คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #40 : พี่มินคยอง
คำถามพื้นฐาน
เริ่มกรอกใบสมัครตั้งแต่วันที่? → 13 ก.พ 52
USERNAME? → Lozaki
รายงานตัวภายใน 4 วันหลังประกาศผล โอเคน่ะ? → โอเคจ้า
ถามความรู้สึกกันหน่อย คิดอย่างไรกับพล็อตเรื่อง Magical love?^-^ → ชอบพล็อตมากๆเลย
ชอบเรื่องนี้มั้ย? → ชอบสิ ^_^
ทำไมถึงอยากออดิชั่นเป็นพระเอกของเราล่ะ? → ชอบซีวอนอยู่แล้วอ่ะ แล้วพล็อตเป็นแบบหุ่นยนต์อีกแปลกแนวมากๆ
ชอบคาแรคเตอร์พระเอกคนไหนมากที่สุดใน Magical love? → ตอนแรกๆนะ ก็ของฮันแต่ตอนนี้ชอบ ซีวอน มากกว่าแล้วอ่ะ แบบพล็อตแปลกดี
สัญญากันหน่อยได้มั้ย? ไม่ว่าคุณจะออดิชั่นไม่ติดคุณจะติดตามฟิคเรื่องนี้ต่อไป → ไม่สัญญาเช่นเคย = =” กลัวทำไม่ได้อ่ะ แต่จะแวะๆมาทักนะ ^__^ อย่า โกรธ หนูน้า พี่มิน T T
ต้องการบทสำรองมั้ยถ้าหากว่าออดิชั่นไม่ติด? → ไม่เป็นไรจ้า
อยากบอกอะไรกับเรามั้ย? → รบกวนด้วยจ้า + ตอบคำถามอาจจะ กวน + ไม่ตรงไปบ้างเล็กน้อย ถึง มาก - - อ๋อ! ถ้าเขียนผิดกับไม่ตรงก็ขอโทษด้วยนะ (ขอกราบงามๆเป็นการขอโทษ)
ขอบคุณที่เสียเวลามาออดิชั่นกับเราน่ะ แฮะๆ → หามิได้จ้า
ขอให้โชคดีในการออดิชั่น~ → ขอบคุณค่า ><
คำถามสำหรับบทออดิชั่นนางเอก
รหัสหุ่นยนต์ → WZKH153
ชื่อ → ซอง มิน่า
ฉายา → ตุ๊กตามิน่า
วันเกิด/อายุ → 15 ตุลา / 115 ปี
ลักษณะรูปร่าง → เป็นหุ่นยนต์ รูปร่างสูงโปร่ง ดูสง่า สวยงาม เหมือน นางฟ้า แต่คล้ายตุ๊กตา ส่วนสูง 175 มีผิวขาวเหมือนหิมะบริสุทธิ์ ริมฝีปากบางสีชมผู ดวงตาสีน้ำตาล ดำ ผมยาว สีดำออกน้ำตาลๆ
นิสัย → ก่อนที่มิน่าจะได้พบกับ ซอง เยจี มิน่าเป็นคนที่มีนิสัย เงียบ ๆ ไม่พูดจากับใคร ชอบอยู่คนเดียว เป็นคนที่ขี้อาย และ ขี้กลัว มากๆด้วย แสดงความรู้สึกไม่เก่ง เหมือนเด็กเอ๋อ หลังจากเมื่อ 20 ปีที่แล้วที่ ซอง เยจี ได้ซื้อตัวมิน่ามาเป็นลูกสาว และ ได้สอนอะไรต่างๆนาๆให้มิน่าทั้งเรื่องนิสัย สิ่งที่ควรรู้และสิ่งที่ต้องทำ ทำให้นิสัย เดิมๆของมิน่า ที่ ขี้ กลัว ขี้อายเปลี่ยนเป็น ให้มิน่ามีนิสัย เป็นสาวน้อยที่ สวยสง่า งามราวเทพธิดานางฟ้า ร่าเริง แจ่มใส น่ารัก อารมณ์ดี ยิ้มเก่ง กวนประสาทนิดหน่อย รั่ว ๆ แสบ ซ่า มากๆ แต่ ขี้อ้อน เหมือนลูกแมว ~ ไม่หยิ่ง ไม่เสแสร้ง เสืยสละเพื่อคนอื่นได้ ยอมทำทุกอย่างเพื่อคนอื่นได้โดยเฉพาะ “คุณพ่อ” ของมิน่า มิน่าเป็นคนซื่อสัตย์ค่อนข้างจะเถรตรงมากๆ แต่มิน่าเองก็มีนิสัยเสียเหมือนนะ คือ มิน่าเวลาอยู่ต่อหน้าคนไม่รู้จักจะค่อนข้างหยิ่งพอควรเลย ไม่เชิงว่าหยิ่งหรอก แต่ออกจะ เงียบๆ มากกว่า เพราะ ไม่กล้าคุยกับคนแปลกหน้า และมิน่าเองก็ค่อนข้างจะเอาแต่ใจตัวเองเหมือนกันเพราะ ถูกตามใจมาตั้งแต่เด็กๆ และก็ ดื้อมากๆ แต่ยังไงก็ตาม ถ้าหากคุณพ่อขอร้อง ยังไงมิน่าก็ไม่กล้าขัดใจหรอก และมิน่าเองก็ เรียนรู้อะไรได้ไวมากๆแต่น่าแปลกที่ว่า เธอไม่สามารถรับรู้ถึงความรู้สึกที่เรียกว่า “ความรัก” ได้เลย
ประวัติครอบครัว → มิน่าเป็นหุ่นยนต์ที่มีอายุมากกว่า 100 ปี และเมื่อ 20 ปีก่อนได้ถูกขายให้กับ ผู้ชายที่ ชื่อ ซอง เยจี เพื่อไปเป็นลูกสาวของเค้า มิน่าก็รู้สึกผูกพันธ์มากและรู้สึกว่า อยู่กับคนๆนี้แล้วปลอดภัยจึงเรียกเค้าว่า “พ่อ” ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
ประวัติในอดีตของคุณที่ทำให้คุณฝั่งใจมากที่สุด → มิน่าต้องทนเห็นมนุษย์หรือสัตว์ที่เธอรักต้องตายไปโดยที่เธอไม่สามารถตายได้ (เข้าใจป่ะเนี่ย = =” แบบว่า ต้องทนเห็นคนอื่นตายโดยที่ตัวเองไม่ตายอ่ะ แบบอยู่คนเดียวไรงี้)
สิ่งที่ชอบ → ขาว ดำ เค้ก ดอกไม้ สิงโต เสือขาว ดอกลิลลี่ ดอกกุหลาบ
สิ่งที่เกลียด → การสูญเสียทุกอย่าง
ความสามารถพิเศษ → สื่อสารกับสัตว์ได้ และ เรียนรู้อะไรได้เร็วมาก ศิลปะการต่อสู้ (จำทาง TV) สามารถบอกให้เธอทำอะไรก็ได้ เพราะ เธอทำได้ทุกอย่าง เว้น เรื่อง ความตาย และ ความรัก
อื่นๆ → มิน่าเป็นหุ่นยนต์ที่อายุมากกว่า 100 ปี ดังนั้น นิสัยต่างๆของเธอมาจากผู้คนรอบข้างหรือคนใกล้ตัวหลายๆคนปะปนกัน เลย กลายเป็นนิสัยแบบนั้น = =” (เอิ่ม...งงมั้ยเนี่ย ?) และอีกอย่างมิน่ามีคนใช้ส่วนตัวที่ชื่อ ลี ซองอิน และ ลี มโยซอง 2 คนนี้เป็นแฝดกันนะ ทั้ง 2 คนนี้อายุ 20 ปี แต่ก็เรียนชั้นเดียวกันกลับมิน่าและก็เป็นเพื่อนสนิท มิน่าจะสนิทกับ ซอนอินมากกว่า มโยซอง เพราะ จะชอบแกล้งมโยซองมากกว่า มิน่าชอบ เสือ กับ สิงโต มากๆ ก็เลยขอคุณพ่อเลี้ยง สิงโต กับ เสือขาว และเลี้ยง ไว้ 2 ตัว ชื่อ เฟีย กับ ซิน ตัวเมียทั้งคู่นะ
Image ของคุณ →
Image พระเอกของคุณ →
-----------------------------------------------------------------
Q1. คุณเป็น Robot ที่ถูกสร้างโดยการทดลองของนักทลองคนนึงซึ่งคุณเป็นตัวแรกของการทดลองครั้งนี้และแน่นอนว่าเมื่อคุณถูกสร้างขึ้นมาได้พบว่าคุณมีลักษณะที่คล้ายมนุษย์มากทั้งด้านอารมณ์และความรู้สึกแต่ข้อผิดพลาดมักเกิดขึ้นกับทุกคน ระบบผิดพลาดในตัวคุณถูกสร้างให้มีทั้งความเศร้าและความทุกข์และความสุข....ระบบความรักของคุณไม่ได้ถูกสร้างขึ้นมาด้วย **เพิ่มเติม** คุณใช้ชีวิตอยู่กับนักธุรกิจเศรษฐีคนหนึ่งซึ่งเขาได้ทำการซื้อตัวคุณมาเพื่อเป็นลูกสาว เขาให้ความสนใจคุณเหมือนกับคุณเป็นลูกที่แท้จริงของเขา เขาไม่มีภรรยาและลูกสาวแต่เขาก็ได้โกหกทุกคนว่าคุณเป็นลูกสาวของเขาและภรรยาของเขาได้เสียชีวิตลงหลังจากที่คลอดคุณมา หลังจากที่เขาต้องการที่จะขยายธุรกิจออกไปก็มีทางเดียวก็คือต้องรวมความสัมพันธ์กับตะกูลเชวเศรษฐีอันดับต้นๆของเกาหลี พ่อแม่ของซีวอนเมื่อเห็นคุณและอยากให้คุณมาเป็นลูกสะใภ้ซึ่งถ้าหากว่าทางคุณปฎิเสธทางครอบครัวของซีวอนก็จะปฎิเสธข้อเสนอในการร่วมลงทุนกับคุณเช่นกัน อธิบายมาหน่อยสิว่าคุณจะทำอย่างไรกับเหตุการณ์ครั้งนี้ คุณจะปฎิเสธอย่างไรกับครอบครัวของซีวอน แต่สุดท้ายยังไงคุณก็ต้องยอมรับข้อเสนอที่ให้มาอยู่ดี →
“มิน่า อยุ่ไหนน่ะ” เสียงของชายวัยกลางคนเจ้าของคฤหาสถ์หลังใหญ่ดังขึ้นเพื่อเรียก ลูกสาว ของตนที่กำลังหาอยู่
“อยู่นี้ค่ะ คุณพ่อ” หญิงสาวที่ดูแล้วอายุประมาณ 20 เดินลงมาหา คนที่เรียกเธอ
“ไปอาบน้ำ แต่งตัว ซะ ”
“เอ๋ ทำไมล่ะค่ะ” หญิงสาวถามผู้เป็นพ่อด้วยความสงสัย
“คืนนี้ พ่อมีนัดคุยเรื่อง ธุรกิจ กับ คุณ ชเว เค้าน่ะ”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับหนูล่ะค่ะ = =” ” หญิงสาวทำปากเบ้
“ทางเค้าขอมาน่ะ เค้ารู้ว่าพ่อมีลูกสาวแสนสวยคนหนึ่ง เค้าเลยอยากจะรู้จักน่ะ” ผู้เป็นพ่ออธิบายและยิ้มน้อยๆให้กับหญิงสาว แต่หญิงสาวกลับทำหน้าเบ้
“หา !! อยากรู้จัก ?? แปลกคนจังเลยนะค่ะ แค่คุยเรื่อง ธุรกิจ กันแท้ๆ ไม่มีเหตุผลเลยจริงๆ ” หญิงสาวส่ายหน้า
“น่า ๆ ถือว่า ย้วนๆ ล่ะกัน ช่วยพ่อหน่อยล่ะกันนะ” หญิงสาวครุ่นคิดสักครู่
“ น้า ๆ ช่วยพ่อหน่อยนะ ๆ ” ผู้เป็นพ่ออ้อนวอน
“ อืมม....ก็ได้ค่าา ”
“ ดีมากจ้า ลูกรัก ไปซะ แต่งตัวซะนะ เดี๋ยวจะสายเอา ” ผู้เป็นพ่อเจ้าไปหอมแก้มลูกสาวและไล่ขึ้นไปอาบน้ำ
“ ค่ะ ๆ ซอนอิน มโยซอง มาช่วยหน่อยยยยย ” มิน่าเดินขึ้นห้องไปพร้อมกับ ซอนอิน และ มโยซอง ที่โดยเรียก(ลาก)ให้มาช่วย
15 นาที ผ่าน
“ มิน่า เสร็จหรือยัง ?? ” ผู้เป็นพ่อตะโกนขึ้นไป
“ ค่า เสร็จแล้ว ๆ ” มิน่าตะโกนลงมา
สักพักเสียงประตูก็ถูกเปิดออก เผลยให้เห็น หญิงสาวร่างบาง ใส่ชุดสีดำกระโปรงยาวไล่ระดับที่ดูแล้ว สุภาพ และ สง่างามเป็นที่สุด
“ ไปกันเถอะค่ะ ” หญิงสาวเอ่ยและขึ้นรถไปพร้อมกับพ่อของเธอ
………………………
ภายในรถ
“เอ่อ...มิน่า พ่อมีเรื่องอยากจะบอก”
“ อะไรล่ะค่ะ ” มิน่าหันไปหาพ่อของเธอ
“ คือ....จริงๆแล้ว การไปคุยธุรกิจ ครั้งนี้กับ คุณชเว น่ะ ก็คือ การ.....” เยจีเว้นคำไว้ทำให้มิน่าเริ่มขมวดคิ้ว
“ ?? ”
“ การให้ลูกไปแต่งงานกับลูกชายของคุณชเวเค้าน่ะ ”
“ ห๊า !!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ” คำพูดของพ่อทำให้มิน่าถึงกับร้องดังลั่นรถเลยที่เดียว
“ ทำไมถึงไม่บอกหนูก่อนล่ะค่ะ เรื่องแบบนี้ไม่มีทางอ่ะ หนุไม่เอาด้วยหรอกกก ” มิน่าโวยวายและหันหน้าไปทางอื่นทำให้เยจีต้องกลุ้มใจหนักกว่าเดิม
“ มิน่าไม่เอาน่า เรื่องนี้มันสำคัญกับพ่อมากๆเลยนะ ”
“ ไม่เอาหรอกค่ะ คุณพ่อ จะให้หนูไปแต่งงานกับคนที่ไม่รู้จัก หน้าค่าตา กันเลย ไม่เอาด้วยเด็ดขาด!!” มิน่ายื่นคำขาด
“ โถ่ ไม่เอาน่า มิน่า พ่อขอร้องเถอะนะ อย่าทำให้พ่อต้องขายหน้าเลย ใกล้จะถึงแล้วด้วย พ่อขอร้องเถอะนะ ”
“ ........ ” มิน่าไม่ตอบอะไรได้แต่นั่งเงียบ
“ถึงแล้วครับ คุณผู้ชาย ” คนขับรถบอกกับ เยจี
“ อ่อ อืม ๆ มิน่าลงกันเถอะ ”
“ ค่ะ ”
………………………………..
“อ้าว มาแล้วหรอ คุณซอง เยจี” ชายวัยกลางคนที่ดูแล้วอายุน่าจะพอๆ หรือ แก่กว่า เยจี เอ่ยขึ้น
“ขอโทษนะครับที่ผมมาช้า” เยจี โค้งเป็นการขอโทษ
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ นั่งก่อนเถอะนะ”
“เอ่อ...นี้ ลูกสาวของผมครับ ชื่อ ซอง มิน่า ครับ มิน่า ทักทาย คุณ ชเว กับ คุณนายหน่อยสิ”
“ สวัสดีค่ะ ” ฉันโค้งให้กับพวกเค้า
“ สวัสดีจ้า ตัวจริงนี้น่ารักจังเลยนะค่ะ ไม่สิต้องบอกว่า สวย สง่า กว่าในรูปมากเลยจริงๆ” คุณนาย ชเว ยิ้มให้มิน่า
“ขอบคุณค่ะ” มิน่ายิ้มตอบกลับไป
“ อ้อ คุณ ซอง แล้วเรื่องที่เราตกลงกันไว้ล่ะ ว่ายังไง” คุณชเวถามกับเยจีขึ้นทำให้ เยจีถึงกับสะอึกทันที
“อ่อ เรื่องนั้นหรอครับ คือ..”
“หนูขอปฎิเสธค่ะ !!! ” มิน่าพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น
“มะ..มิน่า !! ” เยจีถึงกับหน้าซืดเลยทีเดียวที่ลูกสาวของเธอปฎิเสธ
“ ทำไมล่ะ หนู ” คุณชเวหันไปถามมิน่า
“คือ หนูต้องขอโทษด้วยจริงๆนะค่ะ หนูคิดว่า การที่จะให้หนู ไปแต่งงานกับคนที่หนู ไม่รู้จัก แถมยังไม่เคยเห็นหน้าค่าตากันเลย มันคงไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ แล้วอีกอย่าง หนูเองก็ไม่คิดว่าตัวเองจะชอบลูกชายของคุณด้วย ” มิน่าบอกและก้มหัวด้วยความสำนึกผิด
“ คิ ๆ เรื่องนั้นหนูไม่ต้องห่วงหรอกนะ ซีวอนน่ะ เค้ายังไงก็ได้ ถ้าหากหนู OK เค้าก็ ต้อง OK อยู่แล้ว แล้วฉันเองจะคิดว่า ยังไง หนูเองก็จะต้องถูกใจกับ ซีวอนด้วยแน่ๆ” คุณผู้หญิงของตระกูลชเวกล่าว
“แต่....”
“เอาเป็นว่า ผมตกลงล่ะกันครับ”
“คะ..คุณพ่อ !! ”
“ดี!! หนู มิน่า ก็คงตกลงเหมือนกันใช่มั้ย” คุณชเว หันมาถามมิน่าเพื่อความแน่ใจ
“อะ...เอ่อ...ค่ะ หนูตกลง” มิน่าจึงจำใจตอบกลับไป
“ ยินดีนะที่ได้กับธุรกิจร่วมกันกับคุณซอง ” คุณนายชเวยื่นไปเป็นการแสดงความยินดีและดีใจที่เค้าจะได้ลูกสะใภ้แสนสวยคนนี้
“ครับผมด้วย”
หลังจากบอกลากับคุณชเวและคุณนายแล้วฉันงอนพ่อและไม่คุยกับพ่อเลย !!
Q2. หลังจากเหตุการณ์ข้อแรก พวกเขาได้จัดการได้ให้คุณกับซีวอนได้เจอกันครั้งแรกที่คุณเจอกับเขาคุณไม่รู้สึกอะไรเพราะคุณเห็นว่าเขาแปลกหน้าสำหรับคุณ ดังนั้นคุณจึงเย็นชากับเขามากแต่เขาก็ทนคุณเพราะเขาเป็นสุภาพบุรุษ เขารู้สึกถูกชะตากับคุณและยอมที่จะคบกับคุณ **เพิ่มเติม** ในวันที่นัดดูตัวเป็นวันที่ซีวอนเพิ่งกลับมาจากการแสดงไลฟ์กับเหล่าสมาชิกดังนั้นไม่แปลกเลยที่แฟนคลับมากมายเดินห้อยส่อยตามหลังเขามาและเมื่อแฟนคลับรู้ว่าคุณจะมาเป็นคู่หมั้นของซีวอน เหล่าแฟนคลับจึงคิดหาทางกลั่นแกล้งคุณโดยใช้โอกาสตอนที่คุณอยู่คนเดียว อธิบายมาว่าแฟนคลับพวกนั้นทำอะไรคุณบ้าง? และคุณจะแก้แค้นกลับด้วยวิธีไหน? (ถึงแม้ว่าแฟนคลับพวกนั้นจะแกล้งคุณแรงแค่ไหนแต่คุณก็ไม่เป็นไรเพราะคุณคือหุ่นยนต์ อย่าลืมนะค่ะ) →
“คุณหนูค่ะ” ซอนอินสาวใช้คนสนิทของคุณหนู ตระกูล ซอง เอ่ยเรียกผู้เป็นนาย
“มีอะไรหรอ ซอนอิน ??” หญิงสาวผู้เป็นนายหันไปถามสาวใช้
“ทำไมถึงยังไม่ไปแต่งตัวอีกล่ะค่ะ เดี๋ยวรถจะมารับแล้วนะ” สาวใช้กล่าวเตือนผู้เป็นนาย และนั่นกลับทำให้ผู้เป็นนายนั้นถึงและอารมณ์ขึ่นเลยทีเดียว
“ไม่ ฉันไม่ไปหรอก คุณพ่อไปเป็นคนตอบตกลงไม่ใช่หรอไง ก็ให้เค้าไปแทนล่ะกัน ” ผู้เป็นนายยื่นคำขาดและเดินออกไป
“ คะ..คุณหนู แย่แน่ๆเลย ” สาวใช้บ่นเบาๆแต่นั่นกลับทำให้ใครบางคนได้ยิน
………………………
“ เฮ้ออ น่าเบื่อๆที่สุด!! ทำไมต้องมาบังคับกันก็ไม่รู้ให้ตายเหอะ ถ้าเป็นเจ้า 2 ตัวก็คงจะเป็นแบบฉันใช่มั้ย เฟีย ซิน ” หญิงสาวพูดและลูบหัวสัตว์เลี้ยงของเธอทั้ง 2 เบาๆ
“แต่สิ่งที่เธอทำมันไม่ถูกนะ มิน่า” เสียงนี้ เสียงนี้มัน หรือว่า...หญิงสาวหันไปทางปลายเสียงที่เรียกเธอ
“ พี่แทซอง!!! ”
“ใช่ พี่เอง ทำไมต้องทำหน้าตกใจขนาดนั้นด้วย”
“ ปะ.ป่าวค่ะ ” หญิงสาวก้มหน้า
“ ทำไมถึงยังไม่ไปแต่งตัวอีกล่ะ อีกไม่นานรถจะมารับแล้วนะ ” แทซองทักน้องสาวต่างสายเลือดไม่สิ ไม่มีสายเลือดเดียวกันเลยต่างหากเพราะเค้าเป็นลูกของลุง ซอจี พี่ชายของอา เยจี ส่วนมิน่า เป็นหุ่นยนต์ ซึ่งเค้าเองก็ลืมเรื่องนี้ไปเลย คงเพราะ มิน่า เหมือนมนุษย์มากๆจนเค้านึกว่า เธอคือ มนุษย์
“ ไม่เอาหรอกค่ะ พี่แทซอง คราวนี้คุณพ่อเค้าทำเกินไป มิน่า ไม่ยอมหรอกนะค่ะ” มิน่าก็ยังคงตอบปฎิเสธ
“แต่เรื่องนี้มันเป็นเรื่องที่สำคัญกับตระกูลของเรานะ”
“มิน่า รู้ค่ะ แต่จะให้มิน่า ไปแต่งงานกับคนไม่รู้จัก นิสัย หรือ แม้กระทั่งหน้าตา แบบนั้นมิน่า ไม่เอาด้วยหรอก” มิน่าทำปากเบ้
“ไม่รู้ล่ะ ถ้าหากรถมาแล้วเธอยังไม่ไปแต่งตัว โดนดีแน่!!” แทซองพูดแล้วเดินจากไป
“ เล่นขู่กันแบบนี้เลยอ่อ ชิ...ได้ ก็ได้ ไปก็ไป!!” มิน่าพูดแล้วเดินตามแทซองไป เพราะ เธอรู้ว่า ถ้าหากเธอกล้าขัดใจพี่ชายคนนี้ล่ะก็ น่ากลัวยิ่งกว่าอะไรเสียอีก
…………………….
‘โอ๊ย !! ให้ตายเหอะ ในที่สุดก็ต้องมาจนได้ แล้วทำไมนาย ซีวอน นั่นยังไม่มาอีกล่ะเนี่ย’ มิน่าคิดในใจและบ่นอุบอินในใจไปด้วย
“เอ่อ....คุณคือ ซอง มิน่า ใช่มั้ยครับ” เสียงทุ้มเบาๆของชายหนุ่มรูปงามดังขึ้นต่อหน้าเธอ
“ใช่ค่ะ คุณคือ ??”
“ผม ชื่อ ชเว ซีวอน ครับ เป็นคู่หมั้นของคุณ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ” ซีวอนยิ้มให้กับมิน่าและยื่นมือไปเพื่อเป็นการจับมือทักทาย
“ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน” มิน่าตอบแต่เธอไม่คิดจะยื่นมือตอบกลับไป
“เอ่อ...ผมขอโทษนะครับที่มาช้า พอดีติดธุรนิดหน่อยน่ะครับ” ชายหนุ่มตอบและยิ้มให้อย่างอ่อนโยน
“ค่ะ ฉันทราบดี ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฉันแค่รอคุณมาประมาณ 30 นาทีเองค่ะ ” มิน่ากระแทกเสียงคำสุดท้ายและยิ้มกลับไป
“ผมขอโทษจริงๆนะครับ” ทำให้ชายหนุ่มผู้แสนสุภาพอย่างซีวอนถึงกับก้มหน้าขอโทษอย่างเอาเป็นเอาตายเลยทีเดียว
“ช่างมันเถอะค่ะ เพราะ ยังไงฉันกับคุณก็ต้องหมั้นกันอยู่แล้ว อีกอย่างที่วันนี้ที่เค้านัดให้พวกเรา 2 คนมาเจอกันก็เพื่อแค่จะได้รู้จักหน้าค่าตากันเฉยๆ เท่านั้น ในเมื่อหน้าของคุณฉันก็ได้เห็นแล้วก็คงหมดธุรแล้ว งั้นฉันขอตัวก่อนนะค่ะ” มิน่าบอกและลุกขึ้นออกไปโดยไม่รอฟังคำตอบของร่างสูงเลย
.
.
.
.
.
“เธอ ๆ นั่นไง ใช่ป่ะๆ” เสียงของหญิงสาวแฟนคลับดังขึ้น
“ใช่ ๆ คนนั้นหละ ๆ ” เพื่อนของเธอบอก
.
.
.
.
“ให้ตายเหอะ เสียเวลาชะมัดเลย” มิน่าบ่นอุบอิบเบาๆและเดินไปแถวๆสวนดอกลิลลี่และดอกกุหลาบสีขาวใกล้ๆกับที่นัดพบของเธอกับซีวอน
“นี่ !! หล่อนน่ะ” มิน่าหันไปทางปลายเสียงที่เรียก แต่
เพี๊ยะ !!
มือหนาๆ ของ ใครบางคน ตบเข้าที่ใบหน้าเรียวงามของมิน่า ทำให้เห็นรอยแดงๆบนใบหน้า
“ นี้ พวกเธอเป็นใคร!! ” มิน่ากระแทกเสียงกลับไป
“ พวกฉันน่ะหรอเป็นใคร พวกฉันเป็นแฟนคลับของ ซีวอนโอปป้า ยังไงล่ะ !! ”
“แฟนคลับมันเกี่ยวอะไรกับฉัน ??”
“นี้ หล่อน ยังไม่รู้อีกหรอ ” มือหนาของกลุ่มแฟนคลับดึงผมยาวสลวยของมิน่า
“ก็เธอน่ะ แย่ง พี่ซีวอน ไปจากพวกฉันยังไงล่ะย่ะ ”
เพี๊ยะ !!!
มือหนาๆตบเข้าที่ใบหน้าของมิน่าอีกครั้งแต่คราวนี้เพิ่มเป็น 2 ที ทำให้เห็นรอยแดงๆมากขึ้น
“ หึยย !! พวกเราเอาตัวมันไปกดน้ำ ตรงแม่น้ำโน่นเลย จะได้ให้มันจำว่าการมาแย่ง พี่ซีวอนของพวกเรามันจะโดนยังไงบ้าง”
“เอาสิ ๆ” แฟนคลับกลุ่มนั้นลากมิน่าไปตรงแม่น้ำที่ใกล้กับสวนดอกไม้นั้น
“อ่ะ !! อย่านะ” มิน่าร้องห้ามและพยายามขัดขืนถึงที่สุด
“เอาเลย พวก” ว่าแล้วกลุ่มแฟนคลับพวกนั้นก็จัดการนำร่างบางๆของมิน่า ไปกดหัวตรงเนินน้ำตื่นๆ
“อุ๊บ ... อ่า ”
“เป็นไงล่ะ นางร่านจะบังอาจมายุ่งกับพี่ซีวอนของพวกเรา” พวกนั้นกดหัวเธออีกครั้งคราวนี้เล่นทำให้เธอเกือบตาย และตบหน้าเธอไปทีแล้วค่อยปล่อย
“หึหึ แล้วที่นี่จำไว้นะ ยกเลิกงานแต่งงานกับพี่ซีวอนซะ หึหึ ๆ ฮ่า ๆ” แฟนคลับกลุ่มนั้นเดินกลับไปทิ้งมิน่าไว้
“เดี๋ยว !!! ” มิน่าลุกขึ้นและรั้งพวกเธอไว้
“มีอะไรย่ะ ยัยระ...”
เพี๊ยะ !!!
มิน่าใช้มือบางๆของเธอนั้นตบเข้าที่ใบหน้าแฟนคลับคนนั้นที่กำลังจะด่าเธอ
“มุนอา เป็นไงบ้าง ๆ” เพื่อนเธอทักขึ้น
“กรี๊ดดด กะ...แกยังอาจทำฉันหรอ”
“ใช่แล้วจะทำไม” มิน่าพูดแล้วยืนกอดอก
“กะ..แก หนอยแน่ะ” มุนอายื่นมือกำลังจะง้างมือตบ แต่มิน่ารับไว้ทันและตบกลับไป 3 – 4 ที จนเลือดกกปาก
“ว้ายย มุนอา เธอเลือดไหลแล้วนะ ไปโรงบาลก่อนเถอะ” เพื่อนของมุนอาบอกและพยายามจะลากมุนอาไป
“ไม่ ฉันไม่ไปหรอก ถ้านังนี่ไม่ตาย ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น!!!” มุนอายื่นคำขาดและกำลังจะตบหน้ามิน่าอีกครั้งแต่!!
“กรี๊ดดดดดดด!!!” เสียงแฟนคลับกลุ่มนั้นดังขึ้นอีกครั้งเมื่อมิน่า หยิบดาบที่เธอชอบพักไว้ประจำออกมา
“เอาสิ ถ้าเธอไม่กลัวตายก็เข้ามาเลย!!” มิน่า พูดแล้วยื่นดาบไปที่มุนอา
“มุนอา อย่านะ มันไม่คุ้มหรอกยัยนี้มันบ้าไปแล้ว!” เพื่อนหล่อนร้องห้าม
“ชิ ฝากไว้ก่อนเถอะย่ะ” มุนอาพูดแล้วเดินหนีไปพร้อมกับเพื่อน ๆ มิน่าที่เห็นว่าพวกนั้นไปแล้วจึงเก็บดาบไป
“ชิ ยัยพวกโง่เอ๊ย!! มันแค่ของเล่นที่ฉันพึ่งเก็บได้ต่างหากล่ะ ” มิน่าตะโกนลับหลังพวกนั้นไป จริงๆแล้วดาบน่ะเธอมีแต่ลืมเอามันมาด้วยต่างหาก = =”
“มะ...มิน่า !!!” เสียงทุ้มของชายร่างสูงวิ่งเข้ามาหาเธอด้วยสีหน้าที่ดูกระวนกระวายมาก
“ซะ..ซีวอน! นายมาที่นี่ทำไม ?” ร่างบางถามร่างสูงด้วยท่าทางตกใจ
“พอดีฉันผ่านมาแถวนี้น่ะ แล้วได้ยินเสียงคน ร้อง ฉันเลยมาดู”
“ผ่านมา หรือ สะกดรอยตามฉันกันแน่ ?” มิน่าเริ่มขมวดคิ้ว
“ป่าวสะกดรอยตามนะ แค่ผ่านมาจริงๆ” ซีวอนแก้ตัวดื้อๆ
“ว่าแต่เธอไม่เป็นไรแน่นะ หน้าเธอเป็นรอยแดงหมดแล้ว แถมเลือดกกปากอีก เอางี้นะ ไปทำแผลที่บ้านฉันก่อนเถอะ” ซีวอนบอกและช่วยพยุ่งเธอไว้
“ไม่อ่ะ ฉันไม่ไปหรอกแค่นี้ จิ๊บ ๆ ปล่อยซะ ฉันจะกลับบ้าน” มิน่าว่า
“ไม่ได้นะ!” มือหนาๆรั้งร่างบางไว้
“เธอบาดเจ็บอยู่จะให้กลับคนเดียวได้ไงล่ะ อย่างน้อยๆให้ฉันไปส่งที่บ้านก็ยังดี” ซีวอนบอกและอ้อนวอนเธอ ให้ไปส่งหรอ อืมม์ ก็ดีเหมือนกัน เพราะตัวเริ่มจะชาๆแล้วสิ
“อืม ๆ ก็ได้ ๆ ”
**เพิ่มเติม** คุณเป็นหุ่นยนต์ที่ไม่มีระบบทางด้านความรักแต่ความรู้สึกของคุณที่มีต่อนักธุรกิจชรา(คิดชื่อของเขามาด้วยนะค่ะ)มันเป็นความรู้สึกของเขาที่ถ่ายทอดมายังคุณและไม่แปลกเลยถึงแม้ว่าคุณจะเป็นหุ่นยนต์แต่ความรู้สึกนั้นกลับส่งผ่านมายังคุณและคุณก็รู้สึกรับรู้มันได้คุณไม่รู้หรอกความรักคืออะไรคุณรู้แต่ว่าคุณอยู่กับชายชราคนนี้คุณรู้สึกปลอดภัยและอยากที่จะปกป้องเขา
ความคิดเห็น