คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : บทที่ 6 | 65% *NC 18+
หมายเหุ : เวอร์ันที่อัปในเว็บเนื้อหายัไม่ผ่านารพิสูน์อัษร
บทที่ 6
___________
ล้อรถบผิวถนนอนรีึ่ลายาวไปนถึประูทาเ้าึสูสามสิบห้าั้น สภาพภายนอูเป็นรูปเป็นร่าใล้เสร็สมบูร์ เหลือเพียานลสีและแนวรั้ว ไม่นับรวมานสวนที่่อิวรอทีหลั
ปราลับไฟหน้ารถแ่ยัิเรื่ออแ่ไว้หลัเนินิน ห่าาเสาไฟที่สาแสระายเป็นหย่อมๆ เพียไม่ี่้น สายฝนพรำลมานระหน้ารถึ้นฝ้ามัว อุหภูมิภายนอลฮวบไม่่าาในรถที่แอร์เย็นเียบ ไ์่อสร้าที่ายหนุ่มแวะเวียนมารวเ็ทุสัปาห์โหวเหวไร้เาสิ่มีีวิ
เาพาแสนทิวาปลีวิเวออมาหามุมสบุยัน
“อโทษที่ืนนั้นันพูแรไปหน่อย” เสียทุ้มบาแทรวามเียบึ้นมา “เป็นเพราะรำาสายารู้มาอไอ้ิน์เลยเผลอใส่อารม์”
ปราลรู้สึผิมาลอ วันนี้มีโอาสเอเธอแล้วึไม่พลาะล่าวอโทษ
รู้สึไม่ีที่ทำให้หิสาว้อเ็บปวาปาพล่อยๆ อน ไม่ว่ามันะระทบระเทือนิใอแสนทิวามาหรือน้อย เา็รู้สึผินำหน้าไป่อนแล้ว
ที่อบพูาเหน็บแนมใส่เพราะไม่รู้ว่าวรเริ่ม้นุยันาประโยไหนี ให้ไถ่ถามสารทุ์สุิบ็ูอิหลัอิเหลื่อพิล เาไม่นิยมสร้าภาพ ทุวันนี้แ่้อสวมหน้าาเ้าสัม็เหนื่อยพอ
ปราลยอมรับว่าเาเป็นนปาหนั แถมยัแบทิิไว้ในใสูลิ่ว
เพราะอีเยโ่ม เ็บปว้ำๆ าๆ นยาะไว้ใใร
ถูหัหลันินา ทั้านใล้ิ เพื่อนร่วมานและู่้า
เพื่อนี้สำหรับเาึมีื่อว่า ‘วามเหา’ ที่อยอยู่เีย้า
รั้นมอบวามรัให้ผู้หินหนึ่ไป็โนอีฝ่ายเี่ยทิ้
บ่อยรั้ที่ปราลแอบนึน้อยใโะา เาที่ ‘ูเหมือน’ ะเพียบพร้อมทุอย่า ทั้เินทอ.. อำนา.. บารมี.. แ่อีเสี้ยวหนึ่อีวิลับไม่เยเียใล้ำว่าสมบูร์
ทุวันนี้มัน็ยัาๆ เินๆ อยู่ เามีานเป็นที่พึ่ เป็นเรื่อยึเหนี่ยว แ่ิใับแห้ผาประหนึ่าโ่ๆ ที่แ่หายใทิ้ไปวันๆ ็เหนื่อยแล้ว
“นายไม่ไ้รู้สึอย่าที่พูริเหรอ” แสนทิวาผินมามอเาเ็มา ริ้วระเรื่อระายัวอยู่บนพวแ้มสุปลั่ แ่ในรถมืเินไปนนฟัมอไม่เห็น
“ถ้าิั้นริเมื่อี้ันไม่ลาเธอมาูบหรอ”
“ั้นนายูบันทำไม”
“ไม่รู้...” ปราลส่ายหัวพรื อบอ้อมแอ้ม “ทุวันนี้ัน็ยัไม่เ้าใวามรู้สึัวเอ”
ลว่าเารัหรือัเธอันแน่
วามรัแม่...น่าโมโหิบหาย
ับพลันปลายาสา็ถูเรียวนิ้วอแสนทิวาเยึ้น รับผิวปาเนียนนุ่มึ่ประบลมาบนลีบปาเรียวหยั ปราลถึับหน้าเหวอเมื่อู่ๆ หิสาว็ะโหน้ามาโมยูบ เธอริมฝีปาลมา สอแทรปลายลิ้นเลาะเล็มไปามไรฟันอเาแผ่วเบา
หัวใอายหนุ่มไหวสะท้านสุัว มันแว่ไวราวับิ้าที่เี๋ยวโล้วึ้นโล้วล แม้สัมผัสอาไม่ละเมียละมุนลึึ้ เป็นแู่บแะลึั่ววินาทีสั้นๆ
ทว่า็ทำเอาปราลใเ้นระหน่ำ...
เ้าัวะพริบาปริบๆ เพ่พิศวหน้าผุผา ใ้วามมืที่เหลือเพียแสสว่าาปุ่มไฟบนอนโลรถ
เสียทุ้มเอื้อนถามอย่าเลื่อนลอยล้ายนสิหลุ “แล้วเธอล่ะ... ูบันทำไม”
“เพราะันิถึนาย” ราวนี้แสนทิวาไม่อายที่ะสารภาพวามริ
วินาทีนั้นเหมือนมีใรุระเบิึ้นลานัยน์าอปราล มันทอแสนุ่มนวล ระยิบระยิบุแสาวะพริบ เาปล่อยให้ร่าายยับไปามสัาาทันที ปลเฟี้เบล์อฝ่ายหิแล้วโถมัวเ้าหา
รั้เอวบาใุ้รารีเ้ามาบูบูื่มเสียนพระันทร์ยั้อเบือนหน้าหนี้วยวามวยเินแทน
แสนทิวาเอ็ไม่ปิเสธสัมผัสึ่เ็มไป้วยระแสเรียร้อออีฝ่าย เธอโอบลำอแร่แล้วหายแหนรับริมฝีปาที่ประบลมาบเล้า แลเปลี่ยนลมหายใร้อนผ่าวเือลิ่นอายอวามิถึสุั้วหัวใ
เาเป็นผู้ายนแรที่ไ้รอบรอเรือนายและหัวใรันี้อเธอ
รัเาเหลือเิน...
ทั้ิถึและโหยหาใแทบา
หิสาวหลับาพริ้ม เผยอปาเปิทาให้ายหนุ่มสอแทรเรียวลิ้นเ้ามาัววามหอมหวาน มืออเธอลูบไล้ท้ายทอยสา ไล่่ำลหาแผ่นหลั สวนทาับมือหยาบอปราลที่เลื่อนึ้นมายุ้มทรวอลมลึ
เาบีบเล้นอย่าย่ามใ นาอมันยัอวบให่เ็มไม้เ็มมือั่เย ีอีโอหนุ่มูบไ้ไปทั่วใบหน้าอโมสะรา
ทั้เปลือา สันมู ผิวแ้ม บท้าย้วยารุบออ บเม้มีราอฝารอย้ำไว้เป็นหย่อมๆ
ูุนนเนื้ออ่อนห้อแ แสนทิวาเ็บี๊นเผลอนิ่วหน้า หัวอเธอหมุนว้า เพียรู่เียวไออุ่นาร่าหนา็ผละห่าไป าม้วยเสียเปิประูและระแทปิ ปราลลารถอ้อมมา้อนสะโพเธอึ้น ย้าย้นไปนั่้วยันที่เบาะหลัึ่ว้าวาว่ามา
สุภาพสรีที่บันี้ใบหน้าแ่ำพริ้มามอนที่ปลสูทัวนอออ าม้วยระุมเิ้สีาวัวใน ปราลเอ็้อเธอเม็ ทรวออเาพอยุบเป็นัหวะ ลมหายใที่เยทอยาวหระั้น แววาบ่บอถึวามปรารถนาอันร้อนรุ่ม
ปะปนไป้วยวาม...ถวิล
ายหนุ่มบเบียแผอำยำเ้าหาร่าเล็ หน้าผาับเธอแบบา้อา ่อนูบไ้ไปทั่ววหน้าอ่อนเยาว์ มือ็ป้ายเปะปะลูบลึสัส่วนอวัยสาว แสนทิวา้อห่อไหล่น้อยๆ ้วยวามสยิวผสมหนาวาแอร์ เมื่อุรารีปาไหล่ถูึทึ้มาอไว้แถวเรียวแน เปิเปลือยผิวาวละเอียลออ
ผิวอเธอาวนแทบะเรือแสท่ามลาวามมื ปราลหัวใระุวูบ ลำอแห้ผา อุ้มือร้อนราวับีมเหล็ะปบลบนทรวอูัน ปลปล่อยมันให้เป็นอิสระาบราเียร์ับึ
ลิ่นายหอมรัวนอแสนทิวาลอยอัอยู่เหนือนาสิอสิโหนุ่ม
นาทีนั้นหัวสมออปราลอื้ออึ มือหยาบอบยุ้มวามหยุ่นนุ่มรหน้า ลอเลียับทรวสล้าอย่าอ่อนหวาน
เาฝัหน้าวนบ ปาลิ้นเ้าไปรวบูป้านถันสีมพูใ้วามมืนแสนทิวาถึับราระโหย
“อื้อ”
แผ่นหลัอหิสาวแอ่นโ้ ิเล็บยุ้มเนินบ่าึแน่นอผู้รุราน ศีรษะทุยอปราลแทบะฝัลไปในอูเนื้ออเธอ ิวหาร้ายาละเลไล้ไปทั่วทรวออวบอั วัลิ้นหยอเย้าับยอถันนแสนทิวานลุู่
รสระสันหวามสุเย้ายวนที่อีนรัปนเปรอให้ทำเอาลูสาวอศุสลีาปรือเยิ้ม
ใสั่นหวิวๆ เนื้อัวเบาโหวนรู้สึเหมือนำลัลอยละลิ่วไปามแรลม านั้นทิ้ัวหล่นุสายฝนโปรยลาฟาฟ้า
แสนทิวาโนบีบยำทรวอเมามัน เ้าอิ่มอเธอแเรื่อ ยอถันเปียุ่ม เปลือยท่อนบนท้าไอเย็นาเรื่อปรับอาาศในรถ ส่วนปราลยัไม่มีทีท่าะยอมละริมฝีปา่ายๆ
เาูบไ้ทรวอเู่มสลับันสอฝั่แบบไม่มีลำเอีย วาที่มัายแววหยิ่ทะนเป็นนิ บันี้อ่อนโยนึ้นเป็นอ
ยิ่เมื่อเรียวนิ้วุนสอผ่านอบระโปรที่ผ่าลึเ้าไปป้วนเปี้ยนใลาุหลาบ
เารีนิ้วผ่านผ้าั้นในบาๆ เรียเสียราหุหิล้ายเสียบ่นอแมวานัวเล็ไ้ทันวัน
แสนทิวาเินัวบิ ยมือึ้นมาปิใบหน้า้วยวามสะเทิ้นอาย ่อนะถูายหนุ่มระุ้อมือออ ปราลเบียระแะเ้ามาับลีบปาเธออย่าื้อรั้น ะสอนิ้วแ้มผ่าน่อว่าออันเอร์แวร์เ้าไประเรียมวามพร้อมให้อีแฟนสาว
ภายใน่อทาับแบนั้นร้อนผ่าว ีอีโอให่เร่อยนิ้วเพื่อับน้ำหวานออมาโลมไล้ปาทา เาูบปิปานที่ราท้ว้วยน้ำเสียอู้อี้ าม้วยสอนิ้วเพิ่มเ้าไปอีหนึ่เพื่อเร่ปิิริยา สีหน้าอปราลเอ็แ่ำไม่แพ้ัน
แววาหยาเยิ้มเียนลั่ ภายในอแสนทิวาอรัเสียนเาแทบ่าวิ้น โพรอุ่นอุ้บๆ อย่าระริระรี้ เหนี่ยวรั้เรียวนิ้วเาไว้อย่าหวแหน
และแล้วีวามอทนอปราล็าผึ ายหนุ่มผละออมาเล็น้อยเพื่อปลระุมาเแล้วรูิปล เ่นเียวับบ็อเอร์และั้นใน เผยให้เห็นสรีระวามเป็นายอันแ็ึ เิ้บนัวไม่อาอำพราิ์แพ็เรียัวเป็นลอนลื่น
ไหนะเรื่อเพศึ่เหยียยายพออย่าอหัาร นแสนทิวาใเล็น้อย ไม่รู้เธอิไปเอหรือเปล่าว่ามัน...ูให่ึ้นว่าเมื่อสมัยที่ยับันอยู่
“อ๊ะ”
สาวสวยหน้าแล้มหลุอุทานวรรหนึ่ เมื่อเรียวาถูแ้มว้า าม้วยร่าล่ำสันเ้ามาแทรลาหว่าา ่อให้พื้นที่แสนำัในรถะไม่เอื้ออำนวยนั แสนทิวาัปาเบาๆ ยามแ่นายร้อนผ่าว่อถูไถับหลืบร่อลึลับอน
พอเยหน้ามอนัวให่็เห็นว่าเาำลับรามรอ น่าะทรมานไม่่าัน ยิ่ผิวอ่อนเสียสีหัวใ็ยิ่หนาวสะท้าน
รั้นบุรุษหนุ่มผลัันัวนเ้ามาเบ่บานในายเธอ วามเสียวระสัน็พุ่ระูน่าฝ่ายแทบสิ้นใ
ภายในอเธอทั้ึับและรัแน่น ส่ระแส่อ้านสิ่แปลปลอม มันพยายามผลัไสวามใล้ิระหว่าหนุ่มสาวให้ไลห่า แ่มีหรือปราละยอมถอย เาสะโพฝาฝัแ่นายไว้ลึสุวามยาว นหิสาวรู้สึุเล็น้อย
มันมาเินไป...
หรือพูให้ถูือเา ‘ให่’ เินไป
อึอัั... มันเ็มับนแม้แ่อาาศ็แทรไม่ไ้
าเรียวอแสนทิวาถูเยึ้น ่อนลีบปาหยัะประบลมาบเล้า หยอเย้าับปลายลิ้นเล็ที่อ่อนเปลี้ย
เล็บสีนู้ิเบาะไว้มือหนึ่ ส่วนอี้าเาะเี่ยวล้ามแนอนที่เริ่มยับเลื่อนไหวในัวเธอ ไ้ยินแสนทิวาราเสียระเส่า
“โ..”
วามเป็นายอเาสอรูับผนันุ่มนเบียิ ่อให้เิระแสวาบหวิวใน่อท้อ ทำเอาแ้าเธออ่อนแรื้อๆ
ปราลโน้มมาูบมับหิสาวเป็นเิปลอบ ทั้ที่เาเอ็ปวัไปทั้หว่าา อยาเินหน้าระแทให้หายิถึ
เธอรัรึนเาแทบแพ่าย ลื่นระสันแล่นปรี่มาระุรออยู่ส่วนปลายอแท่เนื้อที่เสียบสอ พร้อมระทุ้ระแทเพื่อปลปล่อย้อนวามอึอั ร่อรัอแสนทิวาอุ้บๆ ราวับะเล่นานน้อายเาืน
“ฟอ”
ายหนุ่มบหน้าลับทรวออวบอิ่ม อบุมแล้วยำยี้ยอถัน ประบปาูื่มวามหอมรุ่นรหน้า สอเ้าอเธออวบให่และาวผ่อ ทั้ยัละเอียลออลื่นมือ แ่เพียเาอยสะโพเนิบนาบ็เสียววาบนนลุ
ปราลแทบะประสาทิน เาระแทแ่นายเ้าใส่หลืบร่ออันุ่ม่ำ านั้นระหน่ำอสวนบั้นท้าย ใบหน้าอายหนุ่มหายแหน ไ้ยินเสียสูปาำาบ่านเป็นพัๆ ะสาวระแทุ้นเนื้ออย่าอุอา
เสียรวราอ่อนหวานอแสนทิวาัลั่นรถ เรือนายบอบบาโยลอน ไม่่าาแอสันมาร์ินที่ยวบไหวไปามแรย่มทั้ัน
หน้าอหน้าใอหิสาวโลเล สอาีอ้า มีร่าบึบึนแทรอยู่ึ่ลา ะอยแ่นายเ้าออรัวเร็ว มือ็สะิบี้ยอถันสีแอ่อนนมันแ็เป็นไ สีหน้าอปราลูสุล้น มุมปาเลือบยิ้มไว้ลอเวลา เ่นเียวับสะโพสอบึ่ทำานหนัหน่ว
รถทั้ันไหวยวบึ้นลุริ้วลื่น ท่ามลาสายฝนที่ยัโปรยปราย แสสว่าาเสาไฟส่อให้เห็นเพียเลือนรา บรรยาาศเวิ้ว้าูเปล่าเปลี่ยว ผิับอุหภูมิเือพล่านในห้อโยสารเล็แบึ่อบอวลไป้วยระแสบ้าลั่
เหื่อเม็เล็ๆ ผุึมทั่วโนมับอหิสาว ไม่่าาร่าหนัที่ยับเลื่อนไหวอยู่บนัวเธอ แผ่นหลัใ้เิ้สีอ่อนเปียื้นนุ่มแะ ทว่าเ้าัวลับไม่แยแส เาสอันแ่นายให้ลึึ้น ยับโยอยู่บนัวเธออย่าเมามัน
วามเป็นายและหิใล้ิันนแยไม่ออ แสนทิวาเปิรับัวนออีฝ่ายอย่ายินยอม มือแะลึแผ่นท้อึ่อัเรีย้วยิ์แพ็อย่านออำลัายเป็นประำ
“อื้อ”
รู้สึใะาให้ไ้เสียเี๋ยวนั้น
ปราลเร่ัหวะหนัหน่วเินไปแล้ว เาโหมสาเ้ามานุอั แรเบียปะทะเ็มไป้วยำลัวัา ูระเหี้ยนระหือรือับารเล่นานเธอให้ะปละเปลี้ย สูบเอาพลัานาหิสาวนแทบสลบไสล
เนื้ออ่อนในโพรอุ่นเสียรูับวามแ็ึน่าฝ่าย่าราแหบระโหย ยิ่ายหนุ่มวสะโพวนลึอย่ามีลูเล่น แสนทิวา็สิพร่าเบลอ ทำไ้เพียแ่ปัป่ายเรียวนิ้วรีผ่านผิวท้อึแ็ ฝารอยเล็บไว้เหนือแอ่สะือนปราลแสบยิบๆ
่อนบุรุษรร์วัยสามสิบะเอาืน้วยารระหน่ำอยบั้นท้ายถี่รัว อัระแทุ้นเนื้อสาเ้ามา ย่มโยอยู่เหนือายบานนัวเล็หัวสั่นหัวลอน
ร่าายอหนุ่มสาวเห่อร้อน เหื่อไลไหลย้อย อารม์หวามไหวแผ่่านไปทั่วสรรพา์าย ปั่นป่วนหัวในันยุบยิบ
ปราลระแทระทั้น่ออีหลายนาที ่อนะทานทนวามอัอั้นไม่ไหว เนื้อัวอเาร้อนราวับโนลว อัระแทแ่นายถี่ระรัว เมื่อวนใล้ถึฝั่ฝัน็ัมันออมาสาวรูนเมือุ่นระอห
“อ่า!”
เา ‘หลั่’ มันรินรอาอแสนทิวานุ่มแะ...
เปลือาอนัวเล็หนัอึ้ เหนื่อยนแทบสลบ เอนหลัพิเบาะรถ หอบหายใทาปาประหนึ่ผ่านารวิ่มาราธอนมาอย่ายาวนาน
ะที่ปราลรู้สึนัยน์าพร่า หลั้มมอเม็เหื่อที่ไหลผ่านร่อออร่าาวโพลน ทิ้ัวลู่ลผ่านเนินหน้าท้อไร้ไมัน ่อนไหลไปผสมปนเปับ ‘หยาน้ำ’ ที่เาีพ่นใส่เนินุหลาบอเธอ
ภาพัล่าวสวยสะนเา้อลั้นหายใ
บันี้แสนทิวาำลัเปลือยายอยู่รหน้า อวเรือนร่าสะโอสะอแสนวิิรระาราราวับรูปสลัอเทพี หาใ่เพียฝันลามที่เาเ็บไปหมมุ่นยาม่มาหลับ
เธอสวยนิที่ใรๆ ่า็้อเหลียวมอ เนื้อัวาวผ่อเป็นยอใย เรือนผมสีน้ำาลไหม้ัับผิวาวเนียนละเอียให้วามรู้สึเ็ี่นิๆ
ทว่า... ปราลไม่อยาหลเลิ้มไปับภาพลวาเหล่านั้นอีแล้ว
ไม่อยาโนเธอปั่นหัว้วยำว่ารัแล้วเี่ยทิ้ เหมือนเาเป็นเศษยะเน่าๆ ิ้นหนึ่
ลไป้อันัวบวับปป้อหัวใอันเปราะบาอนเริ่มทำานทันที ายหนุ่มเบือนหน้าหนีาร่าอรร ัารรูิปแ่ายให้เรียบร้อย เสร็แล้ว่วยหิสาวแ่ัว่อ้วยใบหน้าไร้วามรู้สึ
…65%
** หวานไ้แป๊บนึ ลับมาม่อ ^-^''
ความคิดเห็น