My Love กลับมาพบรัก

ลำดับตอนที่ #6 : กลับมาพบรัก 3

หลังจากที่รีบกันแทบเป็นแทบตายเพื่อมาให้ทันคลาสของอาจารย์สุริยา แต่สุดท้ายก็ต้องพบว่าอาจารย์ยกคลาส เพราะอาจารย์มีธุระด่วน

"หนาว พี่ขอคุยด้วยหน่อย" เสียงของใครบางคนดังขึ้นจากด้านหลัง เสียงของใครบางคนที่แค่ได้ยินน้ำหนาวก็จำได้ว่าเป็นใคร แม้จะยังไม่ได้หันไปมองหน้าก็ตาม

"ว่าไงคะ" สูดลมหายใจเข้าเฮือกใหญ่ก่อนจะหันไปเผชิญหน้ากับเขา แต่ภาพที่เห็นก็ทำให้น้ำหนาวใจกระตุก คินภัทรที่เคยดูดีอยู่ตลอดเวลาจนกลายเป็นที่หมายปองของสาวๆ ค่อนคณะหายไปแล้ว สภาพของชายหนุ่มตรงหน้าดูอิดโรยอย่างเห็นได้ชัด ช่วงเวลาเพียงข้ามคืนทำให้คนเป็นได้มากขนาดนี้เชียวหรือ

"ไปคุยกันที่อื่นนะ" ชายหนุ่มหันไปมองรอบๆ หลายคนที่อยู่แถวนี้หันมามองทางพวกเธออย่างสนอกสนใจ ไม่ใช่น้ำหนาวไม่สังเกตเห็น เธอรับรู้ถึงสายตาพวกนี้ตั้งแต่เธอปรากฏตัวขึ้นในคณะ แต่ว่าขี้เกียจจะใส่ใจ เรื่องที่จะทำให้หลายคนเห็นเธอแล้วหันไปซุบซิบกันได้ ก็คงมีแค่เรื่องนี้เท่านั้น เพื่อนของรสรินช่างทำงานได้รวดเร็วว่องไวดีจริงๆ ความอยากรู้อยากเห็นของคนไม่ว่าจะยุคไหนสมัยไหนก็เป็นเช่นนี้

"คุยตรงนี้เลยค่ะ หนาวรีบ นัดเพื่อนไว้" เดินหลบออกมาตรงที่ผู้คนเริ่มบางตาลง น้ำหนาวก็เอ่ยออกมา เธอไม่อยากจะปล่อยให้มันยืดเยื้อ ทำให้เรื่องมันจบไปเลยตรงนี้ดีกว่า

"หนาวมีคนอื่นจริงหรือเปล่า" คินภัทรถามออกมาด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก น้ำหนาวก็ได้แต่หันหน้าหนี ไม่กล้าสบตาคนตรงหน้า แววตาที่มองมาอย่างเจ็บปวดนั้น ทำให้เธอรู้สึกจุกในอก ประกายวูบไหวฉายชัดในดวงตา

"ไม่จริงค่ะ หนาวไม่เคยมีคนอื่น"

"แต่เขาพูด..."

"พี่ก็เชื่อหรอคะ" หญิงสาวเอ่ยขัดคนตรงหน้าที่ยังพูดไม่จบประโยคดี

"พี่..." ความสับสนเผยให้เห็นผ่านสีหน้าอย่างชัดเจน

"ไม่ต้องมายุ่งกับหนาวอีกนะคะ"

"หนาวใจร้ายเกินไปหรือเปล่า พี่ทำอะไรผิดงั้นหรอ" เขามองหน้าเธอและเอ่ยขึ้นอย่างตัดพ้อ

"พี่ไม่ผิด แล้วหนาวก็ไม่ได้ใจร้าย หนาวแค่ไม่ได้รักพี่แล้ว เราจบกันแค่นี้เถอะนะคะ" น้ำหนาวตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ทำเหมือนว่าเธอไม่ได้รู้สึกอะไร แต่กระบอกตาทั้งสองข้างเริ่มร้อนผ่าว เธอพยายามข่มกลั้นอารมณ์ตัวเองเอาไว้
ไม่ เธอจะไม่ยอมใจอ่อนให้เขาเด็ดขาด ในอนาคตเขาจะใจร้ายกับเธอมากแค่ไหน เธอรู้ดี

เรื่องของน้ำหนาวกับคินภัทรจบลงได้ด้วยดี เธอคิดอย่างนั้น
อันที่จริงก็เกือบจะไม่จบ เพราะลูกเจ้าของร้านชาบูดันมาทวงเงินไม่ดูเวล่ำเวลา แต่คินภัทรเข้าใจว่าเธอคบกับทิวาจริงๆ

“ไหนหนาวบอกว่าไม่ใช่ไง” คินภัทรที่กำลังจะแยกตัวออกไป กลับมาถามเธอด้วยน้ำเสียงที่ไม่เบานัก ก่อนจะชกเข้าไปที่หน้าของทิวาอย่างไม่ยั้งคิด ทำให้คนเริ่มหันมาให้ความสนใจกันมากขึ้นกว่าเดิม

“ทำบ้าอะไรของพี่เนี่ย” น้ำหนาวหันไปต่อว่าคินภัทร ก่อนจะรีบเข้าไปช่วยพยุงทิวาให้ลุกขึ้น แต่เรื่องไม่จบเพียงแค่นั้น ทิวามีหรือจะยอมเจ็บตัวอยู่ฝ่ายเดียว เขาพุ่งเข้าไปชกคินภัทรจนอีกฝ่ายล้มลงไป ทุกอย่างดูวุ่นวายไปหมด พวกเธอมีแต่ผู้หญิงคงสู้แรงผู้ชายพวกนี้ไม่ได้ คนแถวนี้ก็ไม่มีใครคิดจะเข้ามาช่วยเลยสักคน โชคดีที่ธารามาช่วยห้ามไว้ได้ทัน ไม่อย่างนั้นเธอคงต้องปล่อยให้สองคนนี้ตีกันให้ตายไปข้าง

“บอกพี่มาว่าหนาวคบกับมันจริงๆ หรือเปล่า” น้ำหนาวปลิวไปตามแรงดึงของคินภัทร เธอพยายามแกะมือของเขาออกแต่ก็ไม่เป็นผล

“มึงบ้าป่ะ ใครบอกมึงว่าพวกกูคบกัน” ทิวาที่เริ่มจะเข้าใจเรื่องราวที่เกิดขึ้นแล้ว แทบจะพุ่งเข้าไปชกคินภัทรอีกรอบ

“พอได้แล้ว เราไม่ได้คบกัน แล้วหนาวก็ไม่ได้มีใครใหม่ทั้งนั้น” น้ำหนาวพยายามใจเย็นอย่างถึงที่สุดแล้ว ตอนนี้เธอก็ชักจะหมดความอดทนแล้วเหมือนกัน คนพวกนี้รู้จักแต่ใช้กำลังกันหรืออย่างไร

“แล้วหนาวบอกเลิกพี่ทำไม"

“พี่ตอบหนาวมา พี่มาจีบหนาวทำไม”

“พี่ พี่ชอบหนาวไง” ชายหนุ่มตอบออกมาอย่างไม่เต็มเสียงนัก

“โดนเพื่อนท้าให้มาจีบหนาวหรือเปล่า”

“หนาวรู้” ด้วยความตกใจทำให้ชายหนุ่มค่อยๆ คลายแรงที่เกาะกุมข้อมือของน้ำหนาวออก เธอจึงได้โอกาสดึงมือกลับมา และถอยออกมาให้ห่างเขาอีกหน่อย ธาราเอื้อมมือไปคว้าเธอให้มายืนด้านหลังเขา เพราะกลัวว่าคินภัทรจะเข้ามาทำอะไรเธออีก

“ใช่ค่ะ หนาวรู้" ถ้าจะถามว่าเธอรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร ก็คงต้องบอกว่าเป็นคินภัทรเองที่มาสารภาพกับเธอ ถึงเขาจะบอกเธอหลังจากที่แต่งงานกันไปแล้วก็ตาม แม้จะอยากเก็บไว้เป็นความลับเพราะกลัวเธอโกรธ แต่เขาก็ไม่อยากปิดบังเธอ ซึ่งน้ำหนาวคิดว่ามันน่ารักดี เธอไม่ใช่คนคิดเล็กคิดน้อยกับเรื่องพวกนี้ ที่ชายหนุ่มยอมมาบอกเธอด้วยตัวเอง เธอคิดว่าเขาก็คงจริงใจกับเธอมากพอ

“พี่ขอโทษ แต่ตอนนี้พี่รักหนาวแล้วจริงๆ นะ หนาวไม่โกรธพี่ได้มั้ย” เขามองเธอด้วยสายตาเว้าวอน แม้ไม่ชอบใจกับภาพที่เห็นตรงหน้าแต่ก็ไม่กล้าเข้ามาดึงเธอออกไป ด้วยกลัวว่าเธอจะโกรธเขาไปมากกว่านี้

"หนาวไม่โกรธพี่คินหรอกนะ แต่หนาวคงกลับไปคบกับพี่อีกไม่ได้แล้ว เลิกมายุ่งกับหนาวได้แล้วนะคะ” น้ำหนาวใช้ข้ออ้างนี้เพื่อบอกเลิกเขา มันเป็นข้ออ้างที่ตัวเธอเคยคิดว่าเธอจะไม่มีทางทำมันเด็ดขาด เพราะคิดว่ามันดูงี่เง่าสำหรับเธอ

“พี่เข้าใจแล้ว” คินภัทรมองเธอด้วยสายตาของคนสิ้นหวัง เขายอมถอยออกไปแต่โดยดี เขายอมแพ้แล้วจริงๆ

เรื่องของเธอกับคินภัทรจบลงแบบนั้น แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นวันนี้คงทำให้น้ำหนาวเป็นขี้ปากชาวบ้านไปอีกพักใหญ่

“แค่มาทวงเงินก็โดนต่อยได้ จะซวยอะไรขนาดนี้” ทิวาที่ตอนนี้ได้เพียงฝันช่วยทำแผลให้เอ่ยขึ้น ก่อนจะร้องออกมาอย่างเจ็บปวดเมื่อเพียงฝันตั้งใจใช้แรงกดลงไปบนแผลอย่างหนัก

“เข้ามาไม่ดูตาม้าตาเรือเอง จะบ่นทำไม” พูดจบเพียงฝันก็กดแรงลงไปที่แผลอีกรอบ แล้วหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ

“มันเจ็บนะเนี่ย” ท่าทางของทิวาดูน่าสงสาร แต่มีหรือเพียงฝันจะสนใจ น้ำหนาวเห็นภาพตรงหน้าก็ไม่รู้ว่าจะสงสารหรือว่าจะขำก่อนดี

“หนาว เห็นนี่ยัง" ใครบางคนรีบวิ่งมาทางกลุ่มของพวกเธอด้วยอาการเหนื่อยหอบ เป็นเสียงของตะวัน เพื่อนอีกคนที่เรียนด้วยกัน ก่อนจะยื่นโทรศัพท์มือถือที่เปิดโปรแกรมแชทเอาไว้มาตรงหน้าน้ำหนาว น้ำหนาวยื่นมือไปรับมาเลื่อนดู ก่อนจะคืนมันให้กับตะวัน ในนั้นมีรูปของเธอกับทิวาที่ร้านชาบูเมื่อวาน และคลิปวิดีโอที่ทิวากับคินภัทรพึ่งมีเรื่องชกต่อยกัน พร้อมกับบทสนทนาที่หลายคนด่าทอเธอแบบเสียๆ หายๆ

น้ำหนาวไม่อยากจะใส่ใจ เธอไม่เข้าใจว่าคนพวกนี้จะเดือดเนื้อร้อนใจขนาดนี้ไปทำไมกัน ทั้งที่ตัวเองก็ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวของกับเรื่องนี้ แต่บางคนก็ทำเหมือนมันเป็นเรื่องของตัวเองเสียอย่างนั้น

“มีแต่คนคิดว่าหนาวกับทิวาแอบกิ๊กกัน”

“ทำไงดีอ่ะหนาว” เพียงฝันหันมาถามน้ำหนาวอย่างเป็นห่วง แต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่ได้รู้สึกเดือดร้อนอะไรเลย เหมือนเรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวตัวเองแม้แต่น้อย

“ก็ไม่ทำไง ทิเดือดร้อนมั้ย ถ้าเดือดร้อนก็ไปแก้ข่าว ส่วนหนาวจะกลับห้องไปนอนแล้ว” พูดจบก็ดึงเพียงฝันให้ลุกตามตัวเองมา น้ำหนาวไม่สนใจว่าคนอื่นจะมองเธอยังไง ใครอยากจะคิดอะไรก็ปล่อยให้คิดไป เธอรู้ตัวเองดีว่าอะไรจริงไม่จริง ขอแค่คนใกล้ตัวเข้าใจเธอ แค่นั้นก็พอแล้ว

“ตะวันไปด้วย” ตะวันลุกขึ้นแล้วรีบวิ่งตามทั้งคู่มา

“ยิ่งเห็นก็ยิ่งหงุดหงิด แล้วจะพากันดูไปทำไม” น้ำหนาวหันไปถามเพียงฝันและตะวัน ที่ตอนนี้เอาแต่ไถหน้าจอโทรศัพท์มือถือแล้วทำหน้ายุ่งพร้อมกับบ่นไปด้วยไม่ยอมหยุดตั้งแต่กลับมาถึงห้อง

“ทำไมหนาวยังใจเย็นได้อยู่อีก ดูที่พวกนี้คุยกันสิ รู้ดีไปหมดทุกอย่าง ยกเว้นเรื่องจริง นี่ขนาดอยู่เดียวกันนะ” ตะวันหันมาถามน้ำหนาว เห็นบางข้อความหญิงสาวก็ได้แต่เบ้ปาก ต่อให้คินภัทรไม่คบกับน้ำหนาว แล้วคิดว่าเขาจะคบกับตัวเองหรืออย่างไร ช่างใส่ใจชีวิตคนอื่นกันเก่งจริงๆ เลย

“เพราะมันไม่จริงไง หนาวถึงไม่สนใจ" คนพวกนี้ก็แค่ว่างจนเกินไป พอมีเรื่องใหม่ให้พูดถึง เดี๋ยวก็คงจะลืมเรื่องนี้กันไปเอง

ที่จริงเรื่องนี้จะไม่มีคนสนใจ ถ้าทั้งคินภัทรและทิวาไม่ใช่เดือนคณะทั้งคู่ คำพูดแย่ๆ พวกนี้ไม่ใช่น้ำหนาวไม่เคยเจอ ตั้งแต่คบกับคินภัทรมาน้ำหนาวก็เห็นมันบ่อยๆ บางคนก็บอกว่าเธอไม่เหมาะกับคินภัทรบ้าง หาว่าเธอเป็นเด็กใหม่ใจแตกบ้าง ทุกคนทำเหมือนทั้งหมดนี้เป็นความผิดของเธอ ทั้งที่คินภัทรเป็นคนเข้ามาจีบเธอเอง ถ้าคินภัทรเป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง ไม่ใช่คนที่ผู้หญิงหลายคนหมายปอง ใครจะมาสนใจเธอกัน

“แล้วหนาวรู้ได้ไงอ่ะ ว่าพี่คินโดนเพื่อนท้าให้มาจีบหนาว”

“เออ ไม่เห็นบอกเลย”

“ไม่ต้องสนใจหรอกน่า เอ้อ หนาวฝากนี่ไว้กับตะวันก่อนได้มั้ย" น้ำหนาวเปลี่ยนเรื่องคุย แล้วเดินไปหยิบนาฬิกาทรายเจ้าปัญหามาส่งให้กับตะวัน

“ฝากไว้ทำไมอ่ะ” ตะวันยื่นมือมารับไปอย่างงงๆ

“ของยายไม่ใช่หรอ มีอะไรหรือเปล่า” เพียงฝันถามอย่างสงสัย ทำไมถึงคิดจะฝากของสำคัญไว้กับคนอื่นกัน

“ฝากไว้หน่อยนะ ช่วงนี้หนาวฝันแปลกๆ ตะวันไม่กลัวเรื่องพวกนี้ไม่ใช่หรอ” หญิงสาวเลือกที่จะโกหกออกไป

“ฝันแบบไหนหรอ” ตะวันยกนาฬิกาทรายขึ้นมามองอย่างพิจารณา

“ไม่มีอะไรหรอก” น้ำหนาวบอกปัด แล้วกลับไปยังโต๊ะหนังสือของตัวเองเพื่อเขียนนิยายต่อ

"ตะวันก็ว่ามันมีอะไรแปลกๆ” ตะวันลุกขึ้นแล้วเดินไปลากเก้าอี้มานั่งข้างๆ น้ำหนาว ก่อนจะถามเสียงเบาให้ได้ยินกันเพียงสองคน

“หนาวมาจากไหน” น้ำหนาวรู้ว่าตะวันมีสัมผัสพิเศษ แต่ก็ไม่คิดว่าจะรู้เร็วขนาดนี้

“ตะวันก็รู้ได้เองไม่ใช่หรอ" น้ำหนาวทำเหมือนมันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร เธอเชื่อว่าตะวันจะเข้าใจเรื่องนี้ได้

“ขี้เกียจอ่ะ หาเองมันเหนื่อยนะ เล่าให้ฟังหน่อย” น้ำหนาวไม่สนใจที่ตะวันคะยั้นคะยอจะฟังเรื่องของเธอ เล่าให้ฟังตอนนี้เพียงฝันที่อยู่ด้วยต้องหาว่าเธอเพ้อเจ้อแน่ๆ ขนาดตะวันที่บอกว่ามีสัมผัสพิเศษหญิงสาวยังไม่เคยเชื่อเลยด้วยซ้ำ
หันไปมองตะวันที่หน้ามุ่ยกลับไปหาเพียงฝัน น้ำหนาวก็ได้แต่ขำ ก่อนจะนึกอะไรบางอย่างออก เธอน่าจะเขียนนิยายที่มีตะวันเป็นตัวเอกของเรื่องบ้าง

นักเขียนชอบเป็นกันแบบนี้ใช่หรือเปล่านะ เรื่องเก่ายังไปไม่ถึงไหน แต่ก็อยากเปลี่ยนไปเขียนเรื่องใหม่แล้ว