คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : กลิ่นกายมาร์คแบม
ภายในห้องเรียนของคณะนิเทศศาสตร์มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งกำลังเต็มไปด้วยเหล่านักศึกษาชั้นปีที่สามซึ่งกำลังนั่งจับกลุ่มเม้าท์มอยเพื่อรอเรียนคาบวิชาต่อไป ในขณะนั้นเองอาจารย์ประจำวิชาก็เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับนักศึกษาร่างบางหน้าตาน่ารักคนหนึ่ง ทำให้ทุกคนต่างทำหน้าสงสัยทันทีว่าบุคคลที่ยืนอยู่หน้าชั้นเรียนนั้นเขาเป็นใคร
"สวัสดีนะเด็กๆ วันนี้ครูมีนักศึกษาคนใหม่จะมาแนะนำให้พวกเราได้รู้จัก ซึ่งเขาจะมาแลกเปลี่ยนเป็นเวลาสองปีการศึกษา ส่วนชื่อเสียงเรียงนามอะไรนั้นครูจะให้เขาเป็นคนแนะนำเองนะ เชิญเลยครับ"
"อะ..เอ่อสวัสดีครับ ชื่อกันต์พิมุกต์ ภูวกุล ชื่อเล่น แบมแบม เรามาจากประเทศไทยขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ" เมื่อร่างบางเอ่ยแนะนำตัวเสร็จเขาก็ไม่ลืมที่จะส่งยิ้มหวานให้กับเพื่อนๆในห้องอย่างเป็นมิตร แต่เขาจะรู้มั้ยนะว่านั่นกลับทำให้คนที่ได้รับรอยยิ้มนั้นต่างทำหน้าเพ้อละเมอเหมือนคนกับบ้า บางคนถึงขั้นลงไปนั่งกุมอกทรุดอยู่ที่พื้น
"ฮ่าๆ นี่พวกเธอเป็นเอามากนะเนี่ย ไม่เคยเห็นคนน่ารักรึไงกัน"
"โหหห อาจารย์อ่ะ พวกผมก็เคยเห็นครับแต่ยังไม่เคยเห็นใครน่ารักขนาดนี้มาก่อน" นักศึกษาชายคนหนึ่งพูดขึ้นพร้อมกับส่งสายตาหวานเยิ้มให้กับคนตัวเล็ก
"จริงๆ ค่ะอาจารย์ แถมหุ่นยังสวยเหมือนกับผู้หญิงอีกหนูเห็นแล้วยังอิจฉาเลยค่ะ จริงมั้ยพวกเรา"
"จริงค่ะ / ครับ" แบมแบมได้แต่ยิ้มเขินส่งกลับไปให้เพื่อนๆ
"งั้นวันนี้ครูจะให้พวกเธอทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่ ดีมั้ย?"
"เย้! ดีครับ / ดีค่ะ"
"หมั่นไส้ซะจริงๆ งั้นเอาไว้คาบหน้าค่อยเจอกันใหม่นะ ครูไปก่อนล่ะ"
"ขอบคุณครับ! / ขอบคุณค่ะ!" นักศึกษาทุกคนในห้องไม่ลืมที่จะตะโกนขอบคุณอย่างเสียงดังส่งไปให้กับอาจารย์ประจำวิชาของพวกเขา
"แบมแบม! มานั่งนี่ๆ" หนุ่มน้อยร่างอวบตะโกนเรียกเพื่อนใหม่อย่างเสียงดังพร้อมกับตบลงที่เก้าอี้ข้างๆตัวเอง ร่างบางทำหน้าลังเลนิดหน่อยแต่ก็ยอมเดินเข้าไปหาเพื่อนใหม่อย่างกล้าๆ กลัวๆ
"หวัดดีเราชื่อ ยองแจ นะส่วนนี่ จินยอง เพื่อนสนิทเราเอง ยินดีที่ได้รู้จักนะ" ยองแจแนะนำตัวก่อนจะหันไปแนะนำเพื่อนสนิทของเขาที่กำลังนั่งยิ้มตาหยีอยู่ข้างๆ ให้แบมแบมได้รู้จัก
"ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันนะจินยอง ยองแจ" พูดจบก็ไม่ลืมที่จะส่งยิ้มให้กับเพื่อนใหม่ทั้งสองอีกครั้ง
"งื้อ น่ารักจัง มาเป็นเพื่อนกับพวกเรานะ" จินยองพูดพร้อมกับยกมือขึ้นไปยืดแก้มของแบมแบมออกอย่างนึกมันเขี้ยว
"อะ..เอ่อ ได้สิๆ"
"นี่จินยอง! ไปยืดแก้มแบมแบมแบบนั้นได้ไงกัน" ยองแจเอ็ดเพื่อนหน้าสวยอย่างไม่จริงจังนัก ก่อนจะตีเข้าที่มือของเพื่อนเบาๆ
"อ๊ะ! ตีเราทำไม ก็แบมแบมน่ารักนี่เลยอดใจไม่ไหว ขอโทษนะเจ็บรึเปล่า" จินยองทำหน้าหงอยทันที ทำให้ร่างบางอดที่จะนึกเอ็นดูไม่ได้
"คิคิ แบมไม่เจ็บๆ" และหลังจากนั้นทุกคนในห้องก็ต่างพากันมาทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่อย่างไม่ขาดสาย
คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์
"มึงงง กูได้ข่าวมาว่าเด็กที่มาแลกเปลี่ยนคนใหม่ของนิเทศโครตน่ารัก แม่งกูอยากเห็นๆ" หนุ่มหล่อสัญชาติฮ่องกงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น พร้อมกับเขย่าท่อนแกร่งของเพื่อนร่างสูงเจ้าของไฝสองเม็ดที่เปลือกตาด้านซ้ายเบาๆ
"อะไรของมึงเนี่ย แจ็คสัน อย่ามาเขย่าแขนกู! ปล่อยยย" เขาพยายามแกะมือของเพื่อนออกแต่ก็ไม่สำเร็จ
"กูอยากไปดูอ่ะ เจบี เขาว่ากันว่าโครตน่ารักเลยนะ ไปกันๆ" ไม่พอแค่นั้นแจ็คสันเริ่มกระทืบเท้าดีดดิ้นไปมาอย่างเอาแต่ใจ
"มึงอยากไปดูมากเลยหรอ"
"อื้อๆ" เขารีบพยักหน้ารัวๆ ทันทีพร้อมกับยิ้มกว้าง
"งั้นไปชวนไอ้ มาร์ค ให้ได้ก่อน ถ้ามันไปกูก็ไป"
"มึงอ่ะ! มึงก็รู้ว่ามันไม่มีทางไปแน่ๆ" แจ็คสันเริ่มทำหน้างออีกครั้ง เพราะเขารู้ดีต่อให้ชวนยังไงเพื่อนหน้าหล่อของเขาก็ไม่มีทางไปเด็ดขาด
"มึงก็ลองชวนดูก่อน เผื่อมันไปไง"
"ก็ได้ๆ งั้นเดี๋ยวกูมานะ" พูดจบเขาก็เดินตรงมาหามาร์คที่กำลังนั่งเล่นเกมส์ในโทรศัพท์ด้วยใบหน้าเคร่งเครียด เขาอยากจะถอยทัพกลับไปซะเหลือเกินแต่เดินมาแล้วลองสักตั้งละกัน
Jackson Part
ปึ่ก!
"เชี่ย!!" ผมอยากจะตบหัวมันให้คว่ำซะจริงๆ ใครสั่งใครสอนให้มึงโยนปืนกระแทกโต๊ะแบบนี้ห้ะ! ฮือ แต่ผมก็ไม่กล้าทำอะไรมันหรอกใครจะไปอยากมีเรื่องกับลูกมาเฟียกันล่ะ อ้อ ไอ้ปืนนี่ก็เรื่องปกติของมันนะที่จะพกติดตัวเอาไว้ มันน่ะจะทำอะไรก็ได้ทั้งนั้นแหละเพราะมหา'ลัยแห่งนี้ก็เป็นของครอบครัวมัน แถมยังมีลูกน้องอยู่ตามรั้วคอยคุ้มกันมันอีกต่างหาก
"มีไร"
"ปะ..ป่าวๆ แค่จะมาชวนไปกินข้าวคณะนิเทศ"
"ขอความจริง" มันเงยหน้าขึ้นมาถามผม ก่อนจะก้มลงไปมองเกมส์ในจอโทรศัพท์ของมันอีกครั้ง
"แหะๆ อันที่จริงก็อยากไปดูนักศึกษาแลกเปลี่ยนคนใหม่ เขาว่า-"
"ไม่ไป"
"มาร์คคค แต่กู-"
"นี่มึงอยากมีปัญหากับกูนักใช่มั้ย ถ้าอยากไปก็ไปเองสิวะ กูไม่ไป!" เชี่ย.. นี่กูทำให้มึงพูดได้หลายคำในหนึ่งประโยคเลยหรอวะ กูควรดีใจมั้ยนะ แต่เอ๊ะ? เมื่อกี้มึงด่ากูอ่ะมาร์ค งอนแม่ง
"ฮ่าๆ กูว่าแล้วสมน้ำหน้า" ไอ้นี่ก็อีกคนเดี๋ยวเถอะๆ
"เชอะ กูงอนพวกมึงแล้ว"
22:00 น.
ท่ามกลางเสียงเพลงบีบหนักๆ และแสงสีหลากสีสันหมุนวนตามจังหวะเพลงสร้างลูกเล่นให้กับบรรยากาศในร้านได้เป็นอย่างดี แต่ผิดกับใครบางคนที่เริ่มจะมึนหัวเพราะมองตามแสงสีนั้นมากจนเกินไป บวกกับแอลกอฮอล์ที่พึ่งจะดื่มเข้าไปได้ไม่กี่แก้ว
"แบมไหวมั้ย" จินยองเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
"ไหวๆ แบมแค่มึนหัวนิดหน่อยไม่เป็นไรมากหรอก"
"เราไม่น่าอยากมาเลย แถมวันนี้คนในร้านก็เยอะเป็นพิเศษเหมือนกับว่าดาราจะมายังไงอย่างงั้นแหละ"
"ไม่ใช่ดาราหรอกจินยอง แต่เป็นเจ้าของร้านเขาน่ะที่มา" ยองแจเอ่ยขึ้นด้วยท่าทางเซ็งๆ เมื่อสายตาของเขาดันไปสะดุดเข้ากับกลุ่มของคนคุ้นเคย
"ห้ะ! พวกแจ็คสันอ่ะหรอที่มา" จินยองพูดขึ้นอย่างเสียงดังด้วยความตกใจ
"อืม นู้นไงกำลังเดินไปชั้นสอง" ยองแจว่าพลางชี้นิ้วให้เพื่อนทั้งสองดู
"เซ็งเลย อย่างนี้เจบีก็มาด้วยอ่ะดิ"
"อะ..เอ่อ ว่าแต่แจ็คสันกับเจบีนี่ใครกันหรอ" เหมือนเพื่อนตัวเล็กของพวกเขาจะงงๆ ในบทสนทนานิดหน่อย
"แจ็คสันกับเจบีเขาเรียนสถาปัตย์อยู่ปี 3 เหมือนกับพวกเรานี่แหละ และสองคนนั้นกำลังตามจีบพวกเราสองคนอยู่พูดแล้วก็เซ็ง"
"เอ๋? แต่พวกเขาเป็นผู้ชายไม่ใช่หรอ"
"ที่นี่น่ะ เขานิยมแบบนี้ซะส่วนใหญ่"
"อย่างงั้นหรอ"
"อ๋อ! ลืมบอกส่วนเพื่อนในกลุ่มอีกคนชื่อมาร์ค มาร์คต้วน เป็นเจ้าของผับแห่งนี้นี่แหละ แถมยังเป็นลูกของมาเฟียที่มีอิทธิพลในแถบเอเชียอีกด้วย แจขอเตือนไว้ก่อนเลยนะอย่าเข้าใกล้มาร์คเด็ดขาด"
"ทำไมล่ะ มาร์คเขานิสัยไม่ดีหรอ"
"นั่นน่ะสิ ฉันมันนิสัยไม่ดีหรอ"
Talk
ทักทายนะคะทุกคน ไม่รู้ว่าจะชอบแนวนี้กันมั้ย ยังไงก็ช่วยเม้นบอกเราด้วยนะ
ความคิดเห็น