ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เรื่องวุ่นของสาวซ่า

    ลำดับตอนที่ #3 : ป่วนแรกเริ่ม

    • อัปเดตล่าสุด 6 ก.ค. 47


                      ณ โรงเรียนแห่งหนึ่ง ที่โต๊ะม้าหินใต้ร่มไม้ ที่ประจำของกลุ่มเด็กสาวกลุ่มหนึ่ง  วันนี้เป็นวันที่อากาศสดใส  แต่พวกเธอแก๊งค์ยาคูซ่ากำลังทำให้มันไม่สดใส





                     \" แผนที่หนึ่งของวันนี้เริ่มได้ !!!!!!!!!!\"  เสียงของกี๋ หัวหน้าแก๊งค์พูดขึ้นอย่างกะตือรือร้น





                     \"  งั้นไปกันเลยเถอะ คาบแรกเริ่มแล้ว \" มะเหมี่ยวพูดขึ้น





                     ณ  ห้องเรียนวิทยาศาสตร์  นักเรียนห้อง ม.4/1 กำลังตั้งหน้าตั้งตาทดลองสารเคมีอยู่  แต่มีเด็กสาวอยู่ 4 คน กำลังยิ้มกริ่มอยู่ และกลั้นหัวเราะแทบไม่อยู่





                     \" ไอริณ ยิ้มอะไรหรอ \"  เสียงเกรี้ยวกราดของอาจารย์ดังขึ้น





                     \" เอ่อ คือว่า...........\" ไอริณพูด พร้อมทั้งเดินไปหน้าชั้นเรียน





                     ระหว่างที่เธอดึงดูดสายตาของคนทั้งห้องนั้น  เพื่อนทั้ง 3 ที่เหลือ ต่างปาระเบิดลูกเล็กที่ทำให้เกิดเสียงไปที่โต๊ะทดลองต่างๆ





                     \" เปรี้ยง !!!!!!!!!! \"  เสียงดังขึ้นทั่วห้อง  นักเรียนทั้งหลายต่างชุลมุนกันทั่วห้อง บางคนกรี๊ด บางคนตะโกน  แต่ยังมีอีก 4 คนหัวเราะตัวงออยู่หลังห้อง





                     เมื่อเหตุการณ์ต่างๆสงบลง เสียงระฆังส่งสัญญาณหมดเวลาดังขึ้น  แก๊งค์ยาคูซ่าเป็นกลุ่มแรกที่เดินออกจากห้อง





                    \" ทำไมมันสนุกอย่างนี้นะ  เห็นอาจารย์นั่นมั๊ย  คงอยากจะเป็นลมไปเลย \"  เมย์พูดอย่างสะใจ





                    \" อันนี้แค่แผนแรก  เดี๋ยวเราคงสนุกกับแผนสองอีกแน่ \" กี๋พูดขึ้น





                   \" นี่วันนี้ไม่มีเรียนแล้วล่ะ ว่างหมดทุกคาบต่อจากนี้  ไปกินข้าวเลยดีมั๊ย \" ไอริณถาม



                   \" ก็ดี เราหิวแล้วเหมือนกัน \"  มะเหมี่ยวพูด





                   พวกเธอลงไปกินข้าวที่โรงอาหารและพบว่าตอนนี้โรงอาหารนั้นไม่มีคนอยู่เลยเพราะนักเรียนทั้งหมดยังคงเรียนอยู่  แก๊งค์ยาคูซ่าเดินไปซื้ออาหารแล้วมานั่งทานอาหารที่โต๊ะหนึ่ง  ระหว่างนั้น เมย์ซึ่งคิดวิธีก่อกวนคนอื่นได้อีกวิธีก็กำลังเล่าวิธีนี้ให้เพื่อนฟัง





                    \" เจ๋งมากเพื่อน  พรุ่งนี้ลุยเลย เราว่าคราวนี้จัดการอ.สอนสังคมเถอะ  หมันไส้มานานแล้ว \" มะเหมี่ยวพูด





                    \" ได้ เราเห็นด้วย \" ไอริณพูด





                    \" อืม เอายังไงก็ได้ \" กี๋พูด





                     \" สรุปทุกคนเห็นด้วยนะ โอเคเลย \" เมย์พูดแล้วฉีกยิ้มกว้าง  จากนั้นก็หันไปกินข้าวต่อไป





                     เมื่อทุกคนกินข้าวเสร็จ  





                     \" ไปไหนต่อดี ไม่มีไรทำแล้ว\" กี๋ถาม





                    ทุกคนมองหน้ากัน  และโดยที่ไม่ต้องพูด ต่างวิ่งไปที่สนามบาสทันที  เพราะเมื่อมีเวลาว่างทุกคนจะมาที่สนามบาสเสมอ จึงเรียกได้ว่าพวกเธอทุกคนสนใจกีฬาบาส





                    \" เอ่อ ขอโทษนะ  วันนี้เราไม่ขอไม่เล่นนะ \" กี๋บอก และเดินไปนั่งอยู่คนเดียวที่มุมหนึ่งของสนามบาสในร่มแห่งนั้น





                   \"  เออ เราก็เหมือนกัน  วันนี้ได้เกมส์มาใหม่ขอเล่นก่อนนะ พอชนะแล้วจะมาเล่นด้วยแล้วกันนะ \"  เมย์พูด แล้วเดินไปอีกมุมหนึ่งของสนามบาส จากนั้นเธอก็หยิบมือถือออกมาและตั้งใจเล่นเกมส์อย่างไม่สนใจอย่างอื่น





                  \" เอาไงล่ะพวกเรา \"  มะเหมี่ยวถาม





                  \" เล่นๆไปเหอะ \"  ไอริณบอก และเริ่มวิ่งและเลี้ยงลูกบาส





                  2 ช.ม.ต่อมา  ไอริณและมะเหมี่ยวนั่งพักอยู่ข้างสนาม เนื่องจากเหนื่อยจากการเล่นบาส   เมย์ที่ยังไม่สามารถจบเกมส์ได้ยังคงเล่มเกมส์อย่างใจจดใจจ่อต่อไป  ส่วนกี๋ยังคงนั่งเหม่ออยู่ที่เดิมโดยแทบไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย





                   \" กี๋มันเป็นอะไรนะ  เห็นเป็นอย่างนี้ตั้งหลายทีแล้ว \"  ไอริณถามมะเหมี่ยว





                   \" แล้วเราจะรู้มั๊ยล่ะ   แต่ปล่อยมันนั่งไปเถอะ บางทีคงอยากคิดอะไรบางอย่างมั้ง \"  มะเหมี่ยวบอก





                   \" อืม ไปเล่นบาสต่อเถอะ \" ไอริณชวน และวิ่งเข้าสนามอีกครั้ง





                    เวลา 4 โมงเย็น  บรรดานักเรียนต่างพากันกลับบ้านรวมทั้งแก๊งค์ยาคูซ่าที่วันนี้ก่อเรื่องไว้อีกครั้ง  แต่ก็แน่นอนที่จะไม่มีใครทำอะไรพวกเธอได้ ...............





    ป.ล.จากนักเขียน  ตอนนี้มันไม่ค่อยสนุกนะ  แต่ตอนต่อไปจะสนุกแล้วล่ะ  ตอนนี้หัวมันคิดอะไรไม่ออกเลย  แต่ตอนต่อไปมีไอเดียเจ๋งแล้วล่ะ



    +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

                            
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×