โกดังเก็บของจ้ะ ^ ^

ลำดับตอนที่ #70 : พี่ปอ พี่ริว ไนซ์

ใบสมัครนางเอกของไม่ไผ่

สีเขียวแก่ คำตอบขอตัวบางสีดำนะคะ

ส่วนที่ 1 ประวัติผู้สมัคร

ชื่อผู้สมัคร : เอิร์ธ

อายุ : 15

ส่วนที่ 2 ประวัติตัวละคร

ชื่อจริง-นามสกุล // ชื่อเล่น(ภาษาไทย) : วารีริน วารีรัตน์ / มิเรย์

ชื่อจริง-นามสกุล // ชื่อเล่น(ภาษาอังกฤษ) : Valirin Varerat / MiRay

วันเกิด : 13 ตุลาคม

อายุ : 17

ฉายา : ดาร์กมาสเตอร์ , ยัยต๊อง

เชื้อชาติ : ไทย – ญี่ปุ่น - เกาหลี

บุคลิกลักษณะภายนอก : เป็นผู้หญิงที่ สวย มากๆ หุ่น ก็ดี ผิวพรรณ นั่น ก็ ขาว ใบหน้าเรียว ปากเล็ก   แก้ม ใส ๆ ออกชมพู ๆ ผมสีน้ำตาลๆ
ส่วนสูง // น้ำหนัก : 175 / 45

นิสัย (รายละเอียด 4-5 บรรทัด) : ดูภายนอกแล้วเป็นผู้หญิงที่ ดู หยิ่ง ๆ เริด เชิด ๆ แต่จริงๆแล้วมีนิสัย ค่อนข้างจะ บ้า ๆ ฮา ๆ รั่ว ๆ ติ๊งต๊อง นิสัย เหมือนเด็กๆ(หรอ ?) แต่ชอบกวนประสาทและสิ่งที่อยู่ด้านล่างสุดมากๆ - -  ขี้อ้อน เฉพาะกับคุณพ่อคุณแม่และพี่ชายเท่านั้นและจะ ขี้อ้อนแบบสุดๆ อ้อนเป็นลูกแมวน้อยเลย  เรย์เป็นคนเฟรนรี่ เธอชอบอะไรที่มัน เรียบ ๆ ง่าย ๆ  ดูสบายๆ มากกว่า พวกมีพิธีลีตอง หรืออะไรที่มันยุ่งยาก รักอิสระ เสรี  ไม่ชอบให้ใครมาบีบบังคับ มีความเป็นตัวของตัวเองสูง ชอบอะไรด้วยตัวเองมากกว่าให้ใครช่วย กล้าหาญ พอควรเลย  อารมณ์แปรปวนง่าย ปากไว ปากจัด ด่าเก่ง และ ด่าเจ็บมากๆ  ชอบวางฟอร์ม ทำเหมือนว่าตัวเองเก่งและแข็งแกร่งแต่จริงๆแล้วไม่ใช่เลย เธอน่ะ อ่อนไหวง่ายจะตายไป ฉลาดเป็นกรด หัวไว ทันคน เจ้าเล่ห์ แผนเยอะ มีความคิดของการเป็นผู้นำสูง และมักจะได้รับเลือกให้ไปแข่งขันหรือเป็นหัวหน้าชั้นตลอด เวลาว่างๆมักจะหาอะไรทำด้วยการทะเลาะกับไม้ไผ่ และ ยุ่งเรื่องชาวบ้าน - - ส่วนเรื่องของฉายาของเธอนั้น ก็มีที่มาจาก เธอเป็นคนที่มีความเป็นผู้นำอยู่ในตัว และเธอเองก็มักเป็นผู้วางแผนการต่างๆนาๆ ซึ่งก็มีทั้ง ดี และ ไม่ดี ด้วยนั้นหละ และที่สำคัญเธอเป็นคนร้ายลึก ดังนั้นเพื่อนๆจึงเรียกเธอว่า ดาร์กมาสเตอร์ หัวโจ๊กทุกเรื่อง

ความสามารถพิเศษ : พูดได้หลายภาษา ศิลปการต่อสู้ ตาเยี่ยว

ชอบ : ทำอาหาร ทำเลาะกับไม้ไผ่ เล่นบาส ขี่ม้า ยิงธนู ดอกกุหลาบขาว

เกลียด : งู พวกทำตัวไร้สาระ
เพลงประจำคู่ : Why I Like You - Super Junior

ชื่อเจ้าของอิมเมจ : มิยอน ขอโทษนะค่ะ พอดีไม่มีรูปพี่เค้าตอนผมสั้นอ่ะ T T ผมยาวได้มั้ยเนี่ย

ส่วนที่ 3 อิมเมจ

อิมเมจตัวละครของคุณ (3-4 รูป) 

อิมเมจคู่ (3-4 รูป)

 

ส่วนที่ 4 คำถามทั่วไป

1.คุณคิดว่าพล็อตเรื่องนี้เป็นยังไง

: เจ๋งเลยค่ะ

2.คาแร๊กเตอร์พระเอกเป็นยังไงบ้าง

: ชอบอ่ะ วอน กวนประสาทดี อิอิ

3.ทำพันธะสัญญากันก่อน ติดแล้วไม่เอาไม่หายนะ = =

: ได้เลยจ้ะ

4.ถ้าไรเตอร์ทั้ง 3 ดองช่วยตามจิกมันด้วยนะคะ

: อ่า ได้ๆ

ส่วนที่ 5 คำถามชิงบท

1.คุณกับไม้ไผ่เป็นเพื่อนที่รู้จักกันมาตั้งแต่ม.1 ซึ่งคุณกับเค้าก็มักจะทะเลาะกันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่องอยู่ตลอดเวลา เค้าชอบทำตัวไร้สาระอยู่ตลอดในความคิดของคุณ และวันหนึ่งไม้ไผ่ก็ไปเป็นลูกค้าของโฮสต์คลับออนไลน์ คุณก็เห็นว่าเค้าทำเรื่องไร้สาระอีกตามเคยเลยเข้าไปบ่นว่าเค้าเหมือนทุกครั้งแล้วก็เหมือนเดิมเค้าก็กวนประสาทคุณกลับด้วยคำว่า " คนมีสาระก็ไปทำเรื่องมีสาระสิ มายุ่งอะไรกับคนไร้สาระอ่ะ -3- " คุณรู้สึกยังไงและจะทำยังไง (บรรยาย+บทพูด+ความรู้สึก ตั้งแต่ที่รู้ว่าไผ่ไปเป็นลูกค้าโฮสต์คลับเลย ไม่ต่ำกว่า 10 บรรทัด)

ตอบ  “เรย์ๆ” เพื่อนสนิทของฉัน เมย์ ทักขึ้น(ขอสมมติชื่อเพื่อนนะค่ะ)

“อะไร ?” ฉันพูดแต่ไม่ได้หันหน้าไปหาเธอ

“แกรู้เรื่องของ ไม้ไผ่ ยังอ่ะ” พอฉันได้ยินคำว่า ไม้ไผ่ ปุ๊ป หูผึ่งทันที

“เรื่องอะไร ??” ฉันถามและหันหน้าไปหาเธอ

“ก็เรื่องที่ นายนั่นน่ะ ไปเป็นลูกค้าโฮสต์คลับไง เธอยังไม่รู้อีกหรอ”

“ห๊ะ!! จริง มันเป็นยังไงแกเล่ามาให้หมดเลยนะเว้ยย!!!” ฉันพูดเชิงขู่ หลังจากนั้น เมย์ก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง

ตุ๊บ!!

“ให้ตายเหอะ ทำตัวไร้สาระอีกแล้ว!!” ฉันตีโต๊ะเสียงดัง ทำให้ทุกๆคนต่างหันมามอง

“เฮ้ย ๆ เรย์ ใจเย็นๆ” เมย์พูดและกระตุกเสื้อเพื่อให้ฉันนั่ง

“ชิ !! ”ฉันนั่งลงเพราะเห็นว่าครูเข้ามาสอนแล้ว วันนี้แกเจอฉันแน่ นายไม้ไผ่!!

.

.

.

หลังเลิกเรียน

“เมย์ วันนี้ฉันกลับก่อนนะ ฝากดูแลห้องด้วยล่ะ” ฉันพูดและรีบวิ่งออกไปโดยไม่ฟังคำพูดของเมย์ที่ไล่หลังมา พอฉันรู้ว่า ไม่ไผ่ ทำเรื่องไรสาระอีกแล้ว หนอย! ฉันทนไม่ได้หรอกนะค่ะ เพราะ หมอนี้เค้าชอบทำตัวไร้สาระประจำ ซึ่งฉันเห็นแล้วก็อดไม่ได้นั้นหละ

   ฉันเดินไปสักพักก็เจอไม้ไผ่ที่กำลังเดินไปที่ไหนสักแห่งอยู่ ฉันเห็นดังนั้นจึงรีบวิ่งเข้าเพื่อที่จะได้บ่น

“นี้ !! ไม้ไผ่ นายนี้นะ ทำไมชอบทำตัวไร้สาระนักนะ! ไปเป็นลูกค้าโฮสต์คลับอะไรนั่นอีก นายนี่มันงี่เง่า ไร้สาระ สิ้นดี!! เมื่อไหร่จะทำเรื่องที่มีสาระกับเค้าบ้างเนี่ย ” ฉันเดินไปบ่นใส่เค้าเป็นฉอดๆ

 " คนมีสาระก็ไปทำเรื่องมีสาระสิ มายุ่งอะไรกับคนไร้สาระอ่ะ -3- " ไม้ไผ่กวนประสาทฉันกลับ ซึ่งมันทำให้ฉันรู้สึกหน้าแตก และทำให้อารมณ์ของฉัน พุ่งปรี๊ด

“ไอ...ไอบ้า ไอกวนประสาท!! เออ ดิ !! ฉันจะไม่ยุ่งกับนายอีกแล้ว อยากทำอะไรก็ตามใจ ไอคนไร้สาระ งี่เง่า ไม่มีสาระให้ชีวิต หาอะไรดีไม่ได้!!” ฉันพูดและเดินออกมา หนอย!! ไอบ้า ไม้ไผ่ นายนะนาย ทำฉันแสบมาก เล่นเอาซะฉันหน้าแตกเลย เจ็บใจนัก! ฉันกัดปากแน่นและเดินฉับๆกลับบ้าน

2. วันหนึ่งในขณะที่คุณกำลังเดินอยู่ในโรงเรียน คุณก็ดันไปเห็นไม้ไผ่ คู่กรณีของคุณกำลังเดินอี๋อ๋ออยู่กับรุ่นน้องดาวเด่นสุดน่ารักของม.สี่นาม แชมเปญ อยู่นั้น มันเลยทำให้ไปสะดุดต่อมอยากรู้ของคุณเข้า คุณเลยแอบตามสองคนนั้นไป และเมื่อรุ่นนอกสุดน่ารักคนนั้นปลีกตัวออกไปเหลือเพียงไม้ไผ่อยู่ตามลำพังคุณจึงรีบจรลีเข้าไปทันที ก่อนที่จะเหน็บแนมเขาไปอย่างเจ็บๆ ทำให้เขาถึงกับเหวอไปสักพักก่อนที่จะตอบกลับมาว่า " แล้วเธอยุ่งไรด้วย หึงฉันรึไง อย่าบอกนะว่าหลงเสน่ห์สุดหล่ออย่างฉันเข้าให้แล้ว วะฮ่าๆๆ " คุณจะทำอย่างไร ( เริ่มตั้งแต่ที่เห็นไม้ไผ่เดินกับค็อกเทลเลยนะ บรรยาย+พูดไม่ต่ำกว่า 10 บรรทัด)

ตอบ ‘เฮ้ออ พักเที่ยงนี้สบายใจจังเลยเนอะ อยากจะทำอะไรก็ทำ’ ฉันคิดในใจและกำลังเดินไปที่อาคารเพื่อที่จะไปหาเพื่อนๆ  ในขณะที่ฉันกำลังเดินไปหาเพื่อนๆอยู่นั้นระหว่างทางฉันก็ดันไปเห็น ไม้ไผ่กำลังอี๋อ่ออยู่กับรุ่นน้องแสนน่ารัก แชมเปญ หมั่นไส้จริงๆ ด้วยความอยากรู้และความหมั่นไส้(ที่มีน้อยกว่าความอยากรู้)ฉันจึงแอบสะกดรอยตามทั้ง 2 คนนั้นไป จนมาถึงบริเวณโต๊ะไม้หินอ่อนที่ไกลจากตัวอาคารเรียนมาสมควร

‘ออกมาที่ลับตาคนแบบนี้ คิดจะทำอะไรกันนะ ??...หระ....หรือว่า’ ฉันคิดได้ดังนั้นฉันจึงหันกลับไปดู แต่ปรากฏว่าแม่รุ่นน้อง แชมเปญ ปลีกตัวออกไปแล้ว ฉันเห็นดังนั้นจึงเดินเข้าไปหา ไม้ไผ่

“หึ ! นายคิดจะทำอะไรย่ะ นายไม้ไผ่ กลางวันแสกๆไม่รู้จักอายเลยนะ” ฉันพูดและมองเค้าด้วยสายตาหยาดๆ ไม้ไผ่หันหน้ามามองฉันอย่างงงๆ

“อะไรของเธอน่ะ ยัยต๊อง จู่ๆก็เข้ามาด่าฉัน”

“อย่ามาทำเป็นไม่รู้นะ ไม้ไผ่ เล่นมาอี๋อ๋อ กับรุ่นน้องแบบนี้ แล้วยังมาที่ลับตาคนอีก แบบน่ะ....มัน ไม่อยากพูด” ฉันสะบัดหน้าหนี

“แล้วเธอยุ่งไรด้วยเล่า”

“หรือว่า....” ไม่ไผ้ทำหน้าทะเล่น

“ หึงฉันรึไง อย่าบอกนะว่าหลงเสน่ห์สุดหล่ออย่างฉันเข้าให้แล้ว วะฮ่าๆๆ ”

“ไอบ้า ไอมัวนิ่ม!!” ฉันทุบตีไม้ไผ่  

“โอ๊ยๆ ฉันเจ็บนะ ยัยต๊อง”

“ก็ใครใช่ให้นายพูดส่งเดชล่ะ อย่างฉันเนี่ยนะ จะหึงคนอย่างนาย แหวะ! ขนาดหน้านายฉันยังไม่อยากจะมองเลย โธ่ๆ หน้าสงสารนะ ช่างหลงตัวเองเสียจริง!” ฉันทำท่าเชิดๆหน่อย

“ยัยต๊อง คิดว่า ทำแบบนั้นแล้วมันดูดีเรอะ”

“กรื๊ดด ไอบ้า กวนประสาท ไอหน้าแมงวัน” หลังจากนั้นฉันกับเค้าก็ด่าไปกันเรื่อยๆ  

3.คุณเป็นหัวหน้าแอนตี้โฮสต์คลับออนไลน์  และสืบรู้มาว่าแฟนสาวของสโม๊กก็เป็นคนหนึ่งที่เนลูกค้าโฮสต์ออนไลน์นี้ด้วย  คุณจึงไปหาสโม๊กและดึงตัวเขาให้มาเป็นพวกเดียวกันกับคุณ และในระหว่างที่พวกคุณคุยกันอยู่นั้นสายตาอันเฉียบแหลมของคุณดันไปสะดุดตากับบรรดากลุ่มนักเรียนชายหญิงกลุ่มหนึ่ง (ซึ่งก็คือพวกบรรดาโฮสต์นั่นเอง)  จึงฉุดแขนสโม๊กให้สะกดรอยตามคนพวกนั้นไปแต่จู่ๆ หนึ่งในโฮสต์นั้นก็หันมาเห็นคุณเข้าพอดีและสะกิดเรียกคนอื่นๆ ให้หันมาทางคุณ  กลุ่มโฮสต์เดินมาทางคุณก่อนจะล้อมคุณเอาไว้ ผู้ชายที่ท่าทางกวนและตัวใหญ่ที่สุดในนั้นถามด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์(มันคือกลูโคสนั่นเอง) " เธอตามพวกเรามาทำไม? " คุณจะทำอย่างไร (บทพูด+บรรยาย 15 บรรทัดเริ่มตั้งแต่แรกเลย)

ตอบ “เรย์ ๆ ๆ” เมย์วิ่งหน้าตั้งมาหาฉัน

“อะไรย่ะ เมย์ วิ่งซะผมเพานี้ ยุ่งเชียว” ฉันแซว

“เออ ช่างมันก่อนๆ นี้ ๆ แกรู้จัก สโม๊ก ไรนั่นมั้ย” เมย์ ถามฉัน

“สโม๊ก ?? ไม่ว่ะ” ฉันทวนคำและส่ายหน้า

“ก็ไอที่มัน !@#$%^&*()$%^&*()#$%^&*(@#$%^& ” แล้วเมย์ก็บรรยายรายละเอียดหน้าตาของนายสโม๊กเอาซะหมดไส้หมกพุงแล้วมั้งเนี่ย

“เออ ๆ พอจะนึกแล้วทำไมล่ะ”

“ฉันไปรู้ว่ามา แฟนของไอสโม๊กไรนั้นอ่ะ  เป็น 1 ในคนที่อยู่โฮสต์ออนไลน์นั้นด้วย”

“เฮ้ย!! จริง มันอยู่ไหนว่ะ ไปลากมันมากันเหอะ” ฉันตีโต๊ะ และรีบลากเมย์ไปหาสโม๊กเพื่อที่จะดึงนายสโม๊กนั่นมาร่วมกลุ่ม หึหึ

“อ่ะ นั่นไงๆ” เมย์ชี้ไปที่ชายร่างสูง หรือก็คือ สโม๊กนั่นเอง ฉันเห็นดังนั้นก็รีบวิ่งปรีดไปหานายสโม๊กนั่นเลย

“สโม๊ก” ฉันเรียกเค้า

“หืม ??” เค้าหันมา

“ฉันชื่อ มิเรย์ เป็นหัวหน้าแอนตี้โฮสต์คลับออนไลน์  ฉันมีเรื่องอยากจะบอกนายเกี่ยวกับแฟนของนาย ” ทันที่นายสโม๊กได้ยินคำว่า แฟนของเค้า เค้าก็หันหน้ามาอย่างสนใจ หึหึ เสร็จฉันล่ะ

“แฟนฉันทำไม  ? ?”

“ฉันจะเล่าให้ฟัง......” แล้วฉันก็เล่ารายละเอียดทุกอย่างที่ฉันรู้ให้กับสโม๊กฟัง ในระหว่างที่ฉันกำลังคุยกับสโม๊กอยู่นั่น สายตาอันเฉียบแหลมของฉันก็ดันไปเป็นบรรดากลุ่มนักเรียนชายหญิงกลุ่มหนึ่งเค้าซึ่งฉันสงสัยว่าพวกนี้คือ กลุ่มโฮสต์คลับออนไลน์  ฉันจึงฉุดแขนสโม๊กและสะกดรอยตามไป

ฉันค่อยๆแอบสะกดรอยตามพวกนั้นไปแต่จู่ๆก็มี 1 ในพวกนั้นหันมามองทางฉันพอดีและเค้าก็สะกิดเพื่อนคนอื่นๆ ตายล่ะ! ไอบ้า แค่คนเดียวก็ตายแล้ว แล้วมาหมดนี้คงเน่าพอดีอ่ะฉัน พวกนั้นล้อมฉันเอาไว้และผู้ชายที่ตัวใหย๋และดูเหมือนจะกวนๆเดินมาหาฉัน

" เธอตามพวกเรามาทำไม? " เค้าพูดด้วยทาทางไม่สบอารมณ์

“ตาม ? ตามหรอ อย่ามามั่วนะ ทำไมฉันต้องตามพวกเธอด้วยมิทราบ” ฉันแก้ตัว

“อย่ามาตลกหน่อยเลย ก็เห็นอยู่หยกๆ”

“อ๋อหรอ แล้วใครว่า ฉันตามพวกเธอล่ะ ฉันตามไอบ้านั้นต่างหากล่ะ” ฉันพูดและชี้ไปที่ผู้ชายหน้าตาเกือบดูดีที่คุยโทรศัพท์อยู่ อึย! เลือกไปได้เนอะ = =” (ห่วงอะไรอยู่เนี่ย)

“หึ จริงหรอ” พวกนั้นยังไม่ปักใจเชื่อ

“ก็ใช่น่ะสิ พวกนายเป็นใครฉันยังไม่รู้จักเลย แล้วฉันจะสะกดรอยตามคนที่ไม่รู้จักทำไมกันเล่า - -^ ” ฉันอธิบาย(เรื่องโกหก)ให้ฟัง

“อืม นั่นสิเนอะ” หนึ่งในนั้นเริ่มเออออทุกๆคนก็เลยเออออตามกันไป

“อืม ก็ได้ งั้นพวกเราไปกันเถอะ” ผู้ชายคนนั้นบอกและเดินจากไป  เฮ้ออ~~ เกือบไม่รอดแล้วมั้ยล่ะ มิเรย์ เอ๊ย! ดีนะ ที่จับไม่ได้ ชิ ถ้าจำได้ล่ะก็ มีหวัง ตายโหงแน่ๆ T T

4.ไหนลองบรรยายฉากจบของคุณหน่อยสิ !  (บรรยาย+บทพูด ไม่ต่ำกว่า 10 บรรทัด)

ตอบ “เฮ้ออ!! เบื่อๆ เซ้ง ๆ ” ฉันนั่งโวยวายอยู่ตรงโต๊ะไม้หินอ่อนไกลจากตึกอาคารเรียน ตอนนี้ก็ 8 โมงครึ่งแล้ว แต่ฉันก็ยังไม่เข้าเรียนสงสัยล่ะสิ >< อิอิ วันนี้ฉันอยากโดดเรียนน่ะค่ะ เกิดอาคาร เบื่อ เซ้ง ขึ้นมาน่ะสิ ไม่รู้เป็นไร ส่วนเรื่องคลับออนไลน์นั่น ตอนนี้ฉันขอพักไว้ก่อนค่ะ  

“ยัยต๊อง!!”

“หะหะ อ้ากก!!” ไม้ไผ่ที่โผล่แบบเงียบๆเล่นเอาฉันที่กำลังนอนอยู่ไม้หินอ่อนตกลงมาก้นจ้ำเบ้า

“อูยย เจ็บๆ” ฉันพูดพรางลูบก้น และหันไปมอง ไม้ไผ่ที่ ยืนขำก๊ากอยู่

“นี้นาย! โผล่มาไม่ให้ซุบให้เสียงแบบนี้ ฉันตกใจนะย่ะ ” ฉันต่อว่า

“เอ้า! ถ้าฉันโผล่มาแบบมีเสียงมีหวังฉันก็ไม่ได้เห็นเธอล้มก้นจ้ำเบ้าแบบหรอก ฮ่า  ๆ ๆ ๆ”

“ไอบ้า! ไอกวนประสาท! อยากโดนฆ๋านักหรือไง ห๊า!!” ทนไม่ไหวแล้วค่ะ - -

“เปล่าๆ ยังไม่อยากโดนหรอก ”

“ยังจะมากวนประสาทฉันอีก - -*** ”

“อ้าว หรอ ขอโทษๆ ^ ^ ” ไม้ไผ่ขอโทษแต่มันดูเหมือนประชดมากกว่า - -

“นายมีอะไร ถึงได้มาที่นี่ ” ฉันถามเค้า

“ฉันแค่อยากจะชวนเธอไปด้วยกันหน่อยน่ะ”

“ไป ? ไปไหน ? แล้วทำไมฉันต้องไปด้วยไม่ทราบ”

“น่านะ ไปด้วยกันหน่อยเถอะ” เค้าขอร้องฉัน

“ - - ไม่เอาด้วยหรอก” ฉันสะบัดหน้าหนี

“ไม่งั้นฉันจะฟ้องครูว่าเธอหนีเรียน”

“เฮ้ย!! อย่านะ” ฉันหันไปบอกเค้า ตายล่ะ ถ้าหากบอกครุไปล่ะ ความดีทั้งหมดของฉันก็พังไปน่ะสิ T T

“ถ้าไม่อย่างนั้นเธอก็ต้องมากับฉัน”

“.....” ฉันกัดปากแน่น

“จะไปไหนไม่ไป ?”

“เออ ก็ได้!”  ฉันตอบตกลงและจำใจเป็นไปกับไม้ไผ่นั้น ฉันจะขู่เค้าก็ไม่ได้ซะด้วย เพราะ บ้านมันรวย = =”

“งั้นก็เข้าไปนั่งในรถ” เค้าเดินนำฉันไปยังรถของเค้าและเปิดประตูให้ด้วย ^ ^ ก็ดี เหมือนกัน

.

.

.

สักพักรถของเค้าก็มาจอดอยู่หน้าคฤหาสถ์สุดหรูซึ่งฉันคิดว่ามันน่าจะบ้านเค้าอ่านะ แล้วเค้าจะมาฉันมาที่นี่ทำไม หรือว่า....จะมาฝากตัวฉันกับคุณพ่อคุณแม่เค้า O_O ไม่จริงหรอกนะ เค้าน่ะ เกลียดฉันจะตายไป และเค้าเองก็ไม่รู้หรอกว่าฉันน่ะ รักเค้า.......

“เธอหลับตาก่อนนะ” เค้าบอกแต่ฉันก็ทำตามโดนดี

“อย่าเพิ่งลืมตานะ จนกว่าฉันจะบอก”

“อือ ๆ” ไม้ไผ่ค่อยๆพาฉันเดินไปยัง.....ที่ไหนก็ไม่รู้หรอกค่ะ แต่ ฉันรู้สึกเหมือนฉันได้กลิ่นดอกไม้นะ

“ลืมตาได้ยังอ่ะเนี่ย”

“อืม ลืมได้แล้ว”

O_O

  ฉันตาโตเท่าไข่ห่านและหันหน้าไปหาไม้ไผ่ที่ยิ้มให้ฉัน สิ่งที่ฉันเห็นอยู่ตรงหน้านั้นคือ ทุ่งดอกกุหลาบขาวที่ฉันชอบมากที่สุด มิน่าฉันถึงได้กลิ่นดอกไม้

“มิเรย์” ฉันหันหน้าไปหาไม้ไผ่ที่เรียกฉัน

“ฉันให้เธอแทนความรักจากฉัน” ไม้ไผ่ ยื่นช่อดอกกุหลาบขาวให้

“ขอบใจนะ ^ ^ ” แต่ เอ๊ะ! ตะกี้เค้าพูดว่าแทนความรัก ?? หรือว่าฉันหูเบา - -

“มิเรย์ ฉันชอบเธอนะ” แน่ะ ชัดเลย อันนี้ชัดเลย

“ตลกล่ะ ”

“เอ้า นี้เธอไม่เชื่อ ฉันหรอ ฉันพูดจริงๆนะ”

“ใครจะเชื่อล่ะ ในเมื่อนายเกลียดฉัน ยิ่งกว่าอะไร” ฉันหันหน้าไปทางอื่น ก็มันจริงนิน่า

หมับ!

“มะ..ไม้ไผ่ ปล่อยนะ นายจะทำอะไรน่ะ” ฉันตกใจมากที่จู่ๆไม้ไผ่ก็เข้ามาสวมกอดฉันจากด้านหลัง

“ใครบอกล่ะ ว่าฉันเกลียดเธอ เธอไม่รู้หรอว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาน่ะ ฉันแอบหลงรักเธอมานานแค่ไหนแล้ว” ไม่จริงน่า อย่างนายน่ะหรอจะมาหลงรักคนอย่างฉัน

“เรย์ แล้วเธอล่ะ รักฉันบ้างหรือป่าว” ไม้ไผ่คลายกอดออกและจับฉันหันหน้าไปหาเค้า

“.......” ฉันไม่ตอบอะไรเค้าและก้มหน้าอย่างเดียว ใครจะไปบอกได้ล่ะ ฉันเขินจะตายอยู่แล้ว

“ไม่ตอบก็แสดงว่า ใช่ ล่ะสิ”

“นี้ อย่ามาบ้านะ พูดเองเออเอง แบบนี้ได้ไง” ฉันตะคอกเค้าไปแก้เขิน

“งั้นเธอว่าไงล่ะ” ไม้ไผ่เอ่ยและยื่นหน้ามาใกล้ฉัน ฉันรู้สึกร้อนที่หน้า ตอนนี้หน้าฉันคงต้องแดงมากแน่ๆเลย

“อืม ฉันเองก็รักนาย” ฉันพูดอย่างเบาที่สุดและก้มหน้า

“ห๊ะ ? เธอว่าอะไรนะ พูดดังๆหน่อยสิ ฉันไม่ได้ยินเลย” ไอบ้านี้ จะกวนโอ๊ยกันหรอไง

“ฉันรักนาย ได้ยินยัง” ฉันตะโกนใส่หูไม้ไผ่ คงได้ยินแล้วนะ ไอบ้า!

“  ^ ^ ฉันเองก็รักเธอ ยัยต๊อง ” ไม่ไผ้พูดและขยี้หัวฉัน

“ไอบ้า ! หัวฉันยุ่งหมดนะ” ฉันพูดพรางจัดทรง

“สวยตายล่ะ” ไม่ไผ้ว่าฉัน ชิ้ง!! สายตาของฉันมองไปหาไม้ไผ่อย่างอาคาต

“หนอย!! บังอาจมาว่าฉันนะ อย่าอยู่เลย ไอบ้า ไม้ไผ่ !!” ฉันวิ่งไล่เตะ ไม้ไผ่อย่างเอาเป็นเอาตายส่วนไม้ไผ้นั้นก็วิ่งอย่างเมามัวได้ใจจริงๆค่ะ  ขนาดท่าตอนวิ่งยังจะกวนประสาทฉันได้อีก แบบนี้น่าฆ๋านัก! แต่ ต่อให้จะกวนประสาทหรือไร้สาระมากแค่ไหนฉันก็รักนายนะ ไม้ไผ่....><

++++++++++++++++++++++++++++++++

ขอให้สนุกกับการตอบคำถามนะคะ ^^

God bless you~