นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
นิยาย Dek-D
App ที่จะทำให้คุณอ่านนิยายจนวางมือถือไม่ลง!
ดาวน์โหลดได้แล้ววันนี้ที่
กรณีที่ผลงานชิ้นนี้เป็นผลงานที่แต่งโดยผู้ลงผลงานเอง ลิขสิทธิ์ของผลงานนี้จะ เป็นของผู้ลงผลงานโดยตรง ห้ามมิให้คัดลอก ทำซ้ำ เผยแพร่ ก่อนได้รับอนุญาต จากผู้ลงผลงาน
กรณีที่ผลงานชิ้นนี้กระทำการคัดลอก ทำซ้ำ มาจากผลงานของบุคคลอื่นๆ ผู้ลง ผลงานจะต้องทำการอ้างอิงอย่างเหมาะสม และต้องรับผิดชอบเรื่องการจัดการ ลิขสิทธิ์แต่เพียงผู้เดียว
ข้อความและรูปภาพที่ปรากฏอยู่ในผลงานที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการส่งเข้าระบบ โดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่งเด็กดีดอทคอมมิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น ผู้ใดพบเห็นการลงผลงานละเมิดลิขสิทธิ์ หรือ ไม่เหมาะสมโปรดแจ้งผู้ดูแลระบบเพื่อดำเนินการทันที Email: contact(at)dek-d.com ( ทุกวัน 24 ชม ) หรือ Tel: 0-2860-1142 ( จ-ศ 0900-1800 )
- โยวอิ่งชวนเต้นสมองคิดอย่างหนัก > น่าจะ เค้นสมอง มั้ยอ่าา
// พอได้ยินองค์หญิงเรียกนามเดิมของเถ้าแก่โยวแล้วรู้สึกจุกไปกับความรู้สึกที่ต้องเปลี่ยนชื่อเปลี่ยนสกุลให้กลายเป็นคนที่ไม่มีตัวตนไป ฮือ อยากกอดปลอบเถ้าแก่เลย // องค์หญิงดูเป็นคนที่มองอะไรทะลุปรุโปร่ง แต่พอเจอเรื่องคุณชายสกุลหลิงกับเรื่ององค์ชายรองเข้าไป ก็เอ่อ...ออกจะเป็นคนเทาๆแหะ ถึงจะทำลงไปเพราะมีสาเหตุและเหตุผลมารองรับก็ตาม // พอพูดถึงนิสัยองค์ชายรองแล้วรู้สึกสงสารเลย เป็นองค์ชายที่เจียมเนื้อเจียมตัว แต่กลับมีชะตาที่สั้น ความรู้สึกจุกคล้ายๆกับตอนที่สหายของน้องซูที่ต้องสังเวยชีวิตไป (ขอสารภาพว่าเราจำตัวละครได้ แต่จำชื่อใต้เท้าม่ายด้าย)
ตอนเดียวทำช็อคในช็อคไปหลายเรื่อง ความเทาๆขององค์หญิงใหญ่ พาร์ทนี้หลักๆ ทำให้เห็นอีกมุมมองของเรื่องจากองค์หญิงใหญ่เลย ความซับซ้อนหลายอย่างเหมือนจะเริ่มคลี่คลาย แต่ก็ยังรู้สึกมันคลี่คลายจริงดิ ทำไมเหมือนมีปมเพิ่มเลย มีเรื่องให้คิดตามเยอะขึ้นตามสิ่งที่องค์หญิงใหญ่ได้พูดออกมา และภาพทับซ้อนที่เถ้าแก่ได้ลืมเลือนและเป็นตะกอนในใจ สิ่งนี้เราได้แต่คาดเดาว่า มันคือภาพที่สกุลจางถูกประการต่อหน้าเถ้าแก่ในวัยเด็ยใช่รึป่าว ถึงทำให้เถ้าแก่เลือกที่จะลืมมันไปเหมือนกับลืมอดีตและตัวตนเดิมของตนเองให้หายไป (เดาไปเรื่อยหล่ะนะ แต่พอเฉลยมาแต่ละที เราก็เซอร์ไพรสทุกทีเลย) และแม่ทัพหลี่คงรู้เรื่องทั้งหมดที่เกี่ยวกับเถ้าแก่อยู่แล้วใช่มั้ย แค่มองมาก็รู้ว่าเถ้าแก่เป็นอะไร คิดอะไร // พาร์ทนี้รู้สึกถึงความหนักหน่วงหลายๆอย่างจริงๆ ทั้งความจริงของสกุลหลิงที่ขายชาติคือเรื่องจริง ทั้งประเด็นที่มีหม่ากุ้ยเฟยเข้ามาเอี่ยว และเรื่องที่ยังไม่หายสงสัยคือชิงหยางคือลูกของใครกันแน่ (อันนี้เราเดาว่าชิงหยางเป็นองค์ชายอีกคนรึป่าวหว่า) // เถ้าแก่เจอมาหนักจริงๆ ท่านแม่ทัพก็ดูแลปลอบโยน(?) เถ้าแก่ดีๆหล่ะ หุหุ // ถึงจะปิดท้ายแอบมีความหวาน แต่เรายังอินไปกับความหน่วงๆในใจของเถ้าแก่อยู่เลยยยย
ปล. อ่านแล้วหลายความรู้สึกมากอะไรท์ พยายามเรียบเรียงสิ่งที่อยากเม้นท์มาก 5555 แต่เรียบเรียงออกมาได้แบบงงๆ เหมือนพิมพ์วนไปมา 555 หวังว่าไรท์จะไม่งงกับการเม้นท์ของเรานะ // เราชอบการบรรยายที่ไรท์สรุปเรียบเรียงเหตุการณ์ในมุมมองเถ้าแก่อีกครั้งเพื่อเฉลยปม หลายเหตุการณ์ทำเอาเราตามไม่ทัน ไล่ลำดับเองไม่ถูกเลย ขนาดเถ้าแก่ไล่ลำดับให้แล้วยังต้องคิดตามช้าๆเลยอะ 5555
ปล.2 ไรท์รักษาสุขภาพด้วยน๊าาา
ดังที่บอกน่ะค่ะ ตอนนี้เขียนยากมากก กลัวจะกระชากอารมณ์คนอ่านจากความรื่นเริงให้มึนงง(กับเถ้าแก่มากไป55) แต่จริงๆแล้วจุดนึงที่ไรท์ยังไม่เคยเล่าชัดเจนเลยก็คือเรื่องในอดีตของตัวเอกนี่แหละ บางทีด้วยความที่เรื่องราวของแต่ละคนผูกโยงซับซ้อนกันไปมา บางความลับคนหนึ่งรู้ดี แต่ความลับส่วนนี้อาจอยู่กับอีกคน ตรงนี้ก็ทำให้การเขียนจักรวาลนี้เป็นเรื่องยากขึ้นมา(และน่าปวดหัวสำหรับคนอ่านด้วย) ฮาาา // คนที่ค่อนข้างดีในเรื่องอายุสั้นหมดเลย ไม่อย่างนั้นก็อาจลงเอยเป็นแบบน้องไป๋ แบบเถ้าแก่ สองคนนี้แอบมีจุดที่เหมือนกันแหละ แต่ใช้คนละวิธีการ //ไรท์ก็รู้สึกผิดนิดหน่อยที่เฉลยด้วยการกระตุกปมให้เพิ่มขึ้นอีก 55 ปริศนาของสกุลหลิงยังไม่คลี่คลายเลย ฮือออ
แต่ละภาคทุกคนจะเข้าใจว่าสกุลหลิงถูกใส่ร้าย แต่ก็เพราะไม่มีคนที่รู้ความจริงเล่าเรื่องในพาร์ทนั้นๆค่ะ ภาคนี้เป็นรอยต่อตรงกลางพอดี น่าจะได้คลี่ในหลายๆอย่าง แต่คนละฟีลกับรุ่งอรุณแหละ และ...ถูกต้องค่ะ จริงๆตอนท้ายของตอนมันไม่ได้หวานแบบหวานขนาดนั้นหรอก สำหรับไรท์มันเศร้าเลยละ นี่ก็เบาใจแล้วว่าสื่อสารได้ประสบความสำเร็จในระดับหนึ่ง555 ขอบคุณนะคะ ไม่เป็นไร ไรท์เข้าใจ ตอนนี้มันปะปนกันหลายอย่างจริงๆ