มาเฟียสาวกับเจ้าชายยากูซ่า

ลำดับตอนที่ #3 : เพื่อนร่วมห้อง

���������� วู้...วันนี้มันเยี่ยมอะไรยังงี้ กินไอติมก็อร่อย เเถมตอนกลับถึงบ้าน ปาปาก็ให้พวกฉันสามคนย้ายมาอยู่คอนโดอีกอะไรมันจะเยี่ยมยังงี้คอนโดก็หรูมากกก� ห้องกว้างมากเเถม ปาปาก็ตกเเต่งเเล้วด้วยมีตั้วสามห้องนอนหล่ะเป็คอนโดที่เเก๊งฉันคุมอยู่นั่นเเหละ เเต่ ปาปา ม่ายบอกเจ้าของคอนโดหรอกว่าฉันมาอยู่ที่นี่ ปาปาบอกว่า เรื่องส่วนตัวของฉันต้องเป็นความลับ ฉันต้องทำตัวให้เหมือนเด็กมัธยมปลายที่ปกติที่สุด สงสัยคงจะกลัวความวุ่นวายล่ะมั้ง
����������� ก็เบื้องหน้าของ ปาปาน่ะนำเข้ารถยนต์นี่นาส่วนค่าคุ้มครองที่นี่สาขาย่อยของปาปาจะทำหน้าที่เเทน คนส่วนมากจึงรู้จักปาปาในฐานะ ผู้นำเข้ารถยนต์รายใหญ่เท่านั้นเอง
������������เรื่องดีๆของฉันยังไม่จบเท่านั้นนะ ปาปาออกรถให้พวกฉันคนละคัน หรือจะพูดให้ถูกก็คือ ปาปาเอาถในโชว์รูมของปาปามาให้ไช้นั่นเองวันนี้มันดีมากเลยยยยยยย

"ปาปาขาลีอาห์รักปาปามากเลยค่า"

"เเล้วทำตัวดีๆนะเข้าใจมั้ยอย่าให้มิยะกับเลออนปวดหัว"

"โธ่ปาปา ใครจะทำให้ใครปวดหัวกันเเน่ค่ะ"

"งั้นป๊าไปก่อนนะ"

"ค่ะปา บายค่าเเล้วหนูไม่อยู่อย่าเหงาก็เเล้วกันนะค่ะ"

��������� เฮ้อ...เวลาเเบบนี้ดันคิดถึงบ้านซะงั้นอ่ะ
�������
"นี่ลีอาห์ พรุ่งนี้เอารถไปคันเดียวล่ะกัน" มิยะออกความเห็น

"ก็ได้เอารถฉันไปเเล้วกัน "�

"อืม งั้นพรุ่งนี้ฉันขับเอง" คนขบมันก็ต้องเเน่นอนว่านายเลออนอยู่เเล้ว

"หิวเเล้วอ่ะ วันนี้จะกินอะไรกันดีล่ะ" ฉันหิวนะเนี่ย

"วันนี้ไปกินข้างนอกเเล้วกัน แล้วซื้อของมาด้วยพรุ่งนี้ฉันทำกับข้าวเอง" ยัยมิยะนี่ยอดเลยทำกับข้าวเป็นด้วยหรอเนี่ย

��������� เเละเเล้วพวกฉันก็มาถึงห้างดังเเห่งหนึ่ง เดินทางมาโดยรถของนายเลออน เฟอรารี่สปอร์ตสีดำเจ๋งมากเปิดประทุนได้ด้วยน้านายนั่นชอบมากเลยหล่ะไอเรื่องความเร็วเเต่จะขับเร็วเฉพาะในสนามเท่านั้นนะ
��������� ตอนนี้พวกฉันก็ซื้อของใช้เสื้อผ้าใหม่ๆเเล้วก็อะอีกเยอะเเยะมากมายก็เลยกำลังมานั่งทานข้าวในร้านในห้างนั่นเเหละหิวมากกกกก� จนกินวัวทั้งตัวไม่รู้จะอิ่มรึเปล่า
��������� พอกลับมาที่ห้องก็จัดห้องใครห้องมันเหนื่อยนะเนี่ย อาบน้ำดีกว่าร้อนจะเเย่พออาบน้ำเสร็จก็ง่วงครับพี่น้องเเต้นอนไม่หลับพอหลับตาปุ๊บไอบ้าที่ร้านไอติมก็เเว๊บขึ้นมาในหัวซะงั้น โว้ย� ไอบ้านั่นเป็นผีรึไงหลอกหลอนกันอยู่ได้

����������
��������� เฮ้อ เช้าเเล้วหรอเนี่ยพึ่งได้นอนก็ไอตอนเกือบเช้านี่เอง งีบได้นิดเดียวยัยมิยะก็ปลุกฉันไปโรงเรียนซะเเล้วล่ะ

"ลีอาห์หน้าเธอเป็นอะไรน่ะซีดๆไปหาหมอก่อนมั้ย " มิยะถามฉัน

"ช่างเหอะพอดีนอนไม่ค่อยหลับ สงสัยผิดที่ล่ะมั้ง"�

"เเต่ถ้าไม่ไหวก็ไปนอนนะโว้ย"� เลออนพูดน้ำเสียงเป็นห่วง

"ไหวดิ เเค่นี้ซาบายมากกกกกกก"� ฉันรีบทำหน้าตาสดชื่นทันที

��������� ถึงเเล้วจ้าโรงเรียน ฉันกับมิยะเดินไปที่ห้องกันสองคนก่อนนายเลออนเอารถไปเก็บที่โรงรถ ฉันกับมิยะเเยกไปนั่งที่โต๊ะใครโต๊ะมัน� พอนั่งได้ทำไมมันง่วงยังงี้ว่ะ เเละเเล้วก็..........


���������� ครืด... ครืด...
���������
��������� โอ๊ะฉันหลับไปนานรึยังเนี่ย ฉันมาสดุ้งตื่น ก็ตอนได้ยินเสียงลากโต๊ะออกนั่นเเหละ สงสัยฉันจะมีเพื่อนนั่งเรียนเเล้วหล่ะ ไหนดูหน้าเพื่อนคนที่นั่งข้างฉันหน่อยซิ

O_O����� <------------------- หน้าฉันเอง�� จะไม่ให้ตาโตได้ไงหล่ะ ก็ไอคนที่นั่งข้างฉันเนี่ยก็คือ.... ไอคนที่ทำให้ฉันต้องมาฟุ่บหลับคาโต๊เรียนอยู่นี่ไง

^_^"������ <------------------- โอ้ว รอยยิ้มบาดขั้วหัวใจอีกเเล้ว ให้ตายซยิ้มทำไมนะไอบ้า

"ไงหวัดดีเจอกันเเล้วไช่มั้ย"�� เสียงนุ่มๆนั่นทักทายฉัน

"ไช่" ฉันตอบเรียบๆ

"ว้าย...โชตะมาโรงเรียนด้วยหรออค่ะวันนี้"� ยัยปอบปากเเดงที่ไหนไม่รู้เเหกปากซะลั่นห้องเลย เป็นอะไรมากมั้ย

"จะถามทำไมก็เห็นอยู่ว่ามา"� ก๊ากอยากจะขำ นายนั่นตอบซะยัยปอบสอึกเลยครับ

�������� โอ้ยน้ำตาจะไหลเเล้วเนี่ย กลั้นหัวเราะจะไม่ไหวอยู่เเล้วเนี่ย