คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
ีนแผ่นินให่ ประเทศที่เ็มไป้วยประวัิศาสร์อันยิ่ให่ึ่อุบัิึ้นในโลยุโบรา มีระยะเวลาใล้เียับินแนไอย์ุป์ในอีาลเมื่อ 6,000 ปี่อนริสาล อารยธรรมที่แสนยิ่ให่เ็มไป้วยวามพิศวและน่าื่นะลึในราวเียวันปราร่อรอยแห่วามเริรุ่เรือในอี นถึยุปัุบันในศวรรษที่ 21 เหลือไว้เพียาปรัหัพัเท่านั้น เรื่อราวในยุอีที่เยเิึ้นเหลือไว้แ่เพียวามทรำและลายเป็นนิทานนลายเป็นำนานเล่าานสืบ่อันมาหลายั่วอายุน
เ้าผู้รอแว้น ผู้ปรอที่ยิ่ให่ในสมัยที่ีนแผ่นินให่ยัไม่รวมแผ่นินเป็นอันหนึ่อันเียวัน เื่อันว่าเ้าผู้รอแว้นในสมัยโบรามีมามายาำนวนแว้นที่ั้นึ้นปรอนเอ หาแ่ไม่มีหลัานสนับสนุนเพียพอเี่ยวับ้อมูลเหล่านั้นว่าำนานและเรื่อเล่ามี้อเท็ริมาน้อยประารใ
และนัวิาารลอนถึนัโบราีอีนอีมามาย็มีวามิเห็นแ่าันออไปอี ึ่แว้นมามายเหล่านั้นระายไปทั่วผืนแผ่นินอันว้าให่อประเทศีนในสมัยโบรา ย้อนลับไปั้แ่ในยุอสามราาห้าัรพรริ เป็นยุสมัยที่เ็มไป้วยำนานและวามลี้ลับ และเป็นยุแรเริ่มออารยธรรมีนโบราเมื่อห้าพันปี่อน
ริส์ศัรา 2019
เี่ยไฮ้
ท่าอาาศยานนานาาิ่าไห่ผู่
ร่าระหอหิสาววัยแรรุ่นในวัย 19 ปี ในุลำลอสบายๆ เสื้อเิ้แนยาวเ้ารูปสีาววามยาวเพียแ่้อศอสวมทับาเยีนสีเ้มรับับรอเท้าบูทมีวามยาวไปนถึหัวเ่า ผมสั้นสีำลับยาวเพียแ่้นอถูออแบบมาอย่าทันสมัยรับับใบหน้าสวยเี่ยวและวาลมโที่ถูรี้วยไอไลเนอร์สีำสนิท นทำให้ยิ่เพ่พิศมบาลึราวับนามารร้ายเินออมาานิยายไม่มีผิ
หยาเฟยอี้หรือถิถิ นัร้อสาวื่อัาเาะฮ่อึ่เป็นที่รู้ัันอย่าว้าวา เธอำลัไ้รับวามนิยมและเนื้อหอมไปทั่วทั้วารเพล้วยเสียร้ออันทรพลั และสามารถร้อเพลไ้หลาหลายสไล์ เธอถูัให้เป็นนัร้อสาวสุเ็ี่อวารเพลฮ่อเป็นวัใอบรราหนุ่มๆ ที่หลใหลในเสียเพลอเธอและใบหน้าสวยเี่ยว ถ้าเทียบเป็นมีมรีลึเย่าหัวใบุรุษเพศทั่วทั้เาะฮ่อนไปถึีนแผ่นินให่
หยาเฟยอี้เินทามาที่ีนแผ่นินให่ เพื่อมาร่วมาน Flying Apsaras Awards ราวัลเฟยเทียนนี้เป็นานประาศผลราวัลให่สุในีน ัโยรับาลีนึ่เน้นฝีมือและเน้นุภาพ ึ่ในานัล่าวเพลประอบในีรีส์ เป็นเสียร้ออเธอทั้สิ้น และเพียแ่ห้าอนแรที่ละรอออาาศ เพลประอบีรีสที่หิสาวร้อนำัเป็นพลุแไ้รับวามนิยมอย่าท่วมท้นนแฟนเพลาีนแผนินให่ สามารถร้อามันอย่าแพร่หลาย และมีื่อเ้าิราวัลเพลประอบละรยอเยี่ยมแห่ปี
้วยเหุนี้หิสาวึ่เป็นาวฮ่อโยำเนิึเินทามาที่ีนแผ่นินให่ และนับเป็นรั้แรที่เธอมาเยือนผืนแผ่นินแห่นี้นับั้แ่ำวามไ้
“ุถิถิ!!!!” เสียร้อะโนพร้อมยมือโบไปมาัออมาาุรอรับผู้โยสาราออ
วามเี่ยวภายใ้แว่นันแาแบรน์ัหันลับมามอามเสียเรียัล่าว ่อนะเ็นระเป๋าเินทาอเธอรเ้าไปหา
“ุถิถิเินทามานเียวเหรอรับ” เสียออีฝ่ายถามลับไป้วยวามแปลใเมื่อเห็นนัร้อัเินทามาเพียลำพัเท่านั้น
อือหึ! หิสาวส่เสียอบรับอยู่ในลำอ
“มีอะไรเหรอะ ันเินทามานเียวมันน่าแปลนัเหรอ” ถิถิถามลับไปพลามอหนึ่ในทีมานโปริวเอร์ที่เยร่วมานัน
“ผมแ่แปลใที่เห็นุถิถิเินทานเียว เพราะอนโทรุยานับุหลี่ยู่ ผู้ัารส่วนัวอุเห็นบอว่าะเินทามา้วย ทาเราึัเรียมที่พัเผื่อเอาไว้ให้รับ”
“อ่อ...พอีุหลี่ยู่ิธุระ่วน่ะะเินทาามมาในวันมะรืน ถิถิ็เลยล่วหน้ามา่อน อีอย่าิวานที่รับเอาไว้ล่วหน้าะเริ่มวันในอีสอวัน้าหน้า-ไม่ใ่เหรอะ านราวัลเฟยเทียนว่าะเริ่ม็ั้อาทิย์หน้า ทำให้มีเวลาเป็นอิสระั้สอวันถิถิ็เลยรีบบินมา่อนะไ้มีเวลาพัผ่อน” หิสาวอบลับไปพลาถอนหายใ
ลอระยะเวลาสามปีที่ผ่านมา ที่หยาเฟยอี้มีื่อเสียโ่ัาพลัเสียอเธอไปทั่วเาะฮ่อและัมาึ้นๆ เรื่อยๆ นไปถึีนแผ่นินให่ ื่อเสียที่โ่ัเป็นพลุแทำให้เธอรู้สึเหน็เหนื่อยับารทำานเพราะไม่มีเวลาพัผ่อน และไม่มีเวลาส่วนัวที่ะไปเที่ยวหรือพัผ่อนที่ไหน
“ุถิถิะเหน็เหนื่อยาารทำานมา ท่าทาอิโรยเห็นไ้ัเลย เี๋ยวผมพาเ้าที่พัึ่ัเรียมเอาไว้ใหุ้ะไ้มีเวลาส่วนัวไปทำอะไร็ไ้” ทีมานนัล่าวพูพร้อมว้าระเป๋าเินทาามือนัร้อั
“ทานี้รับุถิถิ ผมเลียร์ทาไว้ให้หมแล้วรับ” พูพลาี้รไปทาเินที่ทอยาว
ในะที่หยาเฟยอี้ทำหน้าแปลใเมื่อมอามมืออทีมาน
“ทำไมรเลียร์ทาไว้้วยะ มีอะไรหรือเปล่า” หิสาวถามลับไป
ทีมานนัล่าวหัวเราะออมาเบาๆ เพราะหลลืมั้นอนไม่ไ้อธิบายให้นัร้อัล่วรู้
“ผมอโทษที่บอรายละเอียไม่ัเน ุถิถิไม่รู้ว่ามีื่อเสียโ่ัมาแ่ไหนในแผ่นินีน ้านนอมีแ่แฟนเพลอุมายืนรอรับนแน่นไปหมเลย พวเาื่นมุมาเลยนะรับแ่เพื่อวามปลอภัย ทาารีนมีมาราารุ้มรอศิลปินอย่าเ้มวไม่ให้ไ้รับอันราย พวเราทำานภายใ้มารานที่ไ้ารรอรับเอาไว้หมแล้วรับ เพราะะนั้น็เลย้อใหุ้ถิถิมาที่ประูทาออที่ัเรียมเอาไว้ บรราแฟนเพลยืนรอุอยู่นานแล้ว”
ใบหน้าสวยพยัึ้นลอย่า้าๆ เมื่อไ้ยินเ่นนั้น
“ไม่ิว่าะมีแฟนเพลที่ื่นอบผลานอถิถิมานานี้ แล้วะรออะไรอยู่ไปันเลยะ” หิสาวพูพลา้าวเินไปพร้อมับทีมานนัล่าว้วยใบหน้าที่เ็มไป้วยรอยยิ้มอันสใส
บริเวประูทาออ
รี๊!!!เสียรีร้ออบรราแฟนเพลที่ล่วรู้่าวารเินทามาเยือนที่ประเทศีนอหยาเฟยอี้ัไปทั่วบริเวลาน้านหน้าประูทาออทันทีที่เธอปราัว
“ถิถิ! ถิถิ!”
“อถ่ายรูปหน่อยะ หันหน้ามาหาพวเรา้วย”
“อไม้ะุถิถิ! รับอวัาพวเรา้วย”
“อหนูถ่ายรูปพี่สาวหน่อยะ”
“ถิถิสวยัเลย”
เสียื่นมสลับเสียร้อเรียื่ออนัร้อสาวั้อไม่มีทีท่าวาะหยุ ภายใ้มารารวามปลอภัยอทีมาน บรราบอี้าร์ยืนรายล้อมอยู่้านหน้า และบาส่วนเินามหลัและเินเียู่มาพร้อมับนัร้อัเพื่อุ้มรอวามปลอภัยให้ับหยาเฟยอี้
หิสาวยืนโบมือไปมาให้ับบรราแฟนเพล พร้อมยื่นมือรับอวัรวมไปถึ่ออไม้ที่มีมามายนสอแนหอบเอาไว้ไม่หม ้อส่มอบให้ับบอี้าร์่วยรับ่ว่อ่อนะหันลับไปเ็นื่อบนภาพถ่ายอเธอที่แฟนเพลเรียร้อและอถ่ายรูปับหิสาว นแสแฟลวูบวาบไปทั่วทั้ลาน
“อำนัลาวนสุลอินไ้โปรรับเอาไว้้วย!”เสียนั้นัแทรึ้นท่ามลาแฟนเพลที่เบียเสียเยียยั
มือให่อผู้ายสวมุฮั่นฝูโบราสีาว ยื่นอวัส่มาให้ับนัร้อัให้เธอรับเอาไว้มีนาไม่ให่ไม่เล็ึ่ีนแผ่นินให่ในปัุบันนิยมสวมใสุ่ฮั่นฝูโบราเพื่อส่เสริมวันธรรมอาิในอี และในลุ่มแฟนเพลอหยาเฟยอี้็มีำนวนไม่น้อยที่สวมุฮั่นฝูมารอรับเธอามัวละรเอในีรีสเรื่อที่หิสาวร้อเพลประอบละร
อวััล่าวอยู่ในล่อสี่เหลี่ยมัุรัสทรยาวล้ายล่อใส่เทียนหรือใส่อที่มีนาวามยาวไม่ให่และไม่เล็มานัและหยาเฟยอี้็รับเอาไว้แนบออเธอ
“อบุมาๆ เลยนะะ” หิสาวล่าวอบุผู้ายสวมอาภร์าวในัฮั่นฝูโบรานั้นพลาเยหน้ามอนที่มอบอวัให้ับเธอ
พรึบ!!!ร่าอผู้ายนัล่าวเลือนหายไป่อหน้า่อาอนัร้อั ท่ามลาแฟนเพลที่ำลัยื้อแย่เพื่อให้ไ้เ้าใล้ัวเธอ ในะที่หยาเฟยอี้อยู่ในอาารื่นใเมื่อเห็นแฟนเพลในุโบราเลือนหายลับไปับา
“หะ...หาย...หาย!!!!” หยาเฟยอี้ล่าวเพียแ่นั้น ร่าเล็ๆ อนัร้อสาวทรุฮวบลับพื้นอย่ารวเร็วหมสิไปโยไม่รู้ัว ท่ามลาแฟนเพลที่เห็นเหุาร์ันอย่าถ้วนหน้า
“ว้าย! ถิถิเป็นลมไปแล้ว”
“ถิถิเป็นลม”
“รีบออมาเร็วเ้า! ถิถิเป็นลมล้มลไปแล้ว”
แฟนเพล่าร้อะโนออมา้วยวามื่นในเ็แ่ไปหม ในะที่บอี้าร์่าพาันรูเ้าหาร่าอนัร้อัเพื่อ่วยเธอออไปาบริเวัล่าวอย่ารวเร็ว
“เรียรถพยาบาลเร็วเ้า!” เสียบอี้าร์ที่อยูแลนัร้อสาวะโนบอทีมาน
“รีบันแฟนเพลออไปให้หม!” บอี้าร์ะโน้อพร้อมรเ้าอุ้มร่าอนัร้อั รีบวิ่ออาาบริเวนั้นไปอย่ารวเร็ว เป็นัหวะเียวับที่รถพยาบาลแล่นมาถึพอี
“ุเฟยอี้เป็นลมหมสิรีบรวอาารเร็ว!” บอี้าร์ร่าให่บออาารให้หน่วยแพทย์ุเินไ้ล่วรู้
ในะที่บอี้าร์นอื่นๆ รีบรเ้ามายืนวาทาพร้อมใ้ราวเหล็ั้นเป็นทายาวไม่ให้แฟนเพลวิ่เ้ามาภายในบริเวรถพยาบาล ่อนะเห็นรถสีาวเปิไเรนเสียัสนั่นแล่นออาลานประูทาออผู้โยสารไปอย่ารวเร็ว ท่ามลาสายาอเหล่าแฟนเพลมามาย่ายืนะเ้อพาันมอาม้วยวามเป็นห่วอนัร้อสาว พร้อมเสียเรียัามไล่หลั
“มาหา้า! ้ารอเ้าอยู่นานแล้ว!!!” เสียปริศนาล่อลอยิามรถพยาบาลันัล่าว
ความคิดเห็น