คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 2. ss1 อีสต์บลู
“ หืม อะไรอ่ะ ฮึบ ”
เสียงชายสวมหมวกฟางพูดขึ้นกับตัวเอง แล้วเห็นว่ามีอะไรลอยอยู่บนเศษไม้ในทะเลจึงเอื้อมมือไปเอาขึ้นมาไว้บนเรือลำเล็กของตนเอง ก่อนจะพบว่าเป็นผู้ชายคนหนึ่ง มีผมยาวสีเงิน หน้าตาสวยมาก จ้องไปสักพักก็พบว่าอีกฝ่ายฟื้นแล้วจึงแนะนำตัว
“ ไง ฉันชื่อ มังกี้ ดี ลูฟี่ ชายที่จะเป็นราชาโจรสลัด ยินดีที่ได้รู้จัก ”
ผมตั้งสติสักพักก่อนจะคิดได้ว่า ผมร่องเรือลำเล็กไปเจอพายุเลยเกาะเศษไม้ขนาดใหญ่ไว้อันหนึ่ง แล้วลูฟี่น่าจะเป็นคนช่วยขึ้นมา
“ ไง ผมชื่อ อัลซีเดีย ดี วินเทอร์ จะเรียก วินซ์ ก็ได้ ยินดีที่ได้รู้จักนะ ลูฟี่ แล้วก็ขอบคุณด้วยที่ช่วยผมไว้ พอดีเรือเล็กผมไปเจอพายุมาน่ะ แหม เกือบไม่รอดแล้วนะเนี่ย ”
นั่งคุยกันไปสักพักผมก็ถามขึ้น
“ ทำไมลูฟี่ถึงออกทะเลเหรอ ”
“ เพราะฉันจะเป็นราชาโจรสลัด ”
“ หืม งั้นลูฟี่รู้ความหมายหรือป่าว ”
“ ราชาโจรสลัดก็คือราชาโจรสลัด มันมีความหมายอื่นอีกเหรอ ”
ดวงตาของวินซ์เรืองแสงสีทอง ก่อนจะกลับเป็นสีน้ำเงิน ลูฟี่เห็นก็ตื่นเต้น
“ โห ทำไมดวงตานายเป็นสีทองล่ะ เท่จัง ”
ผมยิ้มก่อนตอบ
“ เป็นพลังของผมน่ะ มันเรียกว่าลางสังหรณ์ขั้นสุดยอด ใช้ประโยชน์ได้หลายอย่างเลยล่ะ สะดวกสุดๆ ”
“ ว้าววว ”
ผมอมยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะถามอีกรอบ
“ งั้นลูกเรือของลูฟี่ล่ะ มีหรือยัง ”
“ ยังไม่มีอ่ะ ฉันยังไม่เจอเลยสักคน ”
“ ถ้างั้นให้ผมเป็นรองกัปตันให้นายไหมล่ะ ”
ลูฟี่ประหลาดใจเล็กน้อย ก่อนตอบตกลง
“ เอ๋ จริงเหรอ ได้สิ เย้ ได้ลูกเรือคนหนึ่งแล้ว ”
“ ความฝันของผม คือผจญภัยไปทั่วโลกน่ะ จากนี้ก็ฝากตัวด้วยนะ กัปตัน ”
“ แน่นอน ”
ลูฟี่ยิ้มอย่างดีใจ พลางแปะมือกับผม ก่อนผมจะเอ่ยความสามารถของผม
“ ผมทำได้ทุกอย่าง แต่จะช่วยเรื่องข้อมูลข่าวสารนะ ”
หลังจากคุยเล่นกันไปสักพัก ก็เบื่อ ผมจึงมองไปรอบๆ ก่อนสังเกตุเห็นน้ำวนขนาดใหญ่ ผมเลยชี้ให้ลูฟี่ดู ก่อนที่ลูฟี่จะจับผมยัดใส่ถังเหล้า แล้วตามด้วยตัวเองก่อนจะปิดฝา หลังจากนั้นเรือก็แตกพวกผมเลยลอยไปเรื่อยๆ แล้วเผลอหลับไป
ผมสะลึมสะลือตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงคุยกันดังขึ้นพอลุกขึ้นยืนแล้วมองไปรอบๆก็เห็นโคบี้กำลังบอกให้ลูฟี่หนีไปอยู่ ผมจึงเดินออกมาจากถังเงียบๆ ก่อนจะนั่งสัปหงกอยู่บนพื้น ลูฟี่ที่หันมาเห็นก็เดินเข้ามาหาพร้อมตบไหล่ เรียกให้ตื่น
โคบี้ที่พึ่งสังเกตุเห็นวินซ์ ที่ใส่ชุดเสื้อยืดคอวีสีขาวปลายเสื้อถูกยัดเข้าไปในกางเกงขาสั้นสีฟ้าอ่อน รัดด้วยเข็มขัดสีน้ำเงิน มีเสื้อเชิ้ตแขนยาว ตัวยาวถึงเข่าคลุมอยู่บนไหล่ทั้ง 2 ข้าง ข้างในเป็นสีฟ้าข้างนอกเป็นสีขาว สวมหมวกคาวบอยสีขาวขอบน้ำเงิน ก็หัวใจเต้นแรงพลางถามลูฟี่
“ ว่าแต่คุณคนนี้เป็นใครครับเนี่ย ”
วินซ์เงยหน้ามองโคบี้ที่เดินรั้งลูฟี่ไปอย่างมึนงง เนื่องจากพึ่งตื่น แล้วเดินตามไปที่ห้องเสบียงพลางพิงกำแพงใกล้ๆ ก่อนจะตอบคำถาม
“ ผมชื่อ อัลซีเดีย ดี วินเทอร์ จะเรียกว่า วินซ์ก็ได้ ยินดีที่ได้รู้จักครับ ”
พูดจบก็ยิ้มให้ แล้วแบมือรองรับผลไม้ที่่ลอยมาหาตนด้วยพลังลม จากนั้นโคบี้ก็คุยกับลูฟี่ไปเรื่อยๆ
“ วันนั้นเป็นวันแห่งชะตาชีวิตของผม วันนั้นผมตั้งใจจะไปตกปลาก็เลยนั่งเรือเล็กออกไปจากเมืองน่ะครับ แต่ไม่รู้ทำอีท่าไหน กลายเป็นเข้าไปขึ้นเรือเล็กของพวกโจรสลัดแทนซะได้ เป็นเวลา 2 ปีแล้วที่ผมต้องทำงานเป็นคนรับใช้บนเรือ เพื่อแลกกับชีวิตตัวเอง ”
“ นายเนี่ย ทั้งเซ่อ ทั้งซุ่มซ่ามเลยนะ ”
ผมพยักหน้าอย่างเห็นด้วย
“ โฮโฮโฮ ไม่มีความเห็นใจเลย ”
“ ไม่อยากอยู่ก็หนีไปซะสิ ”
“ ไม่ไหวหรอกครับ ไม่มีทางๆ ถ้าอัลวีด้าจับได้ล่ะก็ แค่คิดผมก็กลัวจนขาสั่นไปหมดแล้ว ”
โคบี้พูดพลางส่ายหัวไปมา
“ ฮึ อะไรกันเนี่ย กลัวถึงขนาดนี้เชียวเหรอ ฉันล่ะเกลียดคนอย่างนายจังเลยแหะ หะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ”
ลูฟี่พูดพลางหัวเราะ ในขณะที่โคบี้หันหน้าออกไปพลางน้ำตานองหน้า
“ นั่นสิครับ คุณพูดถูกแล้วล่ะ ถ้าหากผมกล้าพอที่จะหนีลงถังไม้ลอยไปในทะเลล่ะก็ ที่จริงแล้วผมมีเรื่องที่อยากจะทำอยู่น่ะครับ อ่ะ เอ่อ แล้วคุณลูฟี่กับคุณวินซ์ออกทะเลมาเนี่ย ตั้งใจจะทำอะไรเหรอครับ ”
ลูฟี่มองพร้อมยิ้มกว้างออกมาก่อนจะพูด
“ ฉันจะเป็นราชาโจรสลัด ”
โคบี้อ้าปากค้าง
“ ห๊า ระ ระ ราชาโจรสลัด ”
“ เออ ”
“ พูดจริงเหรอครับ ”
“ จริง ”
“ แปลว่าคุณลูฟี่เป็นโจรสลัดเหรอครับเนี่ย ”
“ ใช่ ”
“ แล้วพรรคพวกล่ะ ”
“ ตอนนี้ก็มีวินซ์คนเดียวน่ะนะ กำลังหาอยู่ ”
ลูฟี่เห็นโคบี้อึ้งอยู่ จึงเอามือโบกไปมาด้านหน้า ก่อนที่โคบี้จะลุกขึ้น
“ ราชาโจรสลัดที่ว่าน่ะ เป็นฉายาของคนที่ได้ครอบครองทุกสิ่งบนโลกนี้นะครับ สมบัติลับอันยิ่งใหญ่ที่มีทั้งความมั่งคั่ง ชื่อเสียง และอำนาจ คุณต้องตามหาสมบัติที่ว่านั่นที่เรียกว่าวันพีซนะ ”
ลูฟี่ฟังก็พยักหน้าตาม ผมนิ่งเงียบพลางอมยิ้มมองทั้งคู่คุยกัน
“ เอ้อ ”
“ ยังมาเอ้ออีก โจรสลัดทั่วทั้งโลกต่างก็ต้องการสมบัตินั่นนะครับ ”
“ ฉันก็เหมือนกัน ”
“ ไม่ไหวหรอก ไม่ไหวไม่ไหว ไม่ไหวแน่ๆ ยังไงก็เป็นไปไม่ได้ ที่จะเป็นสุดยอดของยุคสมัยโจรสลัดเหรอ คุณไม่มีทางทำได้หรอก ไม่มีทางแน่ๆ ”
โคบี้สติแตกพลางส่ายหัวไปมา ผมหัวเราะออกมาอย่างทนไม่ไหว ลูฟี่ที่มองอยู่ลุกขึ้นมาเขกหัวของโคบี้
โป๊กก โคบี้นั่งลงไปกับพื้นพลางเอามือกุมหัว
“ ทำไมต้องเขกหัวผมด้วยล่ะคร้าบ ”
“ ก็มันต้องเขกหนิ ”
“ ไม่เป็นไรหรอก ผมก็ชินแล้วล่ะ ”
โคบี้พูดพลางหัวเราะอย่างชินชา ลูฟี่เอามือจับหมวกก่อนพูด
“ ไม่เกี่ยวหรอกว่าจะทำได้ไหมอ่ะ ”
“ เอ๋ ”
“ ฉันจะเป็นเพราะฉันอยากเป็น ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะเป็นราชาโจรสลัด เพื่อการนั้นแล้วถึงต้องสู้จนตัวตายฉันก็ยอม ”
ลูฟี่พูดพลางมองหมวกที่หยิบออกมาจากหัว ก่อนจะสวมกลับเข้าไป วินซ์มองเงียบๆก่อนจะกดหมวกบนหัวลงเล็กน้อย จากนั้นจึงหันมาบอกโคบี้
“ ส่วนผมอยากจะผจญภัยและเรียนรู้ทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกใบนี้น่ะ ”
วินซ์พูดจบก็ยิ้มให้ แล้วเดินตามลูฟี่ ปล่อยโคบี้ที่อึ้งอยู่ไปก่อน
“ เอาล่ะ เอาล่ะ ตอนนี้ท้องก็อิ่มแล้ว ออกไปเอาเรือเลยดีไหมนะ ไปขอตรงๆเขาจะให้ไหมเนี่ย ถ้าพวกนั้นใจกว้างพอก็ดีน่ะสี้ ”
“ ไม่น่าให้นะ ลูฟี่ ”
“ ไม่เคยคิดเรื่องแบบนั้นมาก่อนเลย แล้วผมจะทำได้บ้างไหมนะ ถ้าพร้อมที่จะตาย ”
ลูฟี่เดินขึ้นบันไดถึงชั้นบนก็หันมาหาโคบี้ ผมจึงมองตาม
“ ทำไรเหรอ ”
“ คนอย่างผม จะเข้ากองทัพเรือได้รึเปล่านะ ”
โคบี้ถามขณะที่นั่งก้มหัวอยู่บนพื้น
“ กองทัพเรือเหรอ ” x2
โคบี้ลุกขึ้นยืนพลางหันมาคุยกับพวกผม
“ ใช่ครับ การจับกุมพวกคนชั่วร้ายมันคือความฝันของผมนะครับ ฝันแบบนี้มาตั้งแต่เด็กๆแล้วด้วย ผมจะทำได้หรือป่าวครับ ”
“ ฉันจะไปรู้ได้ยังไงเล่า ”
ลูฟี่ตอบกลับไป
“ ไม่รู้แหละ ผมจะทำ ถ้าต้องอยู่เป็นคนรับใช้ไปชั่วชีวิต ผมขอหนีออกไปจากที่นี่แล้วจับท่านอัลวีด้า เอ๊ย ต้องจับตัวอัลวีด้าให้ได้เลยล่ะคร้าบ ”
ตูมมม พลันอัลวีด้าโผล่ออกมาจากกลุ่มควันของเพดานที่ถล่ม
“ บอกว่าจะจับตัวใครกันนะ โคบี้ ”
โคบี้ตัวสั่นงันงกด้วยความกลัว ลูฟี่จึงชะโงกหน้าไปมอง ก่อนที่จะมีดาบแทงมาจากด้านหลังกำแพงที่อยู่ล้อมรอบลูฟี่ ผมมองเหตุการณ์เงียบๆแล้วขำในใจที่ลูฟี่เรียกอัลวีด้าว่าตุ่มสามโคก จากนั้นลูฟี่จึงพาโคบี้ขึ้นไปข้างบน ผมเห็นอย่างนั้นก็กระโดดขึ้นไปตาม คนอื่นๆพึ่งเห็นว่ามีอีกคนก็เตรียมจะลงมือ แต่พอเห็นหน้าวินซ์ก็พลันปล่อยอาวุธในมืออัตโนมัติ ตาเป็นรูปหัวใจมองตามร่างกายคนงามไปแม้จะเห็นว่าเป็นผู้ชายก็ตาม
หลังจากขึ้นมาบนดาดฟ้าเรือผมก็เอนตัวนั่งบนรั้วไม้ที่ล้อมรอบเรือ พลางมองทุกคนที่เข้าไปรุมลูฟี่ เพราะหลังจากทุกคนมองผมแล้วก็ไม่กล้าลงมือทำร้ายผมเลย โคบี้ที่หันมาเห็นว่าผมนั่งมองเหตุการณ์อย่างสนุกสนานก็หันมาถาม
“ คุณวินซ์ ไม่ไปช่วยคุณลูฟี่เหรอครับ ”
“ ถ้าแค่นั้นยังจัดการไม่ได้ ก็ไม่สมควรเป็นกัปตันของผมหรอกนะ ”
ผมพูดพลางยิ้มให้อย่างอ่อนโยน โคบี้ที่เห็นก็อึ้งไปพร้อมหน้าที่ค่อยๆแดงระเรื่อ ก่อนจะหันไปดูลูฟี่สู้
“ คุณลูฟี่ครับ คุณเป็นใครกันแน่ ”
“ ฉันเหรอ ฉันก็เป็นมนุษย์ยางไง ”
“ มนุษย์ยางงั้นเหรอ หึย บ้าน่า ”
พลันโคบี้ร้องอย่างกลัวๆก่อนจะคลานไปหลบหลังลูฟี่เมื่อรู้สึกตัวว่าอัลวีด้าอยู่ด้านหลังตน
“ แกคงจะกินผลปีศาจเข้าไปล่ะสิ ”
“ อืม ใช่ ฉันกินผลยางยืดเข้าไป ”
“ งั้นเหรอ ฉันก็ได้ยินข่าวลือมานานแล้ว แต่ไม่นึกเลยว่าของแบบนั้นมันจะมีอยู่จริง แกเองก็ฝีมือไม่ใช่เล่นเหมือนกันหนิ เป็นนักล่าฆ่าหัวรึไง ”
“ ฉันเป็นโจรสลัดต่างหากล่ะ ”
“ โจรสลัดเรอะ เหอะ แกคนเดียวเนี่ยนะ ”
“ ใครบอก มีหมอนี่อีกคนไง จากนี้ก็จะหาเพิ่มอีก จริงด้วยน้า ฉันอยากมีพรรคพวกสัก 10 คนน่ะ ”
ลูฟี่พูดพลันชี้นิ้วมาที่ผม ผมจึงยิ้มให้พลางโบกมือเล็กน้อย คุยกันสักพัก โคบี้ก็บอกให้ลูฟี่หนีไป ก่อนจะนึกได้ว่าลูฟี่พูดว่าต่อให้สู้จนตัวตายก็ยอม โคบี้พลันมีความกล้าขึ้นมา จึงด่าอัลวีด้ากลับไป ผมกับลูฟี่ที่ได้ยินดังนั้นก็หัวเราะ ลูฟี่ก็ปกป้องโคบี้จากกระบองเหล็กที่อัลวีด้าฟาดลงมาจากนั้นก็ซัดอัลวีด้าปลิวหายไป จากนั้นก็หันไปสั่งลูกน้องอัลวีด้าให้เอาเรือมาให้ ผมเหลือบมองรอบด้านเล็กน้อย ก่อนจะหันไปบอกลูฟี่
“ เห้ ลูฟี่ พวกทหารเรือมาแล้ว ”
จากนั้นลูกปืนใหญ่ก็ถูกยิงมา ลูฟี่จึงให้โคบี้ไปกับทหารเรือ แต่โคบี้ปฏิเสธเพราะกลัวโดนจับ ก่อนที่พวกเราสามคนจะใช้เรือเล็กหนีไป ขณะเดินทางก็คุยเรื่องที่ลูฟี่จะเข้าแกรนด์ไลน์ซึ่งถูกเรียกว่าสุสานโจรสลัด ลูฟี่จึงต้องการพรรคพวกเก่งๆอย่างโซโล นักล่าโจรสลัด โคบี้บอกถูกจับอยู่กองทัพเรือ แต่ลูฟี่บอกว่าอาจจะเป็นคนดีก็ได้พวกเราจึงมุ่งหน้าไปที่เกาะเรือรบ
ความคิดเห็น