My Love กลับมาพบรัก

ลำดับตอนที่ #4 : กลับมาพบรัก 2 (ตอนต้น)

นี่ก็สายมากแล้ว น้ำหนาวจึงลุกไปอาบน้ำแต่งตัว ก่อนจะลงไปข้างล่าง เธอไม่พบใครในบ้าน ไม่รู้ว่าเหตุการณ์หลังจากนั้นทั้งคู่ไปไหน แต่เธอไม่คิดจะใส่ใจแล้ว อยากจะพากันไปที่ไหนก็เชิญ

หลังจากที่ทานอาหารเช้าเรียบร้อยแล้ว น้ำหนาวคิดว่าเธอควรจะออกไปข้างนอกบ้าง บ้านที่มีแต่ความทรงจำของเธอกับคินภัทร เธอก็ไม่ได้อยากจะอยู่นัก เธอควรจะคิดได้แล้วว่าต่อจากนี้จะทำอย่างไรต่อไป

เพราะเธอขับรถไปที่บ้านของเพียงฝันโดยที่ไม่ได้โทรบอกเจ้าตัวก่อน จึงพบเพียงแม่บ้านเท่านั้น ส่วนเพียงฝันออกไปทำงาน น้ำหนาวลืมคิดเรื่องนี้ไปเลย ใครจะว่างเหมือนเธอกัน

หลังโทรบอกอีกฝ่ายแล้วว่าเธอมาหา หญิงสาวจึงออกไปที่อื่นก่อน แม้เพื่อนสนิทจะบอกให้รอที่บ้าน แต่น้ำหนาวคิดว่าเธอควรจะออกไปหาอะไรทำข้างนอกดีกว่า อยู่เฉยๆ ก็มีแต่จะฟุ้งซ่านเปล่าๆ

ที่ศูนย์การค้าที่ไม่ได้ไกลจากบ้านของเพียงฝันมากนัก น้ำหนาวเดินซื้อของใช้ต่างๆ จนแทบถือไม่ไหว ก่อนจะเอาของไปเก็บที่รถ แล้วกลับเข้าไปทานมื้อกลางวันที่เลยเวลามามากพอสมควรแล้ว

จบของคาวก็ต้องตามด้วยของหวาน น้ำหนาวเลือกคาเฟ่หนึ่งซึ่งเธอรู้จักเจ้าของดี นักแสดงชายชื่อดังที่เห็นผ่านหน้าจอโทรทัศน์บ่อยๆ ผู้ชายที่สาวน้อยสาวใหญ่ตามชอบกันค่อนประเทศ

ที่รัก ชื่อที่น้ำหนาวคิดว่ามันเหมาะกับเขาดี เป็นที่รักของทุกคน พ่อแม่ช่างเข้าใจตั้งชื่อลูกชายเสียจริง

นั่งมองลูกค้าที่เข้ามานั่งในร้านอย่างไม่ขาดสาย จนไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไร คาดว่าลูกค้าส่วนใหญ่คงเป็นแฟนคลับของเจ้าของร้าน ที่แม้ว่าไม่รู้จะได้เจอหรือเปล่าแต่ก็ยังตั้งใจมารอกัน

น้ำหนาวฝันอยากมีร้านแบบนี้มานานมากแล้ว แต่น่าเศร้าที่สามีไม่เห็นด้วย น้ำหนาวเป็นคนชอบทานขนม พอชอบทานก็เริ่มหัดทำเรื่อยๆ แต่คนที่มีโอกาสทานฝีมือของเธอก็มีเพียงสามีและเพื่อนของเธอไม่กี่คนเท่านั้น

นั่งเล่นจนเพียงฝันโทรมาบอกว่ากำลังจะกลับบ้านแล้ว หญิงสาวจึงลุกขึ้นเพื่อออกจากร้านไป นั่งนานขนาดนี้เธอก็รู้สึกเกรงใจเหมือนกัน แต่เธอไม่รู้จะไปที่ไหนแล้วนี่นา อีกอย่างบรรยากาศที่ร้านนี้ก็ดีมากจริงๆ

“หนาวใช่มั้ย” เสียงของใครบางคนดังขึ้นหลังจากที่เดินสวนกับเธอไป หญิงสาวจึงหันไปมอง ชายหนุ่มสวมทั้งหมวกและหน้ากากอนามัย เธอมองไม่ออกจริงๆ ว่าคนตรงหน้าคือใคร

“เราเอง ธาราไง”

“อ้อ ไม่เจอกันนานเลยนะ สบายดีใช่มั้ย” น้ำหนาวถามไถ่เมื่อรู้แล้วว่าอีกฝ่ายคือใคร ตั้งแต่เธอแต่งงานก็แทบไม่ได้เจอกันเลย เขาเองก็คงจะยุ่งอยู่กับงาน

“สบายดี แล้วหนาวล่ะ”

“ก็ดีอยู่”

“ดีอยู่ แปลว่าไม่ดี” ชายหนุ่มเอ่ยประโยคที่วัยรุ่นสมัยนี้กำลังชอบพูดกันขึ้น พร้อมกับมองหน้าเธออย่างหาคำตอบ

“คงงั้นมั้ง” น้ำหนาวตอบพลางยักไหล่

“ไปร้านเรามั้ย”

“เราพึ่งออกมาเอง นี่กำลังจะไปหาฝัน” ตอนนี้เพียงฝันคงใกล้จะถึงบ้านแล้ว

“งั้นเราไปด้วย เราก็ไม่ได้เจอเพื่อนนานแล้วเหมือนกัน”

“ไม่เข้าร้านแล้วหรอ” หญิงสาวถามอย่างสงสัย เมื่อครู่นี้ยังชวนเธอไปที่ร้านอยู่เลย

“ไปเถอะ คนเริ่มมองแล้ว” พูดจบก็คว้าข้อมือของเธอแล้วพาออกไปยังลานจอดรถทันที

รถมาจอดที่หน้าบ้านของเพียงฝัน พี่เจนแม่บ้านที่มาเปิดประตูให้กำลังจะถามน้ำหนาวว่าพาใครมาด้วย ก็พบว่าเป็นธาราที่ลงมาจากรถพอดี แม่บ้านวัยกลางคนมีสีหน้าดีใจอย่างเห็นได้ชัดเมื่อเห็นว่าอีกคนที่ตามมาด้วยคือใคร นานๆ ทีถึงจะเห็นชายหนุ่มมาที่นี่

“ไง ทำไมได้มาด้วยกัน” ทิวาที่โดนภรรยาไล่มารับแขกถามขึ้นด้วยความแปลกใจ เมื่อพบเข้ากับแขกที่ไม่ได้รับเชิญ

“เจอกันที่ห้างน่ะ แล้วฝันล่ะ”

“อยู่ในครัวนู่น กลับมาถึงบ้านก็รีบเข้าครัวไปเลย”

“อ้อ” น้ำหนาวพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะเดินเข้าไปหาเพียงฝันในครัว ปล่อยให้ชายหนุ่มทั้งสองคนคุยกันไป
ใช่แล้วล่ะ เพียงฝันและทิวาเป็นสามีภรรยากัน

เธอไม่รู้ว่าสองคนนี้ไปรักกันได้ตอนไหน จำได้ว่าหลังเรียนจบและหางานทำได้ไม่นานเพียงฝันเกิดรถคว่ำ หญิงสาวหมดสติไปเกือบเดือน พอฟื้นขึ้นมาก็เอาแต่ร้องหาทิวา แต่ว่าตอนนั้นทิวาไปเรียนต่อต่างประเทศ ชายหนุ่มกลับมาหลังจากที่เพียงฝันฟื้นได้เพียงสองวัน ทั้งที่ไม่ใครบอกเขา และหลังจากนั้นไม่นานทั้งคู่ก็แต่งงานกัน

น้ำหนาวรู้สึกว่าเรื่องราวของพวกเขาแปลก เคยถามทั้งคู่เกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่พวกเขาก็เอาแต่บอกเธอว่า มันคือความลับ เธอเลยไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้อีก ทั้งคู่มีชีวิตที่มีความสุข นั่นก็ดีมากแล้ว

“หนาว~ มาแล้วหรอ” น้ำหนาวตั้งรับแทบไม่ทันเมื่ออีกฝ่ายโผเข้ามากอดเธอทันทีที่พบหน้า

“เป็นไงบ้าง” หญิงสาวถามขึ้นเมื่อหลุดจากอ้อมกอดของเพื่อนสนิท พร้อมทั้งลูบท้องน้อยๆ ที่เริ่มนูนออกมา เธอกำลังจะได้เป็นคุณน้าแล้ว

“สบายมาก แล้วฝันบอกให้อยู่รอที่บ้าน ทำไมไม่อยู่”

“เบื่อๆ น่ะ เลยออกไปหาอะไรทำดีกว่า”

“พี่คินนี่ก็ยังไง ชอบปล่อยให้หนาวอยู่บ้านคนเดียว ไม่ไหวๆ ย้ายมาอยู่กับฝันเลยดีกว่า” เพียงฝันเอ่ยตำหนิสามีของคนตรงหน้า ที่เดี๋ยวก็คงจะพูดแก้ต่างให้เขาอีกตามเคย

น้ำหนาวเงียบไปพักใหญ่ ก่อนจะพูดมันออกมาด้วยเสียงอันแผ่วเบา “หนาวจะหย่ากับพี่คิน”

“หนาว ล้อเล่นหรือเปล่า" เพียงฝันหยุดสิ่งที่ทำอยู่ หันมาถามเพื่อนสนิทตัวเองอีกครั้ง เพื่อยืนยันว่าเธอไม่ได้ฟังผิดไป

“พี่คินทำคุณโรสท้อง” หญิงสาวหายใจเข้าลึกๆ เรียกสติตัวเอง พยายามข่มกลั้นน้ำตาที่ทำท่าจะไหลออกมาอีกรอบ ก่อนจะพูดมันออกมา เธอจะไม่เสียน้ำตาให้กับผู้ชายคนนั้นอีกแล้ว

“ท้อง? โรสไหน เมื่อไร”

“เลขาพี่คินใช่มั้ย?” เสียงของทิวาถามขึ้น ไม่รู้ว่าพวกเขาเข้ามากันตั้งแต่เมื่อไร น้ำหนาวทำเพียงหันไปพยักหน้าให้แทนคำตอบ

“หนาว” น้ำหนาวถูกดึงเข้าไปกอดอีกครั้ง

“หนาวจะหย่าเมื่อไร แล้วจะย้ายไปอยู่ที่ไหน มีที่อยู่หรือยัง มาอยู่บ้านเราก่อนก็ได้นะ” น้ำหนาวกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน เพียงฝันก็ยังคงเป็นเพื่อนสนิทที่รักและหวังดีต่อเธอเสมอ เท่านี้ก็ดีมากพอแล้วจริงๆ

หลังจากที่ปลอบใจกันอยู่พักใหญ่ ต้องบอกว่าเป็นน้ำหนาวที่ปลอบใจเพียงฝันมากกว่า ทุกคนต้องช่วยกันปลอบคนท้องกันยกใหญ่ ที่ตั้งใจจะทำอาหารให้น้ำหนาวทาน ก็ต้องยกให้เป็นน่าที่แม่บ้านไป เพราะเพียงฝันเอาแต่กอดน้ำหนาวร้องไห้ไม่ยอมหยุด ชักไม่แน่ใจแล้วว่าใครกันแน่ที่โดนสามีนอกใจ ตัวสามีอย่างทิวาเองก็พลอยโดนลูกหลงไปด้วย

น้ำหนาวตัดสินใจค้างที่บ้านของเพียงฝัน โดยที่เพียงฝันจัดแจงให้น้ำหนาวนอนกับตัวเอง ส่วนสามีอย่างทิวาถูกไล่ไปนอนห้องนอนแขกเป็นเพื่อนธาราแทน

“พรุ่งนี้ไปเจอกันที่สำนักงานเขตเลยนะคะ” น้ำหนาวบอกจุดประสงค์ของตัวเองทันทีที่อีกฝ่ายกดรับสาย

"หนาวต้องการแบบนี้จริงๆ หรอ?"

"แล้วจะให้เราอยู่กันแบบนี้สามคนหรอคะ? " น้ำหนาวถามขึ้น เมื่อเธอไม่เข้าใจว่าที่อีกฝ่ายถามคำถามนี้ออกมา เขาต้องการอะไรฃ

“..”

“แค่นี้นะคะ” น้ำหนาวกดวางสาย เมื่อไม่ได้รับคำตอบจากคินภัทร แล้วกลับไปนอนที่เตียงอีกฝั่งข้างๆเพียงฝัน

“แล้วหนาวจะทำยังไงต่อ”

“จนกว่าจะหาที่อยู่ใหม่ได้ คงต้องรบกวนฝันแล้วล่ะ" น้ำหนาวหันไปทำหน้าตาน่าสงสารใส่เพียงฝัน

“อยู่ได้ หนาวอยากอยู่ที่นี่นานแค่ไหนก็ได้ มานอนกับฝันนี่”

“ถามทิหรือยัง” น้ำหนาวถามอย่างหยอกล้อ เขามักจะตัดพ้อเธอทุกครั้งที่เธอมานอนที่นี่ เพราะมันทำให้เขารู้สึกว่าเขากลายเป็นแขกของบ้านนี้เสียเอง

“ถ้าย้อนเวลากลับไปแก้ไขอดีตได้ก็คงดีเนอะ” น้ำหนาวบ่นออกมา เมื่อนึกถึงความฝันที่เกิดขึ้นเมื่อคืน

“บางที… มันอาจจะเกิดขึ้นจริงๆ ก็ได้นะ โลกใบนี้มีความลับเยอะแยะไปหมด บางอย่างที่เราไม่เคยเจอ ก็ไม่ได้แปลว่ามันไม่มีนะ"

“ฝันเคยบอกว่าไม่เชื่อเรื่องพวกนี้ไม่ใช่หรอ” น้ำหนาวถามอย่างฉงน ก็เคยพูดว่าเรื่องพวกนี้ไม่มีอยู่จริงไม่ใช่หรือ

“จริงๆ ฝันต้องขอบคุณหนาวนะ ที่ทำให้เราสองคนได้รักกัน”

“หนาวหรอ?” น้ำหนาวชี้ตัวเองแล้วถามอย่างสงสัย เธอไปทำอะไรตอนไหนกัน

เพียงฝันทำเพียงยิ้มตอบมาเท่านั้น ก่อนจะตัดบทไป “นอนเถอะ ดึกแล้ว”

“ไม่มีบ้านมีช่องให้กลับหรือไง” ทิวาพูดจากระแนะกระแหนทันทีที่ใครอีกคนเดินออกมาจากห้องน้ำ แทนที่เขาจะได้นอนกอดภรรยาตัวนิ่มๆ หอมๆ กลับต้องมานอนข้างผู้ชายหุ่นยักษ์แทน

และถ้าแฟนคลับมารับรู้ความคิดของทิวาที่ว่า ธาราหุ่นยักษ์ พวกเธอก็คงจะเถียงขาดใจ ธาราก็แค่มีรูปร่างสูงกับมัดกล้ามที่เพียงได้เห็นก็รู้ว่าเขามีวินัยในการออกกำลังกายมากเพียงใด ไม่ใกล้เคียงกับสิ่งที่ทิวาเปรียบเทียบแม้แต่น้อย

“ถึงฉันไม่นอนที่นี่ แกก็ไม่ได้นอนกับเมียอยู่ดี ยังไม่รู้อีกหรอว่าหนาวสำคัญกว่าแก” นี่ก็เป็นอีกเรื่องที่ทิวาหนักใจ ถ้าน้ำหนาวมาอยู่บ้านเขานานๆ เขาคงไม่ได้นอนกับภรรยาตัวเองแน่

“แกเอาหนาวไปนอนบ้านแกได้มั้ยวะ”

“ไร้สาระ” ธาราส่ายหัวให้กับความคิดของเพื่อนตัวเอง แล้วล้มตัวลงนอนที่เตียงอีกฝั่ง

“แกไม่ได้ชอบหนาวแล้วหรอวะ”

ธาราพลิกตัวนอนหันหลังให้ทิวา เพราะขี้เกียจจะคุยกับคนข้างๆ แล้ว ก่อนจะตอบคำถามของเพื่อนตัวเองเบาๆ ว่า “ฉันไม่เคยเลิกรักหนาว”

เขาไม่เคยเลิกรักน้ำหนาว ไม่เคยเลยสักครั้งเดียว…