HIDDEN HER #ซ่อนเธอ

เธอไม่มีสิทธิ์ไปไหนจากฉัน ไม่ว่าจะในฐานะไหนก็ตาม

“ฉันอยากจบความสัมพันธ์ลับ ๆ ของพวกเราค่ะ” ‘ใบชา’ ตัดสินใจรวบรวมความกล้าที่เก็บสะสมมานานนับหลายเดือนเพื่อเอ่ยบอกร่างสูง ทำให้เสียงปากกาที่กำลังขีดเขียนลงบนกระดาษสีขาวสะอาดชะงักดังกึก แม้เจ้าของปากกาหรูยังคงจับมันไว้ด้วยท่าทีสงบเช่นเดิม แต่ทว่าฝ่ามือหนากลับบีบมันแน่นขึ้นจนข้อนิ้วขึ้นสีขาวซีด 

ใบหน้าหล่อแสดงออกอย่างเรียบเฉยราวกับไม่รู้สึกอะไร แม้ว่าจะได้ยินประโยคที่ไม่เข้าหูจากปากหญิงสาวก็ตาม

“เป็นอะไร” เพราะคิดยังไงก็ไม่อาจหาเหตุผลมารองรับคำขอของร่างบางได้ เขาไม่เข้าใจว่าเธอมีสิทธิ์อะไรมายุติความสัมพันธ์ของพวกเรา 

มันควรเป็นเขาไม่ใช่หรอ

“ในฐานะที่คุณเป็นทั้ง เจ้านาย และ พี่ ของฉัน ฉันเลยอยากให้คุณหยุดเรื่องระหว่างเราไว้แค่นี้ค่ะ” น้ำเสียงหวานพูดอย่างใจเย็น เธอทนให้เขามาบงการชีวิตเธอต่อไปไม่ไหวแล้ว ที่ผ่านมาเธอต้องอยู่กับการไม่สามารถมีใครได้ก็เพราะเขา

แต่เขากลับกำลังจะหมั้นกับผู้หญิงคนหนึ่งที่ขึ้นชื่อว่าคนรัก เมื่อเธอคนนั้นเรียนจบ 

เพราะงั้นเธอเองก็อยากมีชีวิตที่สามารถเลือกได้เช่นกัน การถอยห่างออกมาก่อนที่มันจะบานปลายไปมากกว่านี้จึงสมควรที่สุดแล้วในความคิดของเธอ

“วันนี้ฉันไม่มีไปไหน มานอนด้วยกัน” เหมือนเดิมอีกแล้ว…

 เป็นอีกครั้งที่เขามักเมินเฉยกับคำร้องขอที่แสนจะหนักอึ้งของเธอด้วยท่าทีสบาย ๆ และยังบังคับเธอด้วยคำพูดน่ารังเกียจ ไม่ว่าจะในตอนนั้นหรือตอนนี้ เขาก็ไม่เคยนึกถึงใจเธอสักครั้ง นั้นยิ่งทำให้ความรู้สึกดี ๆ ที่ม่ีให้ต่อเขาใกล้จะสิ้นสุดลงเต็มที

“ก็บอกว่าจบกันไง” ใบชาเงยหน้ามองชายร่างสูงในชุดสูทสีดำสุภาพ ‘พันรบ’ เองก็เช่นกัน เขาจ้องมองเธออยู่ก่อนแล้วหลังจากเธอพูดประโยคแรกออกมา ดวงตาคมเข้มหรี่ลงเล็กน้อยเพื่อบอกให้เธอรู้ว่าเขารู้สึกอย่างไร เพราะไม่บ่อยครั้งนักที่จะมีคนยั่วโมโหเขาจนข่มอารมณ์ไว้ไม่อยู่แบบนี้

“ใบชา” เขาวางทุกอย่างลงด้วยความแผ่วเบาพอ ๆ กับเสียงทุ้มเข้มที่ขานเรียกชื่อเธอ เสียงน้ำหนักของเท้าที่ย่ำลงอย่างสม่ำเสมอใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ ให้ความรู้สึกกดดันสำหรับใบชาจนต้องจับมือตัวเองแน่น เธอกลัวเขาพอ ๆ กับความเกลียดชังจนแทบแยกแยะไม่ออก เขากำลังไม่สบอารมณ์เพราะเธอขอให้หยุดทำเรื่องชั่ว ๆ งั้นหรอ

“ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เธอมีสิทธิ์มาหยุดเรื่องของเรา”

“…..”

“สักวันเธออาจเป็นเมียน้อยของฉัน และถ้าผู้ชายเกิดรักเมียน้อยมากกว่าเมียหลวง แล้วทำไมเธอถึงไม่พอใจล่ะ?”

ประโยคแสนเยือกเย็นที่ตั้งใจพูดโดยไม่รู้สึกรู้สาอะไร ทำให้ใบชาได้แค่เพียงแค่นยิ้มร้ายให้กับตัวเองหลังจากได้ยิน พันรบโอบกอดเธอด้วยแขนแกร่งเมื่อได้ประชิดกับร่างบาง เขาช้อนเธอขึ้นอุ้มด้วยท่าทีรุนแรงและเก็บงำความเคลือบแคลงใจกับคำขอของเธอ

ร่างสูงเดินตรงเข้าไปยังห้องนอนส่วนตัวของเขาทันทีโดยไม่รอให้เธอได้ทักท้วงอะไร ดวงตากลมคู่สวยหลับตาแน่นเมื่อรับรู้ชะตากรรมของตัวเองเมื่อต้องเข้าไปในห้องกว้างที่ถูกเปิดรอต้อนรับเธอกับเขา แม้จะพยายามดิ้นรนปฏิเสธมากแค่ไหน พันรบก็ทำแค่ยืนนิ่งและไม่พูดอะไร เหมือนกับว่าเธอไม่มีค่่าพอให้เขาต้องหยุดฟัง

มันเป็นสถานที่ที่เขาเก็บไว้ทำเรื่องอย่างว่ากับเธอในตอนกลางคืน และเป็นสถานที่ที่เขาใช้แสดงความสุภาพบุรุษกับคนรักของตัวเองในตอนกลางวัน

ในตอนนี้ เธอไม่หลงเหลือความรู้สึกอะไรอีกต่อไปแล้ว

_____________________________________________

คำเตือน 

เนื้อหาบางฉากค่อนข้างรุนแรง และมีฉาก 18 + เยอะ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ 

ปล. พระเอก Red Flag ใครไม่ชอบสามารถปัดผ่านได้เลยน้า

___________________________

ที่สำคัญ นิยายเรื่องนี้ถูกเขียนขึ้นจากจินตนาการของนักเขียน เนื้อหาที่เกี่ยวข้องกับ สถานที่ บุคคล และเหตุการณ์ต่าง ๆ ไม่มีอยู่จริง ทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องสมมติจากนักเขียนเท่านั้น ห้ามคัดลอก ดัดแปลง เปลี่ยนเนื้อหา หรือกระทำการละเมิดลิขสิทธิ์โดยเด็ดขาดนะคะ 

___________________________