คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ของเล่นกับความสามารถใหม่
เมื่อมาถึงโรงเรียนแล้ว
Kohaku กับ Angel มาอยู่ตรงของอาจารย์ของ Kahaku
‘เสร็จสักที่ ไม่ค่อยสบอารมณ์กับเจ้าของโรงแรม Shirasame เลย’ Kohaku คิดในใจอย่างโมโหกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในโรงแรมเมื่อกี้เลย
“ยินดีตอนรับกลับจ๊ะพวกเธอทั้ง 2 คน ไปทัวร์เมืองเป็นไงบ้างน่ะ"
“มีผู้คนในเมืองเยอะมากเลยครับผมเองไม่เคยคุยผู้คนในเมืองจริงจังขนาดนี้มาก่อนเลยครับ ขอบคุณมากน่ะครับ คุณเก้าหางที่ พาผมทัวร์เมืองนี้น่ะ” Angel กล่าวขอบคุณ
“ ถึงฉันจะโดนแบนตลอดชีวิตทุกร้านแต่ก็ยังดีได้เข้าไปกับนายด้วยยกเว้นอันหนึ่งน่ะ”
“ยังดีที่ได้รู้ว่า Kohaku คุงไม่โดนไล่ออกจากร้านเหมือนเมื่อก่อนแล้วสำหรับน้ำใจของเธอครั้งนี้น่ะ เอาเงินไปใช้จ่ายในร้านอะไรก็ได้เลยน่ะ” Chabashira ให้เงินเป็นรางวัลกับการพา Angel ทัวร์เมืองครั้งนี้
“ว้าว เงิน(SEN) เยอะมากเลยฉันกะจะซื้อเหมา INARI ซูชิ หรือ สตอเบอรี่แซนวิช ในร้าน KOMACHI Sweets ให้หมดร้าน ” Kohaku ตาลุกวาวเขากะใช้เงินซื้อของกินอีกรอบเลย
“นี้ Kohakuคุง ใช้จ่ายประหยัด ๆ หน่อยน่ะ เงินมันหายากน่ะ…. Angel เธอมีจะทำไรหลังจากนี้ไหม” Chabashira ถาม
“อืม…ผมน่าจะกลับที่พักในโรงแรมน่ะอาจารย์ของ Kohaku กะจะลองพักอยู่นั้นด้วยน่ะ”
“Angel….ระวังเจ้าคนที่ชื่อ Shirasame นั้นให้ดีเขาเป็นไอ้บ้าโคตรไม่มีเหตุผลเลยน่ะ”
“ขอบคุณน่ะคุณเก้าหางที่เตือนผม เอาล่ะผมต้องกลับล่ะเพื่อทำกิจกรรมบางอย่างน่ะ” Angel ขอบคุณ Kohaku และก้มหัวขอบคุณอาจารย์ของ Kohaku ก่อนกลับโรงแรมไป
“เอ๊ะเกือบลืมเลย….อาจารย์ครับผมขอปรึกษาอย่างหนึ่งได้ไหมครับพอดีผมไม่สามารถไปภูเขา Inari ต่อได้เลย” Kohaku พึ่งนึกขึ้นได้
“พูดมาได้เลย Kohakuคุง แล้วก็ขอบคุณที่ช่วยอาจารย์เมื่อกี้น่ะ ว่าแต่เรื่องภูติชั่วร้าย มีเบาะแสไรไหม? Kohakuคุง”
“เป็นอีกครั้งที่ผมต้องกลับมามือเปล่าน่ะสิอาจารย์ เพราะเจอฝูง Moninis ขวางแถมยังนอนหลับทับเส้นทางที่ผมจะไปอีกน่ะพวกมันมีสร้อยคอและดูไม่เหมือนเป็น Moninis ป่าเลยน่ะ” Kohaku กรอกตาเลย
“อืมมมม…..ครูจะพอมีวิธีหนึ่งน่ะ จากซุ้มประตู HYOI ไปทางตะวันตกจะมีฟาร์ม Moninis เจ้าของฟาร์มค่อนข้างขี้อายดังนั้นฟาร์มที่ Kohakuคุง จะไปไม่ง่ายสะเลย อ้อเวลาเจอเจ้าของฟาร์มอย่าไปทำให้เธอกลัวล่ะและอีกอย่างหนึ่งอย่าตกไปในแม่น้ำเด็ดขาดมันค่อนข้างอันตรายน่ะ” Chabashira เตือน Kohaku
‘โห….เตือนสะเยอะเชียวแต่ถึงเหมือนไอ้องคเหมียวจิ Gennou อาจารย์ของเรายังแสดงความจริงใจให้กว่าเยอะ’ Kohaku คิดในใจ
“Kohaku คุงก่อนที่เธอจะไป Kinari ฝากอาจารย์ให้บอกเธอว่าให้เธอแวะมาหาเขาที่แขวนป้ายคำขอที่ศาลเจ้าท่านเทพ Izanari น่ะ ” Chabashira หลังพูดเสร็จก็อ่านหนังสือต่อ
Kohaku หลังเดินออกจากโรงเรียนก็ไปศาลเจ้าหลัก Izanari
‘เดียวค่อยแวะ ไปหา Kinari ที่หลังก็ได้ไปดู Izanari ดีกว่าเจ้านั้นกำลังทำอะไรกัน’ Kohaku กะไปกวนบาทาเทพ Izanari โดยเฉพาะเลย
เมื่อเข้าไปศาลเจ้าหลัก Izanari Kohaku เห็น Chiharu กำลังทำความสะอาดอยู่
Kohaku เดินไปหา Chiharu หลังเห็นเทพ Izanari นั่งขัดสมาธิคงป่วนไม่ได้แล้วน่ะ
“ทำความสะอาด ทำความสะอาด ช่างเป็นวันที่มีความสุขอีกวันหนึ่งเลยน่ะ” Chiharu ฮัมเพลงอย่างมีความสุขเลย
“คุณพระ…. Haruchi หยิบผิดของทำความสะอาดมาผิดเหรอเนี่ยคิดว่าเป็นไม้ปัดฝุ่นสะอีก ที่แท้ไม้ไล่ผีที่แม่บ้านอย่างฉันเอาไว้ใช้สิน่ะ” Chiharu พิจารณาสิ่งที่เธอถือไว้ในมือหลังเธอหยิบเครื่องมือมาผิดอัน
“มันน่าจะเป็นไม้ปัดฝุ่นที่ปัดความภาคภูมิใจของ Izanari สิน่ะ ทำได้ดีเลย Haruchii”
เปรี้ยง!!!!
Kohaku ถึงกับหงายหลังเลย ‘ลืมตัวเลยแหะเรายังโดนเวทย์ฟ้าผ่าได้’
“ถึง Haruchii ไม่รู้เกิดไรขึ้นน่ะแต่ Kohaku เป็นคนตลกน่ะ ฮ่า ๆ ”
“แต่เมื่อพูดถึงเรื่องที่ฉันได้ยินมาจาก Kinari ว่า Nui หายตัวไปน่ะ ฮือ… ฉันกังวลเกี่ยวกับ Nui ถ้าไม่มีงานทำความสะอาดที่นี้ Haruchii คงออกตามหาด้วยตัวเองแล้วน่ะ Kohaku ได้โปรดช่วยตามหา Nui ด้วยน่ะ” Chiharu ถึงกับกังวลเลย
“ได้น่ะ เดียวช่วยตามหาให้น่ะระหว่างไปภูเขา Inari ” Kohaku หลังลุกขึ้นก็ปัดฝุ่นบนตัวออกโดยมองมาที่คนรับใช้ที่เป็นจิ้งจอกหางเดียวหยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้เมื่อเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้
Kohaku จึงเดินไปที่ป้ายแขวนคำขอเลย
“เอ้ย….Kohaku ในที่สุดนายก็มาถึงกะทันหันไปหน่อยนายรู้จักความหมายของที่แขวนป้ายคำขอไหม” Kinari ชี้ไปที่ป้ายคำขอเลย
“รู้อยู่แล้วน่า” Kohaku ทำท่าทางมั่นใจเลย
“มันเกี่ยวข้องกับนายโดยตรงเลยน่ะ ท่านเทพ Izanari บอกให้ฉันอธิบายที่แขวนป้ายคำขอให้นายฟังน่ะเห็นไหมป้ายคำขอที่แขวนอยู่มากมายเป็นป้ายคำขอต่าง ๆ โดยผู้แขวนป้ายคำขอสามารถร้องขอสิ่งต่าง ๆ ที่สามารถเกิดขึ้นจริงได้โดยแลกเครื่องเซ่นไหว้ให้ ท่านเทพ Izanari ” Kinari อธิบายให้ฟัง
“นายลองเช็คดูสิ” Kinari บอก
“เอ๊ะะะะะ อะไรเนี่ยทุกคนมาเขียนคำขอเพื่อให้ Izanari ช่วยเหลือ แต่ฉันต้องทำคำขอพวกนั้นให้สำเร็จนั้นมันไม่ต่างจากคนรับใช้ Izanari เลยน่ะ”
“ก็..นายได้รับมอบหมายงานจากท่านเทพ Izanari น่ะสิ ห้ามบ่นหรือนายจะโดนฟ้าผ่าเลือกเอาน่ะเราก็เขียนคำขอไว้เหมือนกันหยิบไปอ่านก่อนก็ได้โชคดีน่ะ” Kinari ชี้ไปที่ป้ายแขวนคำขอเลย
Kohaku ถึงกับกรอกตาใส่ Kinari ก่อนหยิบป้ายคำขอมาดู
คำขอ : ช่วยหา Nui ให้ที่
ท่านเทพช่วยตามหา Nui-han ลูกเจ้าของร้านจิปาถะตอนนี้เธอหายตัวไปจากบ้าน
ผู้ขอ: Kinari
ของเซ่นไหว้: เงิน 100 SEN
“อย่างที่นายเห็นน่ะ นายต้องทำตามคำขอให้เป็นจริง แล้วก็… ในภูเขา Inari มันเต็มไปด้วยปีศาจ เราโคตรกังวล Nui เลย ไม่รู้เธอจะเป็นยังไงบ้าง Kohaku…. ช่วยตามหาเธอด้วยน่ะถือว่าขอล่ะ….”
“ก็ได้ ๆ คุณ Tambo เจ้าของร้านจิปาถะก็ขอมาเหมือนกันน่ะฉันจะรีบกลับบอกแล้วกันหลังเจอ Nui แล้วน่ะ ดูเหมือนนายเข้าตาจนสิน่ะถึงเขียนคำขอกันแบบนี้เลยน่ะ” Kohaku หลังพูดเสร็จก็เดินไป
‘ก่อนไปภูเขา Inari คงต้องแวะดู Angel เพราะฉันเคยทึ้งเขาไปแล้วกลายเป็นฉันไปทำเขาลำบากอีกแถมละสายตาไม่ได้เลยน่ะแวะดูคงไม่เสียหายหรอก’ Kohaku คิดในใจระหว่างเดินในย่าน SANDO
Kohaku พอมาถึงโรงแรมก็เจอ Shirasame เจ้าของโรงแรมจ้องมองเขาแบบไม่ละสายตาสักนิดเลย
‘เอาอีกแล้วรีบทำธุระที่นี้ให้จบ ๆ ดีกว่าจะได้ออกจากสถานที่บ้า ๆ แบบนี้สักที่’ Kohaku คิดในใจอย่างเหงื่อตกเลย
พอไปถึงห้อง 202 Kohaku ก็ได้ยินเสียง Angel คุยกับใครบางคนอยู่
“ผมรู้ ผมเองก็ไม่เคยมีประสบการณ์อะไรแบบนี้มาก่อนน่ะ ผมก็มีความสุขน่ะ แต่…”
“นี้มันเสียง Angel นิเขาพูดกับใครเนี่ย” Kohaku เปิดประตูเข้าไปเลย
“คุณเก้าหาง! เมื่อกี้คุณได้ยินผมพูดกับตัวเองไหมน่ะ”
“ชะ ใช่ ขอโทษแล้วกันน่ะครั้งหน้าฉันจะเคาะประตูเมื่อจะเยี่ยมนาย”
“ผมจะขอบคุณมากเลยน่ะ ถ้าคุณเก้าหางทำในครั้งหน้า มันน่าอายที่จะยอมรับว่าผมพูดกับตัวเองจนกลายเป็น นิสัยส่วนตัวของผมไปแล้วน่ะ” Angel ถึงกับเขินอายเลย
“ว่าแต่…นายชอบโรงแรมนี้ไหมเคยลองอาบออนเซ็นยังน่ะ? หรือกินอาหารเย็นยังน่ะ?” Kohaku ถามด้วยความเป็นห่วงเลย
“ขอบคุณน่ะคุณเก้าหางที่เป็นห่วงผมน่ะผมรู้สึกสบายดีล่ะถึงแม้คุณเจ้าของโรงแรม Shirasame ค่อนข้างเข้มงวดน่ะแต่ก็เพราะคุณเก้าหางได้แนะนำไปผมเลยรู้วิธีอยู่โรงแรมนี้แล้วน่ะ” Angel กล่าวขอบคุณ Kohaku
“เยี่ยมเลยน่ะ ถ้านายต้องอะไรบอกฉันได้เลยน่ะ” Kohaku ดีใจเลยที่มีคนเข้าอกเข้าใจเขาแล้ว
“ได้เลยน่ะ ถ้ามีอะไรผมค่อยบอกแล้วกันน่ะแต่ตอนนี้ไม่ผมกะชมวิวก่อนน่ะ” Angel ยิ้ม
Kohaku เดินออกจากโรงแรมในระหว่างทางเดินเขาแวะโรงเรียนและจดบันทึกการผจญภัยเอาไว้
หลังออกเขตเมืองไปแล้ว Kohaku เดินผ่านซุ้มประตู HYOI เจอของอะไรบางอย่าง
‘หินเวทมนตร์วาป เหรอเจ้านี้น่าจะใช้ประโยชน์ได้เก็บไว้ดีกว่า’ Kohaku เก็บของที่เจอใส่กระเป๋าตัวเองเลย
‘Moninis ป่าปรากฏตัวที่เราเคยผ่านทางแล้วนี่นา เฮ้อ…..อย่างที่อาจารย์บอกเลยพวกมันไม่ใช่ปีศาจจริง ๆ แต่ก็เหมือนปีศาจจริงเพราะมันโจมตีเราเจ็บน่ะสิ’
เมื่อ Kohaku เดินมาถึงฝูง Moninis บ้าน ที่ปิดกั้นทางที่จะไปเขาเหลือบไปเห็น Monini ป่า จึงตะปบเข้าให้
สักพักหลังควันหายมันกลายเป็นใบไม้สีเขียวเข้มเลย
‘อะไรน่ะ’ Kohaku หยิบใบไม้แล้วลองไว้บนหัวตัวเองเหมือนที่ Kinari ชอบวางใบไม้แปลก ๆ บนหัวตัวเองมาโดยตลอด
‘ว้าว เป็น Monini เหรอเนี่ยที่นี้จะโดดข้ามเกาะที่ไหนก็ได้เลยน่ะ’ Kohaku ในร่าง Monini โดดดีใจเลย
หลังโดดข้ามแม่น้ำจนถึงฟาร์ม Monini คืนร่างดั้งเดิมของเขาก่อนเดินไปหาเจ้าของฟาร์มเลย
“ มะ…ไม่น่ะ Oh เราไม่ได้มีรายชื่อของคนเยี่ยมฟาร์มในวันนี้เลยน่ะเธอเข้ามาได้ยังไงฉันยังไม่ได้เตรียมตัวคุยกับใครเลยน่ะ” เจ้าของฟาร์ม Monini เสียงสั่น ๆ
“เอ้ย ๆ ใจเย็นก่อน ขืนเป็นแบบนี้ได้คุยกันไม่รู้เลยน่ะสิ” Kohaku พึมพำหลังพยายามคุยกับเจ้าของฟาร์มยังไม่เลิกตัวสั่นเลย
“ฉันชอบพูดกับ Moninis น่ะ” เจ้าของฟาร์ม Monini พึมพำเสียงสั่น ๆ
‘งั้นเราคงต้องหาใบไม้นั้นเพิ่มแล้วล่ะ เพราะมันใช้ได้แค่ 1 ครั้งต่อแปรงร่างเป็น Monini งั้นลองใช้หินเวทมนตร์วาปคงไม่เสียหายหรอก’ Kohaku คิดในใจ
เมื่อวาปเสร็จ
‘เอ๊ะโผล่หน้าซุ้มประตู HYOI แหะ เอาล่ะได้เวลาฟาร์ม ๆ ใบไม้แล้ว’ Kohaku เขาทำตามแผนที่คิดในใจเดินไล่ตบ Monini ป่าเรียงตัวเลย
Kohaku ลองใช้ความสามารถ Monini แบบจัดเต็มเลย เขาโดดไปถึงเกาะกลางแม่น้ำก่อนแวะพักให้หายเหนื่อยเลย
‘ร่างนี้โจมตีไม่ได้แหะ ที่นี้ก็ไม่เลวเท่าไหร่แถมผ่อนคลายงั้นปิกนิกตรงนี้เลยล่ะกันไม่น่าเสียหาย’ Kohaku แปลงร่างกลับเป็นร่างเก้าหางก่อนเอาผ้าปูปิกนิกปูพื้นเลยและเอาของกินต่าง ๆ เช่น Inari ซูชิ และ สตอเบอรี่แซนวิชมากินเพิ่มเลือดด้วย
หลังปิกนิกเสร็จ….
‘รู้สึกดีจังแหะ ไม่ได้ออกมาพักผ่อนแบบนี้มานานน่ะเอาล่ะได้เวลากลับไปฟาร์ม Monini ล่ะ’ Kohaku วางใบไม้บนหัวเพื่อแปลงร่างเป็น Monini ก่อนจะไปฟาร์ม Monini
เมื่อมาไปถึงฟาร์ม Monini
‘เอ๊ะเราฟังภาษา Monini ได้ด้วยแหะแถมมี Monini หลายชนิดเลยแหะที่เราไม่ได้สังเกต เอาเป็นว่าไม่สำคัญล่ะ เราตรงเข้าไปหาเจ้าของฟาร์มดีกว่า’ Kohaku ในร่าง Monini คิดในใจ
"โอ้ คุณพระ Monini ตัวนี้หลงทางเหรอ ต้องการอะไรไหมน่ะ" เจ้าของฟาร์มพูดด้วยเสียงที่ไพเราะมาก
‘ปฏิกิริยาของเธอรอบนี้ต่างกันลิบลับเลยแหะ’
“นี้ มันมี Monini บ้านอยู่ตรงนั้นน่ะ เธอช่วยอะไรหน่อยได้ ตามฉันมาเลย” Kohaku พูดผ่านร่าง Monini
“โอ้ ฉันชื่อ Aruko น่ะ นี้ฉันเพิ่งเคยเห็น Monini พูดได้ครั้งแรกเหรอเนี่ย ฉันเป็นเจ้าของฟาร์มนี้น่ะและ Monini ที่เธอพูดถึงเป็นเด็กของฉันที่เลี้ยงดูเองกับมือน่ะพวกเขาเชื่องมากงั้นช่วยนำทางฉันเลยน่ะ”
หลังมาถึงฝูง Monini ที่มีรูปร่างลักษณะเหมือนเจ้าของฟาร์ม
“ดีจังเลยที่พวกเขายังสบายน่ะ ขอบคุณพระเจ้า พวกเราเล่นบนทุ่งหญ้าในฟาร์มเป็นประจำ แต่ตอนนั้นฉันยุ่งกับเด็ก(Monini) ๆ คนอื่นอยู่น่ะพวกเขาเลยงอนแล้วหนีมาที่นี้ ฉันดีใจที่พวกเขายังปลอดภัยน่ะ” Aruko โล่งใจที่ Moninis ของเธอยังไม่ได้รับอันตรายเลยน่ะ
“ดีแล้วล่ะ” Kohaku ในร่าง Monini พูดแล้วโดดเป็นให้คำตอบ
“ว่าแต่เธอมาจากไหน?ฉันไม่เคยเห็น Monini แบบเธอทั้งสีขาวนวลสวยขนาดนี้มาก่อนน่ะ เธอเป็น Monini บ้าน หรือ Monini จรจัดน่ะ โอ้ฉันต้องเอาเธอกลับไปฟาร์มของฉันล่ะ อย่าขยับน่ะ” Aruko พยายามจะต้อน Kohaku ในร่าง Monini เข้าฟาร์มเพื่อมีเจ้าของติดต่อมา
“ไม่ ๆ ฉันไม่ได้หลงทางหรืออะไรทั้งนั้นและ” Kohaku รีบประท้วงเลยขืนโดนต้อนเข้าฟาร์มไปเขาคงไม่ได้หาภูติชั่วร้ายแบบจริง ๆ จัง ๆ แน่
“แน่นอนว่าเธอไม่หลงทางอยู่แล้วสิน่ะ ขอบคุณที่ช่วยให้หาเด็ก ๆ ของฉันเจอน่ะ เธอสามารถกินอาหารที่ฟาร์มของฉันได้ครั้งหน้าเสมอเลยน่ะฉันกังวลเด็กที่อยู่ในฟาร์มฉันเอาเป็นว่าฉันไปก่อนล่ะ” Aruko ต้อน Monini ของเธอกลับเข้าฟาร์มไป
'Pheww…กว่าจะเคลียร์ได้เสียเวลาใช่น้อยได้เวลาหา Nui ต่อล่ะ
เมื่อ Kohaku เดินขึ้นตีนเขา Inari เขาก็เจอ Nui ตรงสะพานข้ามแม่น้ำยืนหันหลังให้อยู่
“เจอตัวแล้ว! ในที่สุดฉันก็เจอเธอจนได้น่ะ ทุกคนในเมืองเป็นห่วยกบัการหายตัวไปของเธอแทบแย่เลยน่ะได้เวลากลับบ้านแล้วน่ะ Nui ”
“……อย่าเข้ามาใกล้ภูเขาแห่งนี้ ข้าเตือนแกแล้วน่ะ ถ้าแกยังกล้าเมินคำเตือนของข้าได้เจอดีแน่ ๆ” หลัง Nui กล่าวเสร็จเธอก็กลายเป็นควันเหมือน Monini ที่โดน Kohaku ตะปบโดยมีใบไม้อยู่บนพื้น
‘เอ๊ย? Nui ทำไมทำตัวแปลก ๆ เกิดไรขึ้นกับเธอ ทำไมเธอถึงกลายเป็นใบไม้น่ะ เราต้องเร่งฝีเท้าแล้วล่ะแบบนี้ไม่ใช่เรื่องดีแน่’ Kohaku ถึงกับตื่นตระหนกเลย
Kohaku หยิบใบไม้ตรงตำแหน่ง Nui เคยอยู่ใส่กระเป๋าก่อนเดินทางขึ้นเขาต่อไปเลย
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
ปล.ไม่รู้ว่าการผจญภัยครั้งหน้าของ Kohaku จะเป็นยังไงบ้างน่ะและจะช่วย Nui ออกมาได้ไหมโปรดติดตามตอนหน้าวันพรุ่งนี้น่ะครับ ขอ Comment เป็นกำลังใจให้ผมพยายามแปลภาษาลงในนิยายนี้ด้วยน่ะครับ
ความคิดเห็น