โกดังเก็บของจ้ะ ^ ^

ลำดับตอนที่ #42 : พี่มะนาว

ใบสมัคร

นางเอกคุณชายชาขาว[ฮันคยอง]

คำถามสีน้ำเงิน คำตอบสีดำ

ข้อมูลตัวละคร

ชื่อ(ภาษาไทย):  ธัญญารีย์  ธนเกียรติอนันต์ไพศาล

สะกดเป็นภาษาอังกฤษ): Tunyavi

ชื่อเล่น: ปีแอร์

วันเกิด/อายุ: 15 ตุลาคม / 19 ปี

น้ำหนัก/ส่วนสูง: 175 / 45

บุคลิก: เป็นหญิงสาวร่างสูง ดวงตากลมโต สี ดำ ผมยาวสีออกน้ำตาล ดำ มองภายนอกแล้วคล้ายๆตุ๊กตา

ลักษณะนิสัย: ด้วยความที่ว่าเป็นลูกคุณหนูถูกเลี้ยงมาแบบตามใจมาโดยตลอด ดังนั้นจึงมีนิสัย เอาแต่ใจ หัวดื้อ หัวแข็ง ไม่ยอมแพ้อะไรง่าย ๆ มีความพยายามสูสูง ฉลาดเป็นกรด หัวไว ร้ายลึก มีเสน่ห์รอบตัว ใครๆก็ต่างตกหลุมรัก โดยส่วนตัวแล้วเป็นคน ชอบลุย ซ่า แซบ แก่นเป็นที่สุด บ้าบิ่น ไม่หยุด รั่ว ฮา รักเพื่อน รักครอบครัว เป็นคนที่มีความมั่นใจในตัวเองสูง เลยอาจจะดูหยิ่งๆไปบ้างเป็นคนรักษา ฟอร์ม จัด แต่ก็  น่ารัก อ่อนโยน  อ่อนหวาน ใจดี และถ้าเวลาโกรธหรือโดยใครขัดใจล่ะก็ น่ากลัวนะอย่าบอกใครเชียว เว้น คุณพ่อกับพี่ชายทั้ง 2 (เวลาเอาจริง)ที่สามารถหยุดเธอได้

ประวัติครอบครัว: ครอบครัวธนเกียรติอนันต์ไพศาลเป็นครอบครัวที่ถือว่ามีอำนาจในประเทศไทยมากเลยทีเดียว ปีแอร์เป็นลูกสาวคนเล็กและคุณแม่ก็เสียชีวิตตั้งแต่คลอดเธอมาใหม่ๆ ทำให้เธอมี ปมด้อย แต่ด้วยความที่คุณพ่อและพี่ชายกลัวว่า จะทำให้เธอคิดมาก จึงตามใจเธอแต่เด็กๆจนนิสัยเสีย

ชอบ: ทำอาหาร การแสดง สัตว์ โดยเฉพาะ สุนัข สิงโต เสือ

ไม่ชอบ: งู จิ้งจก ตุ๊กแก

เกลียด: การถูกบังคับ

กลัว: ผี

ความสามารถพิเศษ: ศิลปะการต่อสู้ เล่นดนตรีได้ทุกประเภท

งานอดิเรก: ทำอาหาร เล่น ไวโอลิน

ชื่ออิมเมจคุณ: MoMo

อิมเมจคุณ:

อิมเมจคู่ของคุณ:

------------------------------------------------

คำถามชิงบท

1)คุณเป็นคุณหนูเอาแต่ใจมากๆ ไม่ชอบเรียนหนังสือ หลังจากจบม.6 มาแล้ว คุณก็เกิดเกเรไม่อยากเข้าเรียนมหาวิทยาลัยขึ้นมา คุณพ่อของคุณแสนจะหนักใจกับคุณเหลือเกิน อยู่ๆ วันหนึ่งเขาก็บังคับให้คุณแต่งงานกับผู้ชายที่คุณไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน ทั้งยังแก่กว่าคุณอย่างน้อย 6 ปี คุณมีวิธีเด็ดๆ ในการต่อต้านการแต่งงานคลุมถุงชนนี้อย่างไรคะ แม้ว่าสุดท้ายคุณก็ต้องแต่งงานอยู่ดี(บรรยายพร้อมบทพูดค่ะ)

      จิ๊บ  จิ๊บ  

“เสียงของนกน้อยยามเช้านี่ ดีจังเลยนะ ” ฉันพูดพร้อมกับลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจ 2 – 3 ทีก่อนจะวิ่งเข้าห้องน้ำไป 30 นาที ผ่านไป ฉันเดินลงมาข้างล่างเพื่อทานอาหารเช้าร่วมกับพี่ๆตามปกติ >w<

“ปีแอร์”

“ค่ะ ?  ” ฉันหันไปหาพี่เรนโบว์ที่เรียกฉัน

“ไปหา พ่อ ที่ห้องด้วยนะ ”

“เอ๋ ? ทำไมอ่าค่ะ ?”

“พี่ไม่รู้หรอก”

“อ้าว แล้วพี่โรแมนซ์ล่ะ”

“เหอะ ๆ ” พี่โรแมนซ์ส่ายหน้า

“ - * - อืมๆ เข้าใจแล้ว”

.

.

.

.

.

 กีอก ๆ

“เชิญ อ้าวมาแล้วหรอ” คุณพ่อล่ะมือจากงานแล้วหันมามองหน้าฉัน

“คุณพ่อมีอะไรจะคุยกับปีแอร์หรอค่ะ ? ” ฉันเดินเข้าไปหาพ่อ

“ปีแอร์ คือ พ่อมีเรื่องสำคัญจะบอก”

“ ?? อะไรล่ะค่ะ ??”

“คือ พ่อจะไปให้ลูกไปแต่งงาน”

“ ห๊า !!!!!! แต่งงาน !!! ” ฉันร้องลั่นบ้าน จนพี่ๆทั้ง 2 รีบวิ่งขึ้นมา

“กะ..เกิดอะไรขึ้นครับ !!” พี่เรนโบว์กับพี่โรแมนซ์ถามขึ้น

“พี่! ดูพ่อสิ จะให้หนูไปแต่งงานอ่ะ”

“หา ! ” พี่ๆทั้ง 2 อุทานพร้อมกัน หึหึ เสร็จล่ะ คุณพ่อ พี่ๆเค้าต้องเห็นใจหนูแน่ๆ

“ โธ่! ไอเราก็นึกว่าอะไร ”  อ้าว ทำไมพูดแบบนั้นล่ะ พี่เรนโบว์

“นั่นน่ะสิพี่ เฮ้อ ไปๆลงไปกินข้าวต่อดีกว่า” พี่โรแมนซ์พูดแล้วเดินออกไปพร้อมพี่เรนโบว์

“ดะ..เดี๋ยวสิพี่ มาช่วยหนูก่อน T T ”

“ หึหึ ทำยังไง 2 คนนั้นก็ไม่มาช่วยหรอก”

“ หา หมายความว่าไงค่ะ ?”

“ก็เรื่องนี้น่ะ 2 คนนั้นเค้าเป็นคนบอกพ่อเองนิ ^ ^ ”

“หาา ไม่จริงอ่ะ  Y Y ”

“ลูกไม่เชื่อก็ตามใจ แต่ยังไงลูก็ต้องแต่งงานอยู่ดี ”

“หา ไม่อาวววน้าา” ฉันร้องโวยวาย

“เสียใจด้วยนะ คนสวย แต่ งานแต่งงานลูกได้ถูกจัดขึ้นแล้วไปแต่งตัวซะเพราะเค้าจะแต่งงานวันนี้ พ่อไปล่ะนะ  บูล ไปช่วย ปีแอร์แต่งตัวที”

“หา คุณพ่อ เดี๋ยวหนูยังไม่ได้ตอบตกลงเลยนะค่ะ” พอคุณพ่อพูดจบก็เดินไปอย่างไม่สนใจในคำพูดที่ฉันพูดเลย T T

“คุณหนู ไปแต่งตัวได้แล้วค่ะ” ง่ะ พี่บูล มาตอนไหนเนี่ย T T งานนี้ฉันไม่รอดแล้วใช่ม้ายย ไม่!! ไม่มีทาง ฉันต้องยกเลิกงานต้องงานนี้ให้ได้

.

.

.

.

.

.

“มาค่ะ เดี๋ยวพี่แต่งตัวให้” พี่บูลบอก

“ อ่ะ ไม่ต้องหรอกค่ะ พี่บูล เดี๋ยว ปีแอร์แต่งเองดีกว่า ^ ^ ”

“ไม่ได้นะค่ะ”

“พี่กลัวหนูจะหนีสินะค่ะ หนูไม่หนีหรอกค่ะ สัญญา ^ ^ แต่ว่า ตอนนี้หนูหิวน้ำน่ะค่ะ ขอน้ำแป๊ปซี่สักแก้วได้มั้ย ?”

“แต่ ”

“พี่ไปเรียนพี่เรนโบว์มาเฝ้าก็ได้ค่ะ แต่ตอนนี้หนูหิวน้ำจริงๆนะ” ฉันพูดพรางทำหน้าอ้อนๆ

“อ่ะ..ก็ได้ค่ะ ”

“ค่ะ เชิญเถอะ หนูไม่หนีไปไหนหรอก” ฉันพูดที่ฉันพูดไปแบบนั้นฉันไม่คิดจะหนีหรอกนะค่ะ เพราะถึงหนีไปก็เท่านั้นพ่อฉันเค้าหาฉันเจออยู่แล้วล่ะ อีกอย่างฉันมีแผนเด็ดอยู่แล้วด้วย อิอิ

.

.

.

.

“น้ำได้แล้วค่ะ” พี่บูลพูดพร้อมกับยื่นน้ำแป๊ปซี่เย็นๆมาให้ฉัน

“ขอบคุณค่ะ อ่า~~ สดชื่นจัง ><”

“พอหรือยังค่ะ เดี๋ยวพี่จะได้แต่งตัวให้สักที”

“อ่ะ ค่ะ ว่าแต่ งานเริ่มกี่โมงหรอค่ะ”

“ 5 โมงค่ะ คุณหนูรีบวางน้ำลงแล้วมาแต่งตัวเถอะค่ะ”

“ค่า ๆ ” ฉันพูดแล้วเดินไปที่ชุดเจ้าสาวแล้วค่อยๆเทน้ำแป๊ปซี่ลงไปในชุดเจ้าสาวและแกล้งทำเป็นร้องเพื่อให้พี่บูลเห็นว่าฉันทำแก้วน้ำตก

“เอ๊ะ ว้ายย !!!!”

“ว้าย !! ตายแล้ว ทำไมทำแบบนี้ค่ะ” พี่บูลพูดพร้อมกับเอากระดาษมาซับๆ

“ขะ...ขอโทษนะค่ะ พี่บูล คือ หนูไม่ได้ตั้งใจจริงๆค่ะ มือมันลื่นน่ะค่ะ”

“โอ้ย !! ช่างมันเถอะค่ะ เดี๋ยวพี่เอาชุดไปซักก่อนก็แล้วกัน” พี่บูลพูดพร้อมกับจะเอาชุดไปซักแต่ถูกฉันรั้งไว้

“เดี๋ยวก่อนค่ะพี่บูล มันไม่ทันแล้วล่ะค่ะ ตอนนี้ก็ปาไป บ่าย 2 โมงแล้วนะค่ะ ซักไม่ทันหรอกค่ะ” ฉันอธิบาย

“อ่า จริงด้วย ๆ ทำไงดี  ๆ ๆ ” พี่บูลลุกลี้ลุกลน

“เอาเป็นว่าเรื่องนี้ ปีแอร์ จัดการเองก็แล้วกันนะค่ะ ^_______^ ” ฉันพูดพร้อมยิ้มหวานๆอย่างที่สุด

“เอ๋ เอ่อ.... ก็ได้จ้ะ ว่าแต่จะทำยังไงหรอ ”

“ เอาเถอะค่ะ พี่ออกไปก่อนก็แล้วกัน ” ฉันพูดพร้อมกับไล่พี่บูลออกไปและล็อกห้อง หึหึ เท่านี้แผนฉันก็เสร็จไป 1 ขั้นแล้ว >< ต่อก็ขั้นที่ 2 คือต้องโทรหา เป้ กับ เต้ ให้ 2 คนนี้เอาเสื้อชุดสูทมาให้ฉัน >w< ว่าแล้วฉันก็ติดเบอร์โทรหา 2 นี้ทันทีเลย

ตือ ตื้อ ตื๊อ

“ว่าไงจ๊ะ ยัยแอร์แอร์โฮสเตส” เสียงเต้ ดังมาแต่ไกลเลยค่ะ  เอ่อ..ฉันลืมบอกไปค่ะว่า เต้ เป็นเกย์ นะ และเป้ กับ เต้ ก็เป็นพี่น้องฝาแฝดกันด้วย โดย เป้ เป็นพี่

“- - เต้ มีเรื่องอยากให้ช่วยอ่ะ ”

“เรื่องอะไรอ่ะ”

“ตอนนี้อยู่กับเป้รึป่าว”

“อืม อยู่ จะให้ช่วยอะไรก็บอกซะทีสิ = =” ”

“อ่า ๆ ช่วยมาที่บ้านฉันตอนนี้เลยได้มั้ย แล้วเอาชุดสูทของฉัน กับ อุปกรณ์มาด้วย ”

“ห๊า !! ตอนนี้เลยหรอ ?”

“ใช่ ไม่ว่างหรอ ?”

“ป่าว ๆ เข้าใจแล้ว เดี๋ยวฉันกับเป้จะเข้าไปเดี๋ยวนี้”

“อืม ขอบใจจ้า” ฉันพูดแล้วกดว่างสายไป อิอิ ที่นี้ก็เสร็จไปแล้ว 2 ขั้น ขั้น 3 ก็ต้องรอให้ เป้ กับ เต้ มาที่บ้านก่อน

.

.

.

.

ก๊อก ๆ

“คุณหนูค่ะ คุณเป้ กับ คุณเต้ มาค่ะ” เสียงพี่บูลดังขึ้น

“ค่า ให้เข้ามาได้เลย” ฉันเดินไปปลดล็อกประตู และให้เป้กับเต้เข้ามา

“ว่าไง เอาของมามั้ย” ทันทีที่ 2 คนนี้มาถึงฉันก็ถามขึ้นทันที

“เอาสิ นี้ไง ๆ” เป้หยิบชุดสูทที่ฉันเคยใส่ไปตอนงานเต้นรำของโรงเรียนซึ่งตอนนั้นฉันแต่งเป็นผู้ชาย

“ขอบใจจ้า ^ ^ ”

“ว่าแต่ แกจะเอาชุดไปทำอะไรมิทราบ ?” เต้หันมาถามฉัน

“เอื่ม...ก็” ฉันตะกุกตะกัก เพราะไม่รู้จะบอกกับพวกนี้ยัยไงดี = =”

“??” เป้กับเต้เริ่มขวมดคิ้ว

“ อ่า ๆ จะเล่าคราวๆล่ะกัน คือ......” ฉันก็เลยเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง

“มันก็เป็นแบบนี้ เพราะฉะนั้น เป้ กับ เต้ แกต้องช่วยช้านนะ T T ” ฉันแกล้งบีบน้ำตาใส่ อิอิ รับรอง 2 คนนี้ต้องช่วยฉันแน่ ฉันนี้ชั่วร้ายจัง >,< เป้ กับ เต้ มองหน้ากันสักพัก

“อืม ๆ ต้องตกลง”

“ขอบใจจ้า เป้” ฉันเข้าไปกอดเป้ทันทีที่ตอบตกลง

“แล้วตกลงจะให้ฉันกับเป้แต่งหน้าให้แกกลายเป็น ผู้ชายว่างั้น” เต้ถามเพื่อความแน่ใจ

“ใช่”

“อืม OK เข้าใจแล้ว ”

.

.

.

.

.

ก๊อก ๆ

“ปีแอร์ เสร็จหรือยัง ? ” เสียงของคุณพ่อดังขึ้นทีหน้าประตู

“ค่ะ จะออกไปเดี๋ยวนี้หละ” ฉันพูด

“ ปีแอร์!!! นี้แกแต่งตัวอะไรของแก ห๊ะ ! แล้วชุดเจ้าสาวแกไปไหน ?” ทันทีที่ฉันเปิดประตูเสียงด่าของคุณพ่อก็ดังขึ้นพร้อมกับพี่ๆที่ทำหน้าเหวอไปเลย ซะใจจัง ><

“ปีแอร์ไม่อยากใส่ชุดเจ้าสาวอ่าค่ะ ขอให้ชุดนี้ไปแทนล่ะกัน ปีแอร์รีบไปที่งานก่อนนะค่ะ งานใกล้เริ่มแล้วนิ” ฉันพูดและเดินไปอย่างไม่สนใจ ทีนี้แหละพ่อจะได้รู้ว่าอย่ามาเล่นกับหนู

2)ในที่สุดคุณก็ต้องแต่งงานกับเขา นายชาขาวที่แสนจะเย็นชา คุณเจอกันครั้งแรกในงานแต่งงานของคุณเอง แต่เขาไม่สนใจคุณเลย กลับมองคุณด้วยสายตารังเกียจราวกับว่าคุณเป็นมารมาผจญชีวิตเขา พิธีวิวาห์ก็ผ่านไปด้วยดี ถึงเวลาต้องเขาห้องหอแล้วซิ คุณกับเขาอยู่ด้วยกันสองต่อสองในห้องสวีทของโรงแรม คุณคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไปคะ(บรรยายพร้อมบทพูด)

    โอ๊ย ! อยากจะบ้าตายจริงๆ ทำไมนายนั่นต้องมองฉันด้วยสายตาแบบนั้นนะ ฉันล่ะเกลียดที่สุด ฉันแค่ใส่ชุดสูทแทนชุดเจ้าสาวแค่นั้นเอง เชอะ! แล้วไหนจะต้องมาเข้าหออีก น่าเบื่อชะมัด ห้องนี้มันห้องสวีทนิ แต่ฉันว่ามันเป็นห้องแห่งนรกบังเกิดมากกว่า เบื่อจริงๆ!

 “นี้ นาย ฉันไปอาบน้ำก่อนล่ะกัน” ฉันพูดและกำลังจะเดินเข้าห้องน้ำไปแต่ถูกแขนแกร่งรั้งไว้ซะก่อน

“ไม่ได้ ฉันจะอาบ ก่อน” อ้าว เฮ้ย แบบนี้มัน วอน แล้ว = =

“แต่ ฉันบอกก่อนเพรา ฉะนั้น อยากถอยไป” ฉันพูดพร้อมกับผลักเค้าออกไปและก็เดินเข้าห้องน้ำไปอย่างไม่สนใจ

“ชิ !” ฮ่า ๆ ซะใจจริงๆ

    สักพักฉันก็ออกมาจากห้องน้ำแต่ฉันไม่เห็นนายชาเย็นนั้นเลย ฉันเปลี่ยนชื่อเค้าเองหละค่ะ ชื่อ ไวท์ที มันไม่เข้าเลย น่าจะเปลี่ยนเป็น ชาเย็น นะจะเข้ากว่าเยอะ ว่าแต่เค้าไปไหนนะ

“อาบน้ำนานชะมัดเลย” ฉันหันไปทางต้นเสียงและฉันก็เดินนายชาเย็นนั่นกำลังนอนอยู่พร้อมกับชุดนอน นี้เค้าไปอาบน้ำตอนไหนเนี่ย

“นายอาบน้ำแล้วหรอไง ถึงขึ้นไป บนเตียง ”

“ใช่ ฉันอาบน้ำแล้ว ถ้าหากรอเธอล่ะก็ ชาตินี้ไม่ต้องอาบกันพอดี”  ไอนี้ กวนแล้ว

“มันเรื่องของฉันย่ะ ! นายน่ะไปนอนโซฟาไป”  ฉันไล่เค้าไปนอนทีโซฟา

“ไม่ นี้มันก็เตียงฉันเหมือนกัน ถ้าเธออยากจะไปนอนที่โซฟาก็เชิญสิ ฉันนอนแล้วดีกว่า ไม่อยากเถียงกับเธอ” นายนั่นพูด

“เฮ้ย เดี๋ยวดิ ชิ หลับซะแล้ว” ให้ตายเหอะ คนอะไรฟระ หลับเร็วชะมัดเลย ดีล่ะ แบบนี้ฉันจะแกล้งนายทั้งคืนเลย หึหึ คืนนั้นต้องคืนต้องแกล้งเตะหมอนั่น หวังว่าจะให้ตกลงเตียงไปแต่ก็ไม่ได้ผล T T ฉันก็เลยแกล้งทำเป็นนอนดิ้นไปทับเค้าบ้าง เอาหมอนไปตบบ้าง เตะ บ้าง หึหึ รับรองว่าหมอนี้ต้องฝันร้ายแน่ๆ ><

------------------------------------------------

คุยกับผู้สมัคร

ชื่ออะไรคะ? : เอิร์ธ จ้า

อายุเท่าไรแล้ว : 15 จ้า

คาดหวังอะไรกับฟิคเรื่องนี้บ้าง : อยากให้เป็นฟิคที่สนุกสนานแล้วก็แอบ ฮา ด้วยอ่าค่ะ

คิดยังไงกับพล็อตเรื่องคะ : เป็นพล็อตที่เอาละครไทยน้ำเน่ามาปน OK เลยจ้า

บทพระเอกถูกใจไหม? : ถูกใจจ้า

มีอะไรจะบอกไรท์เตอร์เปล่า? : ขอความกรุณาด้วยนะ แล้วก็พี่อยากจะเปลี่ยนอะไรก็เชิญเถอะจ้า

โชคดีนะคะ ขอบคุณที่สละเวลามา : ไม่เป็นไรค่ะ พี่นาว ^ ^

GOOD LUCK