คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : 2yeon
วาสวยที่เยเิหยิ่และายเเววเหยียหยามทุอย่าบนโล ในอนนี้ลับเเ่ำและเอ่อล้น้วยหยาน้ำา นายอนยวโูในมือึ้นระน้ำ้าในที่เหลือิ้นวให้หมทุหยเเล้วทิ้ลที่เบาะ้านับ
ันเปิประูแล้วออารถ้วยย่า้าวผิแปลพร้อมลิ่นแอลอฮอร์ั้เเ่หัววันทำให้นที่ผ่านไปผ่านมามอเหลียวหลั เเ่นายอนไม่มีอารม์ะสนใมันหรอ
ามทาเินที่แสนุ้น ลิฟท์ั้นที่เยอยู่แม้แ่รหัสเ้าห้อยัเป็นรหัสเิมอยู่เลย อิมนายอนไม่ไ้เมานานั้น แ่เพราะิใำลัอ่อนแออย่าหนัถึไู้เมามายนไม่เหลือสภาพนัเียนผู้หยิ่ผยอ
ในะที่อยอนไ้ยินเสียประูเปิ เาิว่ามินะะลืมอะไรบาอย่าเลยออลุาโฟาแล้วเินไปู
“ทำไมลับ…..” แ่ผิถนั นที่เ้าลายเป็นนายอนอีแฟนที่เล่นานเาไว้อย่าหนั
“ยูอยอน นใร้าย” นายอนถลาเ้ามาฟามือีลที่ัว นเา้อับมือหล่อนไว้ทั้ที่นึแยเ็มทน
“ออไป”ะอลับ้วยท่าทาเย็นา เเล้วระานัวเล็ว่าหวัะเหวี่ยอาทาที่หล่อนเ้ามาแ่นายอน็ัืนะเียะายเ้าออยอน้วยเเนทั้สอ้า
“ปล่อย นายอนเป็นบ้าอะไรเนี่ย” ถามเสียแ็เเล้วพยายามะลาแะมือออ
หัวใหล่นวูบหลัอ่าน้อวามาน้อสาวมันทั้โรธเเ้น ผิหวั น้อยเนื้อ่ำใผสมปนเปันไปหม ร้อนรนริ่มายัที่ที่พยายามเอาัวามาเเ่ันทิ้หัวใเอาไว้ “ทำไมอยอน ทำไม ทั้ที่ันรัอยอนนานี้”
เมื่อเห็นอีนฝูมฝายหนั อยอนเอ็เริ่มสสาร เาหยุออเเรันแล้วปล่อยให้นายอนอบลที่อ
“รัอะไรนายอน เราไม่ไ้รัันหรอเราเเ่หลอใ้ันเเละัน่าหา”
“ไม่นะ….ันเเ่อยาใหุ้เห็น่าอันบ้า….ไม่ใ่เห็นเเ่อนอยู่บนเีย” นายอนสะอึสะอื่นพูนเสียัลั่นห้อ
“ะยัไ็เถอะมันบไปแล้วนายอน ลับไป แล้วอย่ามายุ่ับเราอี”
เรา…เราเหรอ….เ็บะมั นายอนยืนนึ่ันเหมือนโนสาบสายาเศร้ามอสบอีนอยาผิหวั
“ับมินะน่ะ ุรัมันเหรอ”
……….
“นอน้วยันเเล้วสินะ”
………
“อบหรือเปล่า”
“นายอน”
“มันทำไ้ีเหมือนันไหม”
ำพูที่ล้ำเเส้นมาเินไปนอยอน้อเย่าเรียสิ “หยุไ้แล้ว” แล้วับึมือที่อรอบเอวออเเ่โนอีนอาศัยโอาสนั้นเย่ัวึ้นูบ
อยอนพยายามหอหนีแล้วแ่็ถูมือบาล๊อหน้าเอาไว้ “อื้อ…นา…..นายอน”ูบเเรๆนไ้รสอเลือที่ึมรริมฝีปา
“รัันเถอะนะ อแ่รัันบ้า”นายอยถอนปาออละล่ำพูแล้วใ้เเรทั้หมโถมใส่นที่ัวโว่าถอยร่นล้มนั่ลบนโฟาbadสีน้ำาลอ่อน “รัน้อยว่ามินะ็ไ้ แ่รัันบ้า็พอ”
นายอนามูบิไม่ให้ห่าแล้วึ้นนั่ทับบนั ฝัหน้าลไร้ามลำอ ถึะัืนเเ่ามประสาวัวเย้า ม้าเยี่ อะไรที่ทำให้อยอนื่นัวมีหรือที่อีนะไม่รู้
“ไม่ิถึมันบ้าเลยเหรอ” เอวบาบนัวยับร่อนเบาๆ ริมฝีปาเล็ับเ้าใบหนูในะที่สอมือับพาให้มือออีนอบุมเ้านมทั้สอ้าหล่อนเอ
“นายอน….ห….หยุเถอะ”
เหมือนับโนอร้อน อยอนัมือลับเเ่เหมือนเรียวเเรที่มีมันหายไปหมเลยโนบัับให้มือย่ำวามอิ่มอวบอยู่อย่านั้น “ป..ปล่อย..” ถึะไม่ไ้รัเเ่อยอนยอมรับว่านายอนรู้ัร่าายอเาีที่สุ
วามิบเถื่อนาเบื้อลึในใถูปลุ้วยลิ้นเล็ๆที่โลมเลียอยอยู่ใบหูเเล้ว ยิ่เสียร้อรวราัราวับระิบอยู่รนั้นอยอน็ยิ่สะท้าน…..อ่าห์…
“มีอารม์เเล้วใ่ไหม”
นายอนละมือออแล้วปล่อยให้อยอนใ้มือทำามสัาิาิอเา ส่วนัวหล่อน็่วยัารถอเสื้อผ้าอเา และัวเออออย่าเร่รีบ
ำมั่นสัาว่าะมีมินะแ่นเียวถูลบ้วยวามใร่ที่ล้วนๆ ยูอยอน็แ่นอ่อนแอไร้ึ่วามยับั่ใ เา็แ่หวนลับไปในสิ่เิมๆที่เยเป็นมา
“ทำันเถอะ….นะ”
หลัาประโยนั้นอนายอน อยอนไม่รู้ว่าเวลามันผ่านไปนานเท่าไหร่แล้ว เาูบนายอนนปาบวมเ่อลิ้มรสอหล่อนเหมือนนหิวระหาย
ไม่ี่ั่วโม่อนอยอนเลียทุอย่าที่เป็นนายอน เเ่วามเลียัทั้หมมลายหายยามที่อิมนายอนเปลี่ยนัวเอเป็นเหมือนโสเภีเนัทำัวเหมือนเป็นทาสสวาทอเาอนนี้
อยอนมออีนแลบลิ้นเลียนิ้วี้วาอเานุ่ม่อนะอ้าปาอมทั้นิ้วนั้นเ้าไป สายาหวานเยิ้มที่ยัเือ้วยราบน้ำา ับ้อเานิ่อนหล่อนพามัน…เ้า..และ.ออ….
“อ๊า….นายอน”
“เลียันไม่ใ่เหรอ……”นี้แยลายเป็นี้ยั่วในเสี้ยวนาที หล่อนายนิ้วออแล้วพาให้ฝ่ามือออยอนับเ้าที่ลำออหล่อน “…..รุนเเรับันสิ”
อยอน้อถอนลมหายใระเส่าแล้วผ่อนวามเร็วอสะโพให้้าลอย่าอลั้น..….มัน่าเร้าอารม์เสียนเือบ…เสร็….…
“ไ้เเ่นี้เอเหรอ…..”นายอนับมือเาให้ออเเรำรอบลำออ “แรอีสิ..ลโทษันเลย..…”
สะโพวบยับเื่อ้าไ้พัเียวอยอน็สอแนใ้าพับวาอนใ้ัวันโน้มนเ่าิออหล่อนเอแล้วเร่ัหวะให้ส่วนล่าอลําัวระเเทระทันนเสียเนื้อระทบัพึบพับไปทั้ห้อ
นายอนรวราออมาไม่เป็นภาษาแ่ับใวามไ้ว่า……..นว่าะหายโรธ…..อยอนัฟันเเน่นฟามืออี้าลที่แ้ม้นอนพูอย่าหมั่นเี้ยวเเล้วูบไร้บันเนื้อัวอหล่อนนึ้นแไปทั้ัว
“อื้อ..อยอน……ที่รั”
เาโถมัวยับส่วนล่าใส่นนายอนระอนามเเรระเเท ในะที่ทั้สอวนเียนะถึสวรร์ ไฟที่ประูทาเ้า็ิึ้น ใรบานำลัเินเ้ามา ‘พี่อยอนะ’
เสียอนรัแผ่วเบาว่าเสียราที่้าหู หรือไม่็เพราะในหัวออยอนอนนี้มีแ่ำว่า…สุยอ ห้วอารม์ระสัน่อยๆไระับนถึีสุ ใบหน้าแหนเยปลายเท้าิเร็อย่าเสียว อยอนยััวึ้นรแล้ววบเร่พาัวเอทะยานถึออัสั้ม่อน เาัฟันยับสะโพระแท่อเพื่อพานายอนให้ระุเร็ามมาันิๆ
….แฮ่..แฮ่…
ในอนที่ร่าายำลัปลปล่อยวามระสันอยอนสอมือประสานนายอนทั้สอ้า นสอนระุเร็โอบอึ่ันและัน อิ่มสุาเ็ส์รั้นี้ที่เ็มไป้วยวามโรธเิมแ่้วยวามโหยหา รุนเเรทว่าถึใ นนอย่ายูอยอนหายโรธเป็นปลิทิ้
ัหวะที่เยหน้าึ้นาารแลูบอันหนัหน่ว ยูอยอน็สบสายาับนรันปัุบันพอิบพอี…..
“พี่อโทษ”
ความคิดเห็น