โกดังเก็บของจ้ะ ^ ^

ลำดับตอนที่ #9 : พี่เจ

ใบสมัครนางเอก ...Siwon...(สีเขียวนี้ ตอบสีดำนะ)

ส่วนประวัติผู้สมัคร

ชื่อผู้สมัคร :: เอิร์ธ จ้า  

อายุ :: 15 แล้ว

ยินดีที่ได้รู้จักนะ :: เช่นกานคะ พี่เจ ^ ^

ส่วนประวัติตัวละคร

ชื่อ (เกาหลี ขอมีความหมาย) ::  ฮัน ชินซอง แปลว่า ประเสริฐราวเทพธิดา

Name (เป็นภาษาอังกฤษ) ::  Han Shinsong

อายุ (ไม่มากกว่าซีวอน น้อยกว่าซีวอนได้ไม่เกิน 2 ปี) ::  23 จ้า

บุคลิก ::  น้องสาวผู้เงียบขรึม  แต่แอบรั่ว และ จอมกวนประสาท [ = =”]

นิสัย (5 บรรทัด up!!) ::  มองดูภายนอกแล้วก็คงเป็นแค่ เด็กสาว ธรรมดาๆ คนนึง

คงไม่มีอะไรหรอก ถ้าหากพวกคุณคิดแบบนั้น พวกคุณคิดผิดแล้ว อันที่จริงแล้ว

เธอเป็นคน บ้า รั่วแตก และกวนประสาท  - - เพราะ มุขที่เธอปล่อยออกมาเรียก

เสียงก๊ากจาเพื่อนได้ทุกคน บวก กับ ความกวนประสาท กะล่อน ไม่หยุด - -

 แต่ว่า เพื่อนสนิทของเธอบ้ากว่าเธออีกเยอะ เรียกได้ว่า เธอแค่ขั้นพื้นฐาน

 แต่นิสัยดี อ่อนโยนต่อผู้อื่น เสียสละ ได้ทุกอย่างเพื่อ คนที่เธอรักและคนที่รัก

เธอ ฉลาด ว่องไว ทันคนทุกอย่าง ว่าง่ายๆเป็นพวกเสือซ่อนเล็บ เป็นเด็ก

 ขยัน มากๆ ถึก เอาการ - - สู้ไม่ถอยจนกว่าจะได้สิ่งที่

เธอต้องการ เธอเป็นคนใจเย็นแต่ถ้าโกรธใครล่ะก็ คนนั้นๆไม่รอดแน่ๆ

 แต่เธอเองก็เป็นเจ้าคิดเจ้าแค้นเหมือนกันนะ ชนิดที่ว่า เป็นเงาตามตัว X 2

เลย (โหดไปมั้ยจ้ะเจ้ - -)  แต่เธอเองมีนิสัยแย่ๆเหมือนนะ เพราะว่า เธอ

มักเป็นคนปากไม่ตรงกับใจ อย่างแรง ที่สำคัญ เธอไม่ชอบการช่วยเหลือจาก

ใครเพราะ เธอยึดคติที่ว่า มีมือมีเท้าเหมือนกัน !!

ประวัติ (3 บรรทัด up!! บรรยายละเอียดๆ จะดีมาก คนนี้ขอแบบจนๆ เลยนะ) ::  ด้วยความที่ว่า

 ครอบครัวเป็นคนจน ดังนั้นตั้งแต่ เด็กๆแล้ว เธอกับพี่ชายของเธอ ต้องช่วย

คุณพ่อคุณแม่ทำงาน และเธอก็ขยันมากๆ งานหนักเบาอะไรเธอไม่ว่าขอแค่

เธอได้ทำก็พอ และเมื่อ 15 ปีก่อน พ่อของเธอก็ถูกฆ่าตายเพียงเพราะว่า

ไม่ล่วงล้ำในที่ของพวกมาเฟีย โดยพ่อของเธอถุกฆ่าต่อหน้าเธอและพี่

เธอแค้นคนๆนั้นมากๆ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะทำอะไรดี และ แม่เองก็ป่วยอยู่ด้วย

ดังนั้นเธอจึงสาบานกับตัวเองไว้ว่า เธอจะต้องแก้แค้นให้ได้ และ เธอก็ทำงานส่ง

ตัวเธอเองเรียนจนจบและคอยดูแลแม่ ผัดกันกับ พี่ ทั้งหมดนี้เพื่อการแก้แค่น

ของเธอ!!!

ชอบ :: เค้กช็อกโกแลต อ่านหนังสือ(ที่รั่วๆอ่ะ) ศิลปการต่อสู้ทั่วโลก ยิงปืน ขี้ม้า

สิงโต เสือ สุนัข งานที่ยิ่งยากยิ่งดี สุภาพบุรุษ  ทะเล

ไม่ชอบ / เกลียด :: การสูญเสีย ความผิดหวัง  ผู้ชายชอบตื้อ

กลัว :: ผี กับ งู  O_o

ความสามารถพิเศษ :: ศิลปการต่อสู้ทุกแขนงและทั่วโลก ไวโอลิน เปียโน ทำอาหาร

(เพราะว่าช่วงที่คุณแม่ป่วยเธอเป็นคนจัดการเรื่องอาหารทั้งหมด) ปล่อยมุขแบบ

หลุดโลก

อื่นๆ :: เธอเป็นคนไม่ชอบบอกเรื่องของเธอให้ใครรุ้แม้แต่เพื่อนสนิทเธอ และ เวลา

ใครอยู่กับก็สบายใจได้ทุกคน เพราะ เธอเป็นที่ปรึกษาที่ดีเลยล่ะ / พี่ชายเธอ ชื่อ

ฮัน ซาจา แปลว่า สิงโตนะ เอารูปอิมเมจป่าวอ่ะ ถ้าเอาบอกนะเดี๋ยวหาให้  ^ ^

อิมเมจนางเอก (3 รูปพอ ไม่เล็กไม่ใหญ่ไปนะ! บอกชื่อเจ้าของอิมเมจด้วยจ้า) :: เราไม่รู้อ่าจ้า T^T

ถ้าใหญ่ไปขอโทษด้วยนะ มีแต่รูปแบบนี้อ่ะ

 

 

อิมเมจคู่ (3 รูปพอ ไม่เล็กไม่ใหญ่ไปนะ!)::

 

ส่วนข้อตกลงนิดหน่อย

1.ถ้าติดให้เวลารายงานตัว 1 อาทิตย์ (7 วัน) โอเคนะ

::  ได้เลยจ้า

2.ติดแล้วต้องมาเม้น+โหวตสม่ำเสมอนะ อย่างน้อยก็ทุกครั้งที่อัพ

::  ไม่มีปัญหา

3.ถ้าจะหายได้โปรดแจ้งด้วยนะ ถ้าหายไปเฉยๆ เจจะให้เจ๊ยิงนางเอกคุณทิ้งซะเลย 55+ ตกลงนะ

:: ง่าา อย่าน้าา T^T ได้จ้าเค้าสัญญา

4.อาจจะมีการปรับเปลี่ยนคาแรกเตอร์เล็กน้อยเพื่อความเหมาะสม

:: ตามสบายเลยจ้ะ ไม่ว่าๆ

5.อยากได้บทสำรองอะไรไหม

:: แฝดซีวอน O_o แฝดชายหญิงอ่า >w<

ส่วนคำถาม

1.คุณเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ชอบมาก คลั่งไคล้และเป็นแฟนคลับของชเวซีวอน หนุ่มหล่อแจนเทิ่ลแมนมีดรีกรีเป็นถึงคุณชายตระกูลจี เป็นเจ้าชายที่สาวๆ มากมายหลงใหล ไม่ว่าจะเป็นสาวสวยเริ่ดคุณหนูไฮโซจนถึงยาจกอย่างคุณ - - + และสิ่งนี้เองที่ทำให้คุณเกลียดตัวเองเพราะคิดว่าตัวคุณไม่ดีพอไม่เหมาะสมกับซีวอน แล้วยังจะกล้าไปชอบเขาอีก...แต่ไม่ว่ายังไงคุณก็ชอบเขามากอยู่ดี...วันหนึ่ง คุณรับจ๊อบพิเศษเป็นเด็กเสิร์ฟในงานวันเกิดคุณหนูไฮโซ และได้พบกับซีวอนเข้าโดยบังเอิญ!...คุณตื่นเต้นมากและพยายามคอยแอบดูเขา ...และพอเลิกงาน คุณก็ไปดักรอดูเขาอีก แต่ว่าโชคดีหรือโชคร้ายก็ไม่รู้ ที่คุณดันถูกรถของซีวอนเฉี่ยว และเขาก็รีบลงมาดูอาการของคุณอย่างเป็นห่วง...แน่ล่ะว่าถึงจะโดนรถเฉี่ยวแต่คุณก็ดีใจจนแทบช็อก (?) ก็เพราะว่าเป็นซีวอนยังไงล่ะ... ทว่าคุณกลับเย็นชาอย่างร้ายกาจและทำท่าทางรังเกียจไม่พอใจเขามาก! แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นเป็นเพราะคุณคิดว่าตัวคุณไม่ดี ไม่อยากให้ซีวอนลดตัวลงมายุ่งด้วยจึงแสดงท่าทางอย่างนั้นออกไป แต่เป็นเพราะความด้านทนหรือสุภาพบุรุษเกินไปของซีวอนก็ไม่รู้ เขายังคงตื๊อถามไถ่อาการคุณอยู่นั่นแหละ คุณจะทำอย่างไรเพื่อสลัดเขาให้หลุด? (บทพูด+บรรยาย 10 บรรทัดอัพ ตั้งแต่คุณมาดักรอเจอซีวอนหลังงานเลิก)

:: ถ้าบรรยายไม่เหมือนกับที่ต้องการต้องขอประทานอภัยด้วยนะคะพี่เจ

      ไม่จริงน่า นั้นมัน ชเว ซีวอน นิน่า แย่แล้วๆ เราหน้าแดงใหญ่แล้วไม่ได้ๆนะเค้าเป็น สุภาพบุรุษ เป็นคนรวย เป็นอะไรหลายๆอย่างๆ ไม่ได้ๆ เรามันคนชั้นต่ำอย่าไปยุ่งกับเค้าเลยๆดีกว่า เฮ้อๆๆ ทำงานๆๆๆๆๆๆๆ แต่เอ...ไม่รู้ว่าเราจะได้เจอเค้าอีกรึป่าวขอแค่วันนี้วันเดียวล่ะกัน พอเลิกงานไปรอดักเค้าดีกว่า >w<

         ด้วยเหตุนี้เองทำให้ฉันมายืนที่นี้ แต่เค้าสงสัยเค้าคงไม่มาแล้วล่ะ เฮ้ออ...ว่าแล้วเรากับเค้ามันไม่มีวาสนาต่อกันหรอกกลับดีกว่าเดี๋ยวแม่กัพี่ซาจาที่เป็นห่วง

ฉันจึงเดินออกมาจากในงานแล้วก็คิดอะไรไปพลางๆเอ..ว่าแต่ตอนนี้แม่กับพี่จะกินอะไรกันหรือยังนะ - - เฮ้ออ เป็นห่วงจังเลย

 “ฮะ...เฮ้ยย”

 เอี๊ยด!!!

“ว้ายยย!!”

“อูยย....เจ็บๆๆ” ฉันล้มก้นจำเบ้าเลยคะ - - ไม่รู้ไอบ้าที่ไหนมันขับรภมาเฉี่ยวฉัน

ปึก! เสียงประตูรถของคนต้นเหตุเปิดออก

“นี้ คุณครับ คุณไม่เป็นอะไรนะครับ ?”

“คะ ไม่เป็นอะไร”ฉันพูดโดยไม่ได้มองหน้าเค้าและพยายามจะลุกขึ้นแต่ว่า ลุกไม่ไหวอ่ะ เจ็บก้น T^T

“ผมช่วยดีกว่านะครับ”เค้ายื่นมาให้ฉัน

“ไม่คะ ไม่ต้อง ฉันไม่เป็นไรหรอกคะ”ฉันปัดมือออกและค่อยๆลุก เฮ้อ ลุกได้สักที ฉันปัด ฝุ่นตามตัวออกและหันไปมองหน้าเค้าตรงๆ...................

“ฮะ....เฮ้ยยย!!!”ฉันรองอุทานเสียงดังเลยล่ะคะ ใครจะไปรุ้ล่ะคะ ว่าหมอนี้ คือ ชเว ซีวอน คนที่ฉันไม่มีสิทธิ์ชอบ

“คุณเป็นอะไรรึป่าวครับ ?? จู่ๆ ก็ร้องออกมา ”

“อ๋อๆ ป่าวหรอกๆ ”

“แล้วคุณเป็นอะไรหรือป่าวครับ”

“ไม่ๆ”

“คุณแน่ใจนะครับว่าไม่เป็นอะไร” ไอนี้ตื้อชะมัดเลย  - -^

“ก็บอกว่า ไม่เป็นอะไรไง!”

“ผมไม่เชื่อหรอกนะครับ ผมว่าผมพาคุณไปหาหมอหน่อยดีกว่านะครับ”

“ไม่อ่ะ ฉันไม่ไปฉันจะกลับบ้าน”

“งั้นผมไปส่งนะครับ ”
 “ไม่ต้องเว้ยยย ฉันกลับเองได้”ฉันเริ่มทนไม่ไหวแล้วนะ

“แต่คุณพึ่งจะถูกรถเฉี่ยวเองนะครับ”

“ฉันไม่เป็นไรหรอก วันหลังนายเองก็ขับระวังๆหน่อยล่ะกัน ฉันไปล่ะ”

“เดี๋ยวก่อนสิครับ...” ฉันไม่ได้ฟังที่หมอนั้นพุดหรอกคะ ฉันรีบใส่เกียร์หมา เผ่นแน่บมาอย่างสุดแรงเกิด ไม่งั้นล่ะก็ได้อีกนานแน่เลยฉัน - -”

2.เรื่องไม่คาดฝันเกิดขึ้นเมื่อซีวอนกลับตามตื๊อว้าวุ่นกับชีวิตคุณไม่เลิก! โอ้ให้ตายคุณโคตรจะดีใจสุดๆ แต่ในขณะเดียวกันก็ไม่อยากให้เขาลดตัวมายุ่งกับคนจนอย่างคุณ เพราะเขาดีเลิศประเสริฐทุกอย่างเหมาะกับผู้หญิงดีๆ มากกว่า คุณจึงเย็นชาใส่เขาประจำด้วยหวังว่าเขาจะเลิกยุ่งกับคุณเสียที แต่ก็ดูเหมือนจะไร้ประโยชน์ -*- ตรงกันข้าม เขากลับยิ่งตามติดคุณมากกว่าเดิมอีก...และวันหนึ่ง คุณกลับไปที่บ้านหลังเล็กๆ ก็พบว่าคนของตระกูลปาร์คตามมาทวงหนี้ แต่คุณไม่มีเงินคืนให้พวกนั้น จึงเกิดมีปากเสียงกันอย่างรุนแรง และเกิดการใช้กำลังขึ้น คนของตระกูลปาร์คเริ่มพังทำลายข้าวของของคุณ คุณกำลังแย่ แต่แล้วซีวอนก็โผล่มาช่วยพอดี เขาจัดการคนของตระกูลปาร์คซะเรียบ...และพอเหตุการณ์สงบลง คุณนั่งร้องไห้โดยมีซีวอนนั่งปลอบ และจู่ๆเขาก็บอกว่าให้คุณไปอยู่กับเขาที่บ้าน คุณแทบจะเอ่ยตกลงในทันที -*- แต่ว่าคุณก็คิดได้ว่าคนอย่างคุณไม่คู่ควรจะยุ่งเกี่ยวกับซีวอนไปมากกว่านี้ จึงปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย แต่เขาก็ตื๊อไม่เลิก คุณจะทำอย่างไร? (แต่สุดท้ายคุณก็ต้องยอมไปอยู่กับเขาอยู่ดี) (บทพูด+บรรยาย 10 บรรทัดอัพ ตั้งแต่กลับมาบ้านแล้วเจอคนตระกูลปาร์ค)

:: เฮ้ออ..ตื้อไม่เลิกเลยจริงๆนึกว่าหนีไอบ้านั้นพ้นแล้วนะเนี่ยฉันพูดพรางเดินเข้าบ้านแต่ พอฉันเปิดประตูไป

“ไงจ้ะ ชินซอง”

“พะ...พวกนาย ตระกูล ปาร์ค”

“ใช่ ไหนล่ะเงินของพวกเรา”

“ก็บอกแล้วไงว่าช่วยรอก่อนได้มั้ย ตอนนี้น่ะ ฉันยังไม่มีหรอก”

“ไม่ได้!! พวกเรารอมานานพอแล้ว ถ้าเธอไม่มีเงินมาใช้ ก็หาทางชดใช้ด้วยทางอื่นก็ได้นิน่า.... หึๆๆ” หัวหน้าของพวกมันหันไปหัวเราะกับลูกน้อง - -^

“อึก!...ไม่มีทางหรอก!!”ฉันยืนยังปากแข็ง

“เธอไม่รอดหรอก”ลูกน้องมันคนหนึ่งวื่งมาหาฉันแล้วมีหรอคะ ที่ฉันจะยืนอยู่เฉยๆ ฉันก็วิ่งไปหลบด้านข้าง แล้วหน้ามันก็ชนกับกำแพง 55+ ซะใจจริงๆ

และฉันก็วิ่งหนีสิคะ ถ้าอยู่ล่ะก็ตายแน่ๆ

“เฮ้ยย พวกแกไปจับมันเร็ว”

“เฮ้ยย หยุดนะ ชินซอง”

“หยุดก็โง่สิคะ” ฉันรีบวิ่งใส่เกียร์หมา เบอร์ 8 เลยคะแต่ว่า

“โอ๊ย!!”ฉันสิ่งชนกับอะไรก็ไม่รู้คะ ฉันจึงมองขึ้นไป

“จับได้แล้วนะ หึๆ”

“ฮะ ฮะ” หัวเราะเก้อเลยคะ ก็คนที่ฉันชนมันเป็นคนของอีตระกูลปาร์คล่ะคะ T^T

ง่าาาา ตายแน่ๆ อีชินซองๆ

ตุ๊บ!!

“โอ๊ย!! เบาก็ได้นะฉันเจ็บ แล้วจะมัดฉันทำไมล่ะ”

“ไม่มัดเธอก็หนีอีกน่ะสิ ขี้เกียจตามจับ เหนื่อย - -”หัวหน้ามันพุดคะ - -

“อ่อ หรอ นึกว่า ไม่มีปัญญาสู้ฉันซะอีก”

“นี้ ชินซอง หุบปากไปเลยนะ หล้าพูดแบบนี้กับลุกพี่หรอไง!!”ลูกน้องพูดขึ้น

อ่อปกป้อง ว่างั้น เป็นคู่เกย์กันรึไง - -

“ช่างเหอะๆ ว่าไงล่ะ ไม่มีเงินใช่มั้ย ?”

“ใช่ ตอนนี้น่ะ ฉันยังไม่มีหรอก พวกนายก็ช่วยรอไปก่อนได้มั้ย ?”

“ไม่ได้หรอกแต่งั้นก็ช่วยไม่ได้นะ หึๆ”เจ้าหัวหน้าหันไปสั่งลูกน้องอะไรบางอย่าง

แล้วลุกน้องมันก็ทำลายข้าวของฉัน

“เฮ้ยย!! หยุดนะเว้ยย”

“ฮ่าๆๆ เต็มเลยพวกแก ทำลายมันให้หมด”

“นี้หยุดนะ อย่านะ นั้นมันของพ่อฉัน ฮึก..” ฉันร้องไห้แล้วล่ะคะ

“หืม ? ของพ่อหรอ ? จัดการซะ”

“ฮึกก อย่านะะ”

ปัง!!

“พวกนาย ตระกูล ปาร์ค หยุดเดี๋ยวนี้ซะ!!” นั้นมัน....นาย

“เฮ้ยย ตระกูล จี นิน่า พวกแกจัดการซะ”

“ซีวอน ระวังนะ”ฉันตะโกนไปบอกหมอนั้น แต่หมอนั้นกลับยิ้มให้อย่างอ่อนโยน

ในไม่กี่นาทีซีวอนก็จัดการคนของตระกูลปาร์คจนหมด เก่งจริงๆ - -^

“เธอไม่เป็นอะไรนะ ”ซีวอนยิ้มให้ฉันและแก้มัดให้

“อืม”พอเค้าแก้มัดเสร็จฉันมองดูรอบๆแล้วน้ำตาฉันก็ไหลออกมาโดยเฉพาะสมุดโน๊ตของพ่อที่ถูกพวกมันฉีกจนขาด ฉันกอดสมุดโน๊ตของพ่อไว้

“เธอ อย่าร้องไห้ไปเลยนะ”ซีวอนเข้ามาปลอบฉัน

“ฮืออ สมุดโน๊ตอันนี้มันเป็นของพ่อฉันแล้วดูพวกมันทำสิ! ฮึก..ฮือ”

แล้วจู่ๆ ซีวอนก็เข้ามากอดฉันไว้

“นายจะทำอะไรน่ะ”

“อยากร้องเท่าไหร่ก็ร้องออกมาเถอะนะ ผมจะเป็นผ้าเช้ดน้ำตาให้คุณเอง”

เมื่อฉันได้ฟังแบบนั้นฉันก็ปล่อยโฮเลย

    เวลาผ่านไปพักสักฉันหยุดร้องไห้แล้ว

“ขอโทษนะ ฉันทำเสื้อผ้านาย เลอะน้ำตาฉันหมดเลย”

“ไม่เป็นไรหรอก เธอไม่เป็นอะไรแล้วนะ”

“อืม ฉันดีขึ้นแล้วล่ะ ขอบใจนะ”

“อืม ไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่เธอ ชื่ออะไรหรอ”

“จริงสิ ฉันไม่เคยแนะนำตัวให้นายรู้จักเลยนิ ฉันชื่อ ฮัน ชินซอง”

“อืม ชินซอง เธอมาอยู่กับฉันมั้ย ?”

“หา ! นายจะบ้าหรอไง ไม่เอาๆๆๆๆ”

“ทำไมล่ะ ถ้าเกิด ชินซอง อยู่คนเดี่ยวล่ะก็ พวกตระกูลปาร์คต้องมาทำร้าย ชินซองอีแน่ๆ ผมไม่ยอมหรอกนะ”

“เอิ่ม....”พุดไม่ออกคะ - -^

“ไปอยู่กับผมเถอะนะ”

“มันจะดีหรอ ?”

“อืม ดีสิ”

“อ่า ก็ได้ๆ”

“ ^ ^ งั้นกลับบ้านกันเถอะครับ”

“อ่าได้ๆ”ซีวอนจับมือฉันและพาฉันไปยังที่บ้านของเค้า โอ๊ย! มีความสุขจัง >w<

3.พอมาอยู่ร่วมบ้านกับซีวอน เขาก็เทคแคร์ดูแลคุณอย่างดี ทั้งๆ ที่คุณไม่คิดว่าตัวเองสมควรจะได้รับการเทคแคร์จากเขา แต่คุณก็มีความสุข และเริ่มเปิดใจทีละน้อย...จนในที่สุด ความที่ซีวอนดีกับคุณก็ทำให้คุณเลิกคิดถึงความเหมาะสมและเลิกคิดว่าตัวเองด้อยค่า แต่แล้ววันหนึ่งขณะที่คุณกลับมาบ้าน(ของซีวอน)และตั้งใจจะเอาดอกไม้ไปให้เขา คุณก็เจอกับผู้หญิงคนหนึ่ง ดูสวย เริ่ด และไฮโซสุดๆ -*- พอเธอเห็นคุณ(เธอรู้ว่าคุณอยู่บ้านเดียวกับซีวอน) เธอก็มองคุณหัวจรดเท้าด้วยสายตาเหยียดหยาม และพูดว่าคุณสารพัด ว่าคนอย่างคุณไม่เหมาะที่จะอยู่บ้านเดียวกับซีวอน ซีวอนมีผู้หญิงดีๆ ที่เหมาะกับเขามากมายเขาไม่มีทางหันมามองคุณหรอก คุณรู้สึกเหมือนชาไปทั้งร่าง อคติเดิมๆ เรื่องตัวเองกลับมาอีกครั้ง...คุณเสียใจมากและตัดสินใจหนีไปที่ๆ หนึ่ง และเริ่มต้นชีวิตใหม่ พยายามจะลืมซีวอนให้ได้ ...แต่แล้ววันหนึ่งซีวอนก็ตามมาหาคุณและพูดอ้อนวอนขอให้คุณเลิกคิดมากแล้วกลับไปกลับเขา เขารักคุณที่คุณเป็นคุณ...ในสถานการณ์นั้น คุณจะทำอย่างไร? (บทพูด+บรรยาย 15 บรรทัดอัพ ตั้งแต่กลับมาบ้านซีวอนแล้วเจอผู้หญิงคนนั้น แล้วก็จิ้นเองเลยว่าจะหนีไปที่ไหน ตอนท้ายเป็นตอนจบของคู่คุณ เพราะงั้นเต็มที่เลย!)

:: เอี๊ยด!

“กลับมาหรอคะ คุณชินซอง ต้อนรับกลับบ้านนะคะ ”แม่บ้านส่วนตัวของฉัo

กล่าวต้อนรับฉันเหมือนเคย

“คะ กลับมาแล้ว ”

“จะทานข้าวเลยมั้ยคะ ?”

“อ่อ ไม่ล่ะคะ เดี๋ยว ชินซอง จะรอทานพร้อมกับ ซีวอน ค่ะ”

“อ่อ ค่ะ  แล้วดอกไม้นั้นจะเอาไปให้ คุณซีวอนสินะคะ”

“ใช่ค่ะ รบกวนคุณคิม ช่วยไปเอาแจกันมาให้ทีนะค่ะ”

“ค่ะ” แม่บ้านคิมของเราก็เดินไปหาแจกันมาให้ฉันคะ มาได้แจกันมาฉันก็จัดแจดอกไม้เสร็จแล้วก็เอาไปว่างไว้บนโต๊ะ ทำงานของเค้า แต่พอฉันหันไปก็เจอผู้หญิงคนหนึ่ง ดูสวย เริ่ด และไฮโซสุดๆ

“โธ่เอ้ย!!นึกว่าใคร ที่แท้ก็แค่เด็กข้างถนน ”

“เอิ่ม...คุณคือ ?”

“ฉันชื่อ ลี มุนอา เธอคงจะเป็นเด็กที่ชื่อ ฮัน ชินซองอะไรนั้นสินะ”คนที่ชื่อ ลี มุนอา นั้นมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาเหยียดหยาม

“มีอะไรกับฉันรึป่าวคะ ?”

“มีสิ มีเยอะด้วย เธอรู้ตัวรึป่าว ว่าเธอกำลังทำให้ ซีวอน น่ะ ตกต่ำมากแค่ไหนรู้ไหม”

“เอ่อ...ฉัน...”

“ไม่รู้สินะ ดี! งั้นฉันจะบอกให้เธอรุ้ไว้แล้วจำใส่กะลาอันน้อยๆของเธอด้วยนะว่า คนอย่าง ชเว ซีวอน น่ะ เธอก็รุ้นิว่าเค้าน่ะ เป็นคนที่ เพอร์เฟ็กมากๆ และแน่นอนย่อมต้องมีคนเหมาะสม ที่ดี เริด เพอร์เฟ็ก ทุกๆอย่างเหมือนฉัน แบบนี้ และดูตัวเองเธอสิ มีอะไรบ้าง เธอกับเค้าน่ะ มันต่างกันราว ฟ้ากับดิน เธอไม่มีค่า ไม่คู่ควรกับเค้าหรอกนะ ฉันจะบอกให้ ดังนั้นเธอออกไปจากชีวิตของเค้าซะเถอะ บางทีชีวิตเค้าอาจจะมีดีขึ้นมากกว่าที่เป็นอยู่ก็ได้”คำพูดของคนๆนี้ ทำให้ฉัน คิดขึ้นมาได้ จริงๆด้วย ฉันกับเค้า เราไม่เหมาะกันจริงๆ

“เข้าใจแล้วสินะ ฉันเตือนเธอด้วยความหวังดีนะเนี่ย”

“ค่ะ คุณมุนอา ฉันเข้าใจดี ฉันจะทำตามที่คุณบอก”

“ดีมาก ขอให้เธอโชดดีนะย่ะ” พอคุณมุนอาพุดจบเธอก็เดินออกไปพร้อมกับหัวเราะอย่างพอใจ ถึงฉันจะรู้ว่า เธอต้องการอะไร แต่เหตุผลของเธอมันก็แทงใจดำฉันจริงๆ ใช่แล้วล่ะ เราต้องหนี หนีไปยังที่ๆ เค้าจะหาเราไม่เจอ ฉันรีบเข้าไปในห้องของตัวเองและเก็บข้าวของอย่างรวดเร็วก่อนจะซีวอนจะกลับมา

กีอกๆๆ 

เฮือก!

“ใครคะ ?”

“คิม เองคะ คุณชินซอง” ตกใจหมดเลย - - นึกว่า ซีวอน ซะอีก

“มีอะไรหรอคะ ?”

“คุณซีวอน บอกให้ คิม เชิญคุณไปทานข้าวเย็นน่ะคะ”

“อ่อ คะ เดี๋ยว ลงไปค่ะ” เฮ้ออ...มื้อสุดท้ายแล้วสินะ

ที่โต๊ะ อาหาร

“อ้าว ชินซอง ทำไมลงมาช้าจัง”ซีวอนถามฉันทันที่ลงมานั่งที่โต๊ะอาหาร

“อ่อ พอดี ชินซอง พึ่งจะอาบน้ำเสร็จน่ะ”

“อืมๆ รีบกินเถอะ เดี๋ยวอาหารจะเย็นหมด”

หลังจากที่กินเสร๊จแล้วฉันก็ขอตัวออกมาก่อนโดยอ้างว่า ฉันจะไปอ่านหนังสือ

แต่จริงๆแล้ว ฉันจะหนีคะ ไม่ว่ายังไงฉันก็ไม่กล้ารักเค้าแล้ว

    ตอนนี้ก็ เที่ยงคืนแล้ว ซีวอนกับทุกๆคนคงหลับกันหมดแล้วล่ะ เฮ้อ...ตอนนี้หละออกไปดีกว่า ก่อนไปฉันได้ทิ้งโน๊ตไว้ให้เค้าแล้ว หวังว่านายจะทำตามที่ฉันเขียนนะ ซีวอน.....

   เวลาผ่านไป 1 ปี(เปลี่ยนได้นะ)

   “อืมมมม เช้าแล้วหรอเนี่ย ” อ่ะ สวัสดีคะ ฉัน ฮัน ชินซอง เองคะ อาจจะไม่คุ้นนะคะ ที่ฉันแนะนำตัวเองแบบนี้ นี้ก็ผ่านมา 1 ปีแล้วที่ฉันออกจากบ้านของซีวอนและพยายามตัดใจจากเค้า บอกตามตรงเลยนะคะ ฉันยังตัดใจจากเค้าไม่ได้เลยคะ T^T ตอนนี้ที่ฉันมาอยู่ต่างจังหวัด อากาศดีมากๆ และบ้านของฉัน มันเป็นบ้านชั้นเดียวหลังเล็กๆ รอบๆก็เป็นทะเลคะ ฉันอยากได้บ้านแบบนี้มานานแล้ว ตอนนี้งานที่ฉันทำก็ เกี่ยวกับการ้องเพลงอ่ะ และออกแบบต่างๆ แต่ตอนนี้

ฉันบอกผู้จัดการของหยุดพักงานไว้ก่อน เกิดอาการขี้เกียจอ่าคะ  อิอิ >,< แต่ ผู้จัดการของฉันใจดีมากๆเลยน้า อ่า พุดมาเยอะแล้ว ฉันก็ตัวไปอาบน้ำก่อนนะ

อ่า สบายตัวจัง >0< ไปทำอาหารเช้าดีกว่า เช้านี้กินอะไรดีน้า อ่ารุ้แล้วๆ ข้าวผัดกิมจิดีก่าชอบๆ ^w^ ในระหว่างที่ฉันกำลังเตรียมของอยู่นั้น จู่ๆฉันก็รุ้สึกถึงเงาของใครบางคนที่อยู่ข้างหลังฉัน ฉันถึงหันไปดุและเตรียมพร้อมที่จะจัดการกับเค้า ตะ..แต่ว่า นาย...

“ซะ...ซีวอน” กรี๊ดดดดดดดดดดดด!! อึ้ง สุดๆไปเลยล่ะคะ จู่ๆก็มาเจอกับหมอนี้อย่าบอกนะว่า นายตามหาฉันน่ะ

“ทะ..ทำไม นายมาอยู่ที่นีได้ล่ะ”

“ถามแปลกๆ ฉันก็ตามหาเธอน่ะสิ”

“อ้าว! มาตามหาฉันทำไม ฉันก็บอกในจดหมายนั้นแล้วนิ ว่า ไม่ต้องตามหาฉัน!”

“เธอ บ้า หรือ โง่ กันแน่ เนี่ย - -^”

“ทำไมย่ะ”

“ฉันไม่มีทางยอมปล่อยคนที่ฉันรักจากไปหรอก”ซีวอนพูดแล้วเข้ามากอดฉัน

“นายอย่ามาบ้านะ! ฉันก็บอกให้หลายครั้งแล้วนิ ว่านายกับฉันมันต่างกันเกินไปอย่ามายุ่งกับฉันเลย”

“ฉันน่ะ ไม่สนใจเรื่อง ฐานะ หรอกนะ ฉันรักเธอจากใจจริงและฉันก็รู้ด้วยว่า ตลอดเวลาที่ผ่านมา เธอเองก็รักฉัน ใช่มั้ยล่ะ ?”

“ใช่ ฉันรักนายมาตลอด”

“ ^ ^ แค่นั้นก้พอแล้วล่ะ กลับไปกับฉันนะ ชินซอง ไปแต่งงานด้วยกัน อยู่ด้วยกัน”

“แต่!”

“ไม่มีแต่นะ ^^”

“ก็ได้ๆ”

“เย้ ดีใจจังเลย”ซีวอนร้องขึ้นมาแล้วหอมแก้มฉันไปทีหนึ่ง ฉันอายจนหน้าแดงเลย -////- แต่ซีวอนก็ยิ่มอย่างอบอุ่นให้ฉัน เค้ายิ้มแบบนี้ให้ฉันมาตั้งแต่ตอนแรกที่เจอกันแล้วล่ะ และแน่นอน ฉันรักเค้ามากๆและเค้าก็รักฉันด้วย ตอนนี้ฉันไม่สนแล้วว่า ใครจะว่าอย่างไง ขอแค่ฉันได้อยู่กับเค้าก็พอ

4.ขอบคุณนะค้าบที่สละเวลามาออดิชั่น ตอบคำถามอันยาวโฮกนี้จนจบ โชคดีทุกคนค้าบ!

ไม่เป็นไรจ้า ขอให้ติดนะ อยากได้มากๆ T^T  ใช่เวลาหลายวันเลยนะเนี่ยบอกตรงๆ ขอความกรุณาด้วยจ้ะ