เกินกว่าจะรัก(รีไรท์)

พฤกษ์

กำลังเรียนต่อเเพทย์เฉพาะทางด้านหัวใจ

ของเเรร์ประจำคณะเเพทย์ เย็นชา พูดน้อย

ใจเอย

นักศึกษาชั้นปีที่ 1 นิสัยน่ารัก ยิ้มง่าย ใจดี

-----------------------------------------------------------------

“ลาออกทำไม”

“เอยขี้เกียจเรียนค่ะ”

“ดี ไม่อยากเรียนเเม่งก็ไม่ต้องเรียน เเล้วเธอหนีมาทำไม” 

ขณะที่ใจเอยยังพยายามหาเหตุผลที่พอฟังขึ้น เสียงเด็กน้อยวัยสองขวบครึ่งคนหนึ่งก็โผล่มาจากหว่างขาของหญิงสาว 

“ปะปะ” มือป้อมตุ้ยนุ้ยชี้มาหาเขา “ปะปะ” 

“ใคร พี่ถามว่าเด็กผู้ชายคนนี้เป็นใคร”

“ใครก็ได้พี่ไม่ต้องยุ่ง โอ้ยปล่อยนะเอยเจ็บ”

“ปะปะอย่าไปจับมะมะสิคับ มาจับพี่เพนดีก่า” เด็กน้อยตุ้ยนุ้ยพยายามเขย่งตัวเอามือมาสัมผัสเเขนเขา เพียงปลายนิ้วสัมผัส พฤกษก็ปล่อยจากข้อมือหญิงสาวอุ้มเจ้าตัวน้อยขึ้นไปในอ้อมอกอุ่น