ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอน 1: ไทยกับอังกฤษ หลัง WWII
ำเือน: มีา Y เล็น้อย ผู้ไม่นิยมสามารถ้ามอนนี้ไปไ้เลย
หลัสรามโลรั้ที่สอ
ในที่สุสราม็บลแล้ว แ่อะไรหลายอย่า็ยัไม่บล โยเพาะับฝ่ายที่ไม่ไ้ัยนะ ผมเหม่อมอนที่บินมาเาะ้นไม้้าหน้า่าห้อทำาน พัสายาเหนื่อยล้าาอเอสารนับสิบที่ั้อเบียันนแทบะล้นโ๊ะ ผมไ้่าวว่าุเยอรมันถูแยาัน เป็นเยอรมันะวันออและะวัน ส่วนุี่ปุ่น็ยัป่วยหนัเพราะระเบิปรมาูสอลูในสอเมือ ถ้าเทียบผมับะารรมอพวเาแล้ว วามเือร้อนอผม็เทียบันไม่ไ้เลยแม้แ่น้อย
หลัสรามโลรั้ที่สอ
ในที่สุสราม็บลแล้ว แ่อะไรหลายอย่า็ยัไม่บล โยเพาะับฝ่ายที่ไม่ไ้ัยนะ ผมเหม่อมอนที่บินมาเาะ้นไม้้าหน้า่าห้อทำาน พัสายาเหนื่อยล้าาอเอสารนับสิบที่ั้อเบียันนแทบะล้นโ๊ะ ผมไ้่าวว่าุเยอรมันถูแยาัน เป็นเยอรมันะวันออและะวัน ส่วนุี่ปุ่น็ยัป่วยหนัเพราะระเบิปรมาูสอลูในสอเมือ ถ้าเทียบผมับะารรมอพวเาแล้ว วามเือร้อนอผม็เทียบันไม่ไ้เลยแม้แ่น้อย
"ไทย ทำานไปถึไหนแล้ว" อัฤษหรือสหราอาาัร ผู้มีื่อมนุษย์ว่าอาเธอร์ เิร์แลน์ส่เสียทั เาเปิประูเินวามาเ้ามาในบ้านอผมและถาม้วยน้ำเสียเ้านาย ประหนึ่ว่าเป็นเ้าอบ้าน และผมเป็นเพียลูบ้านยัไยัั้น
แ่ผม็ใ่ว่าะมีสิทธิ์่อ้านมานัในอนนี้ ถึอเมริาะปิบัิับผมในานะสหายร่วมรบ และอยันท่าไม่ให้อัฤษมาเอาัวผมไป แ่ัวผมในอนนี้อยู่ในานะเสียเปรียบและ้ออยระวััวเอาไว้นว่าทุประเทศะยอมรับ ผมึลุึ้นไปเรียมน้ำา่อนนำไปเสิรฟ์ให้ที่ห้อรับแ ึ่ายหนุ่มผมทอนั่เอเนอยู่บนโฟาัวยาวรออย่าสบายอารม์อยู่แล้ว
อาเธอร์ในุทหารสีเียวยิ้ม เามอูไทย ายหนุ่มเอเียเพียประเทศเียวในแถบนี้ที่ยัไม่เป็นอาานิมออัฤษ ฝรั่เศสหรือประเทศยุโรปใ ๆ ราวับาั้นเลิศที่น่าลิ้มลอ ที่ผ่านมาไม่ว่าเาหรือฝรั่เศสะพยายามหาเรื่อไทยยัไ ไทย็หาทาเลี่ยสรามและารเป็นเมือึ้นไปไ้ทุรา
แ่รั้นี้ไทยหนีเาไม่รอแน่ ไทยเป็นฝ่ายอัษะึ่แพ้สราม และผู้นะเ่นเา็มีสิทธิ์เลือะทำอะไรับผู้แพ้็ไ้
่อให้เายอมรับบวนารเสรีไทยเ้าเป็นอทัพอัฤษ้วย็เหอะ
"ผมยัไม่ใ่ผู้แพ้สรามอย่าเป็นทาารนะรับ เลิทำเหมือนผมเป็นลูน้อุไ้แล้ว" ผมเปรยออมาเพราะรู้สึไม่สบายใับสายาที่อัฤษมอมาเลยสันิ ผมถอนหายใเบา ๆ เฮือหนึ่ เพราะเห็นแล้วว่าฝ่ายสัมพันธมิรทำับเหล่าประเทศผู้แพ้ราวับแบ่นมเ็ัน็ไม่ปาน
"ไทย นายเ้าร่วมับฝ่ายอัษะ แล้วฝ่ายอัษะ็แพ้ไปแล้ว ัน็แ่เลือนายเป็นอราวัลผู้นะ มัน็เท่านั้น" อัฤษประาศออมา้วยน้ำเสียยินีปรีายิ่ ราวับไม่รับรู้เลยว่าอนสรามผม็ร่วมรบับเา้วย นผมสสัยเหลือเินว่าเาถือนเป็นสุภาพบุุรุษรไหน
"เรื่อเ้าร่วมสรามน่ะ บอสอผมทำไปโยไม่ถามผม่อน่าหา แถมริ ๆ นั่น็ทำเพราะี่ปุ่นมาเาะประูถึหน้าบ้านผมแล้วหรอ" ผมิ แถมถือาบมา้วยอี่าหา
"ถึอย่านั้นนาย็ยัยทัพไปีเมืออัน้วย ยัะบอว่าไม่ใ่ฝ่ายอัษะอีหรือ ไทย ยอมรับเถอะว่านายเป็นฝ่ายแพ้สรามแล้ว แล้ว็ไปทำานที่บ้านันะี ๆ" น้ำเสียอัฤษเริ่มมีแววู่
"ผมน่ะ ไม่ไ้เ้าร่วมสราม้วยวามสมัรในะรับ ่วสรามุเอ็รับเสรีไทยเ้าไปร่วมรบ้วยแท้ ๆ อย่าแล้ลืมสิรับ นาุอเมริายัยอมรับเลยแท้ ๆ ที่สำัเมือทีุ่บอว่าเป็นเมืออุน่ะ แ่เิมมันเป็นอผมแุ่แย่ไป่าหา!!"
ิ้วหนาออาเธอร์มวมุ่น วาสีเียวเป็นประาย้วยวามโรธที่ถูเปรียบเทียบับอีประเทศอาานิมอเาเอ แถมเ้านั่นยัเป็นัวหลัที่ั้านไม่ให้เาเอาไทยมารอบรอ้วย
"แล้วว่าที่บอสนใหม่อผม็เป็นหัวหน้าลุ่มเสรีไทย้วย เาลับมาเป็นบอสอย่าเป็นทาารเมื่อไหร่ ผม็ไม่ใ่ผู้แพ้สรามแล้วล่ะรับ ุเอ็ไ้ยินแล้วสินะรับ ว่าเาใล้ะลับมาแล้ว้วย" ผมยับแว่นพลาหันไปมอนาฬิาแวนนไม่ทันไหวัวเมื่ออาเธอร์เ้ามาประิัวและผลัเาล้มหายลบนโฟา
"ทะ ทำอะไรน่ะ! ุอัฤษ" ผมยับะลุึ้น แ่็ถูอัฤษนั่ร่อมทับและ้อมือลับเบาะเสีย่อน
"ั้น่อนว่าที่บอสนาย ะไ้เป็นบอสอย่าเป็นทาาร ัน็้อรีบรวบหัวรวบหานายให้เป็นอัน่อนสินะ" อีโรสลัยิ้มเหี้ยม
"เอ๋!! เอ๋! ะ ็ผมบอแล้วไรับว่าผมเ้าร่วมับี่ปุ่นเพราะถูบัับ ไม่ไ้สมยอมัหน่อย"
"นึหรือว่าันะให้นายพล่ามถ่วเวลานบอสนายมา่วยน่ะ อ้อ แล้ว็นะ...อะไรที่ะใ้เป็นประโยน์ในารสรามไ้น่ะ ันเอาหมแหละ แ่เมื่อนะแล้วัน็เอาหมทุอย่าเหมือนัน"
"แ่ว่าผม... อุ๊บ" อาเธอร์้มลูบ้วยวามำนิำนา ัหวะที่ผมมัวในนิ่ันไป อาเธอร์็วยโอาสถอแว่นอเาออและยิ่ริมฝีปาลมาหนัหน่วว่าเิม
ผมพยายามิ้นรนแ่เพราะอ่อนแราสรามมหาเอเียบูรพา ทำให้ไม่มีแรัืนเหมือนในยามปิ ทั้ที่ในยามสบ็แทบะไม่รอเื้อมมือออัฤษับฝรั่เศสที่เยรุมเาพร้อมันอยู่แล้ว แ่อนนั้นเพราะมีุรัสเียมา่วย้วยถึรอมาไ้นทุวันนี้
หรือว่ารั้นี้ะไม่รอพ้นเื้อมมืออาิะวันแล้วริ ๆ นะ
"อื้อ อื้อ" ผมพยายามส่เสียประท้ว แ่อาเธอร์ลับเห็นเป็นโอาสสอลิ้นเ้ามา ทำให้หายใลำบายิ่ึ้น อาเธอร์รวบ้อมือทั้สอ้าอเาไว้เหนือหัวแล้วรึไว้้วยมือ้าย ส่วนมือวาไล้า้าแ้มลมาที่อเสื้อสีาวแล้ว่อย ๆ ปลระุมลมาทีละเม็
ผมพยายามยับหนีแ่นั่นลับยิ่ทำให้อาเธอร์ที่นอนทาบทับลมาทั้ัวูะยิ่ื่นเ้นึ้นและเพิ่มแรลมา นผมทอไล่ริมฝีปาลมาที่ราม ลำอ แล้วไล่เรื่อยลมา ผมหอบหายใแรทั้้วยวามใและาออิเน
อัฤษเอามือลูบไล้แผอไล่่ำลไป ำไ้ว่าไทยเยัวให่ว่านี้่อนฝรั่เศสะแย่ินแนอไทยไปไ้มาว่าเา และนั่น็เป็นเรื่อที่เาเ็บใมาลอ
ไม่ว่ายัไทั้หมอไทย็้อเป็นอเรา ไม่ให้เ้าฝรั่เศสนั่นมันไ้ไปอีหรอ!!
"ุไทย ผมลับมาแล้ว! ยัปลอภัยีอยู่หรือเปล่า!" บอสนใหม่อไทยเปิประูผาเ้ามา ในมือหอบเอสารเราับ่าประเทศและเอสารเ้ารับำแหน่หมา ๆ มา้วย บอสยืนะลึา้าเมื่อเห็นว่าไทยำลัอยู่ในสถานาร์หมิ่นเหม่น่าหวาเสียวับอัฤษ
"ุอัฤษรับ รุาถอยออมาาไทย้วยรับ ประเทศอผมไม่ใ่ผู้แพ้สรามแล้วนะรับ" บอสยืนัวสั่นเทิ้ม อยาะปรี่เ้าไปหน้าอัฤษเหลือเินที่มาทำามหน้าับุไทยอเาแ่็พยายามระับอารม์ไว้
"เอะ" อาเธอร์ยอมลุึ้นแ่็ยัเยาอไทยึ้นมาสบาเา เา้อลึเ้าไปในวาสีำที่พยายามมออบ้วยวามนิ่สบเท่าที่เาะทำไ้ "ฟัให้ีนะ ไทย ถึนายไม่ยอมเป็นอัน นาย็้อใ้ผลารเ้าร่วมสรามอยู่ี เรียมัวไว้ให้ีเถอะ"
อาเธอร์ระแทประูเสียัลั่นนำแพสะเทือน ไ้ยินเสียบ่นั ๆ ลอยมา
"ไอ้นสอหัวเอ๊ย ทำไมไม่เป็นฝ่ายอัษะเ็มัวไปเลยนะ!" อาเธอร์บ่นระฟัระเฟีย้วยวามเ็บใที่สุท้าย็ไม่อาเอาไทยไปเป็นอเาไ้ อีนิเียวเอแท้ ๆ ทั้ที่นี่เป็น้ออ้าที่ีที่สุที่ะไ้ไทยมารอบรอแล้ว และ่อไปไม่มีโอาสแบบนี้อีแล้ว้วย อยูนะ ะเรียร้อ่าเสียหายาไทยให้อ่วมไปเลย!
เมื่อผมแน่ใแล้วว่าอัฤษไปแล้วึทรุัวลนั่อย่าหมแร บอสึวาเอสารลและโอบไทยไว้
"โอ๋ ๆ ไทยไม่เป็นไรนะรับ วัเอ๊ย วัมา" บอสปลอบ้วยน้ำเสียอ่อนโยนราวับปลอบเ็ที่ำลัใลัว
ผมสูหายใลึั้สิ พอรู้สึว่าเสียหัวใเ้นเบาล็เยหน้าึ้นยิ้มให้บอสนใหม่ "รับ ผมไม่เป็นไรแล้ว"
ใ่ เา้อเ้มแ็ เาอาะเป็นเพียประเทศเล็ ๆ ท่ามลาารแย่ิแสวหาผลประโยน์อประเทศมหาอำนา แ่ไม่ว่ายัไเา็้อสู้่อไป
.
.
.
.
.
.
[หลัานั้นอัฤษ็เรียร้อสัาเพื่อยเลิสถานะสราม 24 ้อ 1ในนั้น็ือ้อส่้าว 1.5ล้านันให้อัฤษฟรี ๆ ิเป็นเิน็ประมา 2500 ล้านบาท -_-]
อ่าน้อมูลอ้าอิเพิ่มเิมไ้ที่
http://www1.tv5.co.th/service/mod/heritage/nation/military/usrelation/usrelation3.htm
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น