ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : เห็นฉันเถอะนะ!
านยอลสาวเท้าเินเ้ามาในรัว เพื่อมาหาุมุ่หมายอเา ที่ำลัับะหลิวนุปหัวหอมอยู่ที่หน้าิ์ทำอาหาร
"ยอูย่า~ ยืมหนัสือทำอาหารหน่อยสิ"านยอลเอ่ยปา
"เอาไปทำอะไร นายะทำอาหารเหรอ รอบที่แล้วที่แท้อเสียไป2วัน็เพราะอาหารฝีมือนายไม่ใ่หรือไ" ยอูหันมามอ้วยาโๆอเา และสายาเาหันมามอที่ันแวบหนึ่และ็มอผ่านไป ทำไมันนะ ันสสัยมาเลย เามอเห็นันเหรอ แล้วถ้าเห็นทำไม้อแล้เป็นไม่เห็น้วย วันนี้ัน้อรู้ให้ไ้
"ฮ่ะๆ อันนั้นมันผิพลาทาเทนิเล็น้อยอ่ะ แ่ำน้ำาลับผูรสสลับัน แล้วแ็หิวมา้วยหนิอนนั้น ันไม่ไ้ทำไรผิเลยนะ"านยอลยัไหล่
"หึ ไม่เยยอมรับผิเลยริๆ ามในาย แล้วะยืมี่เล่มล่ะ"ีโอส่ายหัวแล้วพู
"เล่มเียว็ไ้ ว่าแ่....ินไรีล่ะ"านยอลหันหน้ามาทาัน และทำเหมือนพูนเียว "อาหารีน เาหลี อิาเลี่ยน หรืออาหารไทยี"
"อะไร็ไ้ แ่ันว่าอิาเลี่ยนน่าะีนะ อยาินสปาเี้"ันพูแล้วยิ้มๆ านยอลหันหน้าไปพูับีโอ
"โอเ ยอู เอาอาหารเาหลีอ่ะ มีใ่ไหม"
"อ้าว แล้วุะมาถามันทำไมเนี่ย?"ันบ่นอุบแล้วทำหน้ามุ่ย
"หึๆ"านยอลำเล็น้อยแ่เ็บอาารไว้
"เอาอาหารอิาเลี่ยนไปแล้วัน เล่มอื่นันใ้"ีโอมอมาทาันแวบๆ แล้วยื่นหนัสือู่มือทำอาหารให้านยอล เหมือนเาเห็นและไ้ยินันพูเลยอ่ะ
"โอเ ั้น็ไ้"านยอลรับมาแล้วำลัะเินออ ีโอ็ะหันไปนุป่อ แ่ว่ามีเสียอันัึ้น่อน
"ีโอออปป้า อปป้าเห็นันใ่ไหม"ันเรียีโอว่าอปป้า้วยวามินปา(ที่เรียโปสเอร์อยู่บ่อยๆ) ีโอหยุนุปแ่ไม่หันมา "ถ้าอปป้าเห็นัน ทำไมอปป้า้อเมิน้วยะ"
"อะไร ยอู นาย็เห็นเธอเหรอ"านยอลเาูเล็น้อย
"เห็นอะไร นายหมายวามว่าไ"เาเอ่ยถามานยอล
"อ้าว ็..."านยอลมอหน้าันและมอ้านหลัอีโอแบบสับสนเล็น้อย
"อปป้าเห็นัน อปป้าอย่าทำแบบนี้เลยนะะ อปป้าเห็นันใ่ไหม บอทีว่าใ่ ันอยามีนุย้วยนะะ อนนี้เหมือนันอยู่นเียวเลย อปป้าุยับันสิะ ันเหา"
พอันพูบประโยานยอล็ปาหนัสือในมืออเาเ้าไปนับำแพและหล่นลมาใส่หม้อ้านล่านเิเสียัสนั่นรัว พอันหันไปมอเา เา็มอหน้าัน้วยสายาโรธเือ แล้วเินออไปารัว้วยวามรวเร็ว ันไม่รู้ว่าานยอลเป็นอะไร แ่อนนี้ัน้อรู้เรื่อีโอให้ไ้
"ีโออปป้า บอันมาสิะ ว่าอปป้าเห็นันใ่ไหม"ันมอหน้า้านหลัอีโอ
ีโอ่อยๆหันหลัลับมาสบาันอย่าริั เาำลัะพูอะไรบาอย่า แ่แล้วแรึที่มหาศาล็ึร่าันออมาารัวแล้วลอยออไประแทับพื้นในสวนหลับ้านอย่าแร
"โอ้ย!...."ันร้อออมา้วยวามเ็บปวแล้วพอเยหน้าึ้น็พบานยอลที่ยืนอยู่รหน้า เา้มลมามอัน้วยสายาเย็นา แล้วหันหน้าหนีมอไปทาอื่น เาเป็นอะไรไปนะ ั้แ่เมื่อี้ที่อยู่ในรัวแล้ว แถมเินออมาไลารัวเินไป้วย ทำให้ันอยู่ในรัวไม่ไ้ "ุเป็นอะไรไปเหรอ ออมาทำไมะ ันำลัะรู้เรื่อเลย"
"เหอะ!..."านยอลพ่นลมหายใออมาแล้วมอไปที่แม่น้ำฮันที่อนนี้มันเริ่มะลายเป็นน้ำแ็แล้ว
"หรือว่าันทำอะไรใหุ้โรธเหรอะ ันอโทษนะะ"ัน้มหัวลอโทษเาทั้ที่ไม่รู้วามผิ
"เธออโทษันทำไม เห็นัน้วยเหรอ"
"ห่ะ อ่าว ็ุเป็นนนี่ะ ะไม่ให้ันเห็นไ้ยัไัน"
"เหรอ หึ!"เาสะบัหน้ามามอัน้วยสายาเลียัอย่าเห็นไ้ั "ไหนเมื่อี้เธอบอว่าเธออยู่นเียว ไม่มีใรไ ไหนเธอบอว่าเธอเหาไ หึ ันเป็นแ่เรื่อมือเพื่อ่อีวิเธอใ่ไหม ทำไมนะ ทำไมัน้อมาเป็นเรื่อมืออเธอ้วย หุหิโว้ยยยยย"เาเะระถา้นไม้ใบแรไปโนใบที่สอและสามที่อยู่ิันแระาย ทำไมเาเ้าอารม์นานี้นะ!
"ใเย็นๆสิะ ันแ่อยาให้เายอมรับว่าเาเห็นันแ่นั้นเอ ันไม่ไ้ิอย่านั้นเลยนะะ"ันพูน้ำเสียให้นิ่ที่สุ
"เหอะ!"เาพ่นลมหายใออมาอย่าหุหิอีรั้ "แล้วมันยอมรับไหมล่ะว่าเห็นเธอ"เาูยัไม่หายโรธแ่็ูเย็นล ไม่เะอะไรแล้ว ันมอระถา้นไม้อีรั้....ถ้าสิ่ที่เาเะไม่ใ่ระถาแ่เป็นันล่ะ....แ่ิ็สยอสิบสอวันแล้ว
"เหมือนเาะยอมรับแล้วนะ แ่ันยัไม่ทันไ้เรื่อเลย ระยะห่าอุับัน็ึให้ันมานี่่อน ันยัไม่มั่นใเหมือนัน่ะ"ันพูแล้วละสายาาระถา้นไม้แล้วมอไปที่หน้าานยอล ึ่านยอล็มอไปทา้าหลััน "ุ...มออะไรเหรอะ"
"ันว่า....มันเห็นเธอนะ"านยอลพูึ้นมาเบาๆ
"ห่ะ อะไรนะะ ใรเห็นัน"ันหันหลัลับไป็เอับน้อสสัยอัน ที่ยืนถือหนัสือทำอาหารอิาเลี่ยนอยู่ มืออี้าอเาถือล่อไม่ีมา้วย
"ไ หิวใ่ไหมเธอน่ะ"นนนั้นยิ้มให้ันแบบอ่อนโยนมา
"ะ....ีโออปป้า............"ันพูแบบีใีโอเห็นันริๆ น้ำาันไหลลมาอย่าลั้นไม่ทัน
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.....อปป้าเห็นันริๆ้วย
#พัุยับไร์
เย้ๆๆๆๆ มาอัพให้แบ้วววววววว
อบุทุๆเม้น ทุๆวิวเลยนะะ อบุาใริเลย่ะ ะทยอยลให้เรื่อยๆนะะ (ที่ล้าเพราะรอเม้น55555)
สปอย:นยอ๋า ในเรื่อนยอเมนยอแล้วยอ็มามอเห็นนยอ เป็นนยอะรู้สึยัไ๊ะ ิาม่ออนหน้า่ะ5555555555555555555555555555555555555555555
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น