My Love กลับมาพบรัก

ลำดับตอนที่ #8 : กลับมาพบรัก 5 (ตอนต้น)

น้ำหนาวไม่ได้กลับไปยังยุคปัจจุบันอีกเลยอย่างที่คาดไว้ แพลนเที่ยวมากมายมีอยู่เต็มหัว ขาดก็แค่วันหยุดเท่านั้น

อาทิตย์นี้มีงานกลุ่มที่ต้องทำส่งอาจารย์ เวลาผ่านมานานกว่าสิบปีการรื้อฟื้นความทรงจำเกี่ยวกับสิ่งที่เคยทำไม่ง่ายนัก แต่ก็ไม่เกินความสามารถของคนที่อยากหาเวลาว่างไปเที่ยวแต่อย่างใด

งานกลุ่มรอบนี้มีเจ็ดคนคือ น้ำหนาว เพียงฝัน ตะวัน ทิวา ธารา ดนัย และรวีกานต์ รวีกานต์เป็นเพื่อนร่วมห้องที่น้ำหนาวไม่ค่อยได้คลุกคลีใกล้ชิดมากนัก เพราะอีกฝ่ายต้องทำงานพิเศษเพื่อส่งตัวเองเรียน น้ำหนาวจึงดึงเธอมาเข้ากลุ่มด้วย
ด้วยแรงผลักดันจากเป้าหมายที่ตั้งใจว่าจะไปเที่ยว น้ำหนาวจึงตั้งใจทำงานนี้ตั้งแต่เย็นวันศุกร์ด้วยความช่วยเหลือของเพียงฝันและตะวัน ช่วงสายของวันเสาร์ก็เสร็จเรียบร้อย

น้ำหนาวได้รับการสรรเสริญจากทิวาจนแทบตัวลอยเมื่อบอกกล่าวกับทุกคนว่างานกลุ่มเสร็จแล้ว จึงออกปากชวนทุกคนไปเที่ยวสวนสนุกด้วยกันในวันพรุ่งนี้

ธาราและทิวารับปากว่าจะไปด้วย ส่วนดนัยปฏิเสธเพราะต้องการอยู่บ้านเล่นเกมส์
เช้าวันอาทิตย์ที่สดใสมาถึง คนที่อารมณ์ดีที่สุดคงหนีไม่พ้นน้ำหนาว แม้อายุจริงของเธอจะใกล้เลขสามแล้ว แต่ความเป็นเด็กยังคงอยู่ในตัวของน้ำหนาวเสมอมา

เธอตั้งใจแล้วว่าจะใช้โอกาสที่ได้ในตอนนี้ทำในสิ่งที่อยากทำมาตลอด

หลังรับประทานอาหารเช้าทุกคนก็เดินทางไปพบกันที่สวนสนุกตามที่ได้นัดหมายกันไว้

สมกับเป็นคนที่อนาคตจะกลายเป็นนักแสดงชื่อดัง ธาราในวันนี้ดูดีจนหลายคนที่เดินผ่านต้องหันกลับมามอง แม้ตอนนี้จะสวมเพียงเสื้อยืดสีขาวและกางเกงยีนส์ขาดเข่ากับรองเท้าผ้าใบสีขาวธรรมดาๆก็ตาม
นี่มันลูกรักพระเจ้าชัดๆ

ในส่วนทิวาผู้มีตำแหน่งเดือนคณะก็ไม่น้อยหน้า เสื้อยืดแขนยาวสีครีมกับกางเกงยีนส์และรองเท้าผ้าใบสีขาวดูสะอาดตา

สองคนนี้แอบติดสินบนพระเจ้าตอนมาเกิดแน่ๆ

“อา เหมือนนัดกันแต่งตัวเป็นคู่ๆเลย” เสียงของตะวันดังขึ้นดึงความสนใจของทุกคน

เมื่อสังเกตให้ดีจึงเข้าใจ น้ำหนาวสวมเสื้อครอปแขนตุ๊กตาสีขาวกับกางเกงยีนส์เอวสูงขาดเข่าสีซีด ขับเน้นร่างเพรียวบางสมส่วนได้เป็นอย่างดี รองเท้าผ้าใบเป็นสีขาวเช่นกัน ปล่อยผมหน้าม้าซีทรูที่พึ่งตัดเองเมื่อเช้าลงมา มองแล้วดูน่ารักไม่หยอก

ส่วนเพียงฝันสวมเสื้อยืดสีครีมลายดอกเดซี่สีขาวกับกางเกงยีนส์ขาสั้นพอดีตัว ผมยาวถูกรวบขึ้นดูคล่องตัว

ระหว่างที่ทุกคนทำตัวไม่ถูก ตะวันก็เอ่ยต่ออย่างเซ็งๆว่า “แต่ทำไมเราไม่มีคู่”

ทุกคนหลุดขำออกมาแล้วน้ำหนาวจึงเอ่ยปลอบ “แต่ตะวันก็น่ารักนะ”

ตะวันสวมเสื้อสีชมพูอ่อนทับด้วยเสื้อคลุมสีขาวบางและกางเกงยีนส์สีเข้ม ผมตรงยาวสีดำขลับถูกปล่อยลงมา

ด้วยการรวมกลุ่มของคนทั้งห้านี้ ช่างดึงดูดสายตาของผู้คนได้ดีเสียจริง เริ่มจากเครื่องเล่นเบาๆก่อนแล้วค่อยไล่ระดับขึ้นไปเรื่อยๆ เพียงฝันซึ่งไม่ถูกกับเครื่องเล่นหวาดเสียวจึงขอยืนให้กำลังใจอยู่ด้านนอก ส่วนทิวาก็อ้างว่าตนไม่ค่อยชอบเช่นกัน เขาต้องการอยู่กับเพียงฝันนั่นเอง

หลังลงจากเครื่องเล่นชวนหวาดเสียวอย่างรถไฟเหาะ ตะวันก็อาเจียนเอาหารเช้าออกมาจนหมด ปากยังพูดคำเดิมซ้ำๆว่า “ไม่เอาแล้วๆ”

ทั้งน้ำหนาวและเพียงฝัน คนหนึ่งจ่อยาดมไปตรงจมูก ส่วนอีกคนก็ช่วยลูบหลังให้ตะวัน หวังให้อีกฝ่ายอาการดีขึ้น
สองหนุ่มที่ไม่รู้จะช่วยอย่างไรก็ทำได้เพียงยืนให้กำลังใจเงียบๆ ไม่เข้าไปเกะกะพวกเธอ

เลยเวลาอาหารเที่ยงมาเป็นชั่วโมงจึงรู้สึกหิวขึ้นมา ตะวันไม่อยากรับประทานอาหารที่นี่เนื่องจากราคาแพงเกินไป ส่วนเพียงฝันอยากกินอาหารญี่ปุ่น ธาราและทิวาบอกว่าตนทานอะไรก็ได้ทั้งนั้น

“งั้นไปห้างเถอะ ตากแอร์เย็นๆกัน” เพียงฝันออกความเห็นระหว่างนั่งพักเพื่อปรึกษากัน น้ำหนาวลังเลเล็กน้อยเพราะยังอยากไปเล่นเมืองหิมะต่อ

“หนาวอยากอยู่ต่อหรอ” ธาราถามเมื่อเห็นท่าทีลังเลของเธอ

“จริงๆอยากไปเมืองหิมะ แต่ก็หิวแล้วเหมือนกัน ไว้คราวหลังก็ได้”

“งั้นกินข้าวในนี้ก็ได้นะ” เห็นแบบนั้นตะวันที่นั่งสูดยาดมอยู่จึงเอ่ยสนับสนุนน้ำหนาวแทน ตอนนี้เธอรู้สึกดีขึ้นมากแล้ว เที่ยวต่ออีกหน่อยคงไม่เป็นอะไร

“แต่ข้าวที่นี่แพงอ่ะ ไว้คราวหลังค่อยมาใหม่ก็ได้”

เมื่อน้ำหนาวยืนยันเช่นนั้น ทุกคนจึงอาศัยรถของทิวาและธาราเดินทางไปยังห้างสรรพสินค้าทันที

เมื่ออาหารที่สั่งมาเสิร์ฟ ตะวันจึงยิ้มแห้งแล้วเอ่ยออกมา

“จริงๆกินที่นู่นถูกกว่านี้อีกมั้ง” ทุกคนหัวเราะพลางพยักหน้าเห็นด้วย เพราะความหิวเป็นเหตุ อาหารที่วางอยู่ตรงหน้าจึงมากกว่าที่ควรจะเป็น

เพียงฝันยกโทรศัพท์มือถือมาถ่ายรูปอาหาร ทุกคนจึงทำตาม

“รีบกินเถอะ ท้องประท้วงไม่ไหวแล้ว” ตะวันกล่าวจบก็ลงตะเกียบทันที

ทุกคนเองก็ไม่น้อยหน้ารีบจัดการอาหารตรงหน้าตัวเองทันที

“อยากกินของหนาวอ่ะ ขอแย่งหน่อย” เพียงฝันที่นั่งดานข้างหันมาทำตาปริบๆ แล้วฉวยโอกาสตอนที่น้ำหนาวกำลังมองทงคัตสึในจานของธาราคีบปลาไหลในถ้วยของน้ำหนาวไปกิน อาหารที่น้ำหนาวสั่งคือข้าวหน้าปลาไหลนั่นเอง

ธาราดันจานของตนมาตรงหน้าน้ำหนาว เขาสังเกตเห็นพอดีตอนที่น้ำหนาวมองข้าวแกงกะหรี่หมูทงคัตสึในจานของตน หญิงสาวยิ้มจนเห็นฟันแล้วคีบมากินโดยไม่รอช้า

ทิวาเองก็ดันถ้วยของตนมาตรงหน้าเพียงฝันเช่นกัน ของเขาเป็นข้าวหน้าปลาแซลมอน แต่ถูกเพียงฝันปฏิเสธ

“ไม่เอาอ่ะ แซลมอนเยอะแยะ” เพราะมีเป็นเซ็ตซาซิมิที่เธอสั่งมาด้วย เธอเลยไม่สนใจของทิวา

“นี่รังเกียจกันหรอ”

“ใช่” เพียงฝันพยักหน้ารับ ตอบกลับทันทีโดยไม่ต้องคิด

ทิวาส่งเสียงฮึดฮัดอย่างขัดใจ แล้วยื่นตะเกียบไปคีบแซลมอนในเซ็ตของเพียงฝันมากินพลางยักคิ้วท้าทายเธอ

น้ำหนาวดันถ้วยไข่ตุ๋นที่ตนสั่งมาไปตรงหน้าธารา ชายหนุ่มก็ไม่ปฏิเสธเช่นกัน ตะวันนั่งกินราเมงของตัวเองเงียบๆ ไม่ส่งเสียงขัดจังหวะ เอาเถอะจีบกันให้พอ ตะวันจะไม่ยุ่ง