นางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง - นิยาย นางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง : Dek-D.com - Writer
×
NC

คำเตือนเนื้อหา

เนื้อหาของเรื่องนี้อาจมีฉากหรือคำบรรยายที่ไม่เหมาะสม

เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน

กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา หรือ อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด

    นางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง

    มู่หนิงชิง ทะลุมิติมาอยู่ในร่างเด็กสาวที่ครอบครัวอัตคัดขัดสน น้องทั้งสองคนผอมโซจนน่าสงสาร บิดามารดาถูกกดขี่เอาเปรียบจากบ้านใหญ่ให้ทำงานมิต่างจากทาส! มู่หนิงชิงคนใหม่จะต่อสู้เพื่อครอบครัวของนางเอง!

    ผู้เข้าชมรวม

    1,241

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    986

    ผู้เข้าชมรวม


    1.24K

    ความคิดเห็น


    30

    คนติดตาม


    220
    จำนวนตอน :  9 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  5 พ.ย. 67 / 09:45 น.
    คำเตือนเนื้อหา NC
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

     

         หลังยุคมหาสงครามโลกที่ต่อสู้กันด้วยอาวุธชีวะภาพและนิวเคลียร์สิ้นสุดลง ยีนส์ของมนุษย์บางกลุ่มเกิดการกลายพันธุ์มีผลให้คนเหล่านั้นมีศักยภาพของร่างกายและความสามารถหลายด้านแข็งแกร่งและพิเศษกว่ามนุษย์ปกติ สิ่งที่เคยมีอยู่แต่ในจินตาการของนักสร้างความบันเทิงได้เกิดเป็นจริงขึ้นมา

         มู่หนิงชิงเป็นหนึ่งในมนุษย์กลายพันธุ์เหล่านั้น หญิงสาวเติบโตและถูกฝึกให้เป็นนักโจรกรรม เอ้ย จารชนมือฉกาจโดยองค์กรลับทรงอำนาจของฝั่งโลกตะวันออก ความพิเศษของมู่ชิงหนิงคือดวงตา ซึ่งสามารถมองเห็นในความมืด มองเห็นทะลุทะลวงทุกสิ่ง มองเห็นไกลและคมชัดมิต่างจากกล้องส่องทางไกล มองเห็นกระทั่งมดเป็นเมนส์!!

         ภารกิจลับส่วนใหญ่ที่ได้รับจากองค์กร คือการจารกรรมข้อมูลหรือโจรกรรมวัตถุตามคำสั่ง มู่หนิงชิงปฏิบัติตามมิเคยอิดออดเพราะค่าตอบแทนแต่ละงานตัวเลขถือว่าสูงมาก ชีวิตของเธอจึงอยู่ดีกินดีมีแต่ของแบรนด์เนมใช้ อาหารการกินล้วนเลิศรสและคุณภาพสูง ชีวิตไม่เคยอดอยาก


         และด้วยรูปร่างหน้าตาแสนเย้ายวน หญิงสาวจึงประกอบอาชีพเป็นนางแบบและนักแสดงที่ส่วนใหญ่รับบทนางร้ายเพื่อบังหน้า! รวมถึงเปิดภัตตาคารระดับมิชลินสตาร์เพื่อสนองความชอบส่วนตัว เธอลงทุนจ้างเชฟชื่อดังจากฝั่งตะวันตกเพื่อมาทำอาหารให้

         กระทั่งวันหนึ่งหญิงสาวไปพบจี้หยกโบราณ แกะสลักจากหยกเหอเถียนสีแดงเป็นรูปดอกโบตั๋นอายุนับพันปีในสภาพสมบูรณ์ วางโชว์อยู่ที่ร้านขายของเก่ากึ่งพิพิธภัณฑ์ในเมืองหลวงของประเทศมหาอำนาจฝั่งเอเชีย ราคาของจี้หยกชิ้นนี้แพงลิบลิ่วจนนางไม่กล้าซื้อ แต่ในเมื่อไม่อยากได้แต่ไม่อยากจ่ายเงินต้องทำอย่างไรดีล่ะ…คืนนั้นหญิงสาวนำสร้อยคอห้อยจี้หยกดอกโบตั๋นสีแดงที่พึ่งได้มาใหม่เข้านอนด้วยความสุขใจ
    ไม่มีอะไรที่มู่หนิงชิงอยากได้แล้วไม่ได้! (ในที่นี้หมายถึงของกินและวัตถุสิ่งของ)


         ทว่าเมื่อลืมตื่นขึ้นมา ไฉนนางถึงอยู่ในยุคจีนโบราณที่ไม่มีบันทึกอยู่ในประวัติศาสตร์เสียอย่างนั้น!! เอ่อ นี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย?!
         สรุปว่านางทะลุมิติมาอยู่ในครอบครัวซึ่งดูแล้วสภาพความเป็นอยู่อัตคัดขัดสน บิดามารดาโดนเอาเปรียบอยู่เป็นประจำ น้องอีกสองคนผอมแห้งหัวโต ตัวนางเองก็ผ่ายผอมยามโดนลมพัดทีก็แทบจะปลิว! จะผอมเกินไปหน่อยแล้วมั้ง!

        เฮอะ! ปัญหาแค่นี้เองเรอะ ขี้ปะติ๋วสำหรับมู่หนิงชิงคนนี้! คอยดูเถอะนางจะทำให้ครอบครัวนี้อยู่ดีกินดีอ้วนพีหน้าใสกันทุกคน จะไม่มีคำว่าลำบากและอดอยากอีกต่อไป!!!
         ใครกล้าขวางทางอิ่มท้องของครอบครัว มันผู้นั้นเตรียมงานเข้าได้เลย อย่าหาว่านางไม่เตือน!!!

         นิยายเรื่องนี้จะมีฉากประกอบอาหารอยู่เรื่อยๆ แต่ไม่เยอะมากเพื่อสนองความอยากของนักเขียน (ที่ชอบหิวตอนดึก)
     

    ขอให้รี้ดที่รักทุกคนสนุกกับการอ่านค่ะ
    อย่าลืมช่วยกันกดเลิฟมอบหัวใจให้นิยายเรื่องด้วยน้าา
    ขอบคุณมากค่า

    ❤️❤️❤️❤️❤️

    *เนื้อหาของนิยายแต่งขึ้นตามจินตนาการอันเพ้อฝันของผู้แต่งเท่านั้น ไม่ได้มีเนื้อหาเกี่ยวข้องกับบุคคลสถานที่หรือเหตุการณ์จริงแต่อย่างใด การใช้ภาษาหรือสำนวนอาจไม่สมเหตุสมผลไปบ้างเพื่ออรรถรสในการอ่าน หากมีข้อผิดพลาดอันใดตัวผู้แต่งเองขออภัยล่วงหน้าไว้ ณ ที่นี้

    **คำเตือน : มีการใช้ความรุนแรง การสังหารผู้อื่น ด่าทอด้วยถ้อยคำรุนแรง การใช้วาจาเหยียดหยามดูถูกผู้อื่น มีการทำผิดศีลธรรม 
    ***โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน กรุณาให้เกียรติผู้แต่งและนักอ่านท่านอื่นด้วยนะคะ
    ****คอมเม้นต์ด่าตัวละครได้ตามสบาย แต่อย่าวิจารณ์ค่อนแคะหรือจิกกัดไรท์ในทางเสียหาย เพราะไรท์ใจบางและอ่อนไหว โปรดเห็นใจด้วยนะคะรี้ดที่รักทุกคน

    @สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ไม่อนุญาตให้ผู้ใดคัดลอกทำซ้ำดัดแปลงและเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น