คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บรรยากาศมันพาไป
ผมและปลายฝนเินทามาที่บ้านพี่ลีอ ผมมีหน้าที่ในาร่อมรถมอเอร์ไ์ ส่วนปลายฝนเธอมีหน้าที่ในารบันทึ้อมูล้านสุภาพอทั้พี่ลีอและภรรยาส่ให้ับเ้าหน้าที่อนามัย ึ่อยู่้านล่า
“พี่พึ่สร้าระ็อบหลัใหม่ไว้เป็นไสวยมั้ย” เสียอารม์ีอพี่ลีออวผม
“สวยรับพี่ลีอ…เอ่อพี่ลีอรับ ผมมีเรื่ออยาอร้อให้่วย ือว่าผมับปลายฝนเราเป็นเเฟนันน่ะรับ”
“ะให้พี่่วย ไปนอน้วยันใ่มั้ยล่า เเหม่เรื่อผัวเมียพี่เ้าใ อนเเรพี่ะะให้น้อปลายฝนไปนอนนเียว็ลัวน้อเาะเหา อนนี้พี่หมห่วเเล้ว ้อันี ๆ ล่ะพรุ่นี้้อให้เินทาลับไหวนะ”
พี่ลีอบบ่าผมสอสามที็เินยิ้มเ้าบ้านไป “เสร็ันเเน่ยัยื้อ”
ผมรอนมั่นใว่ามั่นใว่าเธอะอาบน้ำ เเล้วเ้ามาระ๋อบ ผมใส่าเนอนัวยาวสีำ ถอเสื้อโว์เเผ่นอลำสันอผม สายาอผมับ้อไปหาสาวสวยผมยาวำลับรสวยยาวถึลาหลั
เธอใส่เสื้อยือวีับาายาวลายาราสีาว ใบหน้าไร้ารเเ่เเ้ม เธอหน้าเ็เหมือนอายุยับรรลุนิิภาวะนผมิว่าัวเอำลัิร้ายับเ็อายุไม่ถึสิบเเป ผิวเเ้มเธอมีเลือฟาราวับมะเือเทศสุสอลู เธอนั่หันหลัหวีผมยาวสลวย้า ๆ ึ่มันูเหมือนิวัรประำวันอเธอ เเ่มันเหมือนเป็นเหยื่อล่อระุ้นอารม์บาอย่าในร่าายผม เสียลมเเละเสียฟ้าาพายุฝน โหมระหน่ำ
นเธอสะุ้โหย เธอหัน้ายเเลวานมาเห็นผมที่ยืนพิเสาโว์รูปร่าัวเอ เธอลืนน้ำลายอึให่สายาู่โเบิาโพล้อผมอยู่หลายนาที ถึหลุบา่อนสายาสิบแปบว ผมยยิ้มริ่มเินไปนั่บนฟูสีาวใล้ับที่ปลายฝนนั่อยู่ เธอยับหนีผมนะฟูเหมือนที่ผมิไว้
“นายเ้ามาทำไม” ถามผมนะเเ่ไม่ยอมมอหน้า น้ำเสีย็สั่น เหมือนำลัปปิวามรู้สึัวเอเ่นัน
“พี่ลีอให้ันมาอยู่เป็นเพื่อน เห็นว่าฝนหนัเธออยู่นเียวลัวะเอ” ผมอ้าพี่ลีอ
“ะเออะไร” เธอยับเ้ามาใล้ผม มอ้ายมอวาอย่าหวาลัว
“ไม่รู้สิ เธอรู้มั้ยว่าบรรยาาศฟันพรำ ๆ เเบบนี้เาทำอะไรัน”
“ทำอะไรเหรอ” ปลายฝนลับมาให้วามสนใผมอีรั้ าื่น ๆ โ ๆ นั่น ยามมอเเบบนี้มันูน่า้นหา
บรรยาาศฝนพรำ มีละออน้ำอยให้วามเย็น ลมพัโยไปมาบรรยาาศแบบนี้ไ้อยู่ับนที่ผมไ้ลิ้มลอแล้วว่ามันหวานนุ่มราวับน้ำผึ้ป่าหวานแ่ไหน ผมยับเ้าไปใล้เธอนลมหายใเราประสานัน ผมแะริมฝีปาเธอแบบไม่ล่วล้ำสัพัเพื่อรอว่าเธอะผลัผมออหรือเปล่า แ่ผิาปลายฝนูบอบผมเหมือนที่ผมูบเธอเมื่อวาน ผมให้เธอูบและนำทาผมไป เพราะ้อารที่ะอุ้มเธอมานั่ัและผม็ทำไ้สำเร็ เธอไม่รู้สึัว หลในรสูบอัวเออยู่
ความคิดเห็น