มาเฟียสาวกับเจ้าชายยากูซ่า

ลำดับตอนที่ #2 : ไอติม หว้านหวาน

����� � เฮ้อเเละเเล้วก็ถึงไอห้องที่ว่าหล่ะมั้งเดาเอา ไอสองคนข้างหลังนั่นมันยังกัดกันไม่เลิกซะทีมันเป็นอะไรมากมั้ยว่ะ ฉันเดินเข้ามาเเล้วหล่ะนะเเต่ไอสองคนนั้นมันยังเถียงกันอยู่เลยอ่ะ

"นี่พวกเธอที่มาเข้าใหม่ไช่ไหม" ตาลุงนี่อะไรกันเป็นภารโรงหรอนะ มายุ่งอะไรด้วยเนี่ย

"นี่ลุงเห็นอาจารย์ที่อยู่ห้องนี้ป่ะ" ไอ เลออนถามก่อนเลย มันเลิกทะเลาะกันเเล้วหรอ

"ถ้าอาจารย์ที่อยู่ห้องนี้ก็มีฉันคนเดียวเเหละ"� อย่าบอกนะว่า ตาลุงเนี่ยเป็นอาจารย์อ่ะ ม่ายน้า ทำไมไมเห็นมีราศีเลยอ่ะหัวก็ล้านอ่ะ อ้ากกกก

"สวัสดีค่ะคือพวกเรามาเข้าใหม่น่ะค่ะ" ยัยมิยะสวัสดีอาจารย์ พวกเราเลยยกมือไหว้ เเบบ งงๆ�
�
"พ่อของเธอบอกไว้เเล้ว อ่ะนี่ตารางสอนของพวกเธอเเล้วนี่เลขที่ห้องเรียน เธออยู่ห้อง เอ นะไปได้เเล้วฉันงานยุ่ง" เอ่อเชื่อเลยว่างานยุ่งจริงๆ ก็ดูจากสภาพคงจะไม่มีเวลาดูเเลตัวเองเลยอ่ะน่ะ

������ เเต่ว่าห้องเอหรอ สงสัยคงเป็นห้องเด็กเรียนอะไรยังงี้ มั้ง เล่นอยู่ห้องเเรกเลยนี่นา สงสัยหน้าตาพวกฉันจะฉลาด อาจารย์เลยให้อยู่ห้องเอ 5555+ เอ่คงถึงเเล้วมั้งหน้าห้องมันติดป้ายว่าห้อง ปี1 A อ่ะมีโต๊ะว่างหลังห้องสองตัวริมหน้าต่างสองตัวหล่ะมั้ง เพราะโต๊ะอื่นมีกระเป๋าวางไว้เเล้วเหลออยู 4 โต๊ะนั่นยังไม่มีเลย ฉันต้องนั่งริมหน้าต่างอยู่เเล้วหล่ะ อิอิ เเต่ไอสองตัวนั่นมันไปนั่งหลังห้องเฉยเลย เเล้วฉันก็ต้องนั่งคนเดียวซิเนี่ย เชิญรักกันตามสบายเลยฉันมันไม่มีคนรัก ฮือๆๆๆ


����� ก็เเน่หล่ะจะมีได้ยังไงหล่ะโตมากับมาเฟีย เรียนอยู่ที่บ้านไม่มีเวลาเจอผู้ชายหน้าตาดีมั่งเลย มีเเต่ เลออนก็เป็นเเฟนกับมิยะซะเเล้วเเต่ฉันก็ไม่ได้คิดอะไรกับเลออนซะหน่อยสองคนนั่นรักกันก็ดีเเล้วนี่นา�


����� วันนี้ไม่มีเรียนเลยเเฮะ สงสัยพึ่งเปิดเทอมมั้ง อยู่เเหง่วในโรงเรียนทั้งวันเซ็งจะเเย่ถึงเวลากลับซะที
�
"ลุงค่ะจอดที่ร้านไอติมข้างหน้าหน่อยค่ะ อยากกินไอติม" ถ้าจำไม่ผิดร้านอยู่เเถวนี้หล่ะเห็นตอนขับรถผ่านเมื่อเช้า�
�
������ อ่ะนั่นไงเจอเเล้วร้านไอติม คุณลุงจอดรถเเล้วพวกฉันชวนคุนลุงกินด้วยกันดันบอกว่าไม่ชอบทานของเย็นซะยยังงั้น
��
������� เดินเข้าไปในร้านก็น่ารักเชียว มีสีสันดีอ่ะนะสงสัยพวกวัยรุ่นจะชอบ ฉันยังชอบเลย เเล้วก็มีคนนั่งกินอยู่เเล้วโต๊ะหนึ่ง รู้สึกว่าจะมีเเต่ผู้ชายนะ อุ้ย นายคนนั้นเป็นใครนะมองฉันอยู่�� ผมก็ย้าวยาว สีขาวอีกตะหาก ผมยาวกว่าฉันอีกมั้งนั่น มัดรวบไว้เป็นหางม้าเเบบหลวมๆดูดีนะนั่น หล่อมากกกกก หน้าเหมือน โทโมะ เคโอติก เลยอ่ะ เจาะหูข้างซ้าย ใส่ตุ้มหู ยาวสีเงินตรงปลายเป็นลูกตุ้มสีดำ โอ้วดูดีมากเลย� เเต่ทำไมมองฉันเเบบนั้นนะไม่เกรงใจฉันเลยอ่ะ ไอบ้าเอ๊ย ถึงจะหล่อแต่มองหน้าเเบบนี้หมั่นไส้ชะมัดเลยว่ะ เกิดมาไม่เคยมีใครจ้องเเบบนี้เลยนะเนี่ย

"เฮ้ยลีอาห์ เเกไปฆ่าเเม่ไอโต๊ะนั้นรึไงว่ะ ทำไมมันจ้องเเกอยู่ได้ว่ะ เห็นมันมองตั้งเเต่เดินเข้ามาเเล้วเนี่ย" ขนาดเลออนยังรู้เลยอ่ะ

"ไม่รู้ซิ " ฉันหันไปมองนายนั่นอีกครั้งดันยิ้มให้ซะงั้นเเนะ ไอบ้าจะฆ่าฉันด้วยรอยยิ้มรึไง มันบาดขั้วหัวใจฉันเเล้วเนี่ย�


������� กินอิ่มแล้วก็ขอกลับหล่ะนะ นั่งนานๆ หัวใจมันหวั่นไหว ฮุฮุ�

������� เฮ้นายนั่นลุกตามเเล้วเดินมาทางฉันหล่ะ� สงสัยคิดไปเองมั้ง เขาคงจะกลับเหมือนกัน

"นี่เธอ"� เสียงก็นุ่มปานนั้น� ว่าเเต่ว่าเรียกฉันหรอ

"..."� ใบ้กินเเล้วฉัน

"พรุ่งนี้เจอกันนะ"

���� อะไรนะรู้จักกันหรอ� หล่อขนาดนี้ถ้ารู้จักกันเเล้วทำไมฉันจำไม่เห็นได้เลย เเต่เดินมาพูดเเล้วจากไปหมายความว่าไงเนี่ย� นึกว่าจะเดินมาเเล้วขว้างเบอร์โทรไว้ให้ฉัน เสียดายนิดๆนะเนี่ย� เเต่ไอติม วันนี้ หว้านหวาน หล่ะ อิอิ