Painful love บาดแผลรัก

You have to learn the rules of the game,
and then you have to play better than anyone else.

คุณต้องเรียนรู้กฎของเกม
จากนั้นก็ต้องลงเล่นให้ดีกว่าคนอื่น ๆ

-Albert Einstein-

"ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ผมก็รักเธอ เหมือนเดิม"

-ชิณณ์-

"ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ฉันจะไม่รักเขา"

-บุญ-

"หน้าที่ของผมคือดูแลเธอ"

-ภัทร-

"หน้าที่ของฉันคือต้องรักเขา?"

-ลินดา-

ฉันเลือกที่จะเดินเข้าไปใน "เกม" ที่คิดว่าตัวเองเป็นคนควบคุม แต่มันกลับถูก "ล้มกระดาน" ด้วย สิ่งที่ฉันคิดว่าเป็นเพียง "หมาก" อย่างเขา !!

"ถอยไป" เสียงเล็กพูดขึ้น ในขณะที่ตัวเองกำลังก้าวถอยหลังเพื่อหลบหลีกการเผชิญหน้ากับตัวอันตรายอย่างเขา ในสถานการณ์นี้เธอรู้ดีว่าตัวเองย่อม'เสียเปรียบ'อย่างเห็นได้ชัด "คุณจะทำอะไรฉัน"

"คุณ? พี่เคยบอกเราแล้วนิ ว่าให้เรียกพี่ว่า'พี่ชิณณ์' แล้วให้แทนตัวเองว่า'บุญ'ไม่ใช่หรอ?"  ร่างสูงพูดพร้อมกับก้าวไปข้างหน้า มองคนตัวเล็กที่กำลังทำท่าทางหวาดกลัวเขา แต่นั่นมันกลับทำให้เธอดูน่ารักขึ้นกว่าเดิม

"พะ พี่ชิณณ์ หยุดเดินได้มั้ยคะ อย่าแกล้งกันแบบนี้ อะ!" คนตัวเล็กพูดก่อนจะอุทานด้วยความตกใจเมื่อตนเองถอยมาชิดผนัง ซึ่งหมายความว่าไม่สามารถหนีไปจากสถานการณ์ตรงนี้ได้

"ใครบอกว่าพี่แกล้ง พี่'เอาจริง'ต่างหาก" ร่างสูงเอ่ยขึ้นพร้อมกับเคลื่อนตัวเข้าประชิดคนตัวเล็ก มือข้างหนึ่งกั้นผนังไว้เพื่อไม่ให้คนในวงแขนหนี อีกข้างหนึ่งจับใบหน้าสวยให้เชิดขึ้น ก่อนที่จะโน้มหน้าเข้าไปหาอย่างช้าๆเพื่อยืนยันว่าไม่ได้แกล้ง แต่ 'เอาจริง'

หมายเหตุ นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น

ตัวละครและสถานที่ถูกสมมติขึ้นทั้งสิ้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคลหรือสถานที่ใดๆในภาพ 

ช่วยติดตาม ติ ชม ดุ ด่า ว่า กล่าว ได้นะคะ (แต่อย่าแรงสงสารเค้าเหอะ) 

... ด้วยรัก...

-ม่านวิมาลย์-