คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3 ผู้ถูกเลือก
(ยัไม่ไ้แ้ำผิ)
พระอาทิย์สีส้มึ้นมาประับบนท้อนภาแทนที่วันทร์ หิสาวร่าโปร่เหม่อมอผ่านหน้า่าใส นัยน์าแสสว่าโล่ไร้อาาร่วนอน เอเรียไม่เยนึฝันว่าัวเอะอนอน แม้ว่าานนั่าะมีหลายรอบที่้อทำิันนมีเวลาไม่พอ็าม
"เอเรีย นี่หมายใร?"
เสียทุ้มหนาัมาาหน้าประูห้อ ศีรษะลมหันลับไป้วยสีหน้าุน วเนรเรียวสวยหรี่ามอหมายอาวืืนิ่ มือหนาีบอหมายไว้ระหว่านิ้วลาและนิ้วี้ ายหนุ่มยืนนิ่รออยำอบาริมฝีปาระับ ิ้วหนามวเ้าหาันยามเธอลายวามสสัย
"นั่นไม่ใ่อันนะ หมายที่ส่ถึันะ้อเป็นสีรามสลับับม่วมานะ อรีบอร์นหรือเปล่า?"
เรียวาแหวผ้าห่มลาเียไส์ิ เท้าเปล่าไร้สลิปเปอร์เินเาะแะไปหาร่าหนา นัยน์าำมืสะท้อนร่าสูโปร่เบื้อหน้าเพียั่วรู่ สลับลับมา้อมอหมายสีาวไร้มลทิน หาเป็นาร้าานะ้อผ่านมือเอเรียมาเป็นอันับแรเพื่อวามปลอภัย ทว่าไม่เยมีใรส่มันมาแบบนี้เลย
ายหนุ่มในุไปรเวทหมุนัวออาห้อนอนสีเทาทึบ วเนรเรียวสวยเห็นัหวะี ๆ อันหาไ้ยาสำหรับนั่าหนุ่ม ท่อนาย่อลเล็น้อยีึ้นพาร่าายไปเาะแผ่นหลัหนาอรีบอร์น ร่าสูเสียารทรัวเล็น้อยเพราะส่วนสูึ่ห่าันไม่มา ใบหน้าหล่อมายเยาราวับเิเรื่อนี้มาหลายร้อยรอบ
"หือ? หน้าานีุ่้น ๆ แฮะ?" นัยน์าแานสัเเห็นลวลายหน้าาบริเวลาอ ิ้วเรียวเลิึ้นอย่าสับสน เอเรียวามำีมา ทว่าอนนี้ลับำมันไม่ไ้นน่าสับสน
"เธอลืม?"
"ไม่ ๆ ันไม่ไ้ลืมนะ.. แ่ิไม่ออว่าเป็นใร"
้วยวามสามารถนึิอันรวเร็วอรีบอร์นแล้ว ายหนุ่มทราบอยู่แ่ใว่ามันมีเรื่อไม่อบมาพาล วามทรำที่หิสาวิมันไม่ออ สำหรับเอเรียึ่ำทุอย่าหาผ่านาู่สวย มันไม่ใ่เรื่อยาอะไร ทว่าราวนี้เธอลับนึภาพอมันไม่ออเสียอย่านั้น
'เหมือนับพยายามปิั้นไม่ให้เธอำไ้เหรอ..?'
"แปลีแฮะ" เ้าอทรผมฮิเมะัทล่าวออมา ริมฝีปาระับอ้าออส่เสียหัวเราะิัราวับเ็ออมา
ร่าสูหนาเินลบันไาั้นสอโยไม่สะทสะท้านหรือเรลัวว่านบนหลัะร่วาหลั วเนรเรียวมสัเว่าายหนุ่มนั้นใส่าเทำานอยู่ หัวิ้วมวเ้าหาันมุ่น ใบหน้าสวยแนวสาวี่ปุ่นายอารม์ไม่พึ่พอใัเน
"ะออไปทำาน?"
"เปล่า แ่ไปูานภาริามเนื้อหาหมาย"
"อ่านไปแล้ว? แล้วึ้นมาถามันทำไมเนี้ย!?"
เมื่อถึพื้นระเบื้ออบ้าน ร่าสูโปร่โลาหลัอนั่าหนุ่มทันที หิสาวเินนำ้วยวามเร็วและยืนวาทารีบอร์นเอาไว้ สอมือเท้าเอวเิบอว่าำลัไม่พอใ หัวิ้วมวเ้าหาันแน่นวนทำใหู้น่าลัวว่าะเมื่อย
"ไม่ใ่าหมายนี่หรอ าหมายส่วนัวน่ะ" เสียทุ้มหนาอธิบายไม่ให้เ้าใผิ ทว่าเหมือนมันะแย่ว่าเิมอี
"มัน็ไม่่าันไม่ใ่หรือไ!!"
บรรยาาศรอบ ๆ ูหนัแน่นึ้นมานน่าลัว เอเรียห่วแทบายเรื่อบาแผลที่เอว หาเมื่อืนไปไม่ทันนเบื้อหน้าไม่ลายเป็นศพรอเผาหรือฝัแน่ นัยน์าแสเ้มึ้นโรธเือ เธอไม่เยโมโหรีบอร์นนวันะออหูนานี้มา่อน และเาเอ็ไม่เยเห็น้านนี้เ่นัน
"เี๋ยว็หาย อย่าลืมสิร่าายันมีธาุอรุ" เสียทุ้มหนาล่าวแย้ับท่าทาห่วอนัวเล็ว่า รีบอร์นแทบะไม่สนใร่าายัวเอมานัเพราะไฟับเรื่อนในายัวเอ
ริมฝีปาระับอ้าพะาบอย่าื่นะลึ มือละาเอวัวเอ ี้ไปที่ใบหน้ามอร่าสูหนา เอเรียพูไม่ออับวามบ้าานอายหนุ่ม ผลสุท้ายหิสาว็ิสรรหาำมาุ่านเบื้อหน้าไม่ไ้ ศีรษะลมลไปเือบิับไหปลาร้าู่สวย วเนรวัมอนัยน์ำมืเม็
"ฮึ้ย!! วันานภาริไปวันไหน"
"มะรืนนี้" ยิ่ฟัำอบาปาอนัวสู เอเรียอ้าปา้ามาว่าเิม แผลเ่ายัไม่หายีเายั่าไปานอี
"โว้ยยย!!! ไม่รู้แล้ว วันานันะไป้วย!!! อย่าเถีย!?!"
นั่าสาวผู้เป็นู่หูอายหนุ่มแทบะสวมบทเป็นนี้โวยวายไปทันที เอเรียเยไ้ยินื่อเสียอนัาบหน้าใหม่มาเบา ๆ ไ้่าวว่าเาเสียัมา รวมถึไ้ายาว่าลามลั่้วย หิสาวแทบอยาะสวมร่าเป็นแบบนันาม่าวลือมาโวยใส่รีบอร์น เวลานี้เลย
ายหนุ่มะัพยายามะอ้าปาแย้เ้านัวเล็ว่า ทว่านัยน์าแานเรือรอึ้นมา้วยวามโรธลับวัมออย่าน่าลัว รวมถึารึ้นเสียอันหาไ้ยาะอใส่เา เ้าออนม้วนู่สวยผหน้าเ้าใอย่าว่า่าย เอเรียพ่นลมผ่านมูราวับม้าศึ
"ีมา!!"
รีบอร์นมอแผ่นหลัเล็ในุนอนสีำทึบเินเ้าไปยัห้อรัว วเนรมายแววแปลพิลึ ใบหน้ามแสอารม์าเายาออมา ายหนุ่มรู้ัผู้หิมาหลายร้อยน ทว่าหิสาวอย่าเอเรียนั้นไม่เยพบเยเอ ปล่อยัว ทำัวราวับผู้ายนหนึ่ เาถอนหายใออมาเหนื่อยหน่าย
"อย่าน้อยเธอน่าะรู้สึัวบ้านะ ว่าัน็เป็นผู้ายน่ะ" มือหนายึ้นมานวมับ อาารปวหัวแปร๊บ ๆ แล่นเ้ามาไม่พั แม้ะอยู่ับเอเรียมานานเท่าไหร่็ไม่เยิน
"มีบรา็วรใส่ไว้บ้าสิยัยบ๊อนี่"
่วเย็น
เอเรียเินออไปื้ออเพื่อทำอาหารเย็นับายหนุ่ม มือเรียวยาวเปิประูเ้าไป้วยท่าทาอารม์ี ยเว้นนั่าหนุ่มานหลั ใบหน้ามหล่อเหลาายแววหุหิเือปนับวามเรียบนิ่ รีบอร์นไม่อบผู้นเยอะ ๆ มันทำให้เาปวหัวเพราะเสียภายในใอนอื่น
เพานเปะรูปเหยื่อึ่ถูว่า้าให้่ามามายนเ็ม นัยน์ามเ้ม่อมันอยู่สัพัหนึ่ สอมือปล่อยถุใส่วัถุิบลับพื้นอย่าไม่เสียาย ว้าปืนู่ใออมาพร้อมิสัหารอ่อน ๆ พุ่รไปยัโฟาหรูที่ประำอนเอ
เอเรียหยิบมี้ามเล็ออมาาแนเสื้อยาว แนวาั้าร์เรียมพร้อม่อสู้เ็มพิั วเนรแสวยเรือรอึ้นมา นัยน์าสีเ้มลายเป็นีราวับสัว์ร้าย ิสัหารพวยพุ่ออมาราวับเื่อนแ เพราะมันเพียั่วพริบาทำให้ทั้รีบอร์นและนแปลหน้าเห็นภาพวามายอัวเอั่ววินาที
"แหม อันรายใ่ย่อยเลยนะเนี่ย"
ายในหน้าาเหล็เอ่ยออมาพร้อมเสียอารม์ี ทว่าลับูราวับเสียายอะไรบาอย่า มือหนาสวมถุมือผ้าลายาราาวำละมือาไม้เท้า รีบอร์นเรียมลั่นไปืน เอเรียสร้าภาพมายาึ้นมาอ่อน ๆ เพื่อ่านเบื้อหน้า
"อย่ายับ!!"
'ุนม... สีใส?' ทั้สอรุ่นิพร้อมันยามเห็นสิ่ที่นแปลหน้าีึ้นมา บรรยาาศโยรอบพลันเื่อ้าไป เอเรียื่นระหนภาพมายาอนเอใ้ารไม่ไ้ นระทั่เสียแปล ๆ ไม่ระบุเพศอนเบื้อหน้าเอ่ยึ้นมาเป็นรอบสุท้าย
"เหล่าผู้แ็แร่ที่สุในโล ผู้ถูเลือทั้ 7"
หิสาวพยายามยับัวเพื่อ่ามัน นัยน์าแานายแววูร้ายล้ายสัว์ป่า เมื่อสิ้นสุำพูอายหน้าาเหล็ สิสัมปัะอเธอล้ายะหายไปั่วราวเหมือนสลบไป ร่าโปร่สูพุ่เ้าไปหมายะฟันออเาให้หลุออาบ่า ทว่าลับลายเป็นเอเรียที่นอนเหม่อมอเพานในเวลา่อมา รีบอร์นรีบเ็บปืนอย่าื่นระหน
"เอเรีย!?!"
"ไหวหรือเปล่า!!!" ท่อนแนหนาประอร่าายอหิสาวให้อยู่ภายในอ้อมแน ายหน้าาเหล็หายไปราวับภาพฝัน ใบหน้ามเ้มายแววเป็นห่ว นัยน์าำมืสั่นไหวเป็นรั้แรในีวิ
ภายในิใอเอเรียสับสน มึน ไม่เื่อับเหุาร์ที่เิึ้น วเนรเรียวสวยหม่นแสลราวับเอวามภายแพ้เป็นรั้แร ริทฝีปาระับอวบอิ่มระุรอยยิ้มว้าออมา เปลือาาวหยีลเป็นันทร์เสี้ยว ิสัหารมหาศาลพุ่ึ้นมาโยไม่ไ้ั้ใ ร่าายหนาระโออห่าาเอเรียทันที
"อือ ไม่เป็นอะไรหรอ ็แ่ไม่ไ้รู้สึแบบนี้มานานแล้ว"
ใบหน้าสวยเอนเอียไปมอนั่าหนุ่ม้วยแววาน่าลัวราวับไม่ใ่นเิม ทว่ายามสบสายาับเ้าัว รีบอร์น็เื่อในสัาาอัวเอ เ้าอนัยน์าเลือเบื้อหน้านั้นำลัอลั้นับอะไรบาอย่าที่ใล้ปะทุออมาาภายใน
"เพราะั้น ่าวเย็นนี้้าว่าปิหน่อยนะ"
ร่าายโปร่สูลุึ้นาพื้น้วยท่าทาโเ ยยิ้มอ่อนึ้นมาไม่ไ้สะทสะท้านับสายาระแวระวัอรีบอร์น เอเรียเอ่ยบอให้แ่ายหนุ่มไ้รับรู้ น้ำเสียหวาน่ำในอนปินั้นะทำให้นฟัูสบายหู ทว่าเวลานี้ เาลับรู้สึนลุู่ึ้นมา าเรียวยาวพาร่าัวเอเินผ่านนั่าอันับหนึ่ไป
ร่าายหนายืนิ่อึ้ล้ายะยับไม่ออ นัยน์าำเ้มสบสายาับเอเรียเพียั่วพริบา วามบ้าลั่ ระหาย ื่นเ้น สนุ รื่นเริ อารม์มามายึ่ไม่สมวรเป็นนั่าลับปราึ้นมา รีบอร์นระหนัวามิหนึ่ึ้นมาโยไม่ไ้ั้ใ
'เหมือนับารโริไม่มีผิ..'
'โยเพาะิสัหารนั่น ถึะเป็นัน็ยัสร้าภาพวามายึ้นมาไม่ไ้เลย'
"เธอเป็นใรันแน่.."
ยามนึถึำพู่อนหน้านี้อายหน้าาเหล็ ายนนั้นทำอะไรบาอย่าับเอเรีย ร่าสูโปร่ไม่ยับเยื้อนราวับหมสิไป รีบอร์นัฟันแน่นอารม์เสีย นัยน์าำเ้มเหลือบมอหิสาว้วยหาาั่วรู่ ่อนลับมาโฟัสนแปลหน้าึ่บุรุเ้ามาในอาาเบ้านนเอ
"ผู้ถูเลือทั้เ็?"
"ใ่แล้ว"
ายหน้าาเหล็อบลับอย่าไม่ทุ์ร้อนเหมือนับไม่มีอะไรที่สามารถทำให้เาบาเ็บหรือายไ้ ปืนึ่่อไปบริเวมับ่อย ๆ ลล ทว่าลับันมันยิ่อันรายว่าเิมหารีบอร์นใ้ท่าไม้ายอนเอ
"านใหม่ล่ะสิ นี่ือทีม 1 ั้นเหรอ?" เสียทุ้มหนาเอ่ยออมานิ่ ๆ แสร้ทำเป็นว่าัวเอนั้นไม่ไ้ห่วว่าน้าายะเป็นอะไรไป
"เรื่อ่า้าไม่สำัหรอ แ่ันอยาให้นายไปที่นี่ ไปามแผนที่ แล้วนายะพบับเหล่าสหาย"
มือสวมใส่ถุมือลายารายระาษึ่วาแผนที่าบ้านหลันี้ไปยัุนัหมายเอาไว้ึ้นมา เาปล่อยมันออานิ้วโยไม่ไ้ใส่ใมามาย ทันทีที่มันลถึพื้นระเบื้อหรู เอเรียหลุออาภวั์บาอย่า ร่าายโปร่สูพุ่เ้าไปหมายะฟัอให้หลุ
ทว่าภาพเบื้อหน้าที่รีบอร์นเห็นแม้ะไม่ัเนอย่าหน้าแปลใ เอเรียโนพลัอะไรบาอย่าพลัให้เธอลื่นและล้มลไปนอนมอเพาน ส่วนายสวมหน้าาลับหายไปราวับวิานหนึ่
ายหนุ่มเินไปหยิบระาษบนพื้นึ้นมามอ ลวลายหน้าาแสนุ้นเยปราภายในสายา หมายแปล ๆ เมื่อเ้านี้ เป็นอเานนั้น มือหนาำแผ่นระาษนยับยู่ยี่ หารีบอร์นเปิอ่านมันและเลิระแวะรู้สึัว่อน
"เิเรื่อบ้า ๆ อะไรึ้นอีวะ!?" รีบอร์นเ้นเสียาลำออนเอออมา อารม์หุหิีื้นึ้นมา้วยท่าทาหัวเสียนถึีสุ อาารแปล ๆ อเอเรียหลัานิ่้าไปเมื่อรู่ รวมถึัวนปริศนาอายสวมหน้าาเหล็
ลาสัหร์นั่าแ้เือนึ้นมาไม่หยุราวับเอลาร้าย รีบอร์นรู้ัวีหาเาไป้อเออะไรเฮ็วยว่านี้แน่นอน ทว่าอาารอหิสาวเมื่อรู่มันยิ่ทำให้นสสัยมาว่าเิม มือ้ายึ่ถือระาษยึ้นมาถอหมวทรลาสสิออ อี้าหนึ่เอื้อมึ้นยี้เศาำยาวอนเอนไม่เป็นทร
"ถ้าแ้นิสัยอยารู้อยาเห็นไปไ้บ้า็ีอยู่หรอ"
"ิ! วุ่นวายะมั"
ห้อนอนอเอเรีย
เ้าอเศาทรฮิเมะัทนั่นิ่บริเวอบเียิไส์ วเนรเรียวสวยเหม่อลอยิไม่อยู่ับัว เธอไม่เยนึฝันว่าเหุาร์ที่ะทำให้ัวเอเสียสิเิึ้นอีรั้ เอเรียนึย้อนไปในอนแรเริ่มึ่บัเอิหันไปมอนสวมหน้าา ลิ่นััเน ุ้นเยีเ้ามานเือบวบุมัวเอไม่ไ้
"ไอเวรนั่นเี่ยว้อับารทลอไ้ยัไ"
นิ้วโป้ถูยึ้นมา ฟันาวบัเล็บยาวอย่าเร่เรีย ลิ่นอยาพิษึ่เยเือบ่าเธอมาแล้วรั้หนึ่ รวมถึบรรยาาศล้ายลึับหนูทลอนแทบแยไม่ออ ใบหน้าสวยถูปรลุม้วยหน้าม้าำทมิฬ ภายในห้อเหมือนะลายเป็นแหล่รวมิสัหารไปั่วพริบา
"ฮู่วววว ใเย็นไว้ ทุนที่เี่ยว้อายหมแล้ว ใเย็นไว้..." ริมฝีปาพ่นลมหายใยาวออมาเพื่อลายวามัวลภายในใ เสียหวาน่ำระิบับนเอล้ายะสะิให้เลิิฟุ้่าน
ใบหน้าเรียวสวยเยึ้นมอเพาน แววาู่สวยว่าเปล่าเพียเสี้ยววินาที เอเรีย่อย ๆ ยยิ้มบาึ้นมาอารม์เร่เรียลไป ใ้ภาพมายาลบเลือนวามรู้สึนมิิ นัยน์รทับทิมวัไปมอบานประูยามรู้สึถึลมหายใ
"เ้ามาสิ รีบอร์น"
ประูไม้สีทึบพลัเ้ามาเบา ๆ ไร้สุรเสียใ ๆ ร่าายหนาภายในสูทเผยออมา วเนรมายสาอารม์ห่วใยอย่าัเนแบบที่ไม่เยมีีใรไ้เห็น เอเรียมอายหนุ่ม้วยแววาใไม่น้อย ริมฝีปาลี่ยิ้มออมาโยไม่ไ้เสแสร้อย่าเมื่อรู่นี้
"ฮะ ๆ สายาแบบนั้นมันอะไรน่ะ"
"เป็นห่วไม่ไ้หรือไ?" เ้าัวเอ่ยย้อนลับมา น้ำเสียูริันหิสาวแอบะั
เปลือาระพริบปริบ ๆ มึนราวับโน้อนทุบ ศีรษะลมเส้นผมี้ฟูเล็น้อยเอนไป้าน้า ใบหน้าสวยแสอาารเหลอหลาออมาัเน ใบหูสีนำผึ้ึ้นสีแเถือราวับหนุ่มน้อยี้อาย วเนรเรียวเหลือบมอมันโยบัเอิ ริมฝีปาเม้มปายายามไม่ให้มันระุึ้น เอเรียลั้นำนไหล่สั่น
เนื่อาว่านัยน์าสีมืนั้นเสไปทาอื่นึยัไม่เห็นท่าทาอหิสาว ทว่าเสียหัวเราะแผ่วึ่หลุออมาาริมฝีปาระับ รอบหน้ามสะบัมอนเบื้อหน้า เส้นเลือปูึ้นมาบริเวมับหนา รัสีอาาพุ่ึ้นมาเพราะวามโมโห
"เอเรีย!?!!"
"า่ะ ุรีบอร์น ฮ่า ๆๆ" ผลสุท้ายเธอ็ไม่สามารถลั้นเสียหัวเราะไ้เพราะ้ออบลับายหนุ่ม ร่ายายโปร่อไป้านหน้าโยสัาา มือหนาเอื้อมึนมานวมับ เาถอนหายใออมาเอือมระอา
"่วยหยุทำัวแบบนี้สัวันเถอะ เฮ้อ"
"ไม่อ่ะ"
เอเรียอบลับทันที ้วยน้ำเสียราบเรียบไร้อาาริัาารหัวเราะนัวโยน ทว่าเ๊รึมไ้ไม่นาน นเส้นื้น็สิหลุอีรั้ ้วยท่าทาทรมานมาว่าเิม ใบหน้าหล่อเหลามอู่หูนเอนิ่ นัยน์าำมืว่าเปล่ายิ่ว่านไร้วิา
'ให้ายเถอะ เป็นห่วแบบเสียเปล่าสินะ..'
TBC.
ใล้เริ่มเนื้อเรื่อหลัแล้ว่ะทุน ไรท์ะลนิยายเรื่อนี้แบบวันเว้นวันนะะ เพื่อรัษาสุภาพไหล่และ้อมืออไรท์เอ ถึแม้อนเ้าอเมื่อวาน ไรท์ะอเล็็ามที... วันนี้็ยัเล็อยู่ แ
ความคิดเห็น