คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ทำความดี
หลังจากที่ Kohaku ออกจากร้านจิปาถะแล้ว……
‘องคเหมียวจิเวรนั้นชื่อของมันยังตามมาหลอกหลอนเราอีกแหะ’ Kohaku นึกเซ็งอยู่ในใจถ้าเขาเรียนเวทมนตร์จากหนังสือพวกนั้นเขาจะแหกผนึกหนีออกไปก่อนเลยหรือไม่ก็จับภูติชั่วร้ายได้เร็วขึ้นเลยน่ะ
‘แต่จะไปว่าเจ้าของร้านจิปาถะก็ไม่ได้เขาก็พยายามช่วยฉันเต็มที่แล้วน่ะ ตอนนี้ไปเยี่ยม Angel ดีกว่าไม่รู้จะเป็นไงบ้างน่ะ’ Kohaku เดินไปที่โรงแรมของ Shirasame
พอเข้าไปเขาก็ไม่กล้าสบตาเจ้าของโรงแรมออนเซ็นเลย
‘รีบเยี่ยม Angel ให้เสร็จยิ่งดีเลยน่ะ’ Kohaku เดินขึ้นบันไดไปห้อง 202 ก่อนเข้าห้องเขาก็ไม่ลืมเคาะเลยแต่พอรออยู่นานก็ไม่มีเสียงตอบรับ เขาถือวิสาสะเปิดประเข้าำปไปในห้องเลย
‘Angel ไม่อยู่แหะงั้นเดียวไปแวะร้านอาหารของ Temari ก็แล้วกันน่ะน่าจะอยู่ร้านนั้น’ Kohaku รีบเดินลงบันไดกำลังจะออกจากโรงแรมเพราะเขาไม่อยากอยู่ที่นี้นานน่ะ
“Kohaku!! ” มีเสียงเรียกจากทางเคาเตอร์ของโรงแรมเลย
‘อะไรอีกฟ่ะเนี่ย ฉันน่าจะโดนด่าแน่ ๆ น่าจะเป็นเรื่องไปเยี่ยมคนอื่นโดยไม่บอก เจ้า Shirasame ยิ่งเข้มงวดอยู่ด้วย’ Kohaku นึกในใจเขาอยากจะบ้าตายไม่น่ามาโรงแรมตอนนี้เลย Kohaku เดินไปที่เคาเตอร์หน้าโรงแรมอย่างเครียดเลย
“ได้ยินลูกค้าในโรงแรมคุยกันว่าแกช่วยหาลูกสาวของ Tambo จนเจอเหรอ?” Shirasame ถาม Kohaku เพราะอยากพิสูจน์ข่าวลือที่ลูกค้าคุยกันด้วย
“อืมก็…..ฉันบังเอิญเดินผ่านไปเจอลูกสาวเขาเรื่องมันไม่ได้เป็นอย่างที่ลูกค้าในโรงแรมบอกหรอก” Kohaku ตอบขอไปที่เลยเขาไม่อยากอยู่ที่นี้นานมากนัก
“ฉันไม่สนว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไรแต่ฉันจะพจารณาบางสิ่งให้แกก็แล้วกัน ออนเซ็นของที่นี้ดังในเรื่องการเยี่ยวยารักษาบาดแผลได้น่ะฉันจะขายตั๋วออนเซ็น 10 SEN ให้แล้วกันต่อเข้าออนเซ็น 1 รอบ ” Shirasame หลับตาพูดก่อนจะยื่นตั๋วให้
‘เราคิดในแง่ร้ายเกินไปแหะ งั้นซื้อสักหน่อยแล้วกันเพื่อคราวหน้าได้แวะโรงแรมคงไม่เสียหาย’ Kohaku จ่ายเงินไป
“ว้าว! ออนเซ็นในที่สุดคุณเจ้าของโรงแรมก็ปล่อยให้ฉันเข้ามาได้แล้วเหรอ ฉันอยากจะกลับไปแช่จังแต่ว่าต้องไปข้างนอกก่อนน่ะสิ และที่ตั๋วซื้อเก็บไว้ใช้ครั้งหน้าได้ใช่ไหมน่ะ” Kohaku ถามเพื่อความแน่ใจ
“ได้น่ะตราบใดที่แกไม่ทำตั๋วใบนี้หายไปสะก่อนน่ะ” Shirasame ตอบด้วยน้ำเสียงปกติแต่ก็ยังไม่ถือว่าสุภาพอยู่ดี
Kohaku พอได้คำตอบแล้วก็ลาเจ้าของโรงแรมแล้วเดินออกมาเลย
‘Phew…..นึกว่าจะโดนอะไรสะอีกที่แท้เจ้าของโรงแรมก็ให้โอกาสเราสิน่ะงั้นเดียวไปร้านขนมของ Temari แล้วกันน่ะ’ Kohaku เดินเข้าไปในร้านของ Temari กะซื้อตุนเหมือนคราวก่อนเลย
“ยินดีต้อนรับจ้า ต้องการซื้ออะไรจ๊ะ” Temari ใช้น้ำเสียงต้อนรับ Kohaku แบบที่ใช้ลูกค้าปกติเลย
“ฉันต้องการซื้อ Inari ซูชิ 20 ชิ้นและสตอเบอรรี่แซนวิช 10 ชั้นแล้วกันน่ะ” Kohaku เอาเงินที่เขาได้จากตบ Monini ข้างทางมาจ่ายเงินเลย
“ขอบคุณน่ะ” Temari ขอบคุณอย่างจริง ๆ จัง ๆ เลยเพราะ Kohaku เป็นลูกค้าพิเศษประจำร้านของเธอไปเรียบร้อยแล้วโดยการจากการสังเกต Kohaku ชอบสั่งซื้อขนมปริมาณมากก่อนออกเดินทาง
‘Angel ก็ไม่อยู่ที่ร้านของ Temari เหรอเนี่ยงั้นเดียวค่อยแวะโรงแรมครั้งหน้าแล้วกันน่ะงั้นเราไปหา Kinari ที่ศาลเจ้า Izanari ก่อนดีกว่า’ Kohaku คิดในใจ
Kohaku เดินออกจากย่าน SANDO ไปถึงสะพานที่เคยเจอองคเหมียวจิครั้งที่แล้วแต่ครั้งนี้กลับเป็น Angel แทน
“คุณเก้าหางผมได้ยินเรื่องของคุณมาเมื่อกี้เลยน่ะ คุณทำได้ดีในการตามหาลูกสาวของร้านจิปาถะน่ะ ผมไม่ได้จะหยาบคายน่ะตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอคุณเก้าหางข่าวลือต่าง ๆ ของคุณที่ผู้คนในเมืองพูดถึงคุณเก้าหางเป็นไปทางที่แย่มากเลยน่ะ” Angel มอง Kohaku อย่างไม่ค่อยเชื่อข่าวลือเท่าไหร่
“และมีคนในเมืองบางคนพูดว่าเหตุการณ์ภัยร้ายแปลก ๆ มาจากฝีมือคุณน่ะ แต่เมื่อพูดถึงคุณตอนนี้น่ะ คุณเก้าหางใจดีและเมตตามากเลยน่ะ ผมเองก็ยังแปลกใจกับข่าวลือที่สวนทางจริง ๆ น่ะ ” Angel แปลกใจที่ Kohaku แตกต่างจากข่าวลือที่เล่าปากต่อปากไปมากเลย
“ผมคิดมากไปเองน่ะ ว่าแต่ทำไมคุณเก้าหางถึงช่วยเหลือผู้คนที่เย็นชากับคุณน่ะ ผมเองก็ทนไม่ไหวสิ่งที่พวกเขากำลังทำกับคุณอยู่ตอนนี้น่ะ” Angel ถาม Kohaku ตรง ๆ เลย
“ทำไมเหรอ?ฉันเองก็แปลกใจเหมือนกันน่ะ แต่เพราะมุมมองของพวกเขาที่มีต่อฉันตอนนี้ก็มาจากผลการกระทำของฉันในอดีตที่แกล้งพวกเขาไปทั่วร่วมไปถึงการปั่นป่วนพวกเขาด้วยน่ะตอนนี้ได้เวลาที่ฉันจะต้องเปลี่ยนตัวเองแล้วน่ะ” Kohaku ตอบตามความจริงโดยไม่ปิดบังเพื่อนเขาไว้ใจเลยน่ะ
“ถึงแม้ผู้คนในเมืองจะปฏิบัติกับฉันแบบนี้แต่ฉันก็จะทำแบบนี้ต่อไปน่ะโดยหวังว่าพวกเขาจะเมตตาและเห็นอกเห็นใจฉันบ้างน่ะ” Kohaku ตอบอย่างมั่นใจ
“ขอโทษด้วยที่ผม กดดันถามคำถามตรงประเด็นกับคุณมากเกินไปน่ะคุณเก้าหางผมรู้สึกเหมือนสะท้อนตัวผมเองในอดีตยังไงก็ไม่รู้น่ะผมต้องไปล่ะขอบใจที่คุยด้วยน่ะคุณเก้าหาง” Angel เดินเข้าไปย่าน SANDO เพื่อเข้าโรงแรมเลยโดย Kohaku ก็หลีกทางให้
‘Angel เหมือนจะมีอดีตด้านมืดของตัวเองเลยน่ะฉันดีใจที่เขากังวลฉันแต่ฉันเองก็กังวลเขาไม่ต่างกันเลยน่ะเผลอมากขึ้นกว่าเดิมด้วย’ Kohaku มองแผ่นหลังของ Angel ไปจนหลับตาเลย
Kohaku เลยเดินขึ้นเหนือไปทางศาลเจ้า Izanari เลย
Kohaku เดินมาหา Kinari อยากรู้ว่าป้ายคำขอมันทำงานยังไงหลังทำตามคำขอของผู้ขอเสร็จแล้ว
“Ko-Kohaku ฮือ ๆ ” Kinari ร้องไห้ซาบซึ้งยังไม่เลิกเลย
“ไม่สมกับเป็นนายเลยน่ะ แต่ฉันทำคำขอให้มันเกิดขึ้นจริงอย่างที่นายขอแล้ว” Kohaku มอง Kinari อย่างไม่เชื่อสายตาตัวเองเลยว่าเขาจะร้องไห้ซาบซึ้งอย่างงี้
“ขอบคุณที่หา Nui-Han ให้น่ะท่าน Kohaku ไม่สิท่านเทพ Kohaku ”Kinari ขอบคุณ Kohaku
“ถ้าจะพูดแบบนี้ก็แล้วแต่นายเถอะฉันรู้สึกภูมิใจตัวเองขึ้นมาเลยน่ะ” Kohaku ยืดอกพูดอย่างมั่นใจ
“เอาล่ะนี้รางวัลของนายน่ะ ” Kinari วางกล่องเงินที่มี 100 SENตรงหน้า Kohaku
‘โห เปลี่ยนอารมณ์ไวแหะ Kinari กลับมาปกติแล้วสิน่ะ’ Kohaku คิดในใจ
“มีบางอย่างที่เราจะบอกกับนายน่ะ….ที่เราพูดเรื่องนายได้รับมอบหมายงานของท่านเทพ Izanari เป็นเรื่องโกหกที่เราแต่งขึ้นมาทั้งหมดเลยขอโทษน่ะ” Kinari สารภาพเลย
“ฉันคิดอยู่แล้วทำไมเหตุการณ์มันแปลก ๆ ปกติ Izanari ไม่กล้ามอบงานฉันแบบนี้แน่ ความคิดของนายนี้มันโกหกจนขึ้นชื่อว่าตอแหลได้โล่รางวัลที่ 1 เลย” Kohaku กลอกตาพูดประชดเลย
“ก็มันไม่มีทางเลือกน่ะสิ เราเองก็ไปหา Nui บนภูเขา Inari ไม่ได้น่ะ ได้โปรดอย่าพูดประชดแบบนั้นเลย” Kinari พูดถึงสาเหตุเขาต้องโกหก Kohaku น่ะ
“นายรู้ไหมที่เราบอกป้ายคำแขวนถ้าเราทำตามคำขอของทุกคนได้หมดเราจะได้รางวัลน่ะและเป็นการช่วยเหลือผู้คนในเมืองด้วย” Kinari อธิบายให้ฟัง
“นี่นายจะไม่เลิกทำเกี่ยวกับป้ายแขวนคำขอสิน่ะและให้ฉันทำตามคำขอของทุกคนให้กลายเป็นจริงไปด้วยฟังมันน่าหงุดหงิดเป็นบ้าเลย” Kohaku ไม่มีอารมณ์จะทำอะไรแบบนี้
“เดียวเราช่วยเรียกคนมาเขียนป้ายคำขอ ช่วยเราทำเถอะน่ะ เราเองก็เตรียมป้ายคำขอส่วนหนึ่งไว้ให้แล้วด้วยน่ะ ทำเถอะได้โปรดน่ะ” Kinari ขอร้อง Kohaku เลย
“ถ้านายจะยืนกรานอยากจะทำมันฉันคงช่วยไม่ได้น่ะ” Kohaku กลอกตาใส่ Kinari เลยเขาบอก Angel ไปตอนอยู่บนสะพานแล้วว่าเขาจะทำแบบนี้ไปเรื่อย ๆ น่ะ
“เราและนายจะได้รับคำชื่นชมจากทุกคนในเมืองและเผลอ ๆ อาจจะมากกว่า เทพ Izanari สะอีกน่ะ” Kinari พูดโน้มน้าวเลย
“ว้าวยังกะฝัน แล้วฉันก็จะยึดศาลเจ้าที่ดันตั้งชื่องี่เง่าเป็น Izanari เป็นขื่อของตัวเองอีก” Kohaku เขาเห็นความหวังที่จะทำให้คนในเมืองชื่นชมเขาเลย
เปรี้ยง!!!
‘โดนอีกแล้ว’ Kohaku ถึงกับหงายหลัง
“ท่านเทพ Izanami เป็นเทพเพียงองค์เดียวเท่านั้นขอรับ” Kinari ถึงกับช็อกแล้วรีบเปลี่ยนคำพูดเลยไม่งั้นเขาอาจจะโดนฟ้าผ่าเป็นคนที่ 2 ก็ได้
หลังจากนั้น Kohaku ก็หยิบป้ายคำขอจาก Kinari เลย
หัวข้อป้ายคำขอ : ข่าวลือเกี่ยวกับ Monini สีขาว
ฉันอยากจะสื่อสารเกี่ยวกับ Monini ในข่าวลือที่มีสีขาวนวลน่ะไม่ใช่ Monini ป่าน่ะในภูเขา Inari น่ะ
ผู้ขอ: MIU
ของเซ่นไหว้ : ใบไม้ที่ได้ Monini ป่า 5 ใบ
‘นี้มันฉันนี่หว่า’ Kohaku เหวอเลยเมื่อมีคนขอเจอตัวเองในร่าง Monini
หลัง Kinari ไปเรียกคนขอมา Miu ก็ปรากฏตัวออกมาจากควันเลย
“ว้าวน่ารักจังเลย ถึงแม้ไม่ได้ไปฟาร์ม Monini ฉันก็ยังได้เจอ Monini บ้านสักที่คุ้มจังเลยน่ะที่แอบมาอู้งานเขียนคำขอที่ศาลเจ้าน่ะ” Miu ลองลูบ Kohaku ในร่าง Monini เลย
‘ฉันไม่เคยเห็นเธอที่ไหนมาก่อน เลยอยู่ดี ๆ ก็ปรากฎตัวขึ้นต่อหน้าทันที่เลย’ Kohaku ถึงกับยอมให้โดนลูบเลย
“ที่ภูเขา Inari Monini สีน้ำตาลร่างกายมันสกปรกน่ะแต่ตัวนี้ขนนุ่มนวลมาก ฉันเคยเห็นเธอที่ไหนมาก่อนนึเปล่าน่ะ โอ้ฉันให้เธอตามคำขอแล้วกันน่ะ ” Miu ให้ของเซ่นไหว้เลย
“นี้คือไม้ใบที่ฉันได้จาก Monini ป่าน่ะ ฉันคิดว่าเธอจะชอบมันน่ะเอาเป็นว่าฉันกลับไปทำงานนินจาต่อล่ะเดียวพี่ชายฉันจะโกธรเอาน่ะ” Miu ปาควันหายตัวเลย
“เดียวน่ะ…….เราไม่ได้ตาฟาดใช่ไหมน่ะ Kohaku นายแปลงร่างเป็น Monini? ได้ตามที่นายต้องการเลยเหรอ?” Kinari ถึงกับเหวอเมื่อเห็น Kohaku ในร่าง Monini
“งั้นป้ายคำขอต่อไปเลยล่ะกัน” Kinari หยิบป้ายคำขอจากที่แขวนมาให้ Kohaku ดูเลย
หัวข้อป้ายคำขอ : ฉันอยากพักผ่อนจังเลย
ฉันขอพรให้กิจการค้าขายขนมขายดีมาโดยตลอดแต่ตอนนี้ฉันมีความสุขมากล่ะ บางครั้งฉันอยากจะมาออนเซ็นเพื่อพักผ่อนน่ะ
ผู้ขอ: Temari
ของเซ่นไหว้:ไม่ระบุ
‘ฉันมีตั๋วอาบออนเซ็นพอดีเลยน่ะ งั้นให้เลยล่ะกันเราเองก็ไม่รู้ว่าออกไปข้างนอกตอนไหนหายน่ะเราค่อยซื้อตอนเข้าโรงแรมดีกว่าน่ะ’ Kohaku ส่งสัญญาณให้ Kinari ไปเรียกคนขอมาเลย
“เฮ้ย…เรียกฉันมาที่นี้ทำไมเหรอ” Temari มองทั้ง 2 คนเลย
“ก็ คุณเจ้าของร้านขนมดูแลฉันมาโดยตลอดนับตั้งแต่ไม่ไล่ฉันออกไปร้านน่ะ ฉันว่าควรจะหาเวลาพักร้อนและแช่ออนเซ็นน่ะ” Kohaku เลยยื่นตั๋วออนเซ็นของทางโรงแรมให้เลย
“นี้มันตั๋วออนเซ็นโรงแรมนิ เธอให้ฉันเหรอ” Temari รับตั๋วออนเซ็นเลยน่ะ
“ตอนที่ฉันอยู่ร้านของฉันน่ะฉันทำแทบตลอด 24 ชม.เลยน่ะเพื่อให้ลูกค้ายิ้มถ้าฉันเอาตั๋วนี้จากเธอมันคงทำให้ฉันได้พักผ่อนเต็มที่เลยน่ะ ฉันเองจะได้ไม่ต้องต่อคิวแย่งซื้อตั๋วน่ะ อ่า…ฉันขอรับเลยตั๋วนี้เลยล่ะกันเอาสตอเบอรี่ ไป 2 ชั้น แบ่งกันกินด้วยน่ะ ฉันขอกลับร้านล่ะ” Temari พูดถึงชีวิตประจำวันของตัวเองและยืนสตอเบอรี่แซนวิชให้ Kohaku ก่อนเดินกลับร้านตัวเองไป
“ดูน่าอร่อยน่ะ Temari บอกให้แบ่งใช่ไหมล่ะ? นายต้องให้เรา 1 ชิ้นด้วย” Kinari อยากจะกินเลย
“ฉันให้ก็แล้วกันอย่างที่ Temari พูดต้องแบ่งกันน่ะ” Kohaku หยิบสตอเบอรี่ 1 ชั้นจากถุงให้เพื่อนตัวเองไป
“ขอบคุณมากเลยน่ะงั้นมาทำภารกิจป้ายคำขอต่อเลย” Kinari หยิบป้ายคำขอต่อ
หัวข้อป้ายคำขอ : จ้าวแห่งแม่น้ำ
ฉันตกปลามามากมายฉันยังไม่เคยเห็นปลาตัวใหญ่มาก่อนเลยน่ะฉันอยากเห็นปลาจ้าวแห่งแม่น้ำจริง ๆ เลยน่ะ
ผู้ขอ : Nui
ของเซ่นไหว : เงิน 200 SEN
“เดียวฉันออกไปตกปลาก่อนน่ะเดียวหาปลาตัวใหญ่ได้เมื่อไหร่เดียวกลับมาน่ะ Kinari ” Kohaku ถือเบ็ดตกปลาเดินไปที่ลับมุมก่อนใช้หินวาปไปที่ซุ้มประตู HYOI
‘ได้เวลาตกปลาแล้วล่ะ’ Kohaku
30 นาทีผ่านไป….
‘อะไรเนี่ยปลาที่ตกได้มีแต่ขนาดเล็กสงสัยเราต้องเลือกสุ่มจุดตกปลาแล้วล่ะ’ Kohaku เดินสุ่มจุดตกปลาไปเรื่อย ๆ โดยไม่ย่อท้อ
2 ชั่วโมงผ่านไป….
‘กว่าจะได้ปลาตัวใหญ่สักที่นี้คงเป็นในตำนานอย่างที่ Nui ว่าจริง ๆ น่ะเพราะเราตกปลาจนชำนาญแล้วร่วมถึงไม่มีใครมาตกปลาแข่งด้วยเพราะปีศาจ Monini เพ่นพ่านไปทั่วภูเขา Inari เลยน่ะ’ Kohaku เก็บเบ็ดตกปลาทันที่ก่อนใช้วาปหลับศาลเจ้าหลัก Izanari
Kohaku เดินมาหา Kinari พร้อมโชว์ปลาตัวใหญ่ที่อยู่ในอ่างขนาดใหญ่ให้ดูเลยน่ะ
“โอ้….ตัวใหญ่ชะมัดงั้นเดียวเราไปเรียก Nui มาดูแล้วกันน่ะ” Kinari เดินออกจากศาลเจ้าหลัก Izanari ไปเรียกคนขอตามเคย
“Kohaku มีอะไรเหรอถึงเรียกมา นี้มันปลาตัวใหญ่ในอ่างที่เธอเตรียมมาสิน่ะ” Nui ตกตะลึง
"ฉันตกปลาจ้าวแม่น้ำได้มาน่ะฉันให้เธอน่ะ Nui หนังสือของพ่อ Nui ช่วยได้เยอะเลยน่ะ ยังดีหน่อยที่ตอนเขาให้เบ็ดตกปลาแถมคู่มือและหนังสือสอนการตกปลามาให้ด้วยน่ะ
“ขอบคุณน่ะฉันดีใจที่ได้เห็นปลาจ้าวแม่น้ำตัวเป็น ๆ น่ะแต่ฉันอยากตกปลาแบบนี้ด้วยตัวเองมากกว่าน่ะ” Nui เธอเกิดแรงบันดาลใจจะตกปลาอีกรอบถ้าเธอหาเวลาว่างเธอจะไปตกปลาแน่ ๆ
“Nui-Han เราก็ชอบตกปลาเหมือนกับเธอ เราอยากตกปลาได้ปลาตัวใหญ่แบบนี้บ้างจังครั้งหน้าเวลาไปตกปลาชวนด้วยน่ะ” Kinari เอาใจ Nui เลย
“นายสนใจตกปลาด้วยเหรอ Kinari ได้เลยน่ะถ้าฉันจะไปตกปลาเดียวชวนไปน่ะ” Nui พูดกับ Kinari
“ได้เลยครับ เรารู้จักจุดตกปลาเป็นอย่างดี ถ้านัดวันไหนไปเราจะรีบมาก่อนเธอ Nui-Hanเลยน่ะ” Kinari หน้าแดงเลย
"Kohaku ขอบใจน่ะที่ช่วยเหลือเอาเป็นว่าฉันซื้อปลาตัวนี้ 200 SEN แล้วกันน่ะเอาไว้เป็นแรงบันดาลใจและอ้างอิงขนาดตัวปลาด้วยน่ะ
“ฉันดีใจที่มีคนมาไปตกปลาเป็นเพื่อนด้วยน่ะ ฉันรู้สนุกจังเลยที่ได้คุยกับพวกเธอทั้ง 2 คนน่ะ วันไหนพวกเราว่างก็มาตกปลาด้วยกันทั้ง 3 คนเลยน่ะ” Nui เดินถือกะละมังที่ปลาตัวใหญ่กลับร้านจิปาถะเลย
“ตั้งแต่ฉันอยู่กับนายยังไม่นายเคยสนใจจะตกปลาเลยน่ะเป็นเพราะนายอยากอยู่ใกล้ Nui มากกว่าใช่ไหมล่ะอย่าโกหกแบบนี้กับเธอเลยจะดีกว่า” Kohaku จับผิด Kinari ได้เลย
“หนอยก็เราชอบ Nui น่ะ และเราก็ชอบสิ่งที่เธอชอบด้วยน่ะ ก็หมายความว่าเราชอบตกปลาเหมือนเธอด้วยน่ะ นายไม่ต้องมาเป็นกางขวางคอระหว่างเรากับ Nui เลยน่ะ ไม่ต้องมาตกปลาด้วยกันน่ะ” Kinari ถึงกับว่า Kohaku ที่ดันรู้ทันเขาอีก
“ยังไงฉันก็จะไปขืนเรื่องที่นายโกหกความแตกขึ้นมาฉันจะได้ช่วยและสอนนายตกปลาไปด้วย ฉันเองก็รู้สึกถูกพึ่งพาโดยนายมาตั้งแต่ตามหา Nui แล้วน่ะ” Kohaku กลอกตาใส่เลย Kinari ที่เขาพูดโกหกรอบ 2 แล้ว
“งั้นก็ได้น่ะเราให้นายไปก็ได้แต่อย่าแย่ง Nui จากเราโอเคไหม" Kinari หึงหวง Nui เลย
“ใครจะไปแย่งน่ะ ฉันเองก็ไม่แย่งเหมือนกันน่ะ แล้วก็เหลือป้ายคำขอสุดท้ายของวันนี้แล้วสิน่ะ” Kohaku หยิบป้ายคำขอสุดท้ายมาดู
หัวข้อป้ายคำขอ : สินค้าที่ยากจะหามาเก็บไว้
ในระหว่างที่เราประสบปัญหากับการเกิดเหตุการณ์ผิดแปลกธรรมชาติทำให้เรามีปลาไม่มากพอที่ย่างให้ลูกค้าในโรงแรมกินตอนนี้ถ้ามีปลาสัก 5 ตัวเราน่าจะแก้ปัญหาได้ในวันนี้น่ะ
ผู้ขอ : Shirasame
ของเซ่นไหว้ : ไม่ระบุ
“นายเรียกเขามาเลยฉันว่าฉันมีปลามากกว่า 5 ตัวอีกน่ะ ” Kohaku มองไปที่ถังน้ำมีปลานานาชนิดที่เขาตกปลามาหลายชั่วโมงได้อยู่น่ะ
“ได้เลยน่ะ ” Kinari เดินออกจากศาลหลัก Izanari ไปย่าน SANDO เพื่อเรียกเจ้าของโรงแรม
“มีอะไรรึเปล่าที่เรียกข้ามาที่นี้น่ะ” Shirasame พูดพร้อมกับมองถังน้ำที่มีปลาหลายตัวว่ายอยู่ในนั้น
“ดูเหมือนคุณเจ้าของโรงแรมจะติดปัญหาเรื่องปลาไม่พอสิน่ะฉันเอาปลามาให้ 5 ตัวทั้งหมดเป็นของคุณหมดเลยน่ะ” Kohaku วางถังน้ำที่มีปลา 5 ตัวว่ายอยู่ในถัง
“ข้าไม่ได้อยากได้สิ่งนี้จากแกเลยน่ะแต่เพื่อลูกค้าของข้าจะยอมรับก็ได้น่ะ แต่เธอก็มีจิตใจดีบางน่ะ เราขอรับปลาไว้แล้วกันน่ะขอบคุณที่ช่วยน่ะ เธอช่วยฉันได้มากเลยน่ะ” Shirasame เขาพูดอย่างไม่แยแสใส่ Kohaku เลยแต่ประโยคครึ่งหลังกลับอ่อนโยนก่อนที่เขาจะให้ตั๋วออนเซ็น 5 ใบเลย
หลังจาก Shirasame กลับไปแล้ว
“วันนี้จบแล้วสิน่ะ” Kinari เช็คป้ายคำขอก็ไม่เหลือแล้วล่ะโดยมองพระอาทิตย์ตกดิน
“อืม นายเอาตั๋วไป 1 ใบแล้วกันน่ะ อย่าลืมให้ Chiharu ด้วยน่ะฉันมีแค่ 2 ตั๋วก็พอล่ะ” Kohaku
“แล้วอีกใบหนึ่งนายเอาใครน่ะ” Kinari ถาม
“เอาให้อาจารย์น่ะ ฉันกลับล่ะจะไปนอนแล้วล่ะ” Kohaku หาวเลยเขาเหนื่อยมามากเลยวันนี้ทั้งตามหา Nui กับการมาทำภารกิจป้ายคำขออีก
พอถึงที่โรงเรียน
“Kohaku คุง เธอไปทำไรถึงดูเหนื่อย ๆ น่ะ ” อาจารย์ Chabashira เห็นหน้า Kohaku เหงื่อแตกแล้วก็ตกใจเลย
“ไปทำภารกิจป้ายคำขอหลังตามหา Nui เจอแล้วน่ะ อาจารย์นี้ตั๋วออนเซ็นน่ะ ถ้าอาจารย์ไปแช่ออนเซ็นใช้บัตรนี้ได้เลยน่ะเดียวขอไปนอนก่อนผมไม่ไหว” Kohaku ยื่นตั๋วออนเซ็นให้อาจารย์ก็ขอตัวไปนอนที่นอนปูพื้นเลย
“เธอไปพักผ่อนวันนี้คงโหมหนักเยอะพอสมควรน่ะ เดียวอาจารย์ทำชาตอนเช้าไว้ให้น่ะ" Chabashira สงสาร Kohaku เลยแต่เขาก็เห็นแล้วล่ะ Kohaku คุง เปลี่ยนแปลงตัวเองไปในทางที่ดีขึ้น เขามองออกไปตอนที่พระอาทิตย์ตกดินจนมิดดวงและท้องฟ้าก็เกือบจะกลายเป็นกลางคืนแล้ว
เมื่อ Kohaku นอนหลับตาลง
‘ตั้งแต่เราเปลี่ยนตัวเองใหม่ สิ่งต่าง ๆ รอบตัวเราก็ดีขึ้นแต่ว่าขออย่าให้เป็นแค่ความฝันเลยน่ะ' Kohaku นึกในใจก่อนเขาวูบหลับอย่างรวดเร็วทันที่ด้วยความอ่อนเพลียเข้าครอบงำ
…………………………………………………………………………………………………………………………………….
ปล.จบตอนเรียบร้อยล่ะครับ สุดท้าย Kohaku โดนชวนไปทำภารกิจช่วยคนในเมืองทั้งตอนเลยโดยที่เขาแทบไม่ได้พักคงเป็นวันแรกมั้งที่เขาได้พักผ่อนอย่างเต็มที่โดยไม่ต้องกังวลใด ๆ เอาเป็นว่าไว้ติดตามตอนหน้าน่ะครับว่าเนื้อหาจะเป็นอย่างไร
ความคิดเห็น