คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 5
“ โอยยย หิวข้าวจังเลย ”
ลูฟี่พูดขึ้นอย่างห่อเหี่ยว
“ เมื่อไหร่พวกเราจะไปถึงฝั่งสักทีล่ะเนี่ย ”
“ นั่นน่ะสิ ก็พวกเราปล่อยให้ลมกับคลื่นพาเรือไปนี่นะ จะไปถึงไหมน้อ แหม คงถึงล่ะ สักวันหนึ่งอ่ะนะ ”
ถึงผมจะเดินเรือเป็นก็เถอะ แต่ขี้เกียจนี่นา เพราะงั้นปล่อยตามคลื่นไปเถอะ
“ หืมม ว่าแต่ ไม่คิดว่ามันแปลกบ้างเหรอ นายอยากเป็นราชาโจรสลัดแท้ๆ แต่ดันเดินเรือไม่เป็น ”
โซโลแย้งขึ้นมา ลูฟี่เลยตอบกลับอย่างเฉื่อยชา
“ ไม่เห็นแปลกเลย ฉันก็ลอยไปเรื่อยๆนั่นแหละ ว่าแต่นายเถอะ ไม่ได้เป็นนักล่าเงินรางวัลตามท้องทะเลหรอกเหรอ ห๊ะ ”
“ ฉันจำไม่ได้เลยสักนิดว่าตัวเองเป็นนักล่าเงินรางวัลน่ะ เฮ้อ ฉันออกทะเลมาก็เพื่อตามหาผู้ชายคนหนึ่ง แล้วก็หาทางกลับหมู่บ้านตัวเองไม่ถูก มันไม่มีทางเลือกก็เลย คอยดักเล่นงานเรือโจรสลัด เพื่อเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง ”
“ โธ่เอ๊ย เด็กหลงหรอกเหรอเนี่ย / เด็กหลงสินะ ”
โซโลอับอายและโมโหเลยกระทืบพื้นเรือจนเรือโคลงเคลง จนหมวกฟางที่ลูฟี่ใส่เป็นประจำหลุดจากหัว พวกเรามองหมวกฟางปลิวไปตามลม ก่อนที่ผมจะถอนหายใจ เดินไปหยิบก่อนจะตกทะเล แล้วเอามาสวมกลับให้ลูฟี่ ก่อนจะดุทั้ง 2 คนไปคนละประโยค
“ เฮ้ออ ระวังกันหน่อยสิ ของสำคัญไม่ใช่รึไง ลูฟี่ โซโลก็ด้วย ถ้าเรือพังขึ้นมาทำไง ”
“ อ่ะ ขอบคุณนะ วินซ์ ”
“ หนวกหูน่า ก็พวกนายว่าฉันเป็นเด็กหลงทำไมล่ะ ”
“ ก็นายหลงจริงนี่ เงียบไปเลยมาริโมะ ห้ามเถียง ”
วินซ์หงุดหงิด โซโลที่เห็นดังนั้นเลยพูด
“ ขะ ขอโทษครับ ”
เอ๊ะ แล้วเราจะขอโทษทำไมวะ โซโลสงสัยก่อนจะขยี้ผมตัวเองอย่างหงุดหงิด
ลูฟี่ที่ได้หมวกคืนก็ยิ้มอย่างดีใจ
“ เฮ้อออ หิวเป็นบ้าเลย ”
โซโลพิงกาบเรือจากนั้นก็เงยหน้ามองท้องฟ้า ลูฟี่จ้องโซโลนิ่งๆก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองตาม ผมจึงมองตามลูฟี่ ก่อนจะเห็นนกขนาดใหญ่ตัวหนึ่งบินอยู่บนฟ้า
“ นกเหรอ ”
โซโลมอง ลูฟี่ได้ยินก็ยิ้มก่อนจะชวนกินนก
“ มากินนกนั่นกันเถอะ ”
“ หา จะจับยังไงอ่ะ ”
โซโลถามอย่างสงสัย ก่อนที่ลูฟี่จะยืดแขนไปที่เสากระโดงเรือก่อนจะพุ่งไปที่นก
“ เดี๋ยวฉันจัดการเอง หมัดจรวดยางยืด ”
“ ยังงี้นี่เอง ”
ก็อยากจะบอกว่าเราจุดไฟบนเรือไม่ได้ แต่บอกไม่ทัน
“ ยังงี้นี่เองอะไรกันเล่า แล้วจะย่างยังไง จุดไฟเดี๋ยวเรือก็ไหม้หรอก เราไม่มีเตานะ ”
ลูฟี่ที่พุ่งไปโดนนกยักษ์คาบตามคาด
“ ช่วยด้วยยยย ”
“ งี่เง่าเอ๊ย ทำบ้าอะไรของนายเนี่ย ห๊ะ ”
โซโลที่เห็นก็โมโห ก่อนจะพายเรือตามนกที่คาบลูฟี่ไป ในขณะที่วินซ์นั่งเอนหลังหัวเราะอยู่
“ ฮ่าๆๆๆๆ นายพายไปนะโซโร เดี๋ยวผมดูทางให้ ถ้าลูฟี่หายล่ะก็เป็นเรื่องแน่ ”
“ ชิ ”
โซโลหงุดหงิดเล็กน้อยที่ต้องทำตามคำสั่งวินซ์ แต่ก็พายเรือไปเรื่อยๆตามที่วินซ์บอก ก่อนจะเห็นคน 3 คนลอยคออยู่ในทะเล ด้วยความเร่งรีบโซโรเลยตะโกนบอกให้ปีนขึ้นมาเอง
“ เหย ยังอุตส่าห์ขึ้นมาได้อีกนะ ”
โซโลยิ้มพลางพูดขณะพายเรือไปด้วย
“ จะฆ่ากันหรือยังไง ” x3
“ นี่ หยุดเรือเดี๋ยวนี้นะ เราเป็นพวกเดียวกับกัปตันบากี้ โจรสลัดตัวตลกนะ เอาเรือลำนี้มาให้เราซะแต่โดยดี ”
คนที่เป็นหัวหน้ากลุ่มพูดพลางชี้ดาบไปที่โซโล เพราะเห็นว่าอีกคนดูบอบบางจึงไม่ได้ระวังตัวอะไร
“ หา!? ”
โซโลหันมามองทั้ง 3 คนก่อนจะจัดการทั้ง 3 คนแล้วให้ไปพายเรือแทน
“ แหะๆๆๆๆๆ พวกเราไม่ทราบน่ะครับ ว่าคุณคือ นักล่าโจรสลัดโซโลผู้มีชื่อเสียง ”
“ ขอโทษด้วยนะคร้าบบบ ” x3
“ เพราะพวกแกแท้ๆ ถึงได้คาดสายตาจากเพื่อนไป พายตรงไปเรื่อยๆก่อนแล้วกัน ”
“ คร้าบบบ ” x3
“ ถึงยังไงลูฟี่ พอไปถึงแผ่นดินแล้ว ก็คงจะหาทางรอดเองได้แหละ ”
ขณะที่โซโลกำลังพูดกับตัวเอง ก็มีมือขาวยื่นมาแตะไหล่ ก็เห็นว่าร่างบางของวินซ์กำลังนั่งอยู่ ก็ตกใจทันที วินซ์หัวเราะเล็กน้อย เสียงหัวเราะเรียกความสนใจจากลูกน้องบากี้ทั้ง 3 คน ก่อนที่จะตาเป็นรูปหัวใจ วินซ์เห็นก็ยิ้มให้พลางเอามือลูบหัวโซโลไปมา โซโลหน้าแดงก่ำ แต่ไม่รู้ทำไมถึงไม่อยากเอาหัวออก ก่อนได้ยินเสียงวินซ์พูดก็หันไปมองหน้าอย่างแปลกใจ
“ ถ้างั้นช่วยพายไปที่เกาะที่กัปตันของพวกนายอยู่ให้หน่อยได้ไหม ”
“ ได้คร้าบบบ ” x3
“ ไอพวกนี้ ทำไม ”
โซโลหงุดหงิดกับปฏิกิริยาพวกนั้นก่อนหันมาถาม วินซ์ยิ้มให้แต่ไม่ยอมตอบ เอาแต่ลูบหัวโซโลไปมา โซโลหน้าแดงเรื่อ แต่ก็ไม่หนี
“ เดี๋ยวก็รู้เองแหละ ”
พอถึงท่าเรือ หลังจากที่มัดเชือกเสร็จ วินซ์ก็หันไปพูดกับโซโล
“ โซโล อย่าประมาทศัตรูซะล่ะ ”
“ หมายความว่าไง ”
“ ตามมาได้แล้ว ลูฟี่คงอยู่จุดที่ระเบิดเมื่อกี้ ตามมาติดๆนะ อย่าหลงล่ะ ”
วินซ์มาทันเห็นนามิเอามือดับไฟที่จุดปืนใหญ่ไว้ ก่อนจะยิ้มออกมาพลาง หันไปมองโซโลให้ไปจัดการที โซโลเข้าไปเอาดาบออกมาขวางพวกลูกน้องบากี้ 3 คนที่พุ่งเข้ามาจะทำร้ายนามิ
“ เฮ้ยๆ ผู้หญิงแค่คนเดียวอ่ะ ต้องรุมกันถึงขนาดนี้เลยเหรอ ”
“ หึยยย โซโล ” ลูฟี่พูด
“ เป็นไงอ่ะ ”
“ เอ๊ะ ” นามิสงสัย
“ ไม่บาดเจ็บใช่ไหม ”
“ เอ๊ะ อ่ะ เอ่อ ค่ะ ปลอดภัยดี ”
“ แหมม ค่อยยังชั่ว อุตส่าห์รู้อีกนะว่าอยู่ที่นี่อ่ะ ช่วยปล่อยฉันออกไปทีสิ ”
“ นี่นาย เล่นอะไรอยู่อ่ะ เมื่อกี้นี้โดนนกคาบไป คราวนี้ดันมาอยู่ในกรงอ่ะ ”
“ แต่ว่ามันก็สนุกดีนะ ”
วินซ์ที่มองเหตุการณ์เงียบๆก็หัวเราะแล้วเดินเข้าไปหาลูฟี่ที่นั่งอยู่ในกรง แล้วนั่งลงข้างบนกรงก่อนจะชันขาขึ้นข้างหนึ่ง เผยให้เห็นเรียวขาสวย แล้วกอดขาข้างนั้นไว้พลางเอาหัวแนบเข่า พลางพูด
“ หึหึหึหึ น่าๆก็ลูฟี่นี่นา ไม่เป็นไรหรอก ”
ดวงตาสีฟ้ากวาดมองรอบๆ ก่อนจะยกยิ้มเมื่อเห็นหลายคนตาเป็นรูปหัวใจ ทุกคนรู้สึกเหมือนหัวใจมีธนูมาปัก โซโลที่เห็นเหตุการณ์ก็เบ้ปากลงเล็กน้อย
บากี้ที่ได้ยินชื่อโซโลก็เอ่ยขึ้น
“ โรโรโนอา โซโล มีธุระอะไร คิดจะมาเด็ดหัวฉันรึไง ”
“ ปล่าว ฉันไม่สนหรอก เพราะฉันเลิกเป็นนักล่าโจรสลัดแล้ว ”
“ แต่ว่าฉันสนใจอ่ะ ถ้าฆ่าแกได้ฉันก็จะดังขึ้น ”
“ อย่าดีกว่าน่า เดี๋ยวตายปล่าวๆ ”
“ งั้นเหรอ ”
บากี้พูดพลางควงมีดในมือ โซโลหันไปมองพลางถอนหายใจ วินซ์มองเหตุการณ์พลางยืดตัวขึ้น เอียงคอมองยิ้มๆ
“ เฮ้ออ พูดด้วยปากไม่เข้าใจสินะ ”
โซโลคาบดาบไว้ในปากเล่มหนึ่ง และถือดาบอีก 2 เล่มไว้ในมือทั้ง 2 ข้าง ทั้ง 2 คนพุ่งเข้าใส่กัน บากี้แยกออกเป็นท่อนๆ ส่วนโซโลเก็บดาบเข้าฝักตามเดิมพลางหันไปมองวินซ์ที่นั่งเอียงคอยิ้มอยู่บนกรง
“ อย่าประมาทศัตรูสิ โซโล ”
โซโล ลูฟี่ และนามิได้ยินก็สงสัย ก่อนโซโลจะหันไปถามพวกลูกน้องบากี้ที่หัวเราะอยู่
“ มีอะไรน่าขำมากนักเรอะ ”
ก่อนที่โซโลจะตาเหลือกด้วยความเจ็บปวดจากมีดสั้นที่แทงจากข้างหลัง ก่อนจะทรุดลงด้วยความเจ็บปวดแล้วหันกลับไปมองบากี้
“ ผลแยกส่วน นั่นแหละคือชื่อผลปีศาจที่ฉันกินเข้าไป ฉันคือมนุษย์แยกส่วน ถึงถูกฟันขาดก็ต่อติดได้น่ะ เพื่อนแกก็เตือนแล้วแท้ๆ ฮะฮ่าๆๆๆๆ ”
บากี้หัวเราะอย่างสะใจ
“ ร่างกายมัน ต่อกันใหม่ได้ เรื่องผลปีศาจนั่นนึกว่าแค่ข่าวลือซะอีกนะ ”
นามิพูดขึ้นอย่างตกใจ
“ มนุษย์แยกส่วนเหรอ มันเป็นสัตว์ประหลาดหรือไง ”
วินซ์ที่ได้ยินลูฟี่พูดก็หัวเราะพลางกระโดดลงมาจากกรงก่อนนั่งยองๆหน้าลูฟี่แล้วตอบกลับ
“ นายไม่มีสิทธิ์พูดเรื่องนี้หรอกนะ ลูฟี่ ”
“ อ่าวเหรอ ฮ่าๆๆๆๆ ”
วินซ์ยิ้มพลางส่ายหัวเล็กน้อย ก่อนจะเดินกลับไปนั่งบนกรงตามเดิม
“ พลาดจุดสำคัญไปหน่อย แต่แผลก็ลึกพอดูเลยนิ รู้ผลแล้วล่ะ ”
พวกลูกน้องต่างเชียร์บากี้กันออกนอกหน้า โซโลพึมพำเบาๆ ก่อนที่ลูฟี่จะตะโกนออกมา
“ ลอบแทงคนข้างหลังมันขี้โกงนี่ เจ้าจมูกโตเอ๊ย ”
บากี้ที่ได้ยินก็โมโหก่อนจะเอามีดเสียบเข้าไปในกรง ลูฟี่ใช้ปากงับไว้ ก่อนจะหัวเราะออกมา
“ ใครจะยอมเล่า หนีไปวินซ์ โซโล ”
“ อะไรนะ ”
โซโลเงยหน้าขึ้นมาอุทานอย่างตกใจ วินซ์หุบยิ้มลง พลางเอาพัดขึ้นมาบังปาก
“ บอกให้เพื่อนที่มาช่วยหนีไปงั้นเหรอ แล้วนายจะทำยังไงล่ะ ”
นามิอุทานอย่างตกใจ โซโลและวินซ์ มองลูฟี่ที่ยิ้มก็พูดพร้อมกัน
“ รับทราบ ” x 2
โซโลตั้งรับบากี้ที่เข้ามาโจมตี ส่วนวินซ์ลุกจากกรงของลูฟี่เดินไปที่ปืนใหญ่ก่อนจะเอาเท้าเตะให้ปืนใหญ่หันกลับด้าน
“ จุดไฟให้หน่อยได้ไหมครับ ”
วินซ์หุบพัดพลางหันไปพูดอย่างสุภาพพลางยิ้มให้กับนามิ นามิที่ตั้งรับไม่ทันก็เผลอตอบรับ
“ อ่ะ ค่ะ ”
ก่อนจะเดินไปจุดไฟ บากี้ที่เห็นก็เหงื่อตก โซโลที่เห็นดังนั้นก็เดินไปหาลูฟี่พลางแบกกรงขึ้นหลัง
“ ดะ เดี๋ยวสิ ในนั้นยังมีกระสุนบะ บากี้ชนิดพิเศษคาอยู่นะ ดะ ดะ ดะเดี๋ยว หยุดเดี๋ยวนี้ ”
ก่อนปืนใหญ่จะดังขึ้น พร้อมกับรังโจรสลัดบากี้ที่ถล่มเละเป็นหน้ากลอง วินซ์เห็นดังนั้นก็ยิ้มอย่างพึงพอใจก่อนจะหันไปมองโซโลที่แบกกรงพาลูฟี่ไปทั้งที่เลือดหยดลงพื้นตลอดเวลา
“ นี่ โซโล นายบาดเจ็บอยู่นะ ”
“ นายหุบปากแล้วอยู่เฉยๆเถอะ ฉันจะทำในสิ่งที่ฉันอยากทำ ”
นามิเดินไปดูทั้งคู่ ก่อนพูด
“ อะไรกัน คนคนนี้ ”
“ ลูฟี่ ยัยคนนี้ เป็นใครเหรอ ”
“ อ๋อ ต้นหนเรือของเราอ่ะ ”
โซโลถามพลางแผลเลือดออกเยอะกว่าเดิม แต่ก็ยังลากกรงไปเรื่อยๆ
“ ไม่ตลกเลยนะ พวกนายเป็นใครกันน่ะ ”
“ หลีกไป ขวางทาง ”
วินซ์ถอนหายใจพลางยิ้มออกมาก่อนจะเดินไปหาทั้งคู่แล้วยื่นมือไปจับกรงของลูฟี่ก่อนจะเอาออกกับตัวโซโล แล้วแบกกรงขึ้นไหล่ข้างขวา ส่วนข้างซ้ายแบกโซโลขึ้นไหล่
“ เฮ้ย จะทำอะไรน่ะ ”
“ อยู่เงียบๆน่ะ เข้าใจใช่ไหม หืมมม ”
“ โหหห ” ลูฟี่
“ เอ๋!! ” นามิ
วินซ์พูดกับโซโล แล้วพาเดินตัวปลิวออกไป ก่อนจะไปหยุดที่หน้าร้านอาหารสัตว์ แล้วนั่งมองลูฟี่ทะเลาะกับหมา โซโลที่มองเหตุการณ์ตรงหน้าก็โมโห
“ นี่แก รู้สถานการณ์ตอนนี้บ้างไหม ห๊ะะ ”
แล้วล้มตัวลงนอน
“ เสียเลือดไปเยอะเลย ”
นามิเดินมาโยนกุญแจให้ลูฟี่ ก่อนที่หมาตัวนั้นจะกลืนกุญแจลงท้องไป วินซ์นั่งพิงเสาร้านพลางหัวเราะจนปวดท้อง แล้วก็มีคนเดินมาห้าม
“ เจ้าพวกเด็กน้อย อย่ามารังแกชูชูนะ ”
“ ลุงเป็นใครอ่ะ ” โซโลถาม
“ ฉันเป็นนายกเทศมนตรีของเมืองนี้อ่ะ พวกเธอนั่นแหละเป็นใครกันน่ะห๊ะ อะ โห นี่ บาดเจ็บหนักเอาเรื่องเลยนี่ เออ พวกเธอคงโดนบากี้ พวกนั้นทำร้ายเอา ต้องไปหาหมอแล้วล่ะ แบบนี้ ปล่อยไว้ไม่ได้ ”
“ ไปที่ไหนครับ เดี๋ยวผมพาเขาไปทำแผลเอง ผมพอจะทำเป็นบ้าง ถึงจะไม่ใช่หมอก็เถอะ ”
“ งั้นตามมา ทางนี้ ”
วินซ์เดินไปแบกโซโลขึ้นมาก่อนจะพาเดินเข้าไปในบ้านลุงนายก เขาเอากล่องปฐมพยาบาลมาให้ ผมเลยบอกให้เขาไป แล้วเดี๋ยวผมจะทำแผลเอง วินซ์เดินไปหาโซโลแล้วบอกให้ถอดเสื้อแล้วหลับไปได้เลย ก่อนจะทำแผลให้โซโล วินซ์ที่รู้เรื่องอยู่แล้ว หลังจากทำแผลเสร็จจึงปีนขึ้นไปบนเตียงแล้วนอนข้างๆโซโล
ผ่านไปสักพักก็มีเสียงตูม บ้านนายกถูกถล่มจากระเบิดของบากี้ วินซ์และโซโลตื่นพลางลุกขึ้นจากเศษซากของบ้าน
“ นี่ โซโล วินซ์ ยังอยู่หรือป่าว ”
“ วิธีปลุกรุนแรงเป็นบ้าเลยนะ เห้อออ ยังนอนไม่อิ่มเล้ย ” โซโลเอามือกุมหัว
“ หาววว ผมยังง่วงอยู่เลยนะ ” วินซ์นั่งแบะขาออกทั้ง 2 ข้างก่อนจะป้องปากหาว มือทั้ง 2 ข้างเท้าลงกับพื้น แล้วเอามือขวาขยี้ตาเบาๆ
“ แล้วทำไมนายถึงมานอนข้างฉันได้เนี่ย อย่าขยี้ตาสิ ” โซโลหันไปมองคนข้างๆหลังได้ยินเสียงก่อนจะถาม แล้วเอามือไปรั้งแขนทั้ง 2 ข้างออกเมื่อเห็นคนตัวเล็กขยี้ตา ก่อนจะเป่าลมเข้าตาให้ฝุ่นที่ตาออกให้ วินซ์หน้าแดงระเรื่อก่อนจะหันหน้าหนี นามิที่เห็นทั้งคู่ยังรอดมาได้ก็อึ้ง
“ ทำไมถึงยังรอดมาได้ล่ะเนี่ย ”
“ ค่อยยังชั่ว ยังไม่ตายสินะ ” ลูฟี่
“ มันทำขนาดนี้อภัยให้ไม่ได้แล้ว ฉันทนไม่ไหวแล้ว เจ้าคนชั่วพวกนั้นมันมีสิทธิ์อะไรมาทำลายความทรงจำกว่า 40 ปีของฉันเนี่ย ห้ะ ”
“ ฉันเป็นนายกเทศมนตรีของเมืองนี้นะ ฉันจะต้องเป็นคนปกป้องเมืองนี้เอาไว้ให้ได้ ”
“ ดะ ดะ เดี๋ยวก่อนค่ะ ใจเย็นๆสิคะ ท่านนายก ” นามิ
“ บางครั้งลูกผู้ชายก็ต้องเดินหน้าสู้ตาย จริงไหมล่ะ เจ้าหนุ่ม ”
“ ใช่เลยคุณลุง ” ลูฟี่ได้ฟังก็ฉีกยิ้มแล้วตอบ
“ นี่ อย่าไปยุเขาสิ ไปหาพวกนั้นแล้วจะทำอะไรได้เล่า บ้าจริงๆ ” นามิหันมาว่าลูฟี่ โดยที่มือยังรั้งลุงนายกไว้
“ ฉันรู้ว่าฉันบ้า ”
“ เอ๊ะ ” นามิเผลอปล่อยมือ
“ รอก่อนเถอะ รอฉันก่อนเจ้าตัวตลกบากี้ ” นายกวิ่งออกไป
“ ท่านนายกน่ะ ร้องไห้ด้วย ” นามิ
“ งั้นเหรอ ฉันไม่เห็นแหะ ” ลูฟี่
“ ท่าทางฮึดเต็มที่เลยนะเนี่ย ” โซโล
“ ใจสู้ดีจัง ” วินซ์
“ 555 นั่นน่ะสิ ” ลูฟี่
“ ยังจะหัวเราะได้อีกเหรอ ” นามิ
“ อืม ไม่ต้องห่วงน่า เพราะฉันชอบคุณลุงคนนั้น ไม่ปล่อยให้ตายแน่ ”
“ ในเมื่อพูดอย่างนั้นก็ ” โซโลเดินไปพร้อมวินซ์ที่เดินยิ้มตามมา
“ อ๊ะ นายก็จะไปด้วยเหรอ ทั้งๆที่แผล ”
“ แผลที่ท้องน่ะ มันยังไม่สาหัสเท่าแผลที่ทำให้ชื่อของฉันต้องมัวหมองหรอก รู้ไหม ” โซโลหยิบผ้าโพกหัวมาผูก ก่อนจะฉีกยิ้ม
“ ป็อก ถ้าแผลใหญ่กว่านี้ล่ะก็ ผมจะราดน้ำเกลือไปที่แผลให้นะครับ ” วินซ์หุบพัดพลางเคาะหัวโซโล แล้วพูดยิ้มๆ
“ เฮ้ย แบบนั้นฉันก็แสบน่ะสิ ” โซโลเหงื่อแตกพลั่กๆพลางพยายามเอื้อมมือไปหาวินซ์
“ ก็สมควรระวังตัวหน่อยนะ ” วินซ์เชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะเดินนำหน้าโซโลที่หงอยลงเล็กน้อยไป
“ เป้าหมายที่เราตั้งไว้คือ แกรนด์ไลน์ เดี๋ยวเราจะไปแย่งแผนที่นั่นมาอีกรอบ ฮะฮะ มาเป็นพวกเดียวกันเถอะนะ นามิ นะ ”
“ ฉันน่ะ ไม่ยอมเป็นโจรสลัดหรอก หึ ใช้คำว่าร่วมมือกันดีกว่านะ เพื่อเป้าหมายของทั้ง 2 ฝ่ายน่ะ ” ลูฟี่ได้ยินก็หัวเราะพลางฉีกยิ้ม
ลูฟี่ที่เห็นนายกโดนบากี้บีบคออยู่ก็เดินไปเอามือออก
“ อะ ไอหนุ่มหมวกฟาง ”
“ ฉันมาเพื่ออัดแก ตามที่สัญญาไว้ไงเล่า ฮึฮื่อ ”
ความคิดเห็น