ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : H & H : หกปีต่อมา...
♪ ~ ♫ ~~ ♪ ~ ♫ ~~ ♪ ~ ♫ ~~ ♪ ~ ♫ ~~ ♪ ~ ♫ ~
Ryo Talk : ผมถอดสูทสีขาวออกจากตัวทันทีที่ก้าวเข้ามาในห้องดีลักษ์สุดหรูที่ทางโรงแรมเตรียมไว้เพื่อนักร้องชื่อก้องอย่างผม อ๊ะๆ อย่าเพิ่งแปลกใจที่ผมผันความฝันของตัวเองจากนักเปียโนมาเป็นนักร้องได้ เพราะพรสวรรค์ที่ไม่เคยมีแม้จะแสวงเท่าไหร่ก็ไร้ผล อาจารย์สอนดนตรีของผมจึงแนะนำให้เอาเสียงหวานๆมาก่อประโยชน์แทนที่จะคอยทำลายประสาทหูของคนอื่นด้วยปลายนิ้วที่พร่างพรมลงบนคีย์เปียโน มันช่างโหดร้ายกับผมเหลือเกินที่จะเปลี่ยนความฝันมาเป็นอย่างที่ไม่เคยต้องการ...
“เรียววววจ๋า...” อย่าแปลกใจกับเสียงหวานเลี่ยนนี่นะครับ จะเป็นใครได้นอกจากคาร์ลคนที่แย่งส่งเสียผมกับน้องสาวของเขานั่นแหละจุดประสงค์คงไม่ต้องบอกเหอๆ น่ากลัวมาก แต่เชื่อเหอะผมรอดพ้นมาได้เพราะความสามารถในการแหลล้วนๆครับพี่น้อง
“คาร์ล ยังไม่นอนอีกเหรอมันดึกมากแล้วนะครับ” ผมแสร้งตะคอกด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงนิดๆพองามทำแก้มป่องอย่างที่ใครๆก็บอกว่าน่าหยิก อิอิ
“ผมรอเรียวจังนี่นา ทำไมไปนานจังเลย” อีตาคาร์ลรูปหล่อร่างยักษ์เดินกอดหมอนมาหาผมที่นั่งไขว่ห้างเหมือนนางเอ้ยนายพญาก็ไม่ปาน ว่าแล้วคาร์ลก็นั่งแปะลงข้างๆผมแถมมือปลาหมึกก็คอยแต่จะเลื้อยไปตามแขนขา ลำตัวของผมอยู่เรื่อย
“โธ่คาร์ลผมไปแสดงคอนเสิร์ตนะครับไม่ได้ไปวิ่งผลัดร้อยเมตรจะได้รวดเร็วสมใจอ่ะ!!” โอ๊ะลืมตัวเสียงดังไปนิดดูสิคาร์ลหงอยเป็นลูกหมาเชียว ผมล่ะหน่ายทั้งที่เขาอายุมากกว่าผมตั้งเยอะแต่ทำตัวเหมือนเด็กดาวน์ ฮ่าๆ อันนี้ผมใส่ร้ายนิดหน่อยหมั่นใส้อ่ะครับ
“คาร์ลลลลล...” แหวะผมอยากอ้วกตัวเองอ่ะ ทำม้ายเสียงถึงหวานเลี่ยนขนาดนี้เอาวะเพื่อความอยู่รอด ผมโอบแขนรอบคอคาร์ลเสร็จก็นั่งแหมะบนตักซบไหล่อีกนิดก็เข้าล็อค อิอิ
“อื้อออ...เรียวอย่าดุผมอีกนะ” คาร์ลกอดตอบแถมหน้ายังมาไซร้แถวต้นคอกับติ่งหูไม่เลิก ได้วาจะเอาศอกเดี๋ยวเจอเหนี่ยวซะนี่
“อ้า!! ร้อนจังเลยคาร์ล ง่วงด้วยเรียวขอไปอาบน้ำนอนได้มั้ย” ผมเด้งตัวออกมาทันทีสิฮะ มือคาร์ลมันไม่ได้อยู่นอกเสื้อผ้าผมซะแล้วก่อนจะอดใจไม่ให้ถีบคาร์ลกระเด็นผมรีบเดินเข้าห้องตัวเองไปซะก่อนปล่อยคาร์ลนั่งคอตกเป็นหมาเหงาต่อไป
Carl Talk : พอพ้นร่างเล็กของเรียวหมาป่าอย่างผมก็คืนร่างสิฮะ สายตาปัญญาอ่อนที่เอาไว้หลอกล่อลูกแกะน้อยก็พลอยกลับมาด้วย คอยดูเถอะเมื่อไหร่ที่เรียวใจอ่อนยอมเป็นของผมล่ะก็จะเอาคืนทั้งต้นทั้งดอกที่ให้ผมอดอยากปากแห้งมาตั้งหลายปี ไม่!!อย่ามองผมอย่างนั้น เอาล่ะผมยอมรับก็ได้ว่ามีอะไรๆกับคนอื่น แต่ใจผมมีแค่เรียวคนเดียวจริงๆนะ >//< พูดไปก็อายตัวเองอายุปูนนี้กลับหลงรักเด็กหัวปักหัวปำเหอๆ เสียงซ่าๆลอดมาจากห้องเรียว ได้ยินแล้วมันชวนให้จิ้นเหลือเกินว่าร่างอ้อนแอ่นนั่นกำลังลูบไล้ไปตามแขนขาเรียวบาง โอ้วไม่ได้การแล้วครับความอดทนของผมมันจะหมดแล้วขอไปดับอารมณ์ด้วยน้ำเย็นๆดีกว่า คืนนี้ไม่กล้าไปเจ๊าะแจ๊ะที่ไหนหรอกก็ตัวจริงกระทิงแดงอยู่ห้องข้างๆนี่แล้วนี่นา...
♪ ~ ♫ ~~ ♪ ~ ♫ ~~ ♪ ~ ♫ ~~ ♪ ~ ♫ ~~ ♪ ~ ♫ ~
Ryo Talk: แสงจ้าแยงตาจนผมไม่ทนนอนต่อ ลุกขึ้นนั่งเอ๋อหัวฟูดูแทบไม่ได้บนเตียงตัวเองได้ซักพักก็ลุกเดินเข้าห้องน้ำไปจัดการธุระส่วนตัว ท้องเริ่มร้องจนผมคิดว่าตัวเองอาจเลี้ยงโคตรปรสิตเอาไว้ข้างในท้องซะอีก เอาล่ะเมื่อสภาพพอดูได้แล้วผมก็เดินไปห้องข้างๆเพื่อปลุกคาร์ลชวนไปหาของกินดีกว่า สงสัยวันนี้ต้องเอาใจเป็นพิเศษเพราะเมื่อคืนโดนผมสั่งห้ามไปเฝ้าที่คอนเสิร์ต
ก็อกๆ ...
“ขี้เซา!!...” ผมบ่นกับตัวเสร็จก็เดินไปเอากุญแจสำรองในเก๊ะข้างๆประตูมาเปิดอย่างถือวิสาสะ แต่เชื่อเหอะว่าคาร์ลนอกจากจะไม่ว่าแล้วยังดีใจเหมือนลูกหมาตัวโตซะอีก
กริ๊ก!!...ผมเปิดประตูเข้าไปในห้องคาร์ลที่มืดสลัวเพราะยังปิดม่านไว้ คาร์ลนอนก่ายกองผ้าห่มกองหนึ่งบนเตียงเหมือนคนหมดแรงแฮะ ใบหน้าตอนหลับเหมือนเทวดาเลยชักไม่กล้าปลุกแต่เสียงท้องร้องเหมือนประท้วงอยู่ เลยต้องทำบาปปลุกคาร์ลขึ้นมาก่อนกระเพาะจะทะลุ
“คาร์ลคร้าบบบบ เรียวหิวแล้วไปกินข้าวเช้ากันเหอะน้า....” เสียงอ้อนเต็มสตรีมครับ หวานพอๆกับหน้าผมตอนนี้เลย ฮ่าๆๆ นอกจากจะไม่ตื่นแล้วคาร์ลยังพลิกร่างหงายขึ้นจนเกือบโชว์เบื้องล่างให้อุจาดนัยตาผมอีกแน่ะ ไม่ไหวเล้ยแล้วทำไมผมต้องหน้าแดงด้วยเนี่ย โว้ว!!
“คาร์ล!! ตื่นเดี๋ยวนี้น้า...เรียวหิวแล้ว” ผมใช้ไม้ตายฮะกระชากผ้าห่มลงมากองกับพื้นแหมกว่าจะลากผ้าลงมาหมดเล่นเอาหอบเลย
“แฮ่กๆ...คาร์นตื่...!!!!!! จ๊ากกกกกกกกกกก” ผมแหกปากลั่นเมื่อไอ้ที่อยู่ใต้ผ้าเมื่อกี้อ่ะมันเป็นผู้หญิงเปลือยสิครับแถมมีผู้ชายล่ำบึกอีกตัวเอ้ยอีกคนนอนสลบอยู่ข้างๆ
“เฮ้ยยย!!!” ผมตะโกนลั่น อ้ากกกกกกก คาร์ลมันพาใครมานอนด้วยเนี่ยโอ้แม่เจ้า อยากบอกว่าตอนนี้ผมโคตรโมโหเลยอ่า ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันแฮะ??
“คาร์ล ตื่นเดี๋ยวนี้” ตอนนี้หน้าผมคงกลายเป็นหน้ายักษ์แล้วแน่ๆ ผมแหกปากเรียกคาร์ลตั้งนานแต่ไอ้ที่ตื่นน่ะมันเป็นแขกไม่ได้รับเชิญ (จากผม) ทั้งสองเพศที่ลุกขึ้นมานั่งงัวเงีย ฮึ่ยๆ เห็นแล้วอยากกระโดดฟาดคอคาร์ลจริงๆ
“เฮ้! ตื่นได้แล้วที่ร้าก ลูกชายคุณมาปลุกแล้ว” ยัยผู้หญิงปากแดงเขย่าแขนคาร์ลที่แน่นิ่งไม่ยอมขยับซักที
“นี่ใครเป็นลูกคาร์ลไม่ทราบ!!!” โว้ยทำไมมันโมโหขนาดนี้ ผมเองชักไม่แน่ใจว่ากำลังโวยวายด้วยอารมณ์ไหนเนี่ย ชักงงตัวเอง
“อ้าวน้องหนูไม่ใช่ลูกคาร์ลหรอกเหรอ เอ๊ะหรือจะมาต่อคิวสนุกด้วยกันตอนเช้าล่ะครับ” ถ้ามีอะไรหนักๆยาวในมือรับรองว่าเลือดหัวผู้ชายที่กำลังพะงาบๆปากอยู่นี่กระจายเต็มเตียงแน่ ไม่พอฮะมันยังจุดบุหรี่ขึ้นสูบอีก อ้ากผมไม่ชอบกลิ่นบุหรี่โว้ยยยย ได้แต่โวยวายในใจ ตอนนี้ผมกลับมาทำใบหน้าเย็นชาใส่แทนครับรักษามาดนักร้องชื่อดังหน่อย ผมยืนมองคาร์ลที่กำลังปรือตา พยายามพยุงตังเองขึ้นนั่งเหมือนคนไม่มีแรง เออเนอะลืมไปเมื่อคืนคง xxx กันจนเช้าล่ะสิท่าหึหึ (แสยะ)
“เรียวจ๋าอารุณซาหวัด...” คาร์ลมันไม่ดูสภาพอ้าปากได้ก็เรียกผมซะหวานเยิ้ม เหอๆ เดี๋ยวคอยดูฤทธิ์หนูเรียวบ้าง ผมแสยะยิ้ม(อย่างน่ารัก) ให้คาร์ลที่นั่งตาลอยเยิ้มให้ผมอยู่เหมือนเดิม
“คาร์ล!!!....นี่ใครเนี่ย” ผมกดเสียงต่ำครับเอาแบบโหมดเย็นจนถึงขั้วหัวใจเลย อิอิ คาร์ลมองไปรอบแล้วสะดุ้งโหยงกระโดดไปนั่งบนหัวเตียงตามองแขกสองเพศแบบงงๆ แต่เชื่อเหอะห้องนี้ถ้าไม่พามาเองก็คงขึ้นมาถึงชั้นนี้ไม่ได้แน่ๆก็ชั้นนี้มันชั้น super VIP นะว้อยย
“เปล่านะครับเรียว คาร์ลไม่รู้เรื๊อง!!” มันน่านักกล้าไม่ยอมรับอีกแน่ะ อย่างนี้มันน่ามั้ยหา ใจเย็นๆ ผมนับหนึ่งถึงสิบอยู่คนเดียวในใจ
“อะไรกันคาร์ลที่รักคุณเป็นคนชวน ริเอะกับจอห์นนี่มาสวิง...กันที่นี่เมื่อคืนไงค๊า” แหมขอบใจหล่อนมากที่ย้อนให้ฟังนะ ผมหันไปมองยัยปากแดงตาเขียวไม่พอครับแขกเพศผู้ที่ชื่อจอห์นนี่ พยักหน้าหงึกหงักตามอีกต่างหาก ตอนนี้ผมจ้องคาร์ลจนแทบเห็นเครื่องในแล้วเนี่ย
“ม่ายยน้า เรียวจ๋าไม่ใช่น้า...” คาร์ลพยายามตะกายมาหาผมที่ยืนอยู่ปลายเตียงให้ได้แต่ตอนนี้ด้วยอารมณ์ไหนไม่รู้ของผม ก็พาร่างที่ใกล้ระเบิดออกมานอกห้องคาวสวาทกลับไปห้องตัวเองทันที โมโหโว้ยยย...ด้วยอารมณ์ไหนยังไม่รู้เลย หรือเราจะหึงหว่าชักงง ตัวเองชักไม่หิวแล้วเนี่ย นอนดีกว่า คร่อก!...
Carl Talk : โอ้ดาร์คลอร์ดเมื่อคืนนี้อะไรดลใจผมให้ทนไม่ไหวแล้วออกไปดริ๊งค์ที่บาร์ข้างล่าง ไม่พอยังหิ้วสองคนนี้ขึ้นมาที่ห้องอีก โอ้วฟ้าจะถล่มก็คราวนี้แน่ เศร้าจริงๆ เกือบจะได้เขมือบเรียวอยู่แล้วทำม้ายยย ผมถึทนไม่ด้ายยย อ้ากกกกก!!! ด้วยเสี้ยววินาทีที่ผ่านไปผมเปลี่ยนจากใบหน้าบ้องแบ้วที่เอาไว้ใช้กับเรียวเข้าสู่โหมดโหดทันที
“พวกคุณทำไมไม่กลับไปตั้งแต่เมื่อคืนเนี่ยหา!!!” ผมตะโกนใส่พวกบ้าที่นั่งหน้าเอ๋ออยู่ที่เดิม ส่วนตัวเองก็เดินโทงๆ เข้าห้องน้ำไปทันทีในหัวก็คิดว่าจะทำยังไงดีๆ เฮ้อซวยบรมเลยงานนี้
“...เฮ้!! คุณทำอย่างนี้ได้ไงคุณลากเราขึ้นมาเองนะ” ชีเปลือยที่นั่งโชว์หน้าอกโตๆ บนเตียงผมโวยลั่น
“ชิส์ เอ้านี่...แล้วไปซะ!!” ผมกราดสายตาโหดให้อีกรอบแล้วโยนเช็คให้สองใบ ไม่ต้องนับศูนย์ผมเมื่อยเอาเป็นว่าผมรวยแล้วกัน พอหันหลังให้หล่อนก็คว้าเช็คทันทีอย่าสงสัยว่าผมรู้ได้ยังไง ก็กระจกมันสะท้อนให้เห็นอยู่เนี่ย ผมแสยะยิ้มใส่ภาพนั้นแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปอีกรอบผมเปิดน้ำอุ่นสาดใส่เต็มหน้าสองมือยกขึ้นลูบแรงๆ เครียดแต่เช้าพร้อมด้วยความซวย ใกล้วันที่ยัยแคลล์จะเดินทางมาถึงอยู่แล้วเขายังไม่ได้เผด็จศึกเลยทำไมตัวเองพลาดได้ขนาดนี้ ผมบ่นตัวเองอยู่ในใจเลยไม่ได้สังเกตุว่ามีคนอื่นนอกจากตัวเองอยู่ด้วย พอแขนล่ำๆมันรัดเอวผมเท่านั้นแหละรู้ทันที
“ทำไมนายยังไม่ไปอีก!!” ผมหันไปตะคอกใส่เหยื่อที่ผมลากมาเพิ่มความซวยให้ตัวเองเมื่อคืน
“หนูน้อยนั่นคู่นายเหรอ” ไอ้บ้าที่กำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงผมไม่ยอมปล่อยสงสัยชาติที่แล้วเป็นปลิงแน่ๆ ถามแล้วก็ขบติ่งหูผมเบาๆ โอ้วว สยิวว้อย พอซะทีเดี๋ยวจับเสียบซะนี่!! ไม่ได้ลูกพ่อใจเย็นๆๆ ท่องไว้เรียวจ๋าๆๆๆๆ
“อาส์...” ผมซี้ดปากสุดสยิว ปลิงตัวผู้มือมันลูบไล้อสูรกายของผมจนตื่นน่ะสิ แถมดุ้นประหลาดที่มาดุนดันสะโพกอีกจะถูให้ได้เลขเหรอ ?
“อีกรอบนะ คาร์ล เมื่อคืนนายเยี่ยมสุดๆเลย” เสียงกระเส่าดังอยู่ริมหู เรียวก็เรียวเถ้อ ตอนนี้คาร์ลจะไม่ไหวแล้ว เอาวะไหนๆ ก็ซวยไปแล้วต้องเอาให้คุ้ม ผมกระชากปลิงตัวผู้ให้หันหลังทาบกับผนังกระจกที่ขึ้นฝ้าเพราะไอของน้ำอุ่น
“นายชื่ออะไร?” ผมถามชิดลำคอสีแทนเซ็กซี่ของหมอนั่น
“จอห์นนี่...อู้ววส์” จอห์นนี้ห่อปากคราง เพราะมือผมขยี้ขยำก้นแน่นปั๋งของหมอนี่เต็มแรง ถูไถอสูรกายที่ผงาดง้ำค้ำโลกากับช่องแคบมะละกาของจอห์นนี่ จากนั้นก็คว้าเอาตอปิโดที่ร้อนได้ที่มาบีบเคล้นอย่างมันส์มือ
“อาส์ ยอดเลยคาร์ล....” จอห์นนี่ครางแล้วก็ชมผมไม่ขาดปากอย่างนี้ต้องสนองซะแล้ว หึหึ แล้วจะได้รู้ว่าผมน่ะมันเยี่ยมมานานแล้ว ฮ่าๆ หลงตัวเองจริงเรา พอเลิกวอกแวกสมาธิก็จดจ่อกับแผ่นหลังเนียนสีแทนต่อ ไล้ลิ้นร้อนๆ ไปตามแนวสันหลังของจอห์นนี่ที่แอ่นไปด้านหน้าพร้อมกับแรงบีบที่มือของผมคงไม่ต้องบอกว่ากำลังใช้ทำอะไรอยู่ โปรดเดาเอาเอง จากนั้นวกขึ้นมาขบกัดติ่งหูเบาๆ เรื่อยจนมาถึงลำคอที่เอนไปอีกด้านเพื่อรอรับสัมผัสอย่างรู้งานโอ้วอสุรกายผมมันใกล้ระเบิดแล้วชักไม่ได้การคงต้องจัดการจิ้มๆให้เสร็จๆไป จะได้ไปทำภารกิจงอนง้อที่รักเรียวซะที!!
“อื๊ออออออออ....” ผมใช่เข่าแยกขาจอห์นนี่ให้แยกออกจนเผยทางสว่างให้เห็นรำไร ใครจะช้าแต่ผมไม่ รีบเร่งดันร่างอสุรกายเข้าไปสู่ความมืดมิดเข้าสู่แบล็คโฮลล์ทันที จอห์นนี่ที่ยืนหันหลังโก่งโค้งแอ่นสะโพกเข้ารับแรงกระแทกจากผมทั้งที่ไม่ได้อ่อนโยนเลยสักนิด เสียงครางดังลั่นห้องน้ำและคาดว่าอาจจะดังไปถึงห้องเรียวที่รักของผมแล้วก็ได้ไม่ได้การ ต้องเร่งสปีดให้จบเร็วๆ
“โอ้ววว...เวรี่กู๊ด!!! คาร์ลมันเยี่ยมมากก อ๊าส์” จอห์นนี่ยังชมผมไม่เลิกชักเขินนะเนี่ย หึหึ แรงกระแทกสุดท้ายพร้อมกับแรงกระตุกของผมกับจอห์นนี้ที่ปลดปล่อยไปจนหมด ผมซบหน้าลงกับซอกคอของจอห์นนี่ผละออกมาด้วยเรี่ยวแรงที่เหลืออยู่ สะบัดผมไล่หยดน้ำที่เกาะพราวเต็มใบหน้าออก พอกวาดตามองทะลุกระจกออกไปข้างนอกได้เต็มตาก็ต้องอ้าปากค้างเมื่อ ยัยผู้หญิงที่ยืนแสยะยิ้มอย่างเป็นต่อข้างนอกนั่นมัน แคลล์น้องสาวโรคจิตของผมเองนี่นา ผมกระเด้งตัวออกจากจอห์นนี่ทันที
นายงั่งเอ้ย!
ผมอ่านปากยัยน้องสาวเสร็จก็แทบตะโกนเลย อ้ากกกโคตรซวยของซวย แคลล์รีบเดินไปห้องข้างๆทันทีแต่เชื่อเหอะว่ายัยนั่นเข้าห้องเรียวไม่ได้หรอกเพราะเรียวต้องล็อคประตูไปแล้วแน่ๆ ฮ่าๆๆ
“ไม่น่าเล้ยยช้านนนนน....” ผมเอะอะโวยวยจนจอห์นนี่หันมามองงงๆ โว้ยยหงุดหงิดจริงๆ เตะคนที่เพิ่งเสียบจะน่าเกลียดมั้ยเนี่ย!!!
“นายรีบไปเร็วๆเลยจอห์นนี่ เดี๋ยวนี้” ผมตะคอกใส่เสียงโหดจอห์นนี่ผวารีบวิ่งแน่บออกไปปล่อยให้ผมยืนบ้าอยู่คนเดียวในห้องน้ำ
“ม่ายยน้า เรียวววจ๋า คาร์ลผิดไปแล้วววว”
♪ ~ ♫ ~~ ♪ ~ ♫ ~~ ♪ ~ ♫ ~~ ♪ ~ ♫ ~~ ♪ ~ ♫
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น