คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 2 | 45% *NC 18+
หมายเหุ : เวอร์ันที่อัปในเว็บเนื้อหายัไม่ผ่านารพิสูน์อัษร
บทที่ 2
___________
สัมผัสนุ่มนิ่มอทรวอเู่มำลัปั่นป่วนิใปราลให้สั่นไหวรุนแร อุ้มือให่โอบประอผิวเนื้อหยุ่นนุ่มนาล้นมือไว้อย่าทะนุถนอม ปาพรมูบลาไหล่าวผ่อไปนถึหลัอ แว่วเสียใสหลุหัวเราะิออมาวรรหนึ่
แสนทิวาย่นอหนีปลายาสาระายวนให้รู้สึั๊ี้ แ่ลับโนมือีว้าหมับที่เอวิ่ว รั้เรือนร่าหอมรุ่นเ้ามาในวแนเพื่ออมมลิ่นายหอมสะอา
หนุ่มสาวระเ้าเย้าหยอัน้วยวามถวิลหา มือหนารูบราเียร์ออาเรียวแนเสลา เปิเปลือยทรวออิ่มโ
“อย่าโ...”
ฝ่ายหิแสร้อิออ้วยารผลัไหล่ แ่ไม่วายถูปราลับรวบ้อมือเล็ๆ ไว้้วยมือ้าเียว เาบ่าเธอให้เอนหลัลนอนหาย เปิเผยสรีระอันามพิลาส ไล่ั้แ่วหน้าใสระ่ามานถึลำอระหั้ร ไหนะเนินทรวอวบอัึ่สอรับับหน้าท้อแบนเรียบ
แสนทิวาสะเทิ้นอายนพวแ้มสุปลั่ ท่อนแนถูพันธนาารนไม่อาเอื้อมว้าผ้าห่มมาลุมร่าหลบสายาแพรวพราว
เธอเห็นปราลหายใแรนอพอ ลูระเือเลื่อนไหวเป็นระลอลื่นยามเ้าัวลืนน้ำลาย เาพาร่าำยำผึ่ผายอนึ้นมาทาบทับเหนือร่าอรร
เลิายเสื้อยืถอออแล้วโยนทิ้ไว้้าเีย อวิ์แพ็เรียัวเป็นลอน ผิวอายหนุ่มผุผายิ่ว่าผู้หิเสียอี ล้ามแนนาเหมาะเาะำลัสวย ริ้วเส้นเลือลาาฝ่ามือไ่ไปามท่อนแนยิ่ับให้อีฝ่ายูหล่อแบบิบเถื่อน
แสนทิวาหน้าแ่ำยามเผลอสบับวาสีฮาเลวาววับ ปราลมีเรื่อหน้ามั ิ้วเ้ม นาอนนผู้หิยันึอิา สันมูโ่สอรับับริมฝีปาแล้ำามประสานสูบบุหรี่ั เหลี่ยมาัวาไ้อย่าลัว
ไม่แปลเลยที่เพียมอแ่แวบแรสาวน้อยสาวให่็พาันลั่ไล้
ฝ่ายายใ้นิ้วเี่ยวปอยผมึ่ละอยู่้าแ้มอแสนทิวาออ มุมปาปรารอยยิ้มเอ็นู ยามเห็นหิสาวหลบาวือย่าเหนียมอาย เาปล่อย้อมือเธอเป็นอิสระะโน้มหน้าลไปประทับลีบปา
ุมพิำาบ่านเรียเสียราอื้ออ้าาร่าบาที่สิลอยละล่อ
แสนทิวาเผยอลีบปาอบสนอ้วยวามเ็มใ ื่ม่ำับูบหอมหวานอันอยาะัรอน ปล่อยให้ายหนุ่มแะลึเรียวลิ้นเย้าหยอ ่อนเาะเสาะสำรวไปทั่วโพรปาหอมลิ่นมิน์ เี่ยวระหวัปลายลิ้นอย่าโหยหา
อาัปิริยาอปราลเนิบนาบ ่อยเป็น่อยไป ไม่เร่เร้าให้เธอื่นลัว เาสัมผัสไ้ว่าหิสาวัวสั่นเล็น้อย ึลูบไหล่มนเป็นเิปลอบประโลม ปา็ูุนลิ้นุนที่เี๋ยวรุเ้าหาบาัหวะ็ถอยร่นหนี
“อืม”
หนุ่มสาวแลุมพิหวานล้ำเสียนริมฝีปาบวมเ่อ ่อนปราละผละห่าอย่าอ้อยอิ่ ้มลุใบหน้าับออหอมอ่อนๆ บเม้มเนื้ออ่อนบริเวนั้นนห้อแ แสนทิวาถึับเ็บี๊นน้ำาเล็ เธอผวาเฮือยามายหนุ่มรวบูยอถันหายลับเ้าไปในอุ้ปาร้อนผ่าว
หิสาวห่อไหล่้วยวาม่านสยิว ยามมือหนาสอยุ้มทรวอนุ่มนิ่ม ละเลลิ้นลืนินเม็บัวอย่าึะนอ
เาห่อรวบมันไว้ในโพรปา ไล้เลียสลับันทั้สอ้าอย่าเท่าเทียม
สาละวนอยู่ับสอเ้าอวบอิ่มนหน้าอหน้าใอเธอเปียุ่ม แสนทิวาบิัวไว้สอา้วยวามทรมาน ผิวายอเธอแระเรื่อไปทั้ัว เสียวท้อน้อยวาบยามปลายนิ้วุนสอหายเ้าไปใ้ายระโปรแล้วแะลึุอ่อนไหว
ปราลเี่ยวแพนี้ัวในอเธอให้ีแ้ม ่อนะทัทาย่อุหลาบเบ่บานอย่าแนบแน่น ้วยารรีนิ้วผ่ารอยแยนหิสาวสะุ้เฮือ หลุอุทานเสียระเส่า วามเป็นหิอเธอปวร้าวเ่นเียวับวามเป็นายอเาที่ัเ่
ายหนุ่มหยอเย้าับวามสาวเสียนุ่มแะ ภายในนั้นสุแสนะับแบและอุ่นั อีทั้ยัับึและอรั
ปราลไม่รอ้าที่ะปลระุมาเออแล้วรูิปล ัารสลัยีนฟอสีึ่มีรอยาเป็นหย่อมๆ ามเทรน์แฟั่น รวมถึบ็อเอร์และั้นในที่ห่อหุ้มวามเป็นายอันพอร้าว เาสาวรูแท่เนื้ออวบอัเ็มมือ
้อลีบุหลาบอมมพูอันผลิบานยั่วอุรา มือหนึ่แหวั้นในส่วนอี้า่อวามเป็นายเ้าหา เสียถูับปุ่มระสันนเิเป็นระแสเสียววาบยามผิวอ่อนเสียสี
“อื้อ.. โ”
เสียหวานราอ่อนระโหยยามฝ่ายายสอันท่อนเนื้อเ้ามาในร่าบา ปราลัปา่มเสียราแหบพร่า ับหิสาวันเ่าแล้วหน้าาให้ีแย้ม รอรับัวนให่โอเาไว้นสุวามยาว ยินยอมให้เาไ้เบ่บานในัวเธอ
โพรอุ่น่าับึและ่อ้าน แรอรัมหาศาลเสียนปราลแทบแสลายพ่ายแพ้
เาัฟันรอ ยับสะโพเนิบ้า ผนันุ่มสอรูับแ่นายให้วามรู้สึำาบ่าน เรียเสียราอย่าฮึเหิมลำพอาายหยาบไ้ทันวัน
เมื่อร่าายอทัู้่ปรับูนันลัวแล้ว ายหนุ่มึเินหน้าอยสะโพ าัหวะเื่อ้า่อยๆ ไหลลื่นูเป็นธรรมาิึ้น เาวนลึแ่นลำร้อนผ่าวอย่ามีลูเล่นั้นเิ ร่าอ้อนแอ้นถึับสิพร่าเบลอ หลุรา้วยน้ำเสียหวีหวิว
านั้นปราล็ะบี้ะบันสอระทั้นแ่นาย ระทุ้ระแทนเียทั้หลัสั่นไหว ไม่่าาหน้าอหน้าใอแสนทิวาที่โยลอน เรือนผมสีน้ำาลแ่สยายเ็มหมอน แผ่นหลัอเธอแอ่นโ้้วยวาม่านเสียว
รสระสันแผ่ลามไปทั่วร่า เหื่อไลไหลย้อยนายามร้อนระอุ ทั้ที่เรื่อปรับอาาศยัับไอเย็นออมาลอุหภูมิห้อ
ทว่าศึย่อมๆ บนเียลับำเนินไปอย่าเผ็มัน
“อื้อ”
ผิวายอหนุ่มสาวเปียื้น้วยฤทธิ์เหื่อ แ่ไม่อาลทอนวามเร็วแรในารเ้าทำ
ปราลโหมสะโพหนัๆ เน้นุ้นเนื้อเ้าไปให้ลึสุ ภายในอเธออูเสียนเาเือบพลาท่า ระแทระทั้นนหน้าาอทัู้่ระทบันัสนั่นห้อ
วามร้อนที่ลามเลียผิวาย ยัไม่ทรมานเท่าับวามระเส่าหวานที่ำลัปั่นป่วน่อท้อ...
...หัวใอทัู้่ันยุบยิบราวับมีมไ่
แสนทิวาิเล็บยุ้มท่อนา่วบนอปราลไว้ ะที่เานำพาแ่นายทะลุทะลวเ้ามารุรานเธอ
มันลึมา... มาเิน
เธอิว่าัวเออารอรับัวนเาไม่ไหว แ่ผลลัพธ์ลับออมาร้าม เราเ้าันไ้ีะเหลือเิน เธอเปิแ้มรับเาไว้อย่าเ็มใ อนุาให้เ้าไปสนิทิเื้อเพื่อหลอมรวม
ยามนี้เาับเธอเป็นหนึ่เียวัน!
“ฟอ...”
ปราลราแหบโหย สีหน้าเหยเูไม่ื เมื่อวามเป็นหิอันแสนะอึอัับึำลับีบั้นให้นมุม มันูรัเสียนแ่นายเาแทบระเบิพร่า
มือหยาบับล็อเอวบาไม่ให้ระถหนี ยามถูเาระหน่ำโมี้วยารอยแ่นเนื้อรัวเร็ว แสนทิวาหวีร้อเสียหล เนื้อัวอ่อนเปลี้ยระทระทวย ส่ายหน้าับหมอนนผมเผ้าสะบัยุ่ ไม่่าาปราลที่แหนหน้าสูปา
เาระแทุ้นเนื้อเ้าใส่ายบาหนัหน่ว ่อนสุท้ายะแสลายในัวเธอ!
แ่นลำที่ยายพอับอเหลวออมาเิ่นอใลาลีบออันบวมเป่
ปราลรู้สึัวเบาโหวึ้นมาับพลัน ล้ายับร่าายลอยละลิ่วไปามแรลม ่อนะลบนปุยเม หัวสมอาวโพลนราวับำลัเหยียบย่ำอยู่ลาทุ่หิมะ็ไม่ปาน
ริมฝีปาสีล้ำลี่ยิ้มเนือย วาหลับพริ้มหลัไ้ปลปล่อยวามอัอั้นนัวเบาหวิว วามเป็นายอันแ็ร้าว่อยๆ สบท่าทีล
“โ ทำไมไม่ใส่ถุยา?”
แว่วเสียุนึ้นมูอแสนทิวาำหนิ เรียอาารมวิ้วานฟั
ถุยา?
ะไม่ใส่ไ้อย่าไรในเมื่อปิเาระวััวแ เร่รัเรื่อสุอนามัยทาเพศเพราะเป็นนรัสะอา
เาว่าานนี้้อมีบาสิ่ผิพลา...
ายหนุ่มแะลำแ่นายหลัถอถอนออาัวเธอ สัมผัสอุ่นๆ อเนื้อหนัมัสาอันปราศาเรื่อป้อันทำปราลสะุ้ใ!
…45%
** ใอะไรเบอร์น้านนน
ความคิดเห็น