ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : แผนปฏิวัติ
บทที่ 1 : แผนปฏิวัติ
ดินแดนแห่งนี้มีนามว่าดราโคโทเปีย
ดินแดนที่มีอาณาเขตกว้างใหญ่ไพศาลครอบคลุมอาณาเขตนับตั้งแต่หุบผาลึกชัน ข้ามทะเลทรายอันกันทุรดาร ทะเลสาบสีน้ำเงินใหญ่ ป่าฝนอันชุ่มชื้น และทุ่งกว้างสีเขียวสดนับร้อยแห่งไปจนถึงริมฝั่งทะเล ประชาชนนับพันนับหมื่นของดินแดนนี้ต่างดำรงชีพกันมาด้วยความสงบสุขภายใต้การปกครองในระบอบกษัตริย์อันดำเนินมาในช่วงเวลานับร้อยปี ดินแดนแห่งนี้มีความมั่งคั่งเกินที่แห่งใด โดยเฉพาะในเมืองหลวง--นครนาเซียร์
ในดราโคโทเปีย องค์ราชามีอำนาจสิทธิ์ทางการเมืองเหนือผู้ใด เว้นก็แต่สภาสูงแห่งดราโคโทเปีย ซึ่งมีสมาชิกจากหลากหลายเผ่าพันธุ์ อันได้แก่ เซ็นทอร์ นางไม้ และประชาชนตัวแทนจากส่วนต่างๆของอาณาจักร ซึ่งก็รวมไปถึงเหล่าผู้แทนจากราชวงศ์ สภาแห่งนี้มีหน้าที่ควบคุมการปกครองขององค์ราชาและเป็นฝ่ายร่างตัวบทกฏหมายแห่งอาณาจักร ซึ่งนั่นก็หมายความว่า สภาสูงมีสิทธิ์พิจารณาโค่นล้มองค์ราชาได้ตามมติข้อตกลงอันได้มาจากการลงคะแนนเสียงของเหล่าผู้แทนจากแต่ละเผ่าพันธุ์ และองค์ราชาเองก็มีสิทธิ์ในการล้มสภาสูงได้เช่นกัน หากได้รับความเห็นชอบจากประชาชน
อัมมาลาส เป็นตัวแทนของเหล่าราชวงศ์ในสภาสูงแห่งดราโคโทเปียอันมีสิทธิ์ชี้เป็นชี้ตายในตัวองค์ราชา ดวงตาสีเขียวอมฟ้าแบบพวกราชวงศ์เปล่งประกายเจิดจ้าตัดกับเรือนผมสีดำสนิท เขามีรูปร่างสูงสง่าและเป็นหนึ่งในพวกราชวงศ์ไม่กี่คนที่สามารถใช้เวทมนตร์ได้ในยุคนี้ นอกจากตัวเขาแล้ว ผู้ที่สามารถใช้เวทมนตร์ได้ดุจเดียวกับเผ่าพันธุ์ผู้วิเศษในราชวงศ์ที่ยังเหลืออยู่ คือ--เจ้าชายเออร์นิล ก้างขวางคอชิ้นสำคัญในการก้าวสู่ราชบัลลังก์ อัมมาลาสอยู่ในตำแหน่งอนุชาแห่งองค์ราชา หากว่าองค์ราชาและเจ้าชายเออร์นิลสิ้นพระชนม์ เขานี่ละที่จะกลายเป็นผู้ทรงอำนาจที่สุดในดราโคโทเปีย
และในวันนี้--เขาได้ยื่นมติต่อสภาสูงแล้ว เขาได้ทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำมานานแล้ว
\"สหายข้า\" เขาเอ่ยกับทุกคนในขณะที่ยืนอยู่บนพื้นหินอ่อนสีขาวซึ่งมีลวดลายเป็นมังกรสีทองกำลังอ้าปากกว้าง เปลวไฟพวยพุ่งออกมาจากปาก
ของมัน \"ตลอดเวลาหลายปีที่ผ่านมา --หลายปีอันยาวนาน องค์ราชาได้ปกครองดราโคโทเปียของเรามาอย่างสงบสุข หากแต่ตอนนี้ข้าไม่เห็นว่ามันจะเป็นเช่นนั้นเสียแล้ว\"
ภายใต้โดมสูง สภาแห่งดราโคโทเปียเงียบกริบ
\"องค์ราชาเคยตรัสกับข้า ว่าพระองค์มีความคิดที่จะ--ล้มสภาสูง แล้วจัดตั้งให้มีการลงมติจากประชาชนแทน\"
เสียงดังอื้ออึงด้วยความไม่พอใจดังขึ้นรอบๆที่นั่งที่ถูกทำเป็นชั้นๆอย่างวิจิตร อัมมาลาสกระหยิ่มยิ้มย่องอยู่ในใจ ความหรูหราสะดวกสบายในเมืองหลวงทำให้คนเหล่านี้ลืมถิ่นเก่าของตน--ลืมความยากลำบากของเหล่าพี่น้องร่วมเผ่าพันธุ์ของตนเอง การได้กำรงตำแหน่งในสภาสูงทำให้พวกเขาเห็นว่าตัวเองสลักสำคัญยิ่งกว่าสิ่งใดในโลกนี้
\"สงบเถิด สหายข้า\" อัมมาลาสกล่าวต่อ เขาได้ราดน้ำมันลงไปแล้ว ทีนี้ก็เหลือเพียงจุดไฟให้ลุกขึ้นเท่านั้น หากว่าเขาสามารถเกลี้ยกล่อมสภาสูงได้
สำเร็จ ดราโคโทเปียก็อยู่ในกำมือของเขา \"ความชราภาพที่ล่วงเข้ามาทำให้องค์ราชาของเราเลอะเลือน พระองค์เริ่มเห็นประชาชนธรรมดาดีกว่าพวกเรา!\"
เสียงรอบข้างดังขึ้นอีกครั้ง
\"แล้วท่านคิดว่าเราควรจะทำอย่างไรกันดีเล่า\" เซ็นทอร์ตัวหนึ่งถามขึ้น
\"ข้ามิอาจบอกได้\" อัมมาลาสถ่อมตัว นี่เป็นนาทีที่สำคัญยิ่ง หากเขาพูดผิดไปแม้แต่นิดเดียว แผนที่เขาวางไว้จะพังทลายไปในชั่วพริบตา \"ข้าคงมอบให้พวกท่านได้แต่--คำแนะนำ\"
\"จงบอกคำแนะนำนั้นมา\" นางไม้ผู้หนึ่งกล่าว
\"เราควรมีมติถอดถอนองค์ราชา\" อัมมาลาสพูดเข้าประเด็นในทันที \"ยึดมงกุฏและแหวนมังกรคืนจากพระองค์ จากนั้นจึงแต่งตั้งบุคคลที่เหมาะสมขึ้นเป็นองค์ราชาแทน\" แน่นอนว่าบุคคลที่เหมาะสมนั้นคือเขา--ผู้ซึ่งมีทั้งสิทธิ์และอำนาจในราชบัลลังก์อย่างสมบูรณ์แบบ
\"แล้วถ้าหากพระองค์ไม่ยอมเล่า\" ผู้แทนจากชนผู้วิเศษถาม
\"จับกุมพระองค์และพระญาติ\" อัมมาลาสกล่าวอย่างระมัดระวัง แน่นอนว่าพระญาติที่โดนจับต้องไม่ใช่เขา ตามมาตรากฎหมาย ฝ่ายราชวงศ์ที่ดำรงตำแหน่งในสภาสูงแห่งดราโคโทเปียจะได้รับข้อยกเว้นจากการจับกุมหากมีการล้มล้างองค์ราชา \"แล้วจึงยึดมงกุฏและแหวนคืน\"
\"แล้วเราจะกล่าวกับประชาชนอย่างไรดี เรื่องของสาเหตุในการจับกุมองค์ราชา\"
\"เราสามารถอ้างได้ว่า พระองค์เริ่มมีอาการวิกลจริต\" อัมมาลาสตอบ
\"แล้วเจ้าชายเออร์นิลรัชทายาทเล่า\" สมาชิกคนหนึ่งถามขึ้น
\"ปลิดชีพพระองค์เสีย มิเช่นนั้นเราก็จะประสบปัญหาอีก ท่านจะปล่อยให้เด็กหนุ่มคนหนึ่งมาทำลายอนาคตของพวกท่านงั้นหรือ สหายข้า\"
\"แล้วท่านจะทำอย่างไรต่อไป ในเมื่อยังมีขุนนางอีกจำนวนมากที่ยังภักดีอยู่\"
\"จับพวกเขาด้วย\" อัมมาลาสกล่าวช้าๆ \"พวกท่านก็รู้ว่ามันไม่คุ้มที่จะเสี่ยงกับคนกลุ่มน้อยเหล่านั้น\"
\"เอาละ\" เซ็นทอร์ผู้ซึ่งเป็นหัวหน้าแห่งสภาสูงกล่าวในที่สุด \"มติได้ถูกเสนอแล้ว--ทุกท่านมีความเห็นว่าอย่างไร\"
อัมมาลาสรอคอยอย่างลุ้นระทึกในช่วงเวลาราวสิบนาทีถัดจากนั้น ในระหว่างที่เหล่าสมาชิกสภากำลังลงคะแนน และแล้ว เวลานั้นก็มาถึงในที่สุด
หัวหน้าสภาสูงแห่งดราโคโทเปียเคาะค้อนซึ่งสลักไว้เป็นรูปหัวมังกร แล้วจึงอ่านผลสรุป
\"ด้วยอำนาจอันได้รับมอบมานับแต่ครั้งโบราณกาล\" เซ็นทอร์ประกาศด้วยน้ำเสียงกึกก้อง
\"สภาสูงแห่งดราโคโทเปียมีมติให้ถอดถอนองค์ราชา\"
______________________________________________________________________________________________________
\"เร็วกว่านี้ อาร์ธอน-- หนึ่ง สอง สาม นั่นละ!\"
\"พระองค์แกว่งดาบเร็วเกินไป\" อาร์ธอนว่าในขณะที่รับดาบ \"ข้าพระองค์ตามไม่ทัน\"
\"ใครว่า--หนึ่ง สอง\" เจ้าชายเออร์นิลพูดพลางแกว่งดาบเข้าหาคู่ต่อสู้ \"เจ้า-เอา-แต่-หนึ่ง-สอง-ไป-สาม-นั่งอ่านหนังสือ-สอง-สาม-จนไม่มีเวลาซ้อมดาบนะสิ\"
\"แต่ข้าพระองค์ต้องคอยช่วยงานของท่านพ่อนะฝ่าบาท\"
เจ้าชายหัวเราะอย่างอารมณ์ดี \"งานของพ่อเจ้าน่ะ รวมไปถึงการไปเดินเล่นกับพี่สาวข้าด้วยรึเปล่า\"
\"ฝ่าบาท!\" อาร์ธอนร้องอย่างตกใจ เขาถอยออกมาจากรัศมีการแกว่งดาบของเจ้าชายทันที \"องค์หญิงเพียงแต่ขอให้ข้าพระองค์อธิบายบทเรียนวิชาประวัติศาสตร์ให้--ก็เท่านั้น\"
\"งั้นหรือ\" เออร์นิลยังหัวเราะไม่เลิก \"ตกลง เอาละ วันนี้พอก่อน\" พระองค์ตรัสแล้วจึงลดดาบลง
เจ้าชายเออร์นิลแห่งดราโคโทเปียเป็นรัชทายาทของราชาองค์ปัจจุบัน ในปี้นี้พระองค์มีพระชนมายุล่วงเข้าสิบหกชันษาพอดี เรือนผมสีน้ำตาลเข้มและดวงตาสีเขียวอมฟ้าราวกับน้ำทะเลอันเป็นเอกลักษณ์เฉพาะของเหล่าราชวงศ์นั้นเล่นเอาสาวๆในวังหลายคนใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลยทีเดียว รูปร่างที่สูงสง่าทำให้พระองค์ดูคล้ายคลึงกับกษัตริย์โบราณของดราโคโทเปียอยู่ไม่น้อย
เจ้าชายนั่งลงบนพื้นหญ้าสีเขียวสดแล้วจึงวางดาบลงข้างตัว สายตาจ้องมองไปที่ปราสาทใหญ่เบื้องหน้า ประจวบกับเวลาที่เชษฐภคินีของพระองค์กำลังดำเนินมาอย่างรีบเร่งตามทางเดินที่ปูไว้ด้วยอิฐสีน้ำตาล
\"มีอะไรหรือท่านพี่เอเทล\" เจ้าชายร้องถามพลางหันไปมองสหายอาร์ธอนซึ่งกำลังหน้าแดงเป็นลูกแอ๊ปเปิ้ล
\"เสด็จพ่อรับสั่งให้เจ้าเข้าเฝ้าโดยด่วน\" เจ้าหญิงแห่งดราโคโทเปียมีท่าทีที่ตื่นตระหนก ขนงเรียวงามขมวดเข้าหากัน
\"แล้วเหตุใดจึงไม่ให้นางกำนัลมาตามเล่า\"
\"เสด็จพ่อให้ข้ามาตามเอง นี่เป็นเรื่องสำคัญมาก น้องพี่ รีบไปเถิด\" เอเทลตรัสก่อนที่จะหันมาทางอาร์ธอน \"อาร์ธอน ท่านฟาเอลอนเรียกท่านไปพบด้วยเช่นกัน รีบไปเถิด อย่ามัวชักช้าอยู่เลย\"
เออร์นิลเดินมาจนถึงห้องทรงอักษรของพระบิดาซึ่งอยู่ติดกับห้องบรรทมของเจ้าหญิงเอเทล ที่นั่น องค์ราชาและราชินีแห่งดราโคโทเปียกำลังรออยู่ พักตร์ของราชินีดูซีดขาวคล้ายกับคนเพิ่งเจอเรื่องราวอันตื่นตระหนกมา เอเทลรีบปราดเข้าไปดูอาการทันที ไม่นานนัก ราชินีก็เสด็จไปยังห้องของเจ้าหญิงเอเทล ปราชญ์ฟาเอลอนก็รีบดึงตัวอาร์ธอนบุตรชายไปยังอีกห้องข้างๆ เหลือไว้แต่เออร์นิล องค์ราชา และเซ็นทอร์ตัวหนึ่ง
\"เออร์นิล เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นเสียแล้ว\" องค์ราชาตรัสด้วยสุรเสียงเป็นกังวล
เจ้าชายขมวดคิ้วเข้าหากัน \"เกิดอะไรขึ้นงั้นรึ\"
\"สภาสูงมีมติให้ถอดถอนองค์ราชา\" เซ็นทอร์ตัวนั้นพูดขึ้น \"ฝ่าบาท ข้าพระองค์คืออดาร์บิน หัวหน้าสภาสูงแห่งไดโนโทเปีย อีกไม่นานนักพวกทหารจะพากันมายึดมงกุฏและแหวนมังกรคืนจากองค์ราชา\"
\"แล้วท่านมาบอกกับพวกเราทำไม\" เจ้าชายตรัสถามด้วยความสงสัย \"ในเมื่อท่านอยู่ฝ่ายสภาสูง เหตุใดท่านจึงมาบอกกับเราเล่า\"
\"ข้าไม่เห็นด้วยในการโค่นล้มลงองค์ราชา\" เซ็นทอร์ตอบ \"ข้าเห็นด้วยในการคืนอำนาจสู่ประชาชน เช่นเดียวกับองค์ราชา แต่เหล่าสมาชิกสภาสูงล้วนเห็นแก่ตัวเกินกว่าที่จะยอมละทิ้งความหรูหราในการดำเนินชีวิตเพื่อแลกกับความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นของพสกนิกรดราโคโทเปีย แต่ข้าก็มิอาจทำอะไรได้ ด้วยว่าหัวหน้าสภาสูงแห่งดราโคโทเปียไม่มีสิทธิ์ในการลงมติ มีเพียงสิทธิ์ในการควบคุมการทำงานของสภาเท่านั้น ทุกสิ่งย่อมเป็นไปตามมติของเหล่าสมาชิก\"
\"แล้วเราควรทำอย่างไรเล่า\" เจ้าชายถาม--ทั้งองค์กษัตริย์และอดาร์บิน
\"องค์ราชา พระองค์ควรประทานมงกุฏคืนให้แก่สภาสูง หากแต่ห้ามประทานแหวนมังกรเด็ดขาด\" เซ็นทอร์ทูล \"พระองค์ควรซ่อนมันไว้ หรือไม่ก็ขุดหลุมฝังมันเสียเลย แหวนนี่รังแต่จะทำให้สภาสูงยิ่งเหิมเกริมมากขึ้น\"
\"เราไม่มีทางเลือก\" องค์ราชาตรัส เจ้าชายรู้ดีว่าพระบิดานั้นลำบากพระทัยเพียงไรกับการที่ต้องคืนอำนาจการดูแลประชาชนให้กับคนกลุ่มหนึ่งซึ่ง
มองไม่เห็นอะไรเลยนอกจากประโยชน์ของตนเอง
\"แต่ข้าพระองค์คิดว่ายังมีอีกทางหนึ่ง\" อดาร์บินกล่าวเบาๆพลางเดินไปรอบๆห้อง \"แต่นี่ต้องขึ้นอยู่กับตัวเจ้าชาย\"
\"หากมันช่วยทำให้สถานการณ์เหล่านี้ดีขึ้นละก็--ข้าก็ตกลง\" เออร์นิลว่า
\"แน่ละฝ่าบาท\" เซ็นทอร์ตอบ \"นอกจากจะทำให้สถานการณ์ดีขึ้นแล้ว มันจะยังช่วยชีวิตพระองค์ด้วย สภาสูงมีมติให้ประหารพระองค์เพื่อกำจัดเสี้ยนหนาม\"
เนตรทั้งสองของเจ้าชายเบิกกว้างขึ้น \"จริงรึ ข้านึกว่าข้าจะโดนแค่จับขังคุกไปตลอดกาลเสียอีก นี่มันช่างดีเกินคาดจริงๆ\"
\"เออร์นิล นี่ไม่ใช่เวลาล้อเล่น!\" องค์ราชาตรัสเสียงเข้ม \"พ่อรู้ว่าเจ้าไม่กลัวตาย แต่นี่มันเกี่ยวกับเรื่องบ้านเมือง\"
\"ตกลง--เสด็จพ่อ\" เจ้าชายพยักหน้าอย่างไร้อารมณ์ พระบิดามักจะเคร่งเครียดเสมอในเรื่องราชกิจที่เกี่ยวข้องกับทุกข์สุขของประชาชน \"เอาละอดาร์บิน บอกแผนการของท่านมาสิ\"
\"ข้าพระองค์เสนอให้พระองค์หนี\" เซ็นทอร์กล่าว \"ขอให้พระองค์หนีไปพร้อมกับแหวนมังกรอันเป็นสัญลักษณ์แห่งองค์ราชา ด้วยว่าหากไม่มีแหวนมังกรนี้แล้ว สภาสูงจะไม่มีสิทธิ์ขาดในการปกครองดราโคโทเปียเช่นเดียวกับองค์ราชา อีกทั้งพระองค์คือรัชทายาทแห่งองค์ราชาองค์ปัจจุบัน พระองค์มีสิทธิ์เต็มที่ในการโค่นล้มสภาสูงและคืนอำนาจให้แก่ประชาชนชาวดราโคโทเปีย\"
\"หนี--ท่านจะให้ข้าหนีไปไหนกันเล่า\" เจ้าชายถาม
\"ข้าพระองค์แนะนำให้พระองค์หนีไปหาดิริออน\" เซ็นทอร์แนะ น้ำเสียงของเขาดูเครียดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
\"ดิริออนที่เป็นผู้วิเศษนะรึ\" เออร์นิลถาม \"เขาจะช่วยอะไรข้าได้เล่า\"
\"เขามิใช่ผู้วิเศษธรรมดา\" องค์ราชาตรัส \"เขาเป็นผู้กำความลับของอาณาจักรเราไว้ เมื่อเจ้าพบเขาแล้วก็จะรู้เอง\"
\"คราวนี้ก็ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของพระองค์เองแล้ว ฝ่าบาท\" อดาร์บินพูด
\"หนีไปเถิด\" องค์ราชาตรัส \"แล้วจงกลับมากำชัยชนะ\"
\"แต่ถ้าหากข้าหนีไป ตัวพระองค์ เสด็จแม่ และท่านพี่เอเทลจะเป็นอย่างไรเล่า\"
\"อย่างมากก็คงแค่ประหารข้า แล้วขังแม่เจ้ากับเอเทลเอาไว้\" ราชาตอบ
\"ไม่ได้เด็ดขาด ข้าไม่มีวันหนี!\" เจ้าชายร้อง \"ให้ข้าตายเสียยังจะดีกว่าที่จะให้พวกนั้นประหารพระองค์!\"
\"ฝ่าบาท หากพระองค์อยู่ที่นี่ สภาสูงก็จะประหารทั้งพระองค์และองค์ราชาอยู่ดี\" เซ็นทอร์เตือน \"หากพระองค์หนีไปพร้อมกับแหวนมังกร ความเป็นรัชทายาทก็ยังคงดำรงอยู่ สภาสูงก็จะไม่สามารถยึดอำนาจได้อย่างสมบูรณ์หากยังไม่เจอตัวพระองค์ และข้าก็จะพยายามทุกวิถีทางเพื่อไม่ให้สภาสูงประหารองค์ราชา\"
\"แล้วถ้าข้าหนีไม่พ้นเล่า\" เออร์นิลพึมพำ \"เสด็จพ่อมิต้องตายเปล่าหรอกหรือ\"
\"นั่นเป็นสิ่งที่เราต้องเสี่ยงดู\" องค์ราชาตอบ \"พ่อเชื่อในตัวเจ้า ลูกเอ๋ย เจ้ามีสายเลือดแห่งกษัตริย์ดโรนูรินผู้ยิ่งใหญ่ ไยจึงยอมแพ้ง่ายๆเช่นนี้เล่า\"
ดโรนูรินคือพระนามของกษัตริย์องค์แรกแห่งดราโคโทเปีย
เจ้าชายดำเนินไปที่หน้าต่าง แสงสลัวๆของดวงอาทิตย์ในยามเย็นส่องลอดผ่านกระจกใสเข้ามาในห้องทรงอักษรนั้น อุทยานขนาดใหญ่เบื้องล่างถูกปกคลุมไว้ด้วยความเงียบ กวางสองสามตัวนอนเล่นอย่างสบายอารมณ์ใต้ต้นโอ๊คขนาดยักษ์ น้ำพุขนาดใหญ่พวยพุ่งออกมาราวมับม่านสีใส ยามเย็นอันงดงามเช่นนี้ต้องมามัวหมองก็เพราะความละโมบในอำนาจโดยแท้ เจ้าชายใช้เวลาใคร่ครวญถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นอยู่ครู่ใหญ่ แล้วจึงตรัสขึ้น
\"ตกลง ข้าจะหนี\"
______________________________________________________________________________________________________
\"อาร์ธอน\" ผู้นำปราชญ์ฟาเอลอนกล่าวอย่างเคร่งขรึมกับบุตรชาย \"จงฟังเรื่องนี้ให้ดี--\"
เขาเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้อาร์ธอนบุตรชายฟังอย่างรวดเร็วและครบถ้วนใจความ ถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นในสภาสูงไปจนถึงแผนหลบหนีของเจ้าชายเออร์นิล---และการจับกุมขุนนางที่ยังจงรักภักดี
\"นี่แสดงว่าท่านต้องถูกจับด้วยอย่างนั้นหรือ\" อาร์ธอนถาม
\"เห็นทีจะใช่\" ปราชญ์แห่งราชสำนักดราโคโทเปียตอบ ฟาเอลอนทำงานรับใช้องค์ราชามาตั้งแต่วัยหนุ่มจนกระทั่งบัดนี้เขามีอายุได้ห้าสิบแปดปี--เป็นเวลานานหลายสิบปีแล้วสินะ ที่เขาได้ปฏิบัติกิจอันเป็นสิ่งสืบทอดกันมาในตระกูลโดลริออน ตระกูลปราชญ์อันเลื่องชื่อในความจงรักภักดีต่อราชวงศ์แห่งดราโคโทเปีย \"อาร์ธอน เจ้าก็รู้ดีว่าตระกูลของเราจงรักภักดีต่อองค์ราชามากเพียงใด\" เขากล่าวต่อ \"เห็นที่ว่าข้าคงจะเป็นหนึ่งในเหล่าขุนนางนับสิบซึ่งจงรักภักดีต่อองค์ราชาที่ยังเหลืออยู่เสียแล้ว\"
\"ถ้าเช่นนั้น--ท่านเห็นว่าข้าควรทำอย่างไรเล่า ท่านพ่อ\"
\"หนีไปกับเจ้าชายเออร์นิล\" ฟาเอลอนบอก \"ไปหาดิริออน แล้วเขาจะบอกเจ้าเองว่าควรทำอย่างไรต่อไป\"
อาร์ธอนพยักหน้าอย่างกล้าหาญ เขาเข้าใจดีถึงจุดประสงค์ของบิดา ฟาเอลอนทำงานรับใช้องค์ราชาพระองค์ปัจจุบัน และบัดนี้ เป็นเวลาของเขาแล้ว ที่จะรับใช้เจ้าชายเออร์นิลรัชทายาท ผู้ซึ่งจะเป็นองค์ราชาพระองค์ต่อไป ตระกูลโดลริออนทำงานรับใช้องค์ราชามาหลายชั่วอายุคน ทุกคนในตระกูลของเขายอมพลีชีพเพื่อปกป้องไว้ซึ่งบัลลังก์แห่งดราโคโทเปีย
\"ถ้าเช่นนั้นก็มากับข้าเถิด อาร์ธอน บุตรแห่งข้า เจ้าจะต้องรู้เส้นทางที่จะไป\"
บุตรแห่งปราชญ์ประจำราชสำนักพยักหน้า แล้วจึงรีบเดินตามบิดาไปอย่างรวดเร็ว
______________________________________________________________________________________________________
ขอบคุณท่านหมีในการช่วยคิดชื่อนะค้า :)
ดินแดนแห่งนี้มีนามว่าดราโคโทเปีย
ดินแดนที่มีอาณาเขตกว้างใหญ่ไพศาลครอบคลุมอาณาเขตนับตั้งแต่หุบผาลึกชัน ข้ามทะเลทรายอันกันทุรดาร ทะเลสาบสีน้ำเงินใหญ่ ป่าฝนอันชุ่มชื้น และทุ่งกว้างสีเขียวสดนับร้อยแห่งไปจนถึงริมฝั่งทะเล ประชาชนนับพันนับหมื่นของดินแดนนี้ต่างดำรงชีพกันมาด้วยความสงบสุขภายใต้การปกครองในระบอบกษัตริย์อันดำเนินมาในช่วงเวลานับร้อยปี ดินแดนแห่งนี้มีความมั่งคั่งเกินที่แห่งใด โดยเฉพาะในเมืองหลวง--นครนาเซียร์
ในดราโคโทเปีย องค์ราชามีอำนาจสิทธิ์ทางการเมืองเหนือผู้ใด เว้นก็แต่สภาสูงแห่งดราโคโทเปีย ซึ่งมีสมาชิกจากหลากหลายเผ่าพันธุ์ อันได้แก่ เซ็นทอร์ นางไม้ และประชาชนตัวแทนจากส่วนต่างๆของอาณาจักร ซึ่งก็รวมไปถึงเหล่าผู้แทนจากราชวงศ์ สภาแห่งนี้มีหน้าที่ควบคุมการปกครองขององค์ราชาและเป็นฝ่ายร่างตัวบทกฏหมายแห่งอาณาจักร ซึ่งนั่นก็หมายความว่า สภาสูงมีสิทธิ์พิจารณาโค่นล้มองค์ราชาได้ตามมติข้อตกลงอันได้มาจากการลงคะแนนเสียงของเหล่าผู้แทนจากแต่ละเผ่าพันธุ์ และองค์ราชาเองก็มีสิทธิ์ในการล้มสภาสูงได้เช่นกัน หากได้รับความเห็นชอบจากประชาชน
อัมมาลาส เป็นตัวแทนของเหล่าราชวงศ์ในสภาสูงแห่งดราโคโทเปียอันมีสิทธิ์ชี้เป็นชี้ตายในตัวองค์ราชา ดวงตาสีเขียวอมฟ้าแบบพวกราชวงศ์เปล่งประกายเจิดจ้าตัดกับเรือนผมสีดำสนิท เขามีรูปร่างสูงสง่าและเป็นหนึ่งในพวกราชวงศ์ไม่กี่คนที่สามารถใช้เวทมนตร์ได้ในยุคนี้ นอกจากตัวเขาแล้ว ผู้ที่สามารถใช้เวทมนตร์ได้ดุจเดียวกับเผ่าพันธุ์ผู้วิเศษในราชวงศ์ที่ยังเหลืออยู่ คือ--เจ้าชายเออร์นิล ก้างขวางคอชิ้นสำคัญในการก้าวสู่ราชบัลลังก์ อัมมาลาสอยู่ในตำแหน่งอนุชาแห่งองค์ราชา หากว่าองค์ราชาและเจ้าชายเออร์นิลสิ้นพระชนม์ เขานี่ละที่จะกลายเป็นผู้ทรงอำนาจที่สุดในดราโคโทเปีย
และในวันนี้--เขาได้ยื่นมติต่อสภาสูงแล้ว เขาได้ทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำมานานแล้ว
\"สหายข้า\" เขาเอ่ยกับทุกคนในขณะที่ยืนอยู่บนพื้นหินอ่อนสีขาวซึ่งมีลวดลายเป็นมังกรสีทองกำลังอ้าปากกว้าง เปลวไฟพวยพุ่งออกมาจากปาก
ของมัน \"ตลอดเวลาหลายปีที่ผ่านมา --หลายปีอันยาวนาน องค์ราชาได้ปกครองดราโคโทเปียของเรามาอย่างสงบสุข หากแต่ตอนนี้ข้าไม่เห็นว่ามันจะเป็นเช่นนั้นเสียแล้ว\"
ภายใต้โดมสูง สภาแห่งดราโคโทเปียเงียบกริบ
\"องค์ราชาเคยตรัสกับข้า ว่าพระองค์มีความคิดที่จะ--ล้มสภาสูง แล้วจัดตั้งให้มีการลงมติจากประชาชนแทน\"
เสียงดังอื้ออึงด้วยความไม่พอใจดังขึ้นรอบๆที่นั่งที่ถูกทำเป็นชั้นๆอย่างวิจิตร อัมมาลาสกระหยิ่มยิ้มย่องอยู่ในใจ ความหรูหราสะดวกสบายในเมืองหลวงทำให้คนเหล่านี้ลืมถิ่นเก่าของตน--ลืมความยากลำบากของเหล่าพี่น้องร่วมเผ่าพันธุ์ของตนเอง การได้กำรงตำแหน่งในสภาสูงทำให้พวกเขาเห็นว่าตัวเองสลักสำคัญยิ่งกว่าสิ่งใดในโลกนี้
\"สงบเถิด สหายข้า\" อัมมาลาสกล่าวต่อ เขาได้ราดน้ำมันลงไปแล้ว ทีนี้ก็เหลือเพียงจุดไฟให้ลุกขึ้นเท่านั้น หากว่าเขาสามารถเกลี้ยกล่อมสภาสูงได้
สำเร็จ ดราโคโทเปียก็อยู่ในกำมือของเขา \"ความชราภาพที่ล่วงเข้ามาทำให้องค์ราชาของเราเลอะเลือน พระองค์เริ่มเห็นประชาชนธรรมดาดีกว่าพวกเรา!\"
เสียงรอบข้างดังขึ้นอีกครั้ง
\"แล้วท่านคิดว่าเราควรจะทำอย่างไรกันดีเล่า\" เซ็นทอร์ตัวหนึ่งถามขึ้น
\"ข้ามิอาจบอกได้\" อัมมาลาสถ่อมตัว นี่เป็นนาทีที่สำคัญยิ่ง หากเขาพูดผิดไปแม้แต่นิดเดียว แผนที่เขาวางไว้จะพังทลายไปในชั่วพริบตา \"ข้าคงมอบให้พวกท่านได้แต่--คำแนะนำ\"
\"จงบอกคำแนะนำนั้นมา\" นางไม้ผู้หนึ่งกล่าว
\"เราควรมีมติถอดถอนองค์ราชา\" อัมมาลาสพูดเข้าประเด็นในทันที \"ยึดมงกุฏและแหวนมังกรคืนจากพระองค์ จากนั้นจึงแต่งตั้งบุคคลที่เหมาะสมขึ้นเป็นองค์ราชาแทน\" แน่นอนว่าบุคคลที่เหมาะสมนั้นคือเขา--ผู้ซึ่งมีทั้งสิทธิ์และอำนาจในราชบัลลังก์อย่างสมบูรณ์แบบ
\"แล้วถ้าหากพระองค์ไม่ยอมเล่า\" ผู้แทนจากชนผู้วิเศษถาม
\"จับกุมพระองค์และพระญาติ\" อัมมาลาสกล่าวอย่างระมัดระวัง แน่นอนว่าพระญาติที่โดนจับต้องไม่ใช่เขา ตามมาตรากฎหมาย ฝ่ายราชวงศ์ที่ดำรงตำแหน่งในสภาสูงแห่งดราโคโทเปียจะได้รับข้อยกเว้นจากการจับกุมหากมีการล้มล้างองค์ราชา \"แล้วจึงยึดมงกุฏและแหวนคืน\"
\"แล้วเราจะกล่าวกับประชาชนอย่างไรดี เรื่องของสาเหตุในการจับกุมองค์ราชา\"
\"เราสามารถอ้างได้ว่า พระองค์เริ่มมีอาการวิกลจริต\" อัมมาลาสตอบ
\"แล้วเจ้าชายเออร์นิลรัชทายาทเล่า\" สมาชิกคนหนึ่งถามขึ้น
\"ปลิดชีพพระองค์เสีย มิเช่นนั้นเราก็จะประสบปัญหาอีก ท่านจะปล่อยให้เด็กหนุ่มคนหนึ่งมาทำลายอนาคตของพวกท่านงั้นหรือ สหายข้า\"
\"แล้วท่านจะทำอย่างไรต่อไป ในเมื่อยังมีขุนนางอีกจำนวนมากที่ยังภักดีอยู่\"
\"จับพวกเขาด้วย\" อัมมาลาสกล่าวช้าๆ \"พวกท่านก็รู้ว่ามันไม่คุ้มที่จะเสี่ยงกับคนกลุ่มน้อยเหล่านั้น\"
\"เอาละ\" เซ็นทอร์ผู้ซึ่งเป็นหัวหน้าแห่งสภาสูงกล่าวในที่สุด \"มติได้ถูกเสนอแล้ว--ทุกท่านมีความเห็นว่าอย่างไร\"
อัมมาลาสรอคอยอย่างลุ้นระทึกในช่วงเวลาราวสิบนาทีถัดจากนั้น ในระหว่างที่เหล่าสมาชิกสภากำลังลงคะแนน และแล้ว เวลานั้นก็มาถึงในที่สุด
หัวหน้าสภาสูงแห่งดราโคโทเปียเคาะค้อนซึ่งสลักไว้เป็นรูปหัวมังกร แล้วจึงอ่านผลสรุป
\"ด้วยอำนาจอันได้รับมอบมานับแต่ครั้งโบราณกาล\" เซ็นทอร์ประกาศด้วยน้ำเสียงกึกก้อง
\"สภาสูงแห่งดราโคโทเปียมีมติให้ถอดถอนองค์ราชา\"
______________________________________________________________________________________________________
\"เร็วกว่านี้ อาร์ธอน-- หนึ่ง สอง สาม นั่นละ!\"
\"พระองค์แกว่งดาบเร็วเกินไป\" อาร์ธอนว่าในขณะที่รับดาบ \"ข้าพระองค์ตามไม่ทัน\"
\"ใครว่า--หนึ่ง สอง\" เจ้าชายเออร์นิลพูดพลางแกว่งดาบเข้าหาคู่ต่อสู้ \"เจ้า-เอา-แต่-หนึ่ง-สอง-ไป-สาม-นั่งอ่านหนังสือ-สอง-สาม-จนไม่มีเวลาซ้อมดาบนะสิ\"
\"แต่ข้าพระองค์ต้องคอยช่วยงานของท่านพ่อนะฝ่าบาท\"
เจ้าชายหัวเราะอย่างอารมณ์ดี \"งานของพ่อเจ้าน่ะ รวมไปถึงการไปเดินเล่นกับพี่สาวข้าด้วยรึเปล่า\"
\"ฝ่าบาท!\" อาร์ธอนร้องอย่างตกใจ เขาถอยออกมาจากรัศมีการแกว่งดาบของเจ้าชายทันที \"องค์หญิงเพียงแต่ขอให้ข้าพระองค์อธิบายบทเรียนวิชาประวัติศาสตร์ให้--ก็เท่านั้น\"
\"งั้นหรือ\" เออร์นิลยังหัวเราะไม่เลิก \"ตกลง เอาละ วันนี้พอก่อน\" พระองค์ตรัสแล้วจึงลดดาบลง
เจ้าชายเออร์นิลแห่งดราโคโทเปียเป็นรัชทายาทของราชาองค์ปัจจุบัน ในปี้นี้พระองค์มีพระชนมายุล่วงเข้าสิบหกชันษาพอดี เรือนผมสีน้ำตาลเข้มและดวงตาสีเขียวอมฟ้าราวกับน้ำทะเลอันเป็นเอกลักษณ์เฉพาะของเหล่าราชวงศ์นั้นเล่นเอาสาวๆในวังหลายคนใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลยทีเดียว รูปร่างที่สูงสง่าทำให้พระองค์ดูคล้ายคลึงกับกษัตริย์โบราณของดราโคโทเปียอยู่ไม่น้อย
เจ้าชายนั่งลงบนพื้นหญ้าสีเขียวสดแล้วจึงวางดาบลงข้างตัว สายตาจ้องมองไปที่ปราสาทใหญ่เบื้องหน้า ประจวบกับเวลาที่เชษฐภคินีของพระองค์กำลังดำเนินมาอย่างรีบเร่งตามทางเดินที่ปูไว้ด้วยอิฐสีน้ำตาล
\"มีอะไรหรือท่านพี่เอเทล\" เจ้าชายร้องถามพลางหันไปมองสหายอาร์ธอนซึ่งกำลังหน้าแดงเป็นลูกแอ๊ปเปิ้ล
\"เสด็จพ่อรับสั่งให้เจ้าเข้าเฝ้าโดยด่วน\" เจ้าหญิงแห่งดราโคโทเปียมีท่าทีที่ตื่นตระหนก ขนงเรียวงามขมวดเข้าหากัน
\"แล้วเหตุใดจึงไม่ให้นางกำนัลมาตามเล่า\"
\"เสด็จพ่อให้ข้ามาตามเอง นี่เป็นเรื่องสำคัญมาก น้องพี่ รีบไปเถิด\" เอเทลตรัสก่อนที่จะหันมาทางอาร์ธอน \"อาร์ธอน ท่านฟาเอลอนเรียกท่านไปพบด้วยเช่นกัน รีบไปเถิด อย่ามัวชักช้าอยู่เลย\"
เออร์นิลเดินมาจนถึงห้องทรงอักษรของพระบิดาซึ่งอยู่ติดกับห้องบรรทมของเจ้าหญิงเอเทล ที่นั่น องค์ราชาและราชินีแห่งดราโคโทเปียกำลังรออยู่ พักตร์ของราชินีดูซีดขาวคล้ายกับคนเพิ่งเจอเรื่องราวอันตื่นตระหนกมา เอเทลรีบปราดเข้าไปดูอาการทันที ไม่นานนัก ราชินีก็เสด็จไปยังห้องของเจ้าหญิงเอเทล ปราชญ์ฟาเอลอนก็รีบดึงตัวอาร์ธอนบุตรชายไปยังอีกห้องข้างๆ เหลือไว้แต่เออร์นิล องค์ราชา และเซ็นทอร์ตัวหนึ่ง
\"เออร์นิล เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นเสียแล้ว\" องค์ราชาตรัสด้วยสุรเสียงเป็นกังวล
เจ้าชายขมวดคิ้วเข้าหากัน \"เกิดอะไรขึ้นงั้นรึ\"
\"สภาสูงมีมติให้ถอดถอนองค์ราชา\" เซ็นทอร์ตัวนั้นพูดขึ้น \"ฝ่าบาท ข้าพระองค์คืออดาร์บิน หัวหน้าสภาสูงแห่งไดโนโทเปีย อีกไม่นานนักพวกทหารจะพากันมายึดมงกุฏและแหวนมังกรคืนจากองค์ราชา\"
\"แล้วท่านมาบอกกับพวกเราทำไม\" เจ้าชายตรัสถามด้วยความสงสัย \"ในเมื่อท่านอยู่ฝ่ายสภาสูง เหตุใดท่านจึงมาบอกกับเราเล่า\"
\"ข้าไม่เห็นด้วยในการโค่นล้มลงองค์ราชา\" เซ็นทอร์ตอบ \"ข้าเห็นด้วยในการคืนอำนาจสู่ประชาชน เช่นเดียวกับองค์ราชา แต่เหล่าสมาชิกสภาสูงล้วนเห็นแก่ตัวเกินกว่าที่จะยอมละทิ้งความหรูหราในการดำเนินชีวิตเพื่อแลกกับความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นของพสกนิกรดราโคโทเปีย แต่ข้าก็มิอาจทำอะไรได้ ด้วยว่าหัวหน้าสภาสูงแห่งดราโคโทเปียไม่มีสิทธิ์ในการลงมติ มีเพียงสิทธิ์ในการควบคุมการทำงานของสภาเท่านั้น ทุกสิ่งย่อมเป็นไปตามมติของเหล่าสมาชิก\"
\"แล้วเราควรทำอย่างไรเล่า\" เจ้าชายถาม--ทั้งองค์กษัตริย์และอดาร์บิน
\"องค์ราชา พระองค์ควรประทานมงกุฏคืนให้แก่สภาสูง หากแต่ห้ามประทานแหวนมังกรเด็ดขาด\" เซ็นทอร์ทูล \"พระองค์ควรซ่อนมันไว้ หรือไม่ก็ขุดหลุมฝังมันเสียเลย แหวนนี่รังแต่จะทำให้สภาสูงยิ่งเหิมเกริมมากขึ้น\"
\"เราไม่มีทางเลือก\" องค์ราชาตรัส เจ้าชายรู้ดีว่าพระบิดานั้นลำบากพระทัยเพียงไรกับการที่ต้องคืนอำนาจการดูแลประชาชนให้กับคนกลุ่มหนึ่งซึ่ง
มองไม่เห็นอะไรเลยนอกจากประโยชน์ของตนเอง
\"แต่ข้าพระองค์คิดว่ายังมีอีกทางหนึ่ง\" อดาร์บินกล่าวเบาๆพลางเดินไปรอบๆห้อง \"แต่นี่ต้องขึ้นอยู่กับตัวเจ้าชาย\"
\"หากมันช่วยทำให้สถานการณ์เหล่านี้ดีขึ้นละก็--ข้าก็ตกลง\" เออร์นิลว่า
\"แน่ละฝ่าบาท\" เซ็นทอร์ตอบ \"นอกจากจะทำให้สถานการณ์ดีขึ้นแล้ว มันจะยังช่วยชีวิตพระองค์ด้วย สภาสูงมีมติให้ประหารพระองค์เพื่อกำจัดเสี้ยนหนาม\"
เนตรทั้งสองของเจ้าชายเบิกกว้างขึ้น \"จริงรึ ข้านึกว่าข้าจะโดนแค่จับขังคุกไปตลอดกาลเสียอีก นี่มันช่างดีเกินคาดจริงๆ\"
\"เออร์นิล นี่ไม่ใช่เวลาล้อเล่น!\" องค์ราชาตรัสเสียงเข้ม \"พ่อรู้ว่าเจ้าไม่กลัวตาย แต่นี่มันเกี่ยวกับเรื่องบ้านเมือง\"
\"ตกลง--เสด็จพ่อ\" เจ้าชายพยักหน้าอย่างไร้อารมณ์ พระบิดามักจะเคร่งเครียดเสมอในเรื่องราชกิจที่เกี่ยวข้องกับทุกข์สุขของประชาชน \"เอาละอดาร์บิน บอกแผนการของท่านมาสิ\"
\"ข้าพระองค์เสนอให้พระองค์หนี\" เซ็นทอร์กล่าว \"ขอให้พระองค์หนีไปพร้อมกับแหวนมังกรอันเป็นสัญลักษณ์แห่งองค์ราชา ด้วยว่าหากไม่มีแหวนมังกรนี้แล้ว สภาสูงจะไม่มีสิทธิ์ขาดในการปกครองดราโคโทเปียเช่นเดียวกับองค์ราชา อีกทั้งพระองค์คือรัชทายาทแห่งองค์ราชาองค์ปัจจุบัน พระองค์มีสิทธิ์เต็มที่ในการโค่นล้มสภาสูงและคืนอำนาจให้แก่ประชาชนชาวดราโคโทเปีย\"
\"หนี--ท่านจะให้ข้าหนีไปไหนกันเล่า\" เจ้าชายถาม
\"ข้าพระองค์แนะนำให้พระองค์หนีไปหาดิริออน\" เซ็นทอร์แนะ น้ำเสียงของเขาดูเครียดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
\"ดิริออนที่เป็นผู้วิเศษนะรึ\" เออร์นิลถาม \"เขาจะช่วยอะไรข้าได้เล่า\"
\"เขามิใช่ผู้วิเศษธรรมดา\" องค์ราชาตรัส \"เขาเป็นผู้กำความลับของอาณาจักรเราไว้ เมื่อเจ้าพบเขาแล้วก็จะรู้เอง\"
\"คราวนี้ก็ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของพระองค์เองแล้ว ฝ่าบาท\" อดาร์บินพูด
\"หนีไปเถิด\" องค์ราชาตรัส \"แล้วจงกลับมากำชัยชนะ\"
\"แต่ถ้าหากข้าหนีไป ตัวพระองค์ เสด็จแม่ และท่านพี่เอเทลจะเป็นอย่างไรเล่า\"
\"อย่างมากก็คงแค่ประหารข้า แล้วขังแม่เจ้ากับเอเทลเอาไว้\" ราชาตอบ
\"ไม่ได้เด็ดขาด ข้าไม่มีวันหนี!\" เจ้าชายร้อง \"ให้ข้าตายเสียยังจะดีกว่าที่จะให้พวกนั้นประหารพระองค์!\"
\"ฝ่าบาท หากพระองค์อยู่ที่นี่ สภาสูงก็จะประหารทั้งพระองค์และองค์ราชาอยู่ดี\" เซ็นทอร์เตือน \"หากพระองค์หนีไปพร้อมกับแหวนมังกร ความเป็นรัชทายาทก็ยังคงดำรงอยู่ สภาสูงก็จะไม่สามารถยึดอำนาจได้อย่างสมบูรณ์หากยังไม่เจอตัวพระองค์ และข้าก็จะพยายามทุกวิถีทางเพื่อไม่ให้สภาสูงประหารองค์ราชา\"
\"แล้วถ้าข้าหนีไม่พ้นเล่า\" เออร์นิลพึมพำ \"เสด็จพ่อมิต้องตายเปล่าหรอกหรือ\"
\"นั่นเป็นสิ่งที่เราต้องเสี่ยงดู\" องค์ราชาตอบ \"พ่อเชื่อในตัวเจ้า ลูกเอ๋ย เจ้ามีสายเลือดแห่งกษัตริย์ดโรนูรินผู้ยิ่งใหญ่ ไยจึงยอมแพ้ง่ายๆเช่นนี้เล่า\"
ดโรนูรินคือพระนามของกษัตริย์องค์แรกแห่งดราโคโทเปีย
เจ้าชายดำเนินไปที่หน้าต่าง แสงสลัวๆของดวงอาทิตย์ในยามเย็นส่องลอดผ่านกระจกใสเข้ามาในห้องทรงอักษรนั้น อุทยานขนาดใหญ่เบื้องล่างถูกปกคลุมไว้ด้วยความเงียบ กวางสองสามตัวนอนเล่นอย่างสบายอารมณ์ใต้ต้นโอ๊คขนาดยักษ์ น้ำพุขนาดใหญ่พวยพุ่งออกมาราวมับม่านสีใส ยามเย็นอันงดงามเช่นนี้ต้องมามัวหมองก็เพราะความละโมบในอำนาจโดยแท้ เจ้าชายใช้เวลาใคร่ครวญถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นอยู่ครู่ใหญ่ แล้วจึงตรัสขึ้น
\"ตกลง ข้าจะหนี\"
______________________________________________________________________________________________________
\"อาร์ธอน\" ผู้นำปราชญ์ฟาเอลอนกล่าวอย่างเคร่งขรึมกับบุตรชาย \"จงฟังเรื่องนี้ให้ดี--\"
เขาเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้อาร์ธอนบุตรชายฟังอย่างรวดเร็วและครบถ้วนใจความ ถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นในสภาสูงไปจนถึงแผนหลบหนีของเจ้าชายเออร์นิล---และการจับกุมขุนนางที่ยังจงรักภักดี
\"นี่แสดงว่าท่านต้องถูกจับด้วยอย่างนั้นหรือ\" อาร์ธอนถาม
\"เห็นทีจะใช่\" ปราชญ์แห่งราชสำนักดราโคโทเปียตอบ ฟาเอลอนทำงานรับใช้องค์ราชามาตั้งแต่วัยหนุ่มจนกระทั่งบัดนี้เขามีอายุได้ห้าสิบแปดปี--เป็นเวลานานหลายสิบปีแล้วสินะ ที่เขาได้ปฏิบัติกิจอันเป็นสิ่งสืบทอดกันมาในตระกูลโดลริออน ตระกูลปราชญ์อันเลื่องชื่อในความจงรักภักดีต่อราชวงศ์แห่งดราโคโทเปีย \"อาร์ธอน เจ้าก็รู้ดีว่าตระกูลของเราจงรักภักดีต่อองค์ราชามากเพียงใด\" เขากล่าวต่อ \"เห็นที่ว่าข้าคงจะเป็นหนึ่งในเหล่าขุนนางนับสิบซึ่งจงรักภักดีต่อองค์ราชาที่ยังเหลืออยู่เสียแล้ว\"
\"ถ้าเช่นนั้น--ท่านเห็นว่าข้าควรทำอย่างไรเล่า ท่านพ่อ\"
\"หนีไปกับเจ้าชายเออร์นิล\" ฟาเอลอนบอก \"ไปหาดิริออน แล้วเขาจะบอกเจ้าเองว่าควรทำอย่างไรต่อไป\"
อาร์ธอนพยักหน้าอย่างกล้าหาญ เขาเข้าใจดีถึงจุดประสงค์ของบิดา ฟาเอลอนทำงานรับใช้องค์ราชาพระองค์ปัจจุบัน และบัดนี้ เป็นเวลาของเขาแล้ว ที่จะรับใช้เจ้าชายเออร์นิลรัชทายาท ผู้ซึ่งจะเป็นองค์ราชาพระองค์ต่อไป ตระกูลโดลริออนทำงานรับใช้องค์ราชามาหลายชั่วอายุคน ทุกคนในตระกูลของเขายอมพลีชีพเพื่อปกป้องไว้ซึ่งบัลลังก์แห่งดราโคโทเปีย
\"ถ้าเช่นนั้นก็มากับข้าเถิด อาร์ธอน บุตรแห่งข้า เจ้าจะต้องรู้เส้นทางที่จะไป\"
บุตรแห่งปราชญ์ประจำราชสำนักพยักหน้า แล้วจึงรีบเดินตามบิดาไปอย่างรวดเร็ว
______________________________________________________________________________________________________
ขอบคุณท่านหมีในการช่วยคิดชื่อนะค้า :)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น