สาวใสหน้าหวานกับหนุ่มสุดฮอต

ลำดับตอนที่ #1 : เปิดฉาก

   
       โห!ทำไมวันนี้ฝนถึงตกนะซวยบรมเลยกะว่าจะไปเดินสยามซะหน่อยฝนตกงี้ขี้เกียจเดินเลย
       ฉันจึงตัดสินใจโทรไปหานายซุปเปอร์สตาร์ของเมืองไทย ( พี่ฉันเอง )  ฮัลโหลว่าไงยัยตัวแสบ
       เค้ากลับบ้ามไม่ได้อะ
       ทำไมอะ
       ก็ลุงมี ( คนขับรถของฉัน ) โทรมาบอกว่ารถยางแตกอะ พี่มารับหน่อยสิ
       ไม่ว่างเว้ย ( นี่เหรอซุปเปอร์สตาร์ของเมืองไทยพูดงี้ โค-ตะ-ระ เพราะเลย )นะเห็นแก่น้องสาวตัวดำๆ เอ๊ยตาดำๆ หน่อยนะ
        แต่พี่กำลังถ่ายแบบอยู่อะ เดี๋ยวอีกประมาณ 20 นาที พี่จะไปรับนะ อยู่ไหนอะ
        แล้วฉันก็บอกสถานที่เสร็จสรรพแล้วก็ยืนรออยู่ที่เดิม
        งั้นระหว่างรอพี่ฉันขอแนะนำตัวเองก่อนนะคะ ดิฉันชื่อน้ำผึ้งพัชราภา พิชญะผล เพิ่งกลับมาจากอเมริกา รูปร่างหน้าตาก็จัดได้ว่าอยู่ในขั้นสวยก็ฉันนะผิวขาวอมชมพู ตากลมโต ปากเล็กได้รูปสีชมพู จมูกโด่ง ผมประบ่าสีนำตาล   ส่วนอีตาที่ฉันคุยด้วยเมื่อกี้คือ พี่พีท ภัทรพล พิชญะผลเป็นซุปเปอร์สตาร์ของประเทศไทย ก็พี่พีทเค้าเป็นนายแบบ ชื่อดังของประเทศ แต่พี่พีทเนี่ยขี้หลีสุดยอดเลย  โอ๊ย! ใครเดินมาชนสาวน้อยผู้น่ารักคนนี้เนี่ย โหเทวดารึเปล่าเนี่ยหน้าตาดีสุดยอดเลย ตาคม คิ้วเข้ม ปากบางแดง ผมงี้ตั้ง  หน้างี้ใสกิ๊ง  
        ยัยตัวแสบ! ขึ้นมาได้แล้ว คะคุณพี่ชาย พี่พีทพรุ่งนี้พี่ไปโรงเรียนปะโรงเรียนของคุณพ่อเปิดแล้วนะ  ( พ่อฉันทำธุรกิจหลายอย่างรวมถึงโรงเรียนด้วย )
        ไม่ไปอะพรุ่งนี้พี่มีถ่ายแบบ แล้วผึ้งอะไปโรงเรียนเองได้ปะ 
        ได้แต่ต้องให้ลุงมีไปส่งนะ
         ถึงแล้วลงได้แล้วยัยตัวแสบ
         

         คุณหนูน้ำผึ้งคะตื่นได้แล้วสายแลวนะคะ ~ เอเสียงใครน้าคุ้นหูจัง อ๋อ( ป้าฉัตรเป็นพี่เลี้ยงของฉันเอง )  แล้วมันกี่มันกี่โมงแล้วเนี่ย เมื่อคืนจำได้ว่าตั้งนาฬิกาปลุกไว้นี่นา ว่าแต่ -_-; นาฬิกาปลุกอยู่ไหนเนี่ย เมื่อคืนก็วางไว้โต๊ะข้างเตียง...-_-; อ้อเจอแล้วแหละ!! แต่ตอนนี้มันกลายเป็นสภาพนาฬิกาปลุกที่ชิ้นส่วนกระจายออกจากกันซะแล้ว ( สงใสฉันจะปัดมันโดนตอนมีนปลุกแหงเลย )
          ไปอาบน้ำดีกว่า 
          คุณหนูคะ! เสร็จรึยังคะ แค่นี้ก็จะไปโรงเรียนไม่ทันแล้วนะคะ
          เฮ้อ...ป้าฉัตรตะโกนมาอีกแล้ว
          เสร็จแล้วคะ
          ทานข้าวได้แล้วนะคะ
          คะ ฉันรีบกินข้าวทันทีภายในเวลา 10 นาที 
          


          ที่โรงเรียน
 
          ฉันเดินอยู่ภายในโรงเรียน รู้สึกว่ามีสายตากว่า 100 คู่ กำลังมองฉันอยู่ ฉันเดินไปเรื่อยๆ  จนได้ยินเสียงกรี๊ดของพวกนักเรียนหญิง ฉันจึงเดินเข้าไปดูก็พบวงดนตรี กำลังเล่นอยู่ ฉันดูวงดนตรีไปเรื่อยๆจนสะดุดกับกับมือกีตาร์ของวงนี้ นั่นมันนายที่ชนฉันเมื่อวานนี้นี่หว่า
           น้ำผึ้งนั่นใช่น้ำผึ้งใช่มั้ย !!!
           อ้าวยัยหนิง  ( ยัยหนิงคือเพื่อนของฉันเอง )
          ฉันคิดถึงแกมากเลยรุ้มั้ย ฉันรุ้ว่าแกคิดถึงฉันมาก แต่ตอนนี้แกปล่อยฉันก่อนได้มั้ยฉันอึดอัด
           อืม เราเข้าเรียนกันเถอะใกล้จะเข้าเรียนแล้ว