเอาร่างบางของคนขี้แยเข้ามาไว้ในอ้อมกอด
"ก็แค่นี้ เลิกร้องไห้นะ ตาบวมหมดแล้วเห็นมั้ย" มาร์คว่าพลางใช้นิ้วเรียวค่อยๆเกลี่ยเช็ดน้ำตาออกให้อย่างเบามือ
"ฮึก"
"ไปอาบน้ำจะพาออกไปกินข้าว"
"แบมยังไม่หิว"
"...."
"กะ..ก็ได้ๆ ฮึก แต่แบมอาบน้ำนาน-"
"จะรอ"
20 นาทีผ่านไป
ร่างบางของแบมแบมเดินออกมาจากห้องน้ำอีกครั้งก่อนจะเดินตรงเข้าไปหาคนที่กำลังนั่งเล่นมือถืออยู่ปลายเตียง วันนี้แบมแบมเลือกสวมเสื้อฮู้ดสีชมพูโอเวอร์ไซส์จากแบรนด์ดังอย่าง Supreme และกางเกงยีนส์สีดำขาดเข่าประปราย กลุ่มผมดำที่มีไฮไลท์สีแดงถูกขยี้ให้มันฟูฟ่องเล็กน้อย
"มะ..มาร์ค"
"เสร็จแล้ว-" มาร์คชะงักกึกทันทีที่เงยหน้าขึ้นมามองแฟนตัวเล็กของเขา
"มีอะไรรึเปล่า ทะ..ทำไมมองหน้าแบมแปลกๆ"
"แมร่ง.. ไม่พาออกไปแล้วได้มั้ยวะ หวง" แบมแบมถึงกับทำตัวไม่ถูกได้แต่เดินตามแรงดึงของอีกคนลงไปขึ้นรถที่หน้าคอนโด จากนั้นทั้งสองก็มุ่งหน้าไปยังร้านอาหารทันที
ห้างสรรพสินค้าชื่อดังใจกลางกรุงโซลแห่งหนึ่งกำลังเต็มไปด้วยผู้คนที่เดินขวักไขว่กันไปมา และอาจจะเป็นเพราะว่าวันนี้เป็นวันหยุดจึงทำให้ผู้คนหนาแน่นเป็นพิเศษ
“จะมองไรกันนักหนาวะ” ร่างสูงพูดขึ้นอย่างคนหัวเสีย ก็ตั้งแต่ที่เดินเข้ามาในห้างแล้วผู้ชายส่วนมากเอาแต่จับจ้องมายังคนตัวเล็กน่ารักที่กำลังเดินอยู่ข้างๆเขา นี่ขนาดว่าเอาหมวกเสื้อฮู้ดขึ้นมาใส่ให้แล้วนะก็ยังจะพากันมองอีก
"มะ..มาร์ค จะพาแบมไปไหน" ร่างบางกระตุกข้อมือเบาๆก่อนจะเอ่ยถาม
"กินข้าว" มาร์คตอบแค่นั้นก่อนจะดึงข้อมือแบมแบมเข้ามาในร้านอาหารแห่งหนึ่ง เมื่อทั้งสองนั่งลงที่โต๊ะโซน VIP เรียบร้อยพนักงานก็นำอาหารมาเสิร์ฟทันที ทำให้แบมแบมอดทำหน้าสงสัยไม่ได้ มาร์คเห็นดังนั้นจึงอธิบายให้อีกคนฟังว่าเขาให้วินเป็นคนจัดการไว้เอง
"อร่อยมั้ย"
"อร่อยครับ" แบมแบมตอบกลับพลางเคี้ยวข้าวไปด้วยจนแก้มทั้งสองข้างพองขึ้นอย่างกับหนูแฮมเตอร์ ทำให้คนที่มองอยู่อดมันเขี้ยวไม่ได้จึงยกมือขึ้นไปบีบแก้มกลมทั้งสองลูกนั้นเล่นเบาๆ
"ถ้าอร่อยก็กินเยอะๆ แล้วนี่อยากกินอะไรอีกมั้ย"
"ไอศกรีม ได้มั้ย.." ถามอย่างกล้าๆกลัวๆ
"อืม ได้สิ"
"มาร์คใจดีจัง" และเขาก็ไม่ลืมที่จะส่งยิ้มหวานให้เป็นการขอบคุณ
"หึ อย่าทำให้ต้องใจร้ายแล้วกัน"
หลังจากที่กลับมาจากห้างมาร์คก็พาแบมแบมกลับมาที่คอนโดอีกครั้ง ร่างบางแอบสงสัยเล็กน้อยที่อีกคนเดินตามเขาขึ้นมาจนถึงหน้าห้อง แต่เขาก็ไม่ได้ถามอะไรออกไปเพราะคิดว่าอีกคนคงจะลืมของไว้แน่ๆถึงได้ตามขึ้นมาแบบนี้
แกร๊ก แอ๊ดดด...
"ไปเก็บของ" กึก.. ยังไม่ทันที่เจ้าของห้องจะได้ก้าวเท้าผ่านพ้นประตูห้องก็มีน้ำเสียงนิ่งๆดังขึ้นมาขัดซะก่อน
"...." ร่างบางหันกลับมามองหน้าอีกคนอย่างงงๆ
"เร็ว" มาร์คไม่พูดเปล่า เขาถือวิสาสะเดินผ่านแฟนตัวเล็กของเขาที่กำลังยืนเอ๋ออยู่หน้าประตู เดินเข้าไปในห้องนอนอย่างรวดเร็ว
"เดี๋ยวๆ! นั่นมาร์คจะเอาชีทเรียนกับโน้ตบุ้คแบมไปไหน" แบมแบมรีบวิ่งเข้าไปยื้อของในมือมาร์คที่กำลังหยิบอุปกรณ์การเรียนของเขาลงกล่องกระดาษขนาดใหญ่จนเกือบหมด
"ย้ายที่อยู่" มาร์คตอบกลับด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง พลางเก็บชีทกองสุดท้ายใส่ลงในกล่องและปิดฝาเรียบร้อย
"ยะ..ย้ายที่อยู่ ? ทำไมต้องย้ายคอนโดแบมไม่ได้มีปัญหาอะไรสักหน่อย"
"ก็ใช่ แต่จะให้ไปอยู่ด้วยกัน"
"ห๊ะ ไม่เอาๆ แบมไม่ไปนะมาร์ค"
"ทำไม! มีปัญหาอะไรงั้นหรอ" เมื่อได้รับคำตอบที่ไม่ค่อยจะถูกใจนัก ก็พาลทำให้อีกคนอดกระชากเสียงถามออกไปเสียไม่ได้
"แบมไม่มีปัญหาหรอก ฮึก แต่แบมไม่มีปัญญาที่จะจ่ายค่าน้ำค่าไฟหรอกนะมันแพงเกินไป" ร่างบางตอบกลับไปตามความคิดของตัวเอง จะให้เขาไปอยู่ยังไงนั่นมันเพนท์เฮ้าส์สุดหรูใจกลางกรุงโซลเลยนะ
"แล้วใครบอกจะให้แบมจ่ายล่ะ"
"หมายความว่าจะให้ไปอยู่ฟรีๆ อย่างงั้นหรอ"
"ใช่"
"มะ..ไม่เอา-"
"อย่าเถียง แค่เมียคนเดียวเลี้ยงได้สบายอยู่แล้ว จบนะ"
BamBam Part
หลังจากที่เจอประโยคนั้นเข้าไปผมก็ได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อพูดอะไรไม่ออก และต่อจากนั้นก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง ผมพึ่งจะมารู้สึกตัวก็ตอนที่กำลังมีอะไรยุกยิกๆอยู่แถวซอกคอของผมนี่แหละ ทำไมต้องมาก่อกวนด้วยนะคนจะหลับจะนอน
"งื้ออ" ผมขยับตัวถอยหนี
"หึหึ จะหนีผัวไปไหน" ดะ..เดี๋ยวๆ ทำไมเสียงคุ้นๆ อย่างบอกนะว่า..
"มะ..มาร์ค!"
"จะเสียงดังทำไม"
"แบมมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง เมื่อกี้แบมยังอยู่คอนโดอยู่เลยนะ"
"ฉันพามา แล้วเมื่อกี้อะไรนี่มันสามทุ่มแล้ว"
"ห๊ะ! ตายล่ะๆ เอ่อ.. แบมจะกลับห้องแล้วขอทางหน่อยมาร์ค หลบแบมหน่อย" ผมพูดขึ้นด้วยความตกใจพร้อมกับรีบตะเกียกตะกายลงจากเตียงอย่างยากลำบาก
"หยุดเลยนะแบมแบม ถ้าไม่อยากให้ฉันต้องโมโห"
กึก!
"ฉันว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้วนะ"
"แต่แบมไม่อยากรบกวนมาร์ค"
“....”
“....”
"อืม" อืม? นี่คืออะไร แล้วนั่นทำไมต้องทำหน้าเหมือนไม่พอใจแล้วเดินหนีกันไปด้วยล่ะ แบมไม่เข้าใจ
#กลิ่นกายมบ
ความคิดเห็น