คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ยิง 1 นัด ได้นก 2 ตัว
“แล้วเธอชื่อไรน่ะ" Kohaku ถามเลย
“ถ้าเธอมีมารยาทสักหน่อยการจะถามชื่อใครน่ะเธอต้องแนะนำตัวเองก่อนน่ะ” ??? พูดด้วยน้ำเสียงเรียบ
“ฉันชื่อ Kohaku จิ้งจอกเก้าหางน่ะ ฉันอยากจะไปป่าลึกน่ะแต่เห็ดยักษ์มันขวางทางอยู่น่ะสิ” Kohaku แนะนำตัว
"ฉันชื่อ Alice น่ะ ทำงานวิจัยบางอย่างอยู่ที่นี้น่ะแต่มีเหตุการณ์บางอย่างที่ทำให้สถานที่วิจัยของฉันเปลี่ยนไปน่ะสิ" Alice บอกเหตุผลที่เธออยู่ที่นี้
“เหมือนของบางอย่างที่อยู่ในบ้านฉันจะหายไปอันหนึ่งน่ะ” Alice จ้องหินวาปที่อยู่กับตัว Kohaku
Kohaku เลยหยิบหินวาปออกมาให้ดูเลย
“ฉันเก็บได้น่ะมันเป็นของฉันน่ะ” Kohaku รีบเก็บหินวาปเลย
“มันคือหินเวทมนตร์ถ้าเธอได้ลองใช้แล้วเธอจะติดมันแบบถอนตัวไม่ได้เลยฉันเข้าใจเป็นอย่างดีเลยน่ะเพราะมันจะพาเธอวาปไปที่ไหนก็ได้น่ะ” Alice เธอเข้าใจได้ถ้า Kohaku จะไม่คืนน่ะเธอเองก็สามารถประดิษฐ์หินเวทมนตร์อันใหม่ก็ได้
“ว้าว อย่างที่คิดว่าเลยตอนใช้มันฉันก็วาปไปที่ซุ้มประตูได้ตามใจชอบเลย โดยที่ไม่ต้องเดินมันเจ๋งมากเลยน่ะ” Kohaku ถึงว้าวเหมือนเจอเจ้าของหินเวทมนตร์ตัวจริงอธิบาย
“มันมีคำแกะสลักอยู่ข้างใต้หินวาปไม่ลองอ่านดูเหรอ?” Alice ชี้ไปหินวาป
Kohaku หยิบหินวาปมาดูคำแกะสลักข้างใต้มัน
“ดูเหมือนมันจะเขียนอะไรบางอย่างที่ฉันอ่านไม่ออกน่ะ” Kohaku อ่านภาษาต่างแดนไม่ค่อยออกเขาค่อนข้างแน่ใจว่า Alice อาจจะมาอาณาจักรอื่นแน่
“มันเขียนคำว่า Alice ซึ่งนั่นคือชื่อฉันมันเป็นของฉันน่ะ” Alice บอก
“บ้าน่า นี้มันหินวาปที่แมวล่องหนก็มองหาเช่นกันนี่นา” Kohaku ถึงกับเหงื่อตกแสดงว่าเขาอาจจะต้องคืนเจ้าของหินแล้วจริง ๆ
“เธออยากจะใช้มันต่อสิน่ะ?” Alice ถาม
“ชะ ใช่น่ะฉันอยากใช้มันต่อน่ะเลยล่ะ” Kohaku ตอบตรง ๆ
“งั้นบอกเกี่ยวกับพิษที่เธอให้ฉันรู้ได้ไหมและฉันรู้ว่าเธอสามารถใช้เวทย์พิษได้น่ะเพราะหินบนหน้าผากของเธอฉันเลยสามารถแยกธาตุได้” Alice มองหินบนหน้าผากอย่างไม่กะพริบตาเลยพร้อมยิงคำถามใส่เลย
“ก็ ฉันสามารถใช้พิษได้น่ะ เป็นเพราะฉันได้รับสืบทอดจากแม่ของฉันน่ะสิ” Kohaku เขาเองแปลกใจที่อยู่ดี ๆ มีคนถามเรื่องนี้เพราะมีเพียงไม่กี่คนจะถามเขาแบบนี้
“ถ้าไม่ได้เป็นเพราะหินสีม่วงบนหน้าผากเธอ ฉันคงไม่ยกหินวาปให้หรอกน่ะเอาเป็นว่าตอนนี้ฉันยกให้แต่ว่ารบกวนเธอช่วยเอาพิษจากตัวเธอมาให้ฉันได้ไหมและบอกข้อมูลเท่าที่เธอรู้มาก็ได้” Alice เธออยากจะวิจัยพลังพิษเพราะในเมื่อมีตัวอย่างมาอยู่ตรงหน้าแล้วเธอคงไม่ปล่อยไปง่าย ๆ แน่
“ฉันสามารถปล่อยพิษโจมตี Demon ให้ถึงชีวิตได้น่ะแต่ฉันไม่เคยใช้พลังเวทย์มนต์แบบนั้นจนกว่าหินพิษขนาดใหญ่ที่อยู่บนภูเขาจะถูกปลดผนึกออกน่ะซึ่งมันอยู่บนยอดเขา Inari ซึ่งหินที่ปล่อยพิษออกมาตลอดเรียกว่าหินแห่งความอาฆาตที่ซึ่งถูกผนึกอยู่หินนั้นสะสมพลังเวทย์ของแม่ฉันเอาไว้ด้วยและหินแห่งความอาฆาตซึ่งมันเป็นหลุมศพแม่ของฉันด้วยน่ะก็ยังแผ่พลังความชั่วร้ายอย่างไม่หยุดย่อนน่ะ” Kohaku เขาอธิบายประวัติความเป็นมาของหินบนหน้าผากเขาและบนยอดเขา Inari ด้วย
“หินที่อยู่บนหน้าผากฉันก็มาจากเศษหินอาฆาตที่อยู่บนยอดเขาน่ะองคเหมียวจินั้นอยู่ดี ๆ ก็หินแบบนั้นยัดใส่หัวฉันหลังจากนั้นก็ผนึกฉันไว้ในเมืองที่เธอมองเห็นอยู่ข้างล่างนั้นและ” Kohaku เมื่อพูดถึงองคเหมียวจิที่ผนึกเข้าไว้เขาแทบอยากจะไปต่อยหน้าเจ้านั้นใจจะขาดเลย
“อืม…แม่ของเธอแข็งแกร่งมากเลยล่ะดูได้จากหินบนยอดเขาที่ฉันเคยผ่านไปเจอและสัมผัสพลังนั้นได้น่ะ” Alice พยักหน้าเธอเข้าใจเรื่องราวของและหินบนหน้าผาก Kohaku แล้วล่ะ
“งั้นคำถามต่อไปน่ะ….มันอาจจะแปลก ๆ หน่อยเกี่ยวกับพ่อของเธอน่ะ” Alice ถามเรื่องพ่อของ Kohaku ด้วยซึ่งนั้นเพื่อการวิจัยของเธอที่ทำอยู่ตอนนี้
“ฉันไม่เคยเจอพ่อเลยน่ะ แต่แม่ของฉันบอกว่าพ่อเป็นคนใจดีมาก ๆ เลยน่ะแต่ไม่รู้ทำไมแม่ของฉันไม่เคยให้ฉันเห็นพ่อเลยน่ะตอนนี้ฉันเองก็ไม่มีเบาะแสในตามหาพ่อของฉันได้เลยน่ะ” Kohaku เองตอบตามความจริงเลย
“น่าสนใจ…ฉันเข้าใจเรื่องราวของเธอน่ะงั้นเธอช่วยเอาพิษออกมาได้ไหมน่ะ” Alice จ้องหินบนหน้าผากของ Kohaku เธออยากได้พิษจากจิ้งจอกเก้าหางจะแย่ก่อนจะประชิดตัว Kohaku เลย
“อย่าาาน่ะ อย่ามันเจ็บ” Kohaku ถึงกับร้องเลย
“อย่าขยับสิไม่งั้นมันก็เจ็บน่ะสิ” Alice กะจะแกะหินบนหน้าผาก Kohaku ออกเลย
30 นาทีต่อมา….
“แฮ่ก ๆ ” Kohaku เขาทรุดลงกบพื้นเพราะหมดแรงเลย
“ฉันได้พิษมาล่ะ หินวาปฉันยกให้เธอตามที่ตกลงกันไว้น่ะแล้วก็อย่าทำหายหรือถ้าไม่ใช้ต่อแล้วควรคืนฉันด้วยน่ะ” Alice ไม่ต้องการให้วิทยาการเวทมนตร์ของเธอตกไปอยู่ในมือคนที่ไม่รู้จักเด็ดขาด
“ฉันมีปัญหามาวันนี้มากพอแล้วแต่นี้จำเป็นต้องทำน่ะสิ” Kohaku พึมพำก่อนเดินออกบ้านเห็ดเลย
“เอ้ย เอ้ย เอ้ย นายเจอกับ Alice แล้วร่างกายยังอยู่ครบ 32 ส่วนและได้หินวาปมาด้วยนายไปตกลงอะไรกับเธอไว้ล่ะ” Cheshika แปลกใจคนส่วนใหญ่ที่พบ Alice ไม่เผ่นหนีก็สลบเหมือดลำบากให้เขามาอุ้มทึ้งไว้กลางป่าอีก
“ฮิฮิ ฉันบอกเธอเกี่ยวกับความสามารถพิษของฉันน่ะเธอเลยให้หินวาปมาน่ะไม่ได้เป็นข้อตกลงอย่างที่นายคิดน่ะ” Kohaku ตอบอย่างมั่นใจ
“พิษของเห็ดและพิษของเก้าหางดูเหมือนเธอจะมีงานวิจัยทำจนล้นมือเลยน่ะเนี่ย อืมมม นั้นหมายถึงฉันก็ไม่โดนไล่ออกจากบ้านต้งแต่นายไปตกลง Alice แล้วสิน่ะ” Cheshika เขาพูดก่อนที่เขาหายตัวไป
Kohaku เดินไปตบเห็ดยักษ์แต่มันก็ไม่หาย
‘เอาอีกแล้วแสดงว่าไอ้ข้อตกลงเมื่อกี้มันหินวาปสิน่ะ เฮ้อ….เราต้องเข้าในในบ้านเห็ดรอบ 2 อีกแล้วเหรอเนี่ย’ Kohaku คิดในใจข้อตกลงเมื่อกี้ที่เขาทำเป็นการเอาหินวาปมาใช้งั้นเขาต้องไปหา Alice อีกรอบหนึ่งไม่รู้ว่าจะมีข้อตกลงอะไรอีกรึเปล่า
หลังเดินเข้าไปในบ้านเห็ด
“เห็ดยักษ์มันขวางทางการหาดอกไม้หายากน่ะมีวิธีไหนที่ฉันทำลายมันได้บ้างน่ะ” Kohaku ถึงจำใจเดินเข้ามารอบที่ 2 เพราะไม่มีทางเลือกจริง ๆ
“เรื่องนั้นเลย ฉันปิดทางไว้น่ะพอดีมีมอนสเตอร์วิ่งเข้ามาแถวนี้และฉันรู้สึกพลังเวทมนตร์แข็งแกร่งบริเวณนี้ด้วยน่ะ” Alice บอก
“อาจจะเป็นภูติชั่วร้ายที่ฉันตามหาด้วยก็ได้ ฉันอยากถามอะไรบางอย่างเพิ่มเติมได้ไหมน่ะ” Kohaku เขารู้สึกโชคดีเลยที่เขาตัดสินใจมาหาดอกไม้หายากและบังเอิญมาเจอภูติชั่วร้ายพอดีด้วย
“บ้านของฉันที่จริงไม่ได้อยู่จังหวัด Yamato หรอกน่ะ แต่ตอนนี้มันเคลื่อนย้ายมาที่นี้ก่อนที่ฉันจะรู้อีกน่ะนี้อาจจะเป็นเวทมนตร์ประเภทมายาหรือภาพลวงตาก็ได้น่ะดังนั้นฉันไม่รู้อะไรมากเกี่ยวกับเรื่องที่เธอจะถามฉันหรอกน่ะถึงมันจะน่ารำคาญไปหน่อยที่เวทมนตร์ประหลาด ๆ เคลื่อนย้ายพวกฉันมาที่นี้ถึงแม้ว่ามันยังไม่สร้างความเสียหายก็จริงน่ะ” Alice เล่าความจริงที่เธออยู่ที่นี้ซึ่ง Kohaku เดาได้อย่างพูกต้องจริง ๆ ด้วยว่าเธอมาจากอาณาจักรอื่น
Alice เริ่มมอง Kohaku ด้วยสายตาแปลก
“อย่ามองฉันด้วยสายตาแปลก ๆ แบบนี้สิ” Kohaku เหงื่อตก
“หางของเธอสวยน่ะ” Alice พูด
“เอ้ย ทำไมล่ะเธอก็เคยลูบหางผมแล้วน่ะยังจะสนใจห่างคนอื่นอีกเหรอ?” Cheshika อิจฉา Kohaku ลึก ๆ เลยที่น้อยครั้งที่ Alice จะสนใจใครแบบนี้
“อะไรน่ะ หางทั้งเก้าของฉันกว่าจะดูแลให้เป็นแบบนี้มันยากน่ะ” Kohaku เอียงหัวสงสัยรอบนี้ Alice จะทำไรกับตนอีก
“ทำข้อตกลงใหม่ไหมถ้าเธอยอมให้ฉันลูบหางของเธอน่ะ” Alice เธอกะล่อให้ Kohaku ตอบตกลงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
“เฮ้อ..ก็ได้น่ะ” Kohaku ถอนหายใจ Nui ก็เคยลูบหางเขาไปที่หนึ่งแล้วจะโดนลูบอีกครั้งคงไม่เสียหาย
“อะไรรรรน่ะ” Cheshika ถึงกับช็อกเลยที่ Alice ไปมีใจให้หางคนอื่นนอกจากหางของตัวเอง
“นุ่มนวลมากเลยน่ะ” Alice จับหางของ Kohaku มาลูบเล่น
“ทำไมทุกคนถึงชอบความนุ่มนวลและอยากจะมาจับหางของฉันจังเลยน่ะ” Kohaku กลอกตาเลย
“ก่อนมันช่วยให้คนลูบผ่อนคลายน่ะสิฉันชอบน่ะงั้ฯแันขอลูบหางของเธอต่ออีกสักหน่อยได้ไหม?” Alice เธอยังอยากจะลูบหางของ Kohaku ต่อเลย
“ไม่พอแล้วน่ะเธอลูบหางของฉันนานไปแล้วน่ะ” Kohaku รีบชักหางตัวเองกลับเลย
“นี้คือผงเห็ดน่ะเธอลองไปโรยเห็ดยักษ์ดูน่ะมันจะให้เห็ดมีขนาดเล็กลงน่ะ” Alice บอกวิธีใช้
“ขอบใจจ้า คุณ Alice" Kohaku ในที่สุดเขาก็จะไปจากสถานที่นั้นสักที่
“นี้ถือว่าฉันทำตามข้อตกลงแล้วน่ะ” Alice ยิ้มอย่างมีความสุขเลย
“ทำตามข้อตกลงเสร็จแล้วเหรอฉันไม่แน่ใจคำนี้เลยแหะแต่ฉันจะถือทำเสร็จแล้วกันน่ะ” Kohaku ไม่รู้ว่า Alice จะมาไม้ไหนอีกเขาเลยต้องตอบอย่างงี้ไปก่อนน่ะ เขาเดินออกจากบ้านเห็ดอย่างรวดเร็วเลย
เมื่ออยู่ข้างนอกเขาลองใช้ผงโรยบนเห็ดยักษ์ก่อนที่มันจะหดกลายเป็นเห็ดธรรมดาไป
Kohaku รีบเดินทางต่อโดยไม่หันเหลียวหลังบเานเห็ด
“ในที่สุดก็เจอดอกไม้ยากที่ Temari บอกแล้วงั้นเก็บมันให้หมดเลยดีกว่า” Kohaku มองพุ่มไม้ที่มีดอกไม้สีเลือดบานออกอยู่ในพุ่มไม้
ขณะที่เขากำลังเดินจะไปเก็บแต่เขารู้สึกมีใครอยู่ข้างหลังเขาจึงรีบหันมาเลย
“ในที่สุดแกก็มาที่นี้น่ะ เป็นเพราะโชคชะตากำหนดไว้สิน่ะ” ????
“เอ้ย!! นี้มันภูติชั่วร้ายตรงหน้าฉันเหรอเนี่ย” Kohaku เขาเองก็คิดแล้วว่าจะมีโอกาสเจอภูติชั่วร้ายแต่ไม่นึกว่าจะเจอเร็วขนาดนี้
“ข้าชื่อ Kuusen ข้าไม่ใช่ภูติชั่วร้ายข้าเป็นภูติพิทักษ์อย่าเข้าใจผิดล่ะ” Kuusen แนะนำตัวเอง
“ฉันไม่สนใจจะเป็นภูติชั่วร้ายหรือภูติพิทักษ์อะไรนั้นน่ะ แกเป็น 1 ใน ภูติเหล่านั้นที่สร้างความวุ่นวายสิน่ะฉันเกือบจะหลงทางในป่าแล้ว” Kohaku พูดอย่างอารมณ์เสียเขากะจะจับภูติตัวนี้และดอกไม้หายากให้ Temari กลับไปที่เดียวเลย
“ใช่ข้าทำเองและ ข้าร่ายเวทมนตร์ลวงตาและมายาไว้ในหมอกน่ะเพื่อให้คนอื่น ๆ ไม่กล้ามา ข้าใช้พลังเวทมนตร์ในตัวข้าไปหมดและข้าก็ไม่สามารถใช้สกิลเวทมนตร์ขั้นสูงได้ด้วยล่ะ” Kuusen ยอมรับเลยเขาทุ่มไพ่ที่ตัวเองมีลงสุดตัวเลยที่เดียว
“พวกเราไม่สามารถทำให้แผนนี้พังลงได้อย่างน้อยก็ซื้อเวลาให้เขาได้สะหน่อย” Kuusen เขาพึมพำแต่ Kohaku ดันได้ยินเพราะเซ็นต์ของเขาดีขึ้นกว่าแต่ก่อนมากตั้งแต่ออกผจญภัยในภูเขา Inari
“เหอะ ๆ ข้าสงสัยจริงเจ้าจะหาข้าเจอไหม” Kussen พูดสิก่อนจะหายตัวไป
สักพักหมอกก็หนาขึ้นมาแบบผิดปกติ
“โอ๊ย เจ้าภูติตัวนั้นมันหายไปไหนน่ะหมอกก็ดันหนาขึ้นอีกมองเห็นโคตรยากเลย” Kohaku บ่น
Kohaku ลองค้นหาตอไม้ระยะใกล้ ๆ ดูแต่เขาก็โดนเวทมนตร์ตีจากด้านหลัง
‘โอ๊ยยยย จะเล่นซ่อนหาสิน่ะ นี่คงเป็นเวทมนตร์ไว้โต้ตอบสิน่ะถ้าเราค้นหามั่ว ๆ เราต้องค้นอย่างระมัดระวังและ’ Kohaku คิดในใจ
Kohaku หันหลังไปดูก่อนเจอภูติสุนัขแอบอยู่หลังต้นไม้
“เจอแล้ว ยอมแพ้สะเถอะ” Kohaku พูดก่อนกระชากภูติออกจากหลังต้นไม้
“แค่นี้เป็นการวอร์มเฉย ๆ หลังจากนี้จะเป็นของจริงล่ะ ข้าสามารถบิดเบือนการมองเห็นได้แกไม่มีหาข้าเจอหรอก” Kussen หายตัวขณะที่อยู่ในมือของ Kohaku เลย
“โอ้ยเจ้าภูตินี้อีกแล้วเหรอ ต้องหาใหม่อีกรอบแล้วสิน่ะ” Kohaku ถึงกับโมโหถ้าตนจับภูติได้และเอาดอกไม้หายากกลับไปคงดีเลยน่ะ
Kohaku เลยลองตีเช็คดูตามที่ต่าง ๆ ที่คิดว่าเจ้าภูตินั้นซ่อนอยู่เขาหลีกเลี่ยงค้นหาระยะประชิดเลยไม่งั้นโดนเวทมนตร์สะท้อนกลับมาแน่
‘ได้ผลแหะถ้าตีเช็คไม่โดนเวทมนตร์สะท้อนกลับถ้าเราไม่ได้ค้นหาระยะประชิดน่ะ’ Kohaku ทำการไล่ตีเช็คชุดต่าง ๆ ต่อ
“โอ๊ย!!!” มีเสียงคนร้องหลังจาก Kohaku ตีเห็ดเช็ค
“ออกมาสะดี ๆ เลยน่ะ” Kohaku คราวนี้เขาตีเห็ดนั้นเพราะเขาแน่ใจว่าภูติตัวนี้ซ่อนตัวอยู่แน่ ๆ
หลังเห็ดหายไปภูติสุนัขก็ปรากฎอยู่ตรงหน้าของ Kohaku
“แกทำได้ไง แถมตีข้ารัวเลยน่ะช่างป่าเถื่อนจริง ๆ ข้าไม่น่าประมาทข้าต้องเอาจริงแล้วก็ไม่พลาดรอบหน้าแล้ว”
Kussen หายตัวอีกรอบ
“หนีอีกแล้วเหรอ เมื่อไหร่เจ้าภูตินี้จะหมดแรงน่ะ” Kohaku เลยต้องเดินหาอีกรอบ
เขาไล่ตีเช็ครอบ ๆ ป่าแต่คราวนี้เขาโดนเวทมนตร์สะท้อนกลับมาแล้ว
‘บ้าจริง งั้นเราต้องฟังเสียงแล้วล่ะ’ Kohaku หลับตาฟังเสียงเขาลองเดินจุดหนึ่งแล้วหลับตาฟังเสียง
‘ไม่ได้อยู่แถวนี้แหะ’ Kohaku ลืมตา
เขาเดินไปจุดต่อไปก่อนจะได้ยินเสียงร้องของภูติ
“อยู่แถวนี้สิน่ะ” Kohaku รีบขุดดอกไม้ที่อยู่ตรงทุ่งแต่ไม่มีไรเกิดขึ้น
“สงสัยฉันค้นหาผิดคาดสิน่ะน่าแปลกแหะเวทมนตร์ไม่ตีกลับมา” Kohaku เลยเดินวนแถวนี้จนภูติสุนัขปรากธออกมา
“ฉันรู้อยู่แล้วนายอยู่ตรงนี้ ฉันเลยเดินวนก็เลยไปเหยียบนายเข้า นี้ไม่ใช่ความผิดของฉันเลยน่ะรอบนี้ฉันไม่ได้จงใจตีนายด้วยซ้ำ” Kohaku ไม่นึกว่าภูติจะซ่อนในดอกไม้ได้ด้วย
“เจ้านี้มันโหดร้ายจริง ๆ รู้ว่าดูภาพลวงตาของข้าออกแต่เจ้าก็มาเยียบย่ำข้าแทนนี่น่ะ ข้าหมดพลังเวทมนตร์ที่เหลือล่ะ ข้ายอมรับความพ่ายแพ้แต่อย่าดูถูกข้าในวินาทีสุดท้ายก่อนที่ข้าถูกผนึกแล้วกันน่ะ” Kussen ไม่นึกว่าเลยจะโดนเหยียบเข้าให้เขาจำเป็นต้องเผยตัวถ้าไม่เผยเขาคงได้สลบคาเท้าของ Kohaku แน่ ๆ
Kohaku เลยดึงกระบอกไม้ไผ่ตรงคอของ Kussen ก่อนภูติสุนัขจะกลายเป็นกระบอกไม้ไผ่
‘แปลกแหะครั้งนี้เจ้าภูตินั้นก็พูดว่าเขาซึ่งเป็นเจ้านายของภูตินั้นฉันว่ามีไรไม่ชอบมาพากลแหะเอาเป็นว่ากังวลก็ไม่มีประโยชน์งั้นเก็บดอกไม้หายากไปให้ Temari ดีกว่า’ Kohaku เขาโชคดีครั้งนี้ยิง 1 นัดได้นก 2 ตัวเลย
Kohaku มองดูบนท้องฟ้าซึ่งกำลังจะมืดลง
‘ครั้งนี้ดูเหมือนเราต้องค้างที่ป่าแล้วสิคงไม่เสียหายหรอกถ้าเรากลับช้าน่ะ’ Kohaku หยิบขวดคล้ายขวดเหล้าสาเกที่สามารถเก็บได้ทุกอย่างของ Izanami ในนั้นก็มีอุปกรณ์ทำเต็นท์แบบสำเร็จรูปอยู่
Kohaku นอนลงก่อนที่เขาจะหลับตาลงนอนอย่างสนิทเลย
………………………………………………………………………………………………………
ปล.ช่วงนี้อาจจะแปลไม่ได้ทุกวันน่ะครับเพราะบางตอนเริ่มแปลยากแล้วน่ะครับ + ผู้เขียนกำลังเล่น palworld อยู่น่ะครับ
"
ความคิดเห็น