Seal And Friendship

ลำดับตอนที่ #2 : เรื่องราวของ tomokojung

...'ที่นี่แหละ' เสียงที่คุ้นเคยของ'พัด'เพื่อนที่พาฉันเดินทางมายังเมืองElim

'เราต้องเริ่มจากตัวเหลืองๆนี่สินะ' ฉันพูดด้วยสีหน้ามุ่งมั่น แต่..ให้ตายสิ มันน่ารักชะมัด

'ยุ้ย...ช่วยด้วย'พัดพูดขณะวิ่งหนีปีศาจตัวน้อยไปรอบๆเป็นวงกลม

ฉันตกใจ แต่ก็วิ่งเข้าไปช่วยตี  เป็นความจริงสินะว่าห้ามมองอะไรที่ภายนอก  ย๊าก  ฟาดล่ะนะ!

หลังจากนั้นก็ผ่านเหตุการณ์เกือบวิกฤติ(ของพัด)มาได้  เราเริ่มเข้าใจแล้วว่า พวก Balie ถึงจะน่ารักแค่ไหน  แต่พวกนั้นก็ไว้วางใจไม่ได้

ฉันกับเพื่อนของฉันยังคงลุยสู้กับ Baile ต่อไป  จากเจ้าตัวเหลืองๆ ซึ่งมารู้ทีหลังว่ามันคือ Piya ก็ไปตี Mashroom บ้าง  ตี Benia บ้าง  ยังสงสัยไม่หายว่า ที่พวกนั้นมีหน้าตาน่ารักคิขุ มันใช่เพื่อหลอกล่อให้คนเข้าไปใกล้แล้วจับเป็นเหยื่อหรือเปล่านะ?

….

…วันหนึ่ง.... วันที่พัดไม่อยู่  ขณะที่ฉันกำลังเก็บเลเวลอย่างขยันขันแข็ง มีบีกินเนอร์คนหนึ่ง เดินเข้ามาทักทาย

'หวัดดี'

'อ่า..หวัดดี'  ฉันตอบอย่างงงๆเพราะตั้งแต่เล่นมายังไม่เคยคุยกับใครเลยนอกจากพัด

'ทำไมไม่เลี้ยง Seedล่ะ'

'มันคืออะไรอะ ??? '

'ก็ตัวที่บินๆอยู่รอบตัวเราไง ^ ^'

เออ..ฉันเพิ่งสังเกตว่าทุกคนแถวๆนั้นมีไอตัวบินๆ(Seed)กันทั้งนั้น

'แล้วมันเลี้ยงยังไงหรอ ??? ' พอฉันพูดจบ Cokan (บีกินเนอร์คนนั้นชื่อ Cokan) ก็โยนสิ่งที่เรียกว่าSeedนั่นมาให้ฉัน 'ขอบใจนะ ^ ^' ฉันดีใจอย่างประหลาดเพราะสำหรับฉันในตอนนั้นแล้ว Seed ดูเหมือนจะเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดแล้วมันก็เท่ดีที่มีอะไรมาบินอยู่รอบๆ

' อืมม..อย่าลืมให้อาหารมันด้วยนะเดี๋ยวมันตาย' Cokan สอนฉันอย่างงู้นอย่างงี้

หลังจากนั้นฉันก็ได้ Cokan มาเป็นเพื่อนอีกคน (ฉันรู้สึกแปลกใจมากเราค่อนข้างสนิทกันแต่เราไม่เคยถามชื่อกันเลย!?)

....

ฉันได้เรียนรู้สิ่งต่างๆจากคนในเมือง พวกเขาเป็นคนอัธยาศัยดีกันทั้งนั้น โดยเฉพาะคุณตาขอทานที่ดูเหมือนจะฉลาดกว่าที่ฉันคิดไว้ พวกเขาสอนเราหลายอย่าง  จนกระทั่งพวกเราเลเวล 10 และรู้สึกตัวว่าจะต้องมีอาชีพเป็นของตัวเองแล้ว

'อยากเป็น Magician จัง' ฉันพูดกับพัด ขณะที่เรานั่งคิดเกี่ยวกับอนาคตของตัวเองอยู่บนม้านั่ง ใต้ต้นไม้ต้นใหญ่

'อยากนั่งบนไม้คฑา แล้วก็โบกมือเหมือนนางสาวไทยอะดิ่'

'บ้าหรอ พวก Magician น่ะ ฉลาดออก พวกเขาโจมตีระยะไกลด้วยพลังเวทย์ที่รุนแรงมาก' ฉันพูดพลางนึกภาพตัวเองสวมชุด Magician เต็มยศ  'แล้วการที่นั่งไปบนไม้คฑาได้ ก็ไม่ต้องเมื่อยด้วย ถ้าเราจะเดินทางไกลน่ะ'

(ซึ่งจริงๆแล้วฉันได้มารู้ภายหลังว่ามันไม่เมื่อยก็จริงแต่มันช้ามากมาย..ให้ตายสิ)

'แต่เห็นเขาบอกว่าเป็นไม่ได้ง่ายๆหรอกนา'

'เดี๋ยวจะเป็นให้ดู' ฉันลุกขึ้นยืนด้วยท่าทีกระฉับกระเฉง

'เอาล่ะ ถ้างั้นพัดก็คงต้องไป Laim แล้วล่ะ' พัดลุกขึ้นยืนเช่นกัน

Laim เมืองที่เป็นศูนย์กลางการค้าน่ะหรอ  ถ้าจำไม่ผิด ที่นั่นเป็นแหล่งเรียนรู้ของพวก Warrior นี่นา  พัดคงจะไปเพราะแบบนั้น

'อือ แล้วเจอกันนะ!'

ฉันเดินมาแถวๆโบสถ์ของพวก Magician  ตรงเข้าไปหาชายใส่แว่นที่ยืนทำหน้าง่วงๆ หวังว่าเขาจะช่วยฉันได้

'สวัสดี เจ้ามีธุระอะไร'

ไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่แต่ฉันของลองดู

'ช่วยสอนฉันให้เป็น Magician หน่อยสิ' ฉันขอร้อง

'ล้มเลิกความตั้งใจของเจ้าซะเถอะ กลับไปซะ! '

'+  + (อ่าวว)...ใจเย็นสิคะ ช่วยสอนซักกะนิดนึงก็ดี'

ฉันอ้อนวอนอยู่หลายรอบ ..นี่ถ้าไม่ได้เป็นจริงๆจะกล้าไปเจอหน้าพัดได้ยังไง

ในที่สุด Manuelก็หมดความอดทนยอมเปลี่ยนอาชีพให้ฉัน

ฉันได้ไม้คทาแล้ว ! เย่    จากนี้ทุกคนจะรู้จักฉันในนามของMagicianคนนึงล่ะ

ฉันได้เรียนรู้ Skill ต่างๆจากพวกนักเวทย์ที่อยู่แถวๆโบสถ์ Magicianและไปล่าBalieเพื่อเก็บเลเวล

ซึ่งพวกนั้นจะหน้าตาอัปลักษณ์มากขึ้นทุกที โดยเฉพาะ Flying Pig ที่ชอบบินไล่คนอื่น ฉันขึ้นคทาหนีแทบไม่ทัน

แต่ก็นะฉันมีความสุขมากที่ได้เป็นMagicianแห่งElimคนนึงแล้ว อย่างน้อยต่อไปนี้แรงบัดาลใจในการเก็บเลเวลของฉันก็คงจะมีมากขึ้นจาก Skill เจ๋งๆและชุด Magician เท่ๆพวกนั้น

พัดก็ได้เป็น Warrior สมใจเช่นกัน ดูท่าทางจะภูมิใจกับดาบเล่มโตนั่น เกิ๊นน

...

...เผลออีกที เราก็ได้เพื่อนร่วมทางอีกคนนั่นก็คือหมาก(มาร์ค) ดูหน้ามันก็รู้ว่ามันคงไม่มาเล่นจริงจังหรอก (ชิ)

ล่าสุดมันหายไปจากเกม ฉันกับพัดได้รับอนุญาตให้เอาตังจากกระเป๋าของหมากมาผลาญเล่นได้ (หุหุ) นี่แหละข้อดีของหมาก...แต๊งกิ้ว (แกหมดบทแล้วหมากเอ๊ย)

…

เก็บเวล

ส่งเควส

เก็บเวล

ส่งเควส

เก็บเวล

เอ่อ..ตอนแรกสารภาพเลยว่าฉันไม่เห็นว่าการทำเควสเพื่อชื่อเสียงจะได้ประโยชน์อะไรนอกจากยศหน้าชื่อ

จนกระทั่ง ได้รู้ว่าถ้าเรายศสูงๆจะได้นอนเตียง

โอ้วว คงจะสบายน่าดู อย่างน้อยก็คงดีกว่าหนังสือพิมพ์นี่อ่านะ  นั่นแหละเหตุผลแรกที่เริ่มทำเควสหลังจากที่ไม่เคยแตะเลย

..

... มีหลายๆคนผ่านเข้ามา ฉันได้เรียนรู้อะไรมากมาย  จากบีกินเนอร์ เป็น Magician แล้วตอนนี้ฉันก็ได้เป็นMagicianที่เก่งขึ้นอีกนึดนึงแล้วว

ณ เวล 55 โดยประมาณ ฉันกับพัดก็ไปเวลกันที่ End Of  Land ตามปกติ

'อะไรอะ  พัดดรอปบี้อีกละ ทำไมเค้าไม่เคยได้มั่งเลยอะ'

ฉันโวยวายนิดหน่อย ก็มันจริงนี่หว่า ..

'แล้วพัดผิด ? '  พัดพูดหน้าตาเฉย

'ก็ผิดอ่าดิ่ ..ไม่เคยแบ่งอะ'

'อะ งั้นจะบวกไรมาเอาที่พัดและกัน(ฟะ)' (เดี๋ยวมันโวยวายไม่เลิก =  =)

' เย่ พัดน่าร๊ากก' ..คิคิ

เป็นเรื่องปกติมากที่เราจะทะเลาะกันเรื่องไร้สาระ(ได้อีก)

…อืม... แต่มีบางอย่างไม่ปกติ ขณะที่ฉันกำลังไล่ยิง Aleph อย่างไม่ปราณี มีวอคนหนึ่ง ย้อมผมสีเทา ดูจากชุดแล้วคงเลเวลไล่เรี่ยกับพัด

'หวัดดีคับ เวลไรกันแล้ว'

ฉันกับพัดก็ตอบไปตามความจริง

'ผมชื่อ ไอซ์ แต่เพื่อนชอบเรียก จ๊อด'

เราก็แนะนำตัวกันตามธรรมเนียมแบบงงๆ

...เวลาผ่านไป จากที่เคยมีแค่ฉันกับพัดแต่ตอนนี้มี 'ตาจ๊อด' เพิ่มมาอีกคน เราสนิทกันแบบไม่รู้ตัว

สาเหตุที่เรียกว่า ตา น่ะหรอ พัดเป็นคนเริ่มเรียกพร้อมบอกเหตุผลว่าเพราะทรงผมของตาจ๊อดยังไงล่ะ

ส่วนตาจ๊อดก็เรียกฉันกับพัดว่า ลุงกับป้า (เง้อ)

เรา3คน ฉัน พัด ตา และบางทีก็มี คุณมิ้น (กิ๊กของตา) ไปเวลด้วยกันตลอด

ตาชอบเล่าเกี่ยวกับความซ่าของตาให้ฟัง ฉันกับพัดก็ชอบเผากันให้ตาฟัง

ช่วงเวลานั้นฉันรู้สึกได้ว่า..เราแชร์กันมากกว่าแค่ Exp.

'พัดอยากตั้งกิล' อยู่ดีๆพัดก็พูดขึ้นมา

'อืม เอาสิ' ตาสนับสนุน

ดูเหมือนว่าก่อนที่จะมาพูดกับฉัน ตากับพัดได้คิดอะไรกันไว้ก่อนแล้ว

'อืม'  ฉันไม่ได้เดือดร้อนอะไรนี่

'ชื่อ กิลด์ว่าไรดี' พัดขอความเห็น

เราเสนอกันมาหลายชื่อ สุดท้ายมันก็ไปหยุดที่ 'Paranoi' อย่างไม่มีเหตุผล

....รู้สึกตัวอีกที ฉันก็เข้ามาอยู่ในกิลด์ 'The Paranoi'แล้ว

ตอนแรกพัดออกแบบตรากิลด์ไม่ถูกใจเลย

ฉันเลยยอมเสียตังตัวเองเพื่อทำตรากิลด์ใหม่ (- -)''''

เป็นกิลด์ที่น่ารักมาก    มีกันอยู่แค่4คนถ้วนยังไงก็หยั่งงั้น

ฉัน พัด ตา แล้วก็คุณมิ้น

สิ่งที่พัดชอบที่สุดจากการตั้งกิลด์ก็คงจะเป็นคลังกิลด์ที่จุของได้มากมายโดยไม่ต้องเสียตังทั้งเวลาฝากและเวลาถอน

'ป้า ไปเวลกันป่าว ที่Succubus'

ตาชวนไปเวลที่ Herkaus Forest พัดไม่ยอมไปเพราะกำลังบ้าทำเควสอยู่ ฉันเลยไปกับตา

ระหว่างทางก็คุยกันจิปาถะ ตาบอกว่าตาจะชวนเพื่อนมาอยู่กิลด์เราด้วย

'อืม ก็ดีนะตา กิลด์เราจะมีเพื่อนเยอะๆ'

พอฉันพูดจบ ตาก็หยุดเดินซะอย่างงั้น   ฉันมองไปเห็นวอหัวสีน้ำตาลคนหนึ่งเดินเข้ามาทักทายตาอย่างสนิมสนม

แล้วตาก็แนะนำให้ฉันรู้จัก 'เรียว'

'ชื่อเท่ดีแหะ' ฉันพูดออกไปตามที่คิด ..มันชื่อนั้นจริงๆอ๊ะ?

'เท่หรอ แถวบ้านเรียก เรียกไม้เรียว' ตาพูดติดตลก

นั่นเป็นครั้งแรกที่ได้รู้จักเรียว ซึ่งภายหลังได้ยศเป็น'หลาน'

ตา หลาน ลุง ป้า...นี่กิลด์หรือบ้านบางแคเนี่ย ฮ่ะๆ ต่อไปนี้กิลด์เราต้องยิ่งใหญ่แน่ๆ (เรอะ?)

ฉันนึกภาพเวลาเราไปวอร์...คงตลกพิลึก

ทุกอย่างดูจะเป็นปกติฉันกับตาไปเวลด้วยกันทุกวัน

พัดก็วิ่งเควสอย่างงั้นทุกวัน

แล้ววันหนึ่ง

.

..

...

....

.....

ตาหายไป

ด้วยเหตุผลบางอย่าง

และฉันไม่รู้ว่าจะได้เจอตาอีกเมื่อไหร่

ฉันไม่เคยอยากรู้เหตุผลที่แท้จริง

เพราะตาคงมีเหตุผลที่สำคัญ

แค่อยากให้ตารู้ว่า

ถ้าไม่มีตา ไม่มีกิลด์นี้หรอกนะ

อยู่กับตาแล้วมีความสุข

อยากเล่นต่อยกะตาอีก

เราจะไม่มีวันลืม ตาจ๊อด คนนี้เลยยย (Y_Y)

....

หลังจากนั้น  ฉันกับพัดก็ดูเหมือนจะสนิทกับเรียวมากขึ้น

แล้วพัดก็ได้แนะนำให้ฉันได้รู้จักกับยาย(พราว)ในที่ๆเดียวกับที่เจอกับเรียว(Herkaus Forest) ..บังเอิญจังว่ามั้ย

ฉันกับยายดูจะเข้ากันได้ดีทีเดียว ถ้าวันไหนยายไม่อยู่กิลด์ก็ดูจะเงียบไปเยอะ

เรา4คนสนิทกันอย่างรวดเร็ว..     ไม่สิ  ''' กว่าจะรักเท่าวันนี้กว่าจะมีคนมาเข้าใจต้องใช้เวลา.. ฮ่ะๆ

จะว่าไปก็ทะเลาะกันหลายรอบเหมือนกัน แต่เราก็ต้องกลับมาดีกันด้วยเหตุผลบางอย่างที่ละไว้ในฐานที่(ฉัน)เข้าใจ ..

ถึงตอนนี้ แรงบันดาลใจในการเก็บเวลไม่ใช่แค่สกิลหรือชุด อย่างเคย แต่มันเป็นเพราะระหว่างที่ฉันได้เวลหรือได้วิ่งเล่นอยู่ในเกม ..เรา4คนได้อยู่ด้วยกัน   เฮฮาปาจิงโกะ~

หลายๆเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเรามันทำให้ฉันได้เห็นว่าเราเข้าใจกันมากขึ้นทุกวัน

....

ทุกวันนี้ ฉันไม่ได้เข้าไปในซีลบ่อยนักด้วยเหตุผลหลายๆประการ แต่ทุกครั้งที่เข้าไปภาพเหล่านั้นมันก็กลับมาให้คิดถึงตลอด

...เสียงเพลง

...เสียงหัวเราะ

...เสียงบี้ตก

....เสียงบวกของแตก

...เสียงตลาดที่วุ่นวาย

…เราเล่นซ่อนแอบ

...เราจุดพลุกัน

....เรานั่งตกปลาด้วยกัน

...ที่ประจำของเรา

ทุกอย่างมันบอกกับฉันว่า ที่นี่แหละที่ๆฉันเคยมีความสุขที่สุด

ไม่ว่าจะกลับมาอีกกี่ครั้งก็ยังรู้สึกอบอุ่นเสมอ

ถ้าวันนี้ทุกอย่างมันต้องจบลงแค่นี้เพราะซีลต้องปิดตัวลง ฉันก็ดีใจมากแล้วที่เราได้เคยผจญภัยด้วยกันในที่แห่งนี้

ขอบคุณสำหรับทุกๆอย่างๆ