คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 3
“ มาถึงแล้ว เมืองของฐานทัพเรือ ”
ลูฟี่ชูมือขึ้นพลางตะโกนอย่างดีใจ ผมมองอย่างตื่นเต้น ในฐานะแฟนคลับนี่ถือเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่อง รู้สึกซาบซึ้งใจนิดๆแหะ จากนั้นหันไปพูดกับลูฟี่ก่อนจะโบกมือ
“ ถ้างั้นลูฟี่ ผมขอไปสำรวจเกาะก่อนนะ ”
“ เอ้อ ”
หลังแยกกับลูฟี่ วินซ์ก็เดินหาซื้อของใช้สำหรับเดินทางแล้วก็เสบียงให้เรียบร้อย โชคดีที่ก่อนหน้านี้ซื้อเข็มทิศมาก่อนแล้ว เพราะรู้นิสัยของลูฟี่และโซโลดีว่าเป็นพวกไม่คิดอะไร เอาไว้ไปตายเอาดาบหน้า เลยต้องเตรียมความพร้อมไว้ก่อน ดีนะที่มีคลังสมบัติส่วนตัว พอซื้อของเสร็จหมดก็กำลังเดินไปหาลูฟี่ ก่อนจะเห็นลูฟี่กับโคบี้วิ่งออกมาจากร้านอย่างเร่งรีบ เลยเดินตามไปอย่างไม่รีบร้อนก็เห็นลูฟี่คุยกับโซโลอยู่ จึงเดินเข้าไปหา
“ อ่ะ วินซ์มาพอดีเลย ฉันว่าจะเอาโซโลมาเป็นพวกแหละ ”
“ อืม ”
วินซ์รับคำก่อนจะยิ้มให้ โซโลหันมาสังเกตุคนที่พึ่งเดินเข้ามาก่อนจะพบว่าเป็นผู้ชายที่สวยมาก ก่อนจะเอ่ยถาม
“ พวกของแกอีกคนรึไง ”
“ ไง ”
ผมหันไปตอบก่อนจะยิ้มให้ ก่อนลูฟี่่จะถามโซโล
“ นายใช้ดาบเป็นอาวุธสินะ? ”
“ เออ แต่ไอลูกชายบ้านั่นมันเอาไปเก็บไว้น่ะ ”
“ ฉันจะไปเอามาคืนให้ก็แล้วกันนะ ”
“ อะไรนะ?? ”
“ เพราะงั้นถ้าอยากได้ดาบคืนก็มาเป็นพวกฉันซี้ ”
“ แกนี่มันเลวโดยกำเนิดจริงๆเลยอ่ะ ”
พูดจบก็วิ่งทันที
“ ลูฟี่ผิดทาง ”
“ โอ้ ขอบใจ ”
ลูฟี่ขอบคุณวินซ์ก่อนจะยืดแขนไปอีกด้าน
“ เจ้านั่น มันเป็นตัวอะไรกันแน่เนี่ย ”
“ ผลปีศาจน่ะ เดี๋ยวอีกสักพักนายก็รู้เองแหละ ”
วินซ์พูดพลางเดินไปพยายามแก้เชือกให้โซโล
“ นายก็เป็นพวกเดียวกับหมอนั่นสินะ ยังไงฉันก็ไม่เป็นโจรสลัดหรอก ”
โซโลหันมามองวินซ์ก่อนจะพูดขึ้น ผมมองก่อนคิดว่า ยังไงนายก็ต้องยอมอยู่ดี
“ ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร การหาและชวนคนอื่นมาเป็นลูกเรือมันเป็นหน้าที่ของกัปตันน่ะ ”
พูดจบโคบี้ก็วิ่งเข้ามาพอดี
“ คุณวินซ์ครับ ”
“ มาพอดีเลยโคบี้ ช่วยแก้มัดให้หมอนี่ทีนะ อีกเดี๋ยวลูฟี่คงมา ”
วินซ์พูดพลางถอยออกมา ก่อนหยิบพัดในเสื้อคลุมตัวเองขึ้นมาพัดให้ตัวเองเบาๆ
“ พอเถอะน่า ยังไงฉันก็หนีไปไม่ได้หรอก อีกแค่สิบวัน ”
โซโลให้โคบี้พอ แต่โคบี้ก็พูดแทรกขึ้นมาว่าจะโดนประหารพรุ่งนี้ เพราะเจ้าลูกชายโง่นั่นไม่คิดรักษาสัญญา โซโลโมโห ก่อนที่โคบี้จะบอกว่าลูฟี่ได้ยินเลยโกรธ ขณะที่คุยกันอยู่มอร์แกนกับพวกทหารเรือก็เดินมาพร้อมอาวุธในมือ
“ หยุดอยู่แค่นั้นแหละ ”
มอร์แกนตะโกนก่อนที่ทหารเรือทั้งหมดจะชี้ปืนมาที่ทั้ง 3 คน โคบี้กับโซโลเริ่มลนลานส่วนวินซ์นิ่งไปสักพักก่อนจะหันไปโบกพัดในมือไปมา
“ โทษฐานที่ทำตัวต่อต้านฉัน พวกแก 3 คนจะต้องได้รับโทษที่นี่เดี๋ยวนี้ ”
มอร์แกนพูดราวกับตัวเองคือกฎ
นี่ผมมาเจอพวกบ้าอำนาจอีกแล้วสินะ หงุดหงิดแฮะ
“ เข้าใจหาเรื่องทำกันดีเหลือเกินแหะ พวกแกเนี่ย พวกแกกับไอหนูหมวกฟางนั่นแค่ 4 คน คิดจะก่อรัฐประหารขึ้นหรือยังไง ”
“ ฉันน่ะต่อสู้มาคนเดียวตลอดอยู่แล้ว ไม่เหมือนกับคนที่ดีแต่หลบอยู่หลังทหาร อย่างแกหรอก รู้ไว้ด้วย ”
“ โรโรโนอา โซโล อย่าดูถูกฉันให้มากนัก ความแข็งแกร่งของแกน่ะ เมื่อมาอยู่ต่อหน้าอำนาจของฉัน มันก็เป็นเพียงแค่ขยะ ”
“ เล็งเป้า ”
ได้ยินดังนั้นทั้งโคบี้กับโซโลก็ยิ่งลนใหญ่
“ เร็วหน่อยโคบี้ ”
วินซ์พูดเร่งโคบี้ ส่วนตัวเองรอรับการโจมตี ถึงจะรู้ว่าลูฟี่มาแน่ แต่เส้นเรื่องอาจเปลี่ยนก็ได้
“ ยิง!! ”
ปัง ปัง ปัง ลูกกระสุนถูกยิงออกมา โซโลกับโคบี้หลับตาแน่น วินซ์มองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างใจเย็น
“ ย๊าาาา ”
ก่อนจะยิ้มออกมา เมื่อลูฟี่กระโดดมารับลูกกระสุนทั้งหมดไว้ได้ทัน ทุกคนมองด้วยความตกใจ ส่วนวินซ์มองดูลูฟี่อย่างโล่งใจ
“ นี่แก!? ”
“ คุณลูฟี่ ”
“ เจ้าหมวกฟาง ”
“ ไม่ได้ผลหรอก ”
“ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า อ่ะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ก็บอกแล้วเห็นไหม ว่าฉันเก่งอ่ะ ”
“ ลูฟี่ มาช้านะ ”
“ โทษทีๆ ”
ลูฟี่เด้งกระสุนกลับไปก่อนจะหัวเราะออกมา โซโลมองอย่างตกใจ ก่อนจะถามอย่างลืมตัว
“ น่ะ นี่แก เป็นใครกันแน่เนี่ย ”
“ ฉันคือ ลูฟี่ ชายที่จะเป็นราชาแห่งโจรสลัด ”
ลูฟี่หันมาตอบก่อนจะยิ้มให้
“ วะ ว่าไงนะ จะเป็นราชาแห่งโจรสลัดอย่างงั้นเหรอ นี่แกรู้ความหมายที่พูดรึเปล่าอ่ะ ”
โซโลถามอย่างอึ้งๆ
“ ราชาแห่งโจรสลัด ก็คือ ราชาแห่งโจรสลัด ยังมีความหมายอื่นอีกเหรอ ”
“ ผมเองก็ตกใจนะครับ แต่ว่าคุณลูฟี่เขาเอาจริงครับ เขาเป็นคนแบบนั้น เขาจะเป็นราชาแห่งโจรสลัด และจะเอาสุดยอดสมบัติลับของโลกนี้ ที่เรียกว่าวันพีชมาครองให้ได้คร้าบ ”
โคบี้พูดอย่างตื่นเต้นก่อนที่ลูฟี่จะหัวเราะเล็กน้อยพลางยื่นดาบไปให้โซโล 3 เล่ม
“ เอ้า นี่สมบัติของนาย เล่มไหนอ่ะ ฉันไม่รู้ว่าเล่มไหนอ่ะ ฉันไม่รู้ว่าเล่มไหนก็เลยเอามาหมด 3 เล่มเลยอ่ะ ”
“ มันก็เป็นของฉันทั้ง 3 เล่มนั่นแหละ เพราะฉันใช้วิชาดาบ 3 เล่ม ”
โซโลพูดพลางขยับตัวไปมา ลูฟี่มองอย่างแปลกใจก่อนจะยื่นดาบให้อีกครั้ง พลางพูดยิ้มๆ
“ หืม งั้นก็จะรับใช่ไหม ถ้านายสู้กับฉันที่นี่นายก็จะกลายเป็นพวกต่อต้านรัฐบาล หรือว่าจะให้พวกกองทัพเรือฆ่านายตายในสภาพนี้ล่ะห๊ะ ”
“ แกเป็นลูกของปีศาจรึไงเนี่ย เอาเถอะ ถ้าจะต้องมาตายที่นี่ ฉันขอยอมเป็นดีกว่า โจรสลัดน่ะ ”
วินซ์ที่ได้ยินโซโลถาม ในใจก็ตอบใช่โดยอัตโนมัติ
“ ไชโย นายยอมเป็นพวกของฉันแล้วสินะ แจ๋วเลย ยะหู้ สุดยอด ”
ขณะที่ลูฟี่ดีใจ
“ ก็ไม่อยากจะขัดอะนะ แต่ลูฟี่ ช่วยแก้มัดให้โซโลก่อนไหม ”
วินซ์พูดขึ้นหลังจากเห็นลูฟี่ดีใจไม่หยุด ขณะที่มอร์แกนกำลังอธิบายเกี่ยวกับผลปีศาจ ลูฟี่กับโคบี้แล้วก็โซโลก็วุ่นวายกับการแก้เชือก วินซ์ก็ถอนหายใจพลางเก็บพัดไว้ในเสื้อคลุม ก่อนจะเดินไปหยิบดาบทั้ง 3 เล่มมายื่นให้ถึงมือโซโล ก่อนจะพูดขึ้น
“ ได้เวลาโชว์ฝีมือแล้ว คุณนักดาบ ”
จบประโยคเชือกก็คลาย ก่อนที่โซโลจะรั้งทหารที่ถือดาบที่รุมเข้ามาทั้งหมดด้วยดาบทั้ง 3 เล่ม
“ โห เท่สุดๆ ”
“ ถ้าพวกแกขยับตัวขาดแน่ ”
ทหารเรือที่ได้ฟังพลันร้องไห้ออกมา
“ ฉันสัญญาว่าจะเป็นโจรสลัด เพราะการสู้กับกองทัพเรือก็เท่ากับว่าฉันกลายเป็นคนเลวแล้ว แต่ว่า ขอบอกไว้อย่างหนึ่งนะ ฉันจะต้องทำให้ความหวังของฉันเป็นจริงให้ได้ ”
“ ความหวังเหรอ ”
“ การเป็นนักดาบอันดับ 1 ของโลกยังไงล่ะ ถ้าแกทำอะไรที่เป็นการขัดขวางความหวังของฉัน ถึงเวลานั้น แกจะต้องคว้านท้องเพื่อไถ่โทษแก่ฉัน ”
“ นักดาบอันดับ 1 ของโลกเหรอ ก็ดีนี่ เป็นถึงพวกของราชาแห่งโจรสลัดถ้าแค่นั้นยังทำไม่ได้ก็แย่น่ะซี้ ”
“ เชอะ ทำเป็นพูดดี ถ้าอย่างนั้น ไม่ว่าจะเป็นด้านดีหรือว่าด้านชั่ว ฉันก็ขอสร้างชื่อให้กระฉ่อนโลกไปเลย ”
“ มัวยืนเซ่อซ่าอะไรกันอยู่เล่า รีบๆจัดการพวกมันซะซี้ ”
“ หมอบลง โซโร ”
เห็นลูฟี่ตั้งท่าเตะ โซโรรีบก้มหลบทันที
“ ท่าแส้ยางยืด ”
ทหารกระเด็นไปหน้ามอร์แกนที่ยืนอึ้ง
“ สำเร็จแล้ว ยอดไปเลย ”
“ แกเป็นใครกันแน่เนี่ย ”
“ อือ คือว่า ฉันกินผลยางยืดเข้าไปอ่ะ ”
“ ผลยางยืดเหรอ ”
วินซ์ที่หามุมดีๆได้ก็ยืนฟังคุยกันเพลินๆก็คิดในใจว่า ผลนิกะนิกะต่างหาก
“ มันกินผลปีศาจเข้าไปจริงๆด้วยเหรอเนี่ย ”
“ เอ่อ ผู้การพวกเราคงรับมือไม่ไหวหรอกครับ/ ใครจะไปสู้กับคนแบบนั้นได้/ แค่โซโลคนเดียวก็สู้ไม่ไหวแล้วอ้ะ ”
“ ฉันขอสั่งว่า ใครที่พูดจาอ่อนแอเมื่อกี้ จงระเบิดหัวตัวเองซะ ฉันไม่ต้องการคนอ่อนแอ มาเป็นลูกน้อง ”
วินซ์นิ่วหน้า นิสัยเสียจริง ก่อนตะโกนบอกลูฟี่ เพราะเจ้าพวกนี้มันติดเล่นเกินไป
“ ลูฟี่ รีบจัดการเร็ว ผมหิวแล้ว ”
“ ได้เลยวินซ์ รีบจบกันเถอะโซโล ฉันเริ่มหิวแล้วแหละ ”
“ อาาาา จริงด้วย ฉันไม่ได้กินอะไรมาตั้ง 3 อาทิตย์แหนะ ”
ลูฟี่พูดก่อนจะวิ่งไปจัดการมอร์แกน อีกฝ่ายโต้กลับไม่ได้เลย โดนอัดฝ่ายเดียว
“ หยุดนะ เจ้าหมวกฟาง ดููนี่ซะก่อน บอกว่าให้หยุดยังไงเล่า บอกให้หยุด เจ้าเซ่อเอ๊ย ฉันอุตส่าห์จับคนเป็นตัวประกันนะ มองหน่อยซี้ ”
เฮลเมปโป้ลูกชายของมอร์แกนตะโกนให้ลูฟี่หยุด โดยที่จ่อปืนไว้ที่หัวของโคบี้ด้วยมือที่สั่นเทา โซโลเห็นเลยเรียกลูฟี่ ลูฟี่เงยหน้าขึ้นมามอง
“ ถ้ายังเสียดายชีวิตของเจ้านี่ ก็อย่าขยับเชียวนะ ถ้าแกขยับแม้แต่นิดเดียวล่ะก็ ฉันยิงแน่ เปรี้ยงเลย ”
ลูฟี่มองก่อนจะยิ้มให้ โคบี้ที่สั่นอยู่รู้สึกมีความกล้าขึ้นมา
“ คุณลูฟี่ ผมไม่อยากเป็นตัวถ่วงของคุณลูฟี่หรอก ถึงตายก็ยอม ”
“ เออ ฉันรู้น่า ตัดใจซะเถอะเจ้าลูกชายงี่เง่า โคบี้เขาพร้อมจะตายจริงๆนะ ”
ลูฟี่ชูหมัดขึ้นพลางเดินเข้ามา
ปัก ตุบ
“ คุณ… วินซ์…”
โคบี้หันไปมองผู้มาช่วยเห็นวินซ์เอาพัดที่ฟาดคอเฮลเมปโป้กางออกพลางปิดปาก ก่อนจะหาวออกมา ก่อนที่วินซ์จะหันไปพูด
“ โทษที ดูเพลินไปหน่อย ”
“ ขอบคุณครับ คุณวินซ์ ”
“ หึหึหึ ไม่เป็นไร ”
พร้อมกับโซโลฟันมอร์แกนที่จะโจมตีลูฟี่จากทางด้านหลัง
“ ถ้าจะมีใครอยากจะจับตัวพวกเราอีกล่ะก็ ขอเชิญเลยนะครับ ”
พวกทหารเรือมองหน้ากัน ก่อนจะโยนอาวุธและหมวกที่อยู่ในมือพลางโห่ร้องอย่างดีใจ
“ อะไรกันน่ะ ผู้การโดนเล่นงาน แต่ทุกคนดันดีใจแหะ ”
“ ทุกคนแค่กลัวมอร์แกนแค่นั้นสินะครับ ” โคบี้ยิ้มออกมาอย่างดีใจ
โซโลร้องออกมาเล็กน้อยก่อนล้มตัวนอนหงายหลัง
“ เป็นอะไรไปครับ คุณโซโล บาดเจ็บเหรอ ”
“ หิวข้าว ต่างหากล่ะ ”
“ แป่ว ”
โซโลตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนแรงก่อนจะหลับตาลง สักพักก็มีเงาดำมาอยู่เหนือหัว เลยลืมตาขึ้นมามอง
“ ไง ยินดีต้อนรับนะ สมาชิกคนใหม่ ผมชื่อ อัลซีเดีย ดี วินเทอร์ เรียกวินซ์ก็ได้ เป็นรองกัปตันน่ะ ”
วินซ์พูดพลางยิ้มต้อนรับก่อนจะเอื้อมมือไปจับมือโซโลพลางดึงตัวขึ้น โซโลอึ้งไปเล็กน้อย เห็นตัวเล็กๆอย่างนี้ แรงเยอะเหมือนกันแหะ
“ เมื่อกี้ขอบคุณมากนะครับ คุณวินซ์ ”
“ ไม่เป็นไรๆ ไปกินข้าวกันเถอะ ก่อนที่หมอนี่จะตายซะก่อน ”
“ ไม่จำเป็น ฉันเดินเองได้ ”
“ หัวดื้อแฮะ เป็นเด็กดีแล้วอยู่นิ่งๆซะ ก่อนที่ผมจะเตะนายไปแทน เข้าใจนะ ”
วินซ์เริ่มหงุดหงิดเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มหวานออกมาแล้วพูดโดยที่ตาไม่ยิ้มตาม
“ อ่ะ ครับ ”
โซโลรู้สึกสงสัยตัวเองเล็กน้อยที่ตัวเองเชื่อฟังขนาดนี้
ความคิดเห็น